Στη δεύτερη αγωνιστική της Ευρωλίγκα οι δύο Ελληνικές ομάδες δεν ήταν όσο φιλόξενες ήταν οι υπόλοιπες γηπεδούχοι, καθώς ήταν και οι μόνες που κατέκτησαν το ροζ φύλλο της νίκης στις έδρες τους. Καλό ξεκίνημα και για τις δύο γαλλικές, Μονακό και Βιλερμπάν, που διπλασίασαν τις νίκες τους σε Καζάν και Βερολίνο αντίστοιχα, ενώ σημαντική ήταν η νίκη του Ερυθρού Αστέρα στο Τελ Αβίβ απέναντι στη Μακάμπι, που συνεχίζει να απογοητεύει με το κακό μπάσκετ που παίζει. Κακό μπάσκετ δεν υπήρξε φυσικά στην Τουρκία, με την ΤΣΣΚΑ να παίζει ολοκληρωτικά και να κερδίζει τους πρωταθλητές Ευρώπης με 96-100. Η ΤΣΣΚΑ ίσως είναι και το μεγάλο φαβορί της φετινής σεζόν, αρκεί να μην έχει προβλήματα τραυματισμών. Εύκολη νίκη για την Αρμάνι στη Βιτόρια, με τη Μπασκόνια να μοιάζει «μία ταχύτητα κάτω» μέχρι στιγμής, ενώ είχαμε και την πρώτη απόλυση προπονητή, με τη Ζαλγκίρις να ακολουθεί ελληνικά χούγια και να διώχνει τον Μάρτιν Σίλερ, μετά την ήττα από τη Ζενίτ στο Κάουνας.
1. Νεμάνια Νέντοβις. Ο βασικός λόγος της νίκης του Παναθηναϊκού επί της Φενέρ, οκ πέρα από τη χαζομάρα των παιχτών της με τα αντιαθλητικά, ήταν ο Σέρβος γκαρντ. Ο πιο ποιοτικός περιφερειακός των πρασίνων μπορεί να ήταν άστοχος από το τρίποντο με ένα στα έξι εύστοχα σουτ, αλλά η διαρκής απειλή και η φθορά που προκάλεσε στους αντιπάλους με τα επτά κερδισμένα φάουλ και τις 11/11 εύστοχες βολές, ήταν καταλύτες για την γκρανκινιολική νίκη. Τέτοιο χιτσκοκικό φινάλε, όπως λέει ο γνωστός δημοσιογράφος και σπίκερ της κρατικής, Δημήτρης Χατζηγεωργίου, μόνο ο Άγγλος σκηνοθέτης θα μπορούσε να έχει στις ταινίες του.
2. Νίκολα Κάλινιτς. Αν υπήρχε μία μεταγραφή φέτος που μας έκανε να απορήσουμε ήταν αυτή του Νίκολα Κάλινιτς στον Ερυθρό Αστέρα. Αυτό διότι θα μπορούσε να βρει συμβόλαιο σε μία ομάδα που τουλάχιστον στην Ευρωλίγκα θα άνηκε σε υψηλότερο επίπεδο. Ίσως απλά πέτυχε όσα ήθελε και αποφάσισε να γυρίσει στην ομάδα της καρδιάς του. Όπως και να έχει, ο Αστέρας έχει έναν παίχτη με στόφα πρωταθλητή, πολύπειρο και ικανότατο, κάτι που σίγουρα δεν έχει η Μακάμπι. Στο ματς του Τελ Αβίβ ήταν εξαιρετικός, όχι μόνο λόγω των 15 πόντων, αλλά και ως δημιουργός, αφού ήταν πρώτος στις τελικές πάσες στον αγώνα με πέντε. Οι αντίπαλοι δεν μπορούσαν να τον σταματήσουν, ειδικά όταν έπαιρνε τη μπάλα χαμηλά και όταν απέναντί του είχε ως επί το πλείστον άπειρους στη διοργάνωση παίχτες.
