Ας ξεκινήσουμε με την πεντάδα και βλέπουμε για τα υπόλοιπα πάντως.
Η πρώτη πεντάδα
1. Η λατρεία των μελών αυτού εδώ του μπασκετικού ιστότοπου για τον φρέσκο στην Ευρωλίγκα, γκαρντ της Βιλερμπάν είναι διάχυτη. Μία βόλτα να κάνει κάποιος στα social media θα το καταλάβει, γράφουμε παντού πόσο μας αρέσει ο 24χρονος παικταράς και διαγωνιζόμαστε να δούμε ποιος έγραψε πρώτος για αυτόν. Ο Γάλλος γκαρντ έδωσε δύο τρομερές παραστάσεις αυτήν την εβδομάδα κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, όπου σκόραρε τους 8 από τους τελευταίους 10 πόντους της ομάδας του, για να την οδηγήσει στην ανατροπή και 48 ώρες αργότερα, όπου έκανε τον Λεμπρόν κι έβαλε 17 από τους 19(!) πόντους της Βιλερμπάν στην τελευταία περίοδο για να τη βοηθήσει με 35 συνολικά πόντους, να πάρει το πρώτο της διπλό στο ΟΑΚΑ. Γενικά, η γαλλική ομάδα μοιάζει εξαιρετική, έχει χάσει μόλις δύο φορές και η εικόνα της μέχρι τώρα την βάζει για πολύ ψηλά στη φετινή σεζόν.
2. WTF, πώς η Μακάμπι των πρώτων εβδομάδων έχει ρεκόρ 5-2; Πραγματικά απίστευτο κατόρθωμα για την ομάδα από το Ισραήλ που όχι απλά δεν είχε θέλξει με την απόδοσή της στα πρώτα ματς, αλλά διαλύθηκε δύο φορές από την Αρμάνι στην Ιταλία και από τον Ερυθρό Αστέρα στην έδρα της. Το διπλό όμως στο Λυόν της έδωσε ζωή κι αυτήν την εβδομάδα έκανε ένα άνετο 2/2 στο Τελ Αβίβ, πρώτα καταπίνοντας αμάσητη την Ζαλγκίρις και μετέπειτα ισοπεδώνοντας την περσινή φιναλίστ Μπαρτσελόνα. Βασικό γρανάζι ο αναγεννημένος(;) Τζέιμς Νάναλι, ο οποίος σταμάτησε στους 32 (17+15) πόντους αυτήν την εβδομάδα, έβαλε σχεδόν ό,τι σουτ εκτέλεσε κι έδειξε ότι παρά την πτώση του τα προηγούμενα χρόνια, ότι αποτελεί ακόμη έναν από τους ποιοτικότερους παίκτες της Ευρωλίγκας.
3. Άλλη μία ομάδα που επιστρέφει από το πολύ κακό της ξεκίνημα είναι η Μπάγερν. Η ομάδα του Τρινκιέρι έχει πλέον τρεις σερί νίκες μετά την παταγώδη αποτυχία της στην προηγούμενη διπλή αγωνιστική στη Ρωσία και βασικό ρόλο έχει παίξει επιστροφή του φυσικού ηγέτη της ομάδας, Βλάντιμιρ Λούσιτς. Ο Σέρβος φόργουορντ έχει φέρει την απαραίτητη ισορροπία στο ρόστερ της ομάδας του και το πιστοποίησε με μία σπουδαία εμφάνιση κόντρα στην μέχρι τότε αήττητη ομάδα της Αρμάνι. Σταμάτησε στους 20 πόντους και το σημαντικότερο είναι ότι απελευθέρωσε άλλα κομμάτια του παζλ. Ο Νταρούν Χίλιαρντ ξαφνικά μοιάζει ασυναγώνιστος, έχοντας απελευθερωθεί από τις έξτρα ευθύνες που είχε χάρη στην απουσία του Λούτσιτς και πλέον εκτελεί από παντού. 17 πόντοι απέναντι στην Αρμάνι, 25 κόντρα στην Άλμπα και η Μπάγερν είναι ξανά εδώ. Μας έλειψε. Σε κάποιους λίγο περισσότερο.
