Η πρώτη πεντάδα
1. Οι 37 πόντοι του Σέιν Λάρκιν έρχονται από άλλες μπασκετικές εποχές. Δεν είναι μόνο η ποσότητα, είναι και ο τρόπος. Φαντεζί ενέργειες, wtf τρίποντα, τρίπλες, λίγες πάσες. Το πληρέστερο one man show της φετινής σεζόν ήρθε μάλιστα και σε ένα πολύ κρίσιμο παιχνίδι, καθώς πλέον η Εφές μοιάζει απίθανο να χάσει την τέταρτη θέση. Υπερτερεί στην ισοβαθμία και η Μπαρτσελόνα θα παίξει με τον Ομπράντοβιτς σε αγωνιστική στην οποία ο Ζοτς θα προέρχεται από ήττα με κατοστάρα. Bye bye. Πίσω στον Λάρκιν, εδω και κάποιο καιρό έχει βρει πολύ καλό ρυθμό, έχοντας υποσκελίσει τον Μπομπουά στην ιεραρχία, απόλυτα δίκαια. Εκείνος που τους ισορροπεί όλους, είναι φυσικά ο Βασίλιε Μίτσιτς.
2. Επιστροφή στις καλές επιθετικές βραδιές για τον Ολυμπιακό στην Ποντγκόριτσα, εκεί που Μιλουτίνοφ και Πρίντεζης κυριάρχησαν απέναντι στην μέτρια φροντ λάιν της Μπουντούσνοστ - εκτός αν θεωρήσουμε πως φτάνει ο στυγνός επαγγελματίας Ερλ Κλαρκ. Εκείνο που έκανε την διαφορά για τους ερυθρόλευκους όμως, δεν ήταν η αναμενόμενη αυτή επικράτηση στη μάχη της ρακέτας, αλλά το γεγονός ότι επιτέλους οι υπόλοιποι σούταραν καλά. Ο Ολυμπιακός βρήκε τρίποντο από 8 παίκτες του (12/24, 50%), όταν στα προηγούμενα παιχνίδια δεν έβρισκε καλά καλά 8 τρίποντα στο σύνολο. Ο λόγος εδράζεται μάλλον στο ότι οι παίκτες απλώς πήραν τα σουτ που τους δόθηκαν από το overhelping των αντιπάλων τους, χωρίς να διστάσουν στιγμή. Ήταν ένα περίεργο παιχνίδι αυτό πάντως, που το μέλλον θα δείξει αν οι ευεργετικές ψυχολογικές του επιδράσεις θα συνδυαστούν και με ουσιαστική αγωνιστική σταθερότητα. Για να κάνουν οι ερυθρόλευκοι statement επαναφοράς, θα πρέπει να κερδίσουν μέσα στο Μιλάνο.
3. Το ομαδικό ρεσιτάλ της Ρεάλ έφερε 29 ασίστ για 37 καλάθια εντός πεδιάς (78,3% assisted FG) , τα περισσότερα από αυτά γύρω γύρω από τη στεφάνη (70% δίποντα). Η Ρεάλ δεν χρειάστηκε καν να σουτάρει καλά από την περιφέρεια για να διαλύσει τη Φενέρ, ανεβάζοντας τον ρυθμό στα ύψη μετά από κάθε κατοχή της αντιπάλου της, ακόμα και αν είχε σημειωθεί καλάθι. Ο Παναγιώτης έστειλε ένα γράφημα με την διανομή των τελικών πασών, ομολογουμένως εντυπωσιακό. Δείτε πόσες φορές κατέληξε ο Ράντολφ να σουτάρει από το αριστερό μπλοκ btw.
4. Πραγματικός κυρίαρχος στη Βιτόρια ο Γάλλος Βενσάν Πουαριέ, έβαλε την Χίμκι στα καλάθια από νωρίς. Ο Μάλκολμ Τόμας δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τις τρομερές τοποθετησεις και την θαυμάσια κίνηση του σέντερ των Βάσκων στο χώρο και έτσι βρέθηκε με 18 πόντους και 11 ριμπάουντ στην πλάτη. Οι Βάσκοι είχαν ένα εντυπωσιακό τρίτο δεκάλεπτο, όπου σκόραραν 38 (!) πόντους, ενώ τελείωσαν το παιχνίδι με 31 ασίστ για 39 σουτ εντός πεδιάς. Ο λόγος που τελικά δεν ασχολήθηκα με τις δικές τους ασίστ, είναι φυσικά η δυναμικότητα του αντιπάλου. Η Χίμκι μας τελείωσε.
5. O Oθέλο Χάντερ διελυσε την Αρμάνι στο πικ εν ρολ, με 19 πόντους και 4 ασίστ, στην καλύτερη του εμφάνιση στη σεζόν. Ως γνωστόν οι Μιλανέζοι παίζουν λειψοί στη θέση 5 και αυτό ο Ιτούδης το εκμεταλλεύτηκε δεόντως, στήνοντας τον Ταρζέφσκι στη μέση του χορού των σουτέρ και ανοίγοντας χώρους για τους πάντες, μέσω του άξονα. Η ΤΣΣΚΑ σκόραρε μάλλον άκοπα 101 πόντους και δέχτηκε με περίπου την ίδια ευκολία άλλους 95, με αποτέλεσμα το παιχνίδι αυτό να καταλήξει αληθινά όμορφο. 7-0 για τους Ρώσους, που πλέον δείχνουν εκείνοι ως η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης. Η αλήθεια είναι πως έχουν την καλύτερη τετράδα γκαρντ της ηπείρου, κάτι που στα φάιναλ φορ δεν φτάνει για να κερδίσεις τον Ολυμπιακό, αλλά αρκει για να φτάσεις εκεί άκοπα, όταν οι υπόλοιποι παλεύουν για την οκτάδα. Σόρι για αυτό το μπλέξιμο, μισό να πάω να βάλω τα κάρβουνα.