3. Σάσα Βεζένκοφ. O Boύλγαρος άσος του Ολυμπιακού για δεύτερη σερί αγωνιστική ήταν ο πολυτιμότερος παίχτης του αγώνα. Αυτή τη φορά μπορεί να ήταν πολύ άστοχος από το τρίποντο με μόλις ένα εύστοχο σουτ σε επτά προσπάθειες, αλλά τελείωσε το παιχνίδι με double double, ήτοι 16 πόντοι και 10 ριμπάουντ. Το σημαντικό για τον Βεζένκοφ ήταν το γεγονός ότι δεν τον παρέσυρε το γεγονός των άστοχων σουτ και σε φάσεις που μπορούσε να σουτάρει για τρεις, προτιμούσε να χτυπήσει στα close outs τον αντίπαλο, προσφέροντας σκορ με floaters. Η βαρυτική έλξη του φόργουορντ είναι τέτοια πια, που ο αντίπαλος ακόμα και σε κακές βραδιές είναι αναγκασμένος να κινηθεί γρήγορα να ανακόψει το σουτ του.
4. Ντόντα Χολ. H σταχτοπούτα της διοργάνωσης, Μονακό, πέτυχε δεύτερη σερί νίκη απέναντι στην Ούνικς, με προεξέχοντα τον εκπληκτικό Αμερικανό σέντερ. Πολύ αθλητικός, ψηλός που τελειώνει καλά τις φάσεις κοντά στο καλάθι μετά τα πικς, ενώ μπορεί να λειτουργήσει ως rim protector. Είχε 16 πόντους με 7/9 σουτ, 2/2 βολές, 8 ριμπάουντ και 2 τάπες. Η Μονακό, όπως οι περισσότερες γαλλικές ομάδες, αρέσκονται στους αθλητικούς παίχτες και ο Χολ συμπληρώνει πολύ καλά τον Μοντεγιούνας στη θέση του σέντερ. Μία περίπτωση που αξίζει να προσεχθεί στη συνέχεια της διοργάνωσης.
5. Γιοχάνες Φόιγκτμαν. Φανταστικός. Ή όπως το λένε στη γενέτειρά του στο Άιζεναχ της Γερμανίας, fantastisch- οκ περίμενα κάτι πιο φαντασμαγορικό όταν το έψαχνα στο google. Ο φόργουορντ/σέντερ της ΤΣΣΚΑ , ανάλογα πάντα τι σχήματα θέλει να παρατάξει ο κόουτς Ιτούδης, έκανε ένα ματς στα όρια του triple double στην Τουρκία με 17 πόντους, 9 ριμπάουντ και 7 ασίστ. Αν υπήρχε ένας ψηλός στην Ευρώπη που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως δημιουργός, θα ήταν σίγουρα αυτός. Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί άραγε ένας ψηλός που είναι 2,11 , σουτάρει, πασάρει και τρέχει το γήπεδο σαν περιφερειακός; Η ΤΣΣΚΑ έχει την τύχη ή αν θέλετε το πορτοφόλι να μπορεί να παρατάξει πεντάδες με πέντε δημιουργούς.
Χ-factor
Τάιλερ Ντόρσει. Ο Ελληνοαμερικανός γκαρντ του Ολυμπιακού αποκτήθηκε, γιατί είναι ένας παίχτης με χαρακτηριστικά που έλειπαν πολύ από την περσινή από την περσινή κακή βερσιόν των Πειραιωτών, που να μπορεί δηλαδή να είναι μια σταθερή απειλή από την περιφέρεια και να δημιουργεί το δικό του σουτ. Γιατί λοιπόν x-factor κάποιος που είναι βασικό γρανάζι του rotation του προπονητή; Επειδή στο πρώτο ημίχρονο δεν ήταν καλός και αρκετά άστοχος με συγκομιδή μόλις δύο πόντους, ενώ στο δεύτερο ημίχρονο και για την ακρίβεια από το τέλος της τρίτης περιόδου μέχρι τη λήξη, ήταν εξαιρετικός σε όλες τις επιλογές που έκανε. Δέκα πόντοι, με δύο τρίποντα και δύο εύστοχες βολές, ενώ μοίρασε για τους συμπαίχτες του τρεις ασίστ, διαβάζοντας κάθε φάση και λειτουργώντας αποσυμπιεστικά για τον Σλούκα και τον Γουόκαπ. Σημαντικό να μπορεί να αναλαμβάνει κάποιες φάσεις ως δημιουργός, κάτι που δεν είχε φανεί στα χρόνια στη Μακάμπι.