4. Με όνομα από μεσαιωνική νουβέλα για ιππότες και στυλ μπασκετμπολίστα βγαλμένο από τα 70’s, o Τζον Μπράουν (ο 3ος) είναι ένας αρκετά καλός φόργουορντ για το επίπεδο της Ευρωλίγκας, χωρίς ιδιαίτερο επιθετικό παιχνίδι, αλλά με γνώση των βασικών και πολύ καλά επίπεδα ταχύτητας και αθλητικότητας. Αυτό το έδειξε στα δύο παιχνίδια της Ούνιξ Καζάν που έγιναν αυτήν την εβδομάδα. Κόντρα σε δύο ισπανικές ομάδες, ο Μπράουν ήταν η μισή και κάτι παραπάνω άμυνα της ομάδας του Περάσοβιτς, η οποία παρότι είδε τους Κανάαν, Χεζόνια να τα σπάνε και τον Λορένζο Μπράουν να πετάει την μπάλα στους αντιπάλους, κέρδισε και την Μπασκόνια αλλά κυρίως τη Ρεάλ. Ο αμερικάνος φόργουορντ είχε από πεντε κλεψίματα σε κάθε ματς, με αποκορύφωμα αυτό που κλείδωσε τη νίκη απέναντι στους Μαδριλένους. Καλός.
5. Μετά από μία περιοδεία σε 3-4 ομάδες του ΝΒΑ ως αναπληρωματικός και σε άλλες 2-3 της G League ως περίπου βασικός, ο Ντόντα Χολ βρήκε το δρόμο του προς την Ευρωλίγκα με την ομάδα της Μονακό και μέχρι στιγμής είναι ένα από τα πρόσωπα της διοργάνωσης. Συνδυάζοντας ύψος (2,09) και μοναδικά αθλητικά στοιχεία, ο Χολ παίρνει τα περισσότερα ριμπάουντ ανά 40 λεπτά, είναι δεύτερος σε τάπες και ποσοστά ευστοχίας, λίγο πίσω από τον θεόρατο Έντι Ταβάρες κι αποτελεί ήδη την αποκάλυψη της φετινής σεζόν. Η εμφάνιση του κόντρα στην λειψή γραμμή ψηλών της ΤΣΣΚΑ ήταν εντυπωσιακή, με 17 πόντους, 10 ριμπάουντ και 3 τάπες, δίνοντας μία ακόμη νίκη στην Μονακό, που επανήλθε δυναμικά από το δύσκολο πρόγραμμα με δύο σημαντικές εντός έδρας νίκες. Ζόρικη και η συνέχεια για τους Μονεγάσκους με ταξίδια σε ΣΕΦ, Τελ Αβίβ και Κωνσταντινούπολη, αλλά θα δείξει και την πραγματική εικόνα της δεύτερης, τυπικά γαλλικής, ομάδας που φαίνεται κι αυτή να είναι στο κόλπο για τα πλέι-οφ.
Χ-factor
Δύο αγωνιστικές, δύο θα είναι κι οι X-Factor αυτού του ριμπάουντ, τι να κάνουμε έτσι είναι οι κανονισμοί που μόλις θέσπισα. Με χρονολογική σειρά, πρώτα o τίτλος θα πάει στον Φαμπιάν Κοζέρ για τους 8 πόντους σε δύο λεπτά που αναχαίτισαν την επιστροφή της Ζενίτ στο παιχνίδι με την Ρεάλ κι έδωσαν τελικά τη νίκη στους Μαδριλένους. Ο Γάλλος ευστόχησε σε δύο κολλητά τρίποντα, έβαλε άλλο ένα καλάθι και σέρβιρε ακόμη ένα στον Πουαριέ, για να ανεβάσει τη διαφορά από τους 2 στους 8 και τη Ρεάλ να μην ξανακοιτάει πίσω στο τελευταίο πεντάλεπτο του αγώνα.