H τακτική
Λοιπόν, που είχαμε μείνει; Η άμυνα της Μακάμπι ήταν απλώς καταπληκτικη στο Μόναχο, εστιάζοντας κυρίως στο να πιέσει πολύ την περιφέρεια της Μπάγερν, προκειμένου να μην της επιτρέψει να δημιουργήσει τίποτα. Έκανε κάποιες θυσίες σε σκορ στη ρακέτα (πάντα συμβαίνει μια θυσία), αλλά συνολικά αποδιοργάνωσε πλήρως το ομαδικό παιχνίδι των Βαυαρών.
Κοιτάξτε παρακάτω. Στην πρώτη θέαση επικεντρωθείτε στον Κέιν και στο πώς παγώνει το πικ εν ρολ, εξοντώνοντας τον Κοπόνεν. Στη δεύτερη δώστε βάση σε Ρολ και Ντι Μπαρτολομέο και στο πώς ακολουθούν τα δύο παράλληλα κοψίματα των αντιπάλων τους προς το καλάθι.
Η Μακάμπι δεν κάνει τίποτα το σπουδαίο από πλευράς τακτικής, όλοι μένουν πάνω σε όλους. Απλώς είναι τρομερά προσηλωμένοι, διαβάζουν τα παντα και δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο στην Μπάγερν. Σφραγίδα Σφαιρόπουλου παντού.
Τhe X Factor
Μιας και είμαστε εδώ, ο Μάικλ Ρολ έκανε τελικά την διαφορά σε αυτό το παιχνίδι, όταν προς στο τεταρτο δεκάλεπτο η Μπάγερν επιχείρησε να το κλεψει. Οι επιλογές του Ρολ περιελάμβαναν πάσες και κρίσιμα σουτ, τα οποία δεν κατέληξαν στο πιο εντυπωσιακό stat line του σύμπαντος (11 πόντοι, δύο ασίστ, δυο κλεψίματα), αλλά επανέφεραν την ηρεμία στους Ισραηλινούς, ακριβώς την στιγμή που το δίδυμο Πάργο - Ουίλμπεκιν ετοιμαζόταν να τα τινάξει όλα στον αερα. Ο Σφαιρόπουλος το έσπασε και έδωσε την μπάλα στον παίκτη που αντιπροσωπεύει όσο κανείς άλλος την φιλοσοφία του. Εγγύηση.
H φάση
Ο Ντέρικ Ουίλιαμς στο κάρφωμα της χρονιάς, αυτά, no comment.
Το avatar
20 λεπτά, το απόλυτο τίποτα από τον Κρις Σίγκλετον, ο οποίος κάθε άλλο παρά έχει καταφέρει να αναδειχθεί φέτος σε πρωταγωνιστή της Μπαρτσελόνα. Βασικοί υπεύθυνοι για την φετινή άνοδο των Καταλανών είναι ο Πέσιτς και οι παλιοί Τόμιτς, Ερτέλ. Νέο κατόρθωμα του Κρις ήταν να χάσει κατά κράτος την μάχη από τον Μοερμάν και να τελειώσει το παιχνίδι με 1/4 σουτ και πέντε φάουλ. Ο Σίγκλετον έχει σίγουρα συνεισφορά στην άμυνα των Καταλανών, κάτι που δεν μπορεί γενικά να αγνοηθεί, κατά την γνώμη μου όμως η συνολική του παρουσία είναι σαφώς κατώτερη του αναμενομένου.
Οι ψηλοί της Μπασκόνια
Κλείνουμε και αυτή την εβδομάδα το "ριμπάουντ" με την Μπασκόνια, ρίχνοντας μια ματιά στις συνεργασίες των ψηλών της. Έχω μαζέψει τέσσερις φάσεις παρακάτω με διάφορα σετάκια (pnr, post up, horns), από τα οποία ξεχωρίζω ιδιαιτέρως το τελευταίο.
'Όπως θα είδατε, σε αυτό δεν υπάρχει άμεση συνεργασία, όμως το τρίποντο το έχουν φτιάξει οι δυο τους. Το σχέδιο πάει ως εξής. Παίρνουμε ένα switch που μας βολεύει και ποστάρουμε τον έναν ψηλό. Τραβάμε έξω το αντίπαλο πεντάρι, προκειμένου αναγκαστικά να δοθεί βοήθεια στην ενέργεια στο χαμηλό ποστ, αναγνωρίζουμε την βοήθεια και πασάρουμε στον ελεύθερο παίκτη. Ωραίο στη θεωρία, όμως για να γίνει πράξη χρειάζεται οι ψηλοί να έχουν βεληνεκές (range ρε άμπαλοι) και να μπορούν να πασάρουν. Ε, αυτά οι Φόιγκτμαν και Πουαριέ τα έχουν, λίγο ο ένας, λίγο περισσότερο ο άλλος. Μπορεί η Μπασκόνια να χάνει πολλά από την απουσία του Σενγκέλια, όμως εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις δυνατότητες που προκύπτουν από την γαλλογερμανική συνύπαρξη. Ο Περάσοβιτς δείχνει ότι όταν δεν έχει γκαρντ σβούρες, έχει ιδέες.
Tέχνη Αλυπίας κόκκινο 2008, cheers!