Τα avatar
Γκούντουριτς-Μπούκερ: To ροζ φύλλο στο ματς του ΟΑΚΑ έμοιαζε να καταλήγει στα χέρια των Τούρκων, που είχαν προβάδισμα επτά πόντων, 40 δευτερόλεπτα πριν λήξει ο αγώνας. Αμ δε. Δέκα δεύτερα πριν το τέλος ο Γκούντουριτς έκανε αντιαθλητικό φάουλ στον Ντάριλ Μέικον, τον έστειλε στη γραμμή της φιλανθρωπίας και έδωσε ξανά κατοχή στον Παναθηναϊκό. Να προσθέσω εδώ πως ο κόουτς Πρίφτης δεν είχε άλλο time out, για να σχεδιάσει την τελευταία επίθεση. Εύστοχος στο ζευγάρι των βολών ο Αμερικανός γκαρντ. Επαναφορά για τον ΠΑΟ και ο Μπούκερ φρόντισε να λύσει το πρόβλημα της τελευταίας κατοχής, με ακόμη ένα αντιαθλητικό φάουλ σε «νεκρό» χρόνο. Νέες βολές, νέα κατοχή και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Μπόνους, το challenge του προπονητή της Φενέρ, Σάσα Τζόρτζεβιτς για κάτι που δεν γινόταν να αλλάξει, αφού το φάουλ του Μπούκερ λόγω κανονισμού είναι αντιαθλητικό.
Εδώ αξίζει να σχολιαστεί για πολλοστή φορά η απερίγραπτη Euroleague TV, η οποία παρουσίασε πρόβλημα στη μετάδοση των αγώνων της Πέμπτης, με αποτέλεσμα αρκετοί χρήστες να μην έχουν τη δυνατότητα να τους παρακολουθήσουν.
Η φάση
Η Εφές βρέθηκε να χάνει με 77-92 πόντους πέντε λεπτά πριν το τέλος του παιχνιδιού. Όμως, με ένα σερί 16-3 έφτασε σε απόσταση αναπνοής με περίπου 50 δευτερόλεπτα να απομένουν. Ο Γουίλ Κλάιμπερν αστόχησε υπό την πίεση των Μπαλμπάι, Πλάις , όμως κανείς δεν έκανε box out στον Σενγκέλια, ο οποίος με επιθετικό ριμπάουντ και κάρφωμα σφράγισε τη νίκη. Clutch.
Τακτική: Playing big.
Σε αυτή την αγωνιστική είδαμε σε κάποιους αγώνες τους προπονητές να επιλέγουν σχήματα με δύο ψηλούς. Με δύο παίχτες που είτε μπορούν να θεωρηθούν ως σέντερ, είτε ο χώρος δράσης τους βρίσκεται κοντά στη ρακέτα. Επέλεξα να χωρίσω αυτά τα σχήματα σε τρεις εκδόσεις.
Α) Το σχήμα της ΤΣΣΚΑ.
Η ΤΣΣΚΑ από πέρυσι είχε δυναμώσει στη θέση των ψηλών, με την απόκτηση παιχτών όπως οι Μιλουτίνοφ, Σενγκέλια, Φόιγκτμαν. Επομένως, το να βρίσκονται ταυτόχρονα στο παρκέ δίδυμα όπως οι δύο τελευταίοι είναι κάτι αναμενόμενο. Πόσο δε μάλλον, όταν αυτοί αλληλοσυμπληρώνονται στο παιχνίδι τους. Ο Γερμανός π.χ., μπορεί να απειλήσει από το τρίποντο χωρίς να «χαλάει» το spacing της ομάδας, κάτι που είναι γνώρισμα όλων των version της ΤΣΣΚΑ υπό τις οδηγίες του κόουτς Ιτούδη. Ο φόργουορντ της ομάδας λειτουργεί ως «σέντερ» με ποστ παιχνίδι και ο σέντερ δίνει το απαραίτητο τέντωμα των αποστάσεων. Σχήμα που λειτουργεί σε βάθος χρόνου.