Το δεύτερο βραβείο της εβδομάδας θα πάει στον Κώστα Σλούκα για την σχεδόν αλάνθαστη του εμφάνιση στο φινάλε του θρίλερ με την Φενέρ στο ΣΕΦ. Ο γκαρντ του Ολυμπιακού ήταν άρτιος επιθετικά στην τελευταία περίοδο του αγώνα κόντρα στην παλιά του ομάδα, την οποία νίκησε σχεδόν μόνος του, πετυχαίνοντας και τα τρία(!) καλάθια των Πειραιωτών στην τελευταία περίοδο, το ένα πιο σημαντικό από το επόμενο, σε ένα σημείο όπου η Φενέρ είχε πάρει για τα καλά τον έλεγχο του αγώνα. Αποκορύφωμα, το νικητήριο καλάθι, λίγα δευτερόλεπτα πριν το φινάλε, το οποίο ήρθε σε αντίκρισμα των όσων είχαν ειπωθεί για αυτόν μετά το χαμένο σουτ στη Βαρκελώνη. Γενικά εβδομάδα εξιλέωσης για τον Σλούκα, ο οποίος είχε μέτριες ή έστω ασταθείς εμφανίσεις μέχρι στιγμής.
Η φάση
Τρομερό φινάλε στην Κωνσταντινούπολη, με την Φενέρ να χάνει για ακόμη μία φορά στο τελευταίο σουτ. Πολύ καλή εκτέλεση του συστήματος για τον Μίροτιτς, ο οποίος έχει μεταφερθεί για τα καλά στο ποστ. Όπως δηλαδή κι όλη η Μπαρτσελόνα. Έλεος δηλαδή, έχουμε γκανιάσει, παίξτε λίγο μπάσκετ να πούμε, διασκεδάστε το, σταματήστε να ψάχνετε σε κάθε φάση ένα μις-ματς, δεν θα χαθεί ο κόσμος να κυκλοφορήσετε λίγο την μπάλα.
Σόρι, παρασύρθηκα. Τέλος πάντων, η φάση:
Τρομερή εναλλαγή συναισθημάτων στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα της Φενερμπαχτσέ ενάντια στην Μπαρτσελόνα, με τον Μίροτιτς να απαντάει στην καρφωματάρα του Μπούκερ και να παίρνει ένα τεράστιο διπλό στην Κωνσταντινούπολη pic.twitter.com/UOFOYMljju
— Bballguru (@wiseballgurus) October 26, 2021
Τι θα γινόταν αν...
...Η ΤΣΣΚΑ δεν έχανε ταυτόχρονα Μιλουτίνοφ και Σενγκέλια.
Για ακόμη μία σεζόν, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας θρυμματίζεται από τους τραυματισμούς. Φέτος η μοίρα, ή έστω όποια άλλη πανσυμπαντική δύναμη, ήταν εξίσου σκληρή με την ρωσική ομάδα, η οποία είδε να τραυματίζονται σε απόσταση λίγων εβδομάδων και για αρκετό χρονικό διάστημα οι δύο βασικοί της ψηλοί. Το κενό στη ρακέτα είναι δυσθεώρητο για την ομάδα του Ιτούδη, ίσως και αδύνατο να καλυφθεί. Μπορεί κόντρα στον Αστέρα και τον Ολυμπιακό, τα κουκιά να βγήκαν, έστω και την τελευταία στιγμή και με αρκετό άγχος, σε αγώνες που η ΤΣΣΚΑ ήταν καλύτερη ούτως ή άλλως, όμως ήταν ξεκάθαρο ότι το σύστημα από κάπου μπάζει και θα βρεθούν ομάδες που θα το εκμεταλλευτούν καλύτερα.