Β) Το σχήμα της Ρεάλ.
Στο ματς του Φαλήρου στη δεύτερη περίοδο, ο Πάμπλο Λάσο επέλεξε ένα σχήμα με τους «δεινόσαυρους» Ταβάρες, Πουαριέ στη πεντάδα, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να «σφίξει» την άμυνά του κοντά στη ρακέτα και να κλείσει τους διαδρόμους. Είναι μια επιλογή που είχε κάνει και την περσινή σεζόν, όταν και αποκτήθηκε ο Γάλλος ψηλός, στο ισπανικό πρωτάθλημα. Είναι ένα σχήμα που μπορεί να δώσει ορισμένες λύσεις για σύντομο διάστημα, κάτι που συνέβη και στο ΣΕΦ. Όταν όμως ο προπονητής είδε πως έπρεπε να αλλάξει, το έκανε και δεν το ρίσκαρε άλλο. Ο Πουαριέ, έχοντας αντίπαλο τον Πρίντεζη, όσο έπαιξε ο Έλληνας φόργουορντ, δε χρειαζόταν να κυνηγάει κάποιον στρετς ψηλό, ενώ ο Ταβάρες λειτουργούσε ως το γνωστό «σκιάχτρο» στη ρακέτα. Και όσο να ‘ναι, όταν είσαι ο Λάσο έχεις αυτό το «δικαίωμα», χωρίς να αχρηστεύεις τα πλεονεκτήματα κάποιου εκ των δύο ψηλών.
Γ) Το σχήμα της Φενέρ.
Μπορεί το δίδυμο των Βέσελι-Μπούκερ να συνδυάστηκε για 32 πόντους, 17 ριμπάουντ και 8 ασίστ, αλλά δεν είναι κάτι που μοιάζει λειτουργικό σε βάθος χρόνου. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι η ομάδα εκείνη που θα σταματήσει τους αντίπαλους ψηλούς, ή τις συνεργασίες τους, σαν αυτές που έκαναν στο ματς του ΟΑΚΑ με ορισμένες high-low ενέργειες. Ο Τζόρτζεβιτς δείχνει να θέλει να στηρίξει αυτό το ντουέτο, παρότι έχει πλειάδα φόργουορντ που μπορεί να παρατάξει στο παρκέ και θα μπορούσαν να κάνουν πιο ευέλικτη την ομάδα, με μεγαλύτερο πλάτος, ώστε να μπορεί να δράσει ελεύθερα και ο Νάντο Ντε Κολό. Ο Βέσελι μπορεί να έχει τη δυνατότητα όσο λίγοι ψηλοί να βοηθήσει στη ροή της επίθεσης, αλλά oυδείς εκ των δύο μπορεί να απειλεί με συνέπεια με το σουτ. Πόσο δε μάλλον όταν ο Πολονάρα, ο οποίος ταιριάζει ταμαμ με τον Βέσελι, μπορεί να προσφέρει τρίποντο, άμυνα και μέγεθος. Όσο σκέφτομαι ότι ο χρόνος που θα παίζουν μαζί Βέσελι-Πολονάρα θα είναι λίγος, τόσο νευριάζω με τον Τζόρτζεβιτς.
O Oλυμπιακός (από τον Ερωτόκριτο Αλέξανδρο Σεϊζη)
Για το ματς του Ολυμπιακού και τη νίκη επί ενός εκ των φαβορί της διοργάνωσης, θα σταθώ περισσότερο στο αμυντικό σκέλος, καθώς το να κρατήσει μία ομάδα τη Ρεάλ με την πληρότητα που παρουσιάζει φέτος στους 68, είναι από μόνο του λόγος σχολιασμού. Οι παίχτες του Γιώργου Μπαρτζώκα ήταν εξαιρετικοί στην άμυνα, με προεξέχοντα τον Αμερικανό Τόμας Γουόκαπ, ο οποίος και έδωσε ρεσιτάλ στον τρόπο με τον οποίο ο αμυνόμενος σπάει τα σκριν και αποκόπτει τις συνεργασίες στο πικ εν ρολ, ενώ είναι το ίδιο καλός και όταν χρειάζεται να αλλάξει και να μαρκάρει κάποιον ψηλότερο αντίπαλο.