Και πράγματι, κόντρα στις δύο αθλητικές γαλλικές ομάδες, οι μοσχοβίτες δεινοπάθησαν, καθώς μπορεί να απέκτησαν και στις δύο περιπτώσεις τον έλεγχο του αγώνα, όμως οι ελλείψεις τους άρχισαν να φαίνονται κάθε φορά που το παιχνίδι πήγαινε σε λίγο πιο γρήγορο ρυθμό. Η Βιλερμπάν επιτέθηκε σε κάθε αλλαγή και κέρδισε είτε με πόντους του Οκόμπο, είτε με επιθετικά ριμπάουντ (17) και η Μονακό ανέβασε ταχύτητα στο δεύτερο ημίχρονο, όπου σκόραρε 58 πόντους με 17/22 σουτ εντός ρακέτας.
Βέβαια, οι απόντες θα επανέλθουν και η ΤΣΣΚΑ θα βρει τον δρόμο της, βάσει της λογικής. Επίσης μονάδες που αποδίδουν άσχημα μέχρι τώρα, όπως ο Χάκετ, είναι ξεκάθαρο ότι θα βρουν ρυθμό, από την έλλειψη του οποίου πονάνε σχεδόν όλοι οι παίκτες, με εξαίρεση τον τρομερό Κλάιμπερν. Όμως μέχρι τότε, θα έχει περάσει αρκετός καιρός κι η ΤΣΣΚΑ θα έχει να αντιμετωπίσει αρκετά δύσκολες αντιπάλους, όπως την Φενέρ, την Μπαρτσελόνα και την Μακάμπι στα επόμενα παιχνίδια. Μέχρι τότε, θα μείνει η εικόνα πως η ΤΣΣΚΑ γνώρισε δύο απανωτές ήττες στη νότια Γαλλία, κάτι που δεν πρέπει να έχει συμβεί, τουλάχιστον στον αιώνα που διανύουμε.
Περνάμε στον Άλεξ, για ένα σχόλιο περι Ολυμπιακού, προτού κλείσουμε με λίγη Πανάθα.
Ο Ολυμπιακός
Η εικόνα του Ολυμπιακού στα δύο παιχνίδια σε γεμίζει με αισιοδοξία, αλλά και με προβληματισμό ταυτόχρονα. Σε αμφότερα τα ματς αυτά, υπήρχαν αρκετά σημεία που η ομάδα παρουσίασε στο παρκέ αυτά που θέλει να δει ο προπονητής και ο κόσμος. Ταχύτητα δημιουργίας και εκτέλεσης, πιεστική άμυνα και transition στο επιθετικό μισό. Από την άλλη μεριά, τα νεκρά διαστήματα έκαναν και πάλι την εμφάνιση τους, με τον Ολυμπιακό να χάνει τις διαφορές που έχτισε σε σύντομο χρονικό διάστημα, με την ομάδα να παθαίνει black out (όπως και το staff). Αρχή της χρονιάς, δεν διαφωνούμε, ωστόσο είναι κάτι που χρήζει άμεσης επίλυσης, γιατί αυτά τα λάθη πληρώνονται.
Στο παιχνίδι της Τρίτης, η ομάδα παρουσίασε αμυντικά προβλήματα απέναντι στον Σίκμα κυρίως, που είναι το Α και το Ω της Άλμπα στο κομμάτι της δημιουργίας. Η Άλμπα διαθέτει πλειάδα plays στο οπλοστάσιο της, με ταυτόχρονη κίνηση όλων των παιχτών. Χρειάζεται επικοινωνία και συγκέντρωση για να μην έχεις θέματα. Η βελτίωση της άμυνας όμως επήλθε στο ματς της Πέμπτης. Με το drop του Φαλ στα pick and roll και της προσαρμογές κοντά στο ζωγραφιστό, ο Ολυμπιακός επέλεξε να κλείσει περισσότερο το καλάθι του, καθώς η Φενέρ είναι η καλύτερη ομάδα στο σκοράρισμα σε αυτό το σημείο του γηπέδου. Χρησιμοποιεί αρκετές flex δράσεις για τα ψηλά κορμιά της και χρειάζεται πολύ μεγάλη πίεση στην μπάλα. Ο Μπαρτζώκας αποφάσισε να κόψει τον χρόνο, το χώρο και την δημιουργία σε Χένρι και Ντε Κολό, οδηγώντας τους χαρακτηριστικά πάνω στο θηριώδες Γάλλο, με τον Γουόκαπ να κάνει εξαιρετική δουλειά στο over πάνω στα pick.