Μοναδικό «μελανό» σημείο, αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι, ήταν τα floaters που έπαιρναν οι αντίπαλοι. Στις περιστροφές πήρε καλό βαθμό η ομάδα, καθώς υπήρχε επικοινωνία μεταξύ των παιχτών, πράγμα πολύ σημαντικό, αφού γνώριζαν πότε θα βγουν δυναμικά στα close outs, πότε σε έναν καλό σουτέρ και πότε θα αφήσουν ή θα ρισκάρουν το σουτ -όπως στον Χάνγκα. Στις floppy δράσεις, που συνηθίζει να χρησιμοποιεί η Ρεάλ, υπήρξε επίσης πολύ καλή αντίδραση, αν και εδώ υπάρχει ο αστερίσκος πως εάν κάτι λείπει από το ρόστερ των πλήρων Μαδριλένων, είναι η παρουσία ενός παίχτη με τα χαρακτηριστικά του Κάρολ, που θα μπορεί να είναι ένα συνεχόμενο «ζιζάνιο» για την άμυνα με την κίνησή του μακριά από τη μπάλα. Όχι μόνο για να εκτελέσει, αλλά και ως «δόλωμα». Αυτό που είδαμε, ήταν πως ο αμυντικός που μάρκαρε τη μπάλα είχε το νου του να κάνει ένα άλμα στην πτήση της, ένα jump to the ball, όσο αυτός που μάρκαρε τον σουτέρ γινόταν «σκιά» του. Σημαντική και η βοήθεια των ψηλών που ήλεγχαν ιδανικά τον χώρο σε ενδεχόμενα κλειστά curls. Γενικότερα, οι παίχτες έκλεισαν τις γραμμές πάσας και μείωσαν πολύ τον χώρο του γηπέδου με την “pack the line” άμυνα που χρησιμοποιεί ο κόουτς φέτος.
Επιθετικά ο Ολυμπιακός δεν ήταν ιδιαίτερα καλός, καθώς υπήρξαν αρκετές φορές που κόλλησε εξαιτίας της πίεσης της Ρεάλ. Δεν είχε την απαιτούμενη ταχύτητα στη λήψη των αποφάσεων, άργησε να πάρει ορισμένα σουτ και δεν υπήρχαν ιδανικές αποστάσεις. Ωστόσο, αυτή τη σεζόν έχει την ικανότητα και τους παίχτες να επιτεθούν κάθετα στα close outs, είτε να δημιουργήσουν για τον εαυτό τους το σουτ, με πρώτα βιολιά τους Ντόρσει και Σλούκα. Οι δύο αυτοί γκαρντ ήταν πολύ καλοί στο χθεσινό παιχνίδι, με τις περισσότερες αποφάσεις που πήραν να ήταν σωστές. Για τον Σλούκα βλέπουμε ότι έρχεται στα πρώτα δύο ματς από τον πάγκο, σε έναν ρόλο game changer, α λα Σέρχι Ροντρίγκεζ. Έβλεπε και διάβαζε τον τρόπο που αμυνόταν ο Ταβάρες, δίνοντάς του επί της ουσίας το σουτ μέσης απόστασης, κάτι που τιμώρησε όλο το βράδυ ο Έλληνας άσος. Ο Ντόρσεϊ δε, όπως ήδη θα διαβάσατε, λειτούργησε καλύτερα από το αναμενόμενο με τη μπάλα στα χέρια και ως δημιουργός, initiator της επίθεσης. Θέλει δουλειά η ομάδα σε αυτό το κομμάτι, καθώς ψάχνει πολύ την αδύνατη πλευρά και την back pass στην πλάτη για να μετακινήσει την αντίπαλη άμυνα.