Επιθετικά τώρα ο Ολυμπιακός προσπάθησε μέσα από weave επιθέσεις να επιτεθεί πάρα πολύ στα close out των αντιπάλων και μέσα από step up pick and roll να ψάξει την skip πάσα στην αδύνατη πλευρά. Όταν η ομάδα ξεκινάει ζεστά στα παιχνίδια της, ανοίγουν οι χώροι διαρκώς. Στα τελειώματα και των δύο αγώνων είδαμε κάποια ζητήματα επιθετικά. Σε αυτά πρέπει να βρει μια ισορροπία ο κόουτς Μπαρτζώκας, για να καθαρίζει πιο εύκολα τα παιχνίδια, ανάμεσα στο ποιοι παίχτες θα βρίσκονται στο closing αυτών και είναι σε καλύτερα μέρα. Γενικά όμως, τα δείγματα είναι αρκετά ενθαρρυντικά, με την ομάδα να βγάζει υγεία και να δείχνει σε καλή κατάσταση, αν και η ενίσχυση κυρίως στο 3 στα μάτια μου φωνάζει από μακριά. Για την θέση του Μάρτιν θα έλεγα να κάνουμε λίγη υπομονή ακόμα και να επιστρέψουμε στον Δημήτρη.
Ο Παναθηναϊκός
Καλύτερη η εικόνα των πράσινων αυτή την εβδομάδα, παρά το γεγονός ότι η τελευταία εικόνα μετριάστηκε από την ήττα που ήρθε στο ματς με την Βιλερμπάν. Είναι αλήθεια ότι ο δεύτερος αγώνας αντικατοπτρίζει καλύτερα την φετινή σεζόν του Παναθηναϊκού, όσο κι αν η αναμέτρηση απέναντι στην Εφές ήταν ονειρική. Ο Παναθηναϊκός, σε πείσμα των αριθμών, δεν έχει αρκετές απειλές με βάση το ταλέντο του και όταν ο αντίπαλος οχυρωθεί και κλείσει τους χώρους σε πιο αργό ρυθμό, το αποτέλεσμα είναι η επίθεση να δυσλειτουργεί σημαντικά. Εάν προστεθεί κι η ποσοτική αλλά και ποιοτική έλλειψη στην περιφερειακή γραμμή, γίνεται σαφές ότι ο κοουτς Πρίφτης έχει έναν άλυτο γρίφο στα χέρια του, ειδικά απέναντι σε αντιπάλους με μέγεθος κι ταχύτητα, όπως είναι η Βιλερμπάν.
Τα πολύ ψηλά σχήματα των Γάλλων έκλεισαν τον ορίζοντα στο pick n roll, ο Παπαγιάννης απομονώθηκε ξανά στο δεύτερο ημίχρονο του δεύτερου αγώνα και σε ένα τέτοιο κλειστό παιχνίδι μίλησε το περίσσιο ταλέντο που διαθέτουν τόσο ο τρομερός Οκομπο, όσο και οι αμυντικές τανάλιες που έχουν τα χέρια των Χάουαρντ και Λάιτι. Μετά το τρίποντο του Ουάιτ που μείωσε τη διαφορά στους τρεις, οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν έβαλαν άλλο καλάθι, σκοράροντας μόλις 4 πόντους με βολές, ενώ ο χαρισματικός αντίπαλός τους, έβαλε 17.
Το πρόγραμμα των επόμενων εβδομάδων δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο, με το ταξίδι στο Βελιγράδι να αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό να δείξει πώς η βελτίωση αυτής της εβδομάδας δεν ήταν απλά αποτέλεσμα της δύναμης που του δίνει η έδρα του.
