Η πρώτη πεντάδα

1. Το παιχνίδι Χίμκι - Μιλάνο (drama και 88-90) είχε διάφορα side stories, άκρως ενδιαφέροντα - θα δείτε και παρακάτω. Ενα από αυτά ήταν και η επιστροφή του Αλεξέι Σβέντ, η οποία κινήθηκε στο γνωστό μοτίβο. 11 εκτελεσμένα τρίποντα, άλλες τόσες ασίστ και a fucking disaster στο τελευταίο λεπτό. Βαριεστημένη περιστροφή - αγγαρεία στο τρίποντο του Μίτσοφ για το 87 - 88 στα 40'', παρατηρήσεις στον Τζένκινς για δική του (!) αμέλεια στη φάση, αστοχο λέι απ με κοτρώνα κατ'ευθείαν στο ταμπλό δίπλα από τα χέρια του ... Μάικ Τζέιμς. Τα τελευταία δύο χρόνια του Αλεξέι στη Χίμκι συμπυκνώνονται στις προτάσεις που μόλις διαβάσετε. Στις δύο που ακολουθoυν, συμπυκνώνονται και τα τελευταία δύο χρόνια των συμπαικτών του. Περίπου 10'' πριν το τέλος η Χίμκι ήταν πίσω με 87 - 90 και η Μιλάνο δεν έκανε φάουλ. Η μπάλα πέρασε από τα χέρια των Μάρκοβιτς - Τζένκινς, οι οποίοι είχαν ευκαιρίες να σουτάρουν τρίποντο, και μετά επέστρεψε θριαμβευτικά στα χέρια του Σβεντ, στον οποίο έγινε επιτέλους το φάουλ της ιταλικής νίκης.

2.  Πάρτι έστησαν οι τρεις βασικοί γκαρντ της ΤΣΣΚΑ στο ΣΕΦ, εναλλασσόμενοι σε θέσεις και σχήματα (Χίγκινς στο 3), σε μία άτυπη σκυταλοδρομία σκοραρίσματος και δημιουργίας. Σέρχι και Ντε Κολό εκμεταλλεύτηκαν κάθε πιθανό και απίθανο μις ματς στο πρώτο ημίχρονο, ο Χίγκινς συνέχισε στο δεύτερο, κυρίως με σκορ, με τον Ισπανό να επανέρχεται προς το τέλος για να τελειώσει τη δουλειά. Τα διαβάσματα των τριών ήταν υποδειγματικά, έκαναν μόλις ένα λάθος και δεν προβληματίστηκαν σε κανένα σημείο του ματς. Βέβαια, τα αμυντικά όπλα του Ολυμπιακού στην περιφέρεια υποτίθεται ότι δεν είναι λίγα (Ουέμπερ, Τουπάν, Μάντζαρης), όμως η παρουσία τους σημαίνει σχεδόν ταυτόχρονα την κατάρρευση της επίθεσης. Tην ίδια στιγμή, οι δύο καλύτεροι επιθετικά παίκτες των ερυθρόλευκων χθες (Σπανούλης, Λεντέι), πίσω ήταν μαύρες τρύπες και έτσι ο Μπλατ έπρεπε να κάνει κάποιες επιλογές/θυσίες. Ε, οι Τουπάν και Μάντζαρης αγωνίστηκαν λίγο, γιατί από ένα σημείο και έπειτα ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει συνεχώς ανάμεσα σε πολυκατοικίες.

3. Βeautiful Island Rick, isn't it? Η νίκη του τριφυλλιού στα πανέμορφα νησιά είχε πολλούς διακριθέντες (Παπι, Θανάσης, Καλάθης, Λανγκφορντ, Παπαγιάννης), όμως ο θεμελιωτής της ήταν ο "εξόριστος" Πιτίνο. Οπως θα γνωρίζετε ήδη, ο χαρακτηρισμός αποδόθηκε από το the Ringer, σε ένα άρθρο που αποθέωσε ο ελληνικός μπασκετικός δημοσιογραφικός κόσμος, μάλλον επειδή αποκάλυψε λεπτομέρειες που εκείνος (ο ελληνικός μπασκετικός δημοσιογραφικός κόσμος) δεν είχε κατά νου. 

Getting ready to take on Gran Canaria. Beautiful island off the coast of Africa-Thanks to the Panathinaikos fans from London and Greece for making the long trip!

— Rick Pitino (@RealPitino) February 28, 2019

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού εμπνεύστηκε από την ομορφιά των Κανάριων Νήσων και εμφανίστηκε τρομερά φορμαρισμένος στον αγώνα απέναντι στην Γκραν Κανάρια. Εμπιστεύτηκε τον Παπαγιάννη αντί του Πέιν, δεν μάσησε από τις καλές ενέργειες του Γουάιλι στην επίθεση και στόχευσε τον νεοφερμένο Αμερικάνο των Ισπανών στη ρακέτα. Επίσης, στο τρίτο και τέταρτο δεκάλεπτο τοποθέτησε για πολλά λεπτά τον Παπαπέτρου στο 4, μαζί με τρεις κοντούς, πετυχαίνοντας να πάρει κίνηση, ταχύτητα και σκορ, απέναντι σε βαρύτερα σχήματα του αντιπάλου. Ο Κιλπάτρικ διέπρεψε ως άτυπο τριάρι στο διάστημα αυτό, αφήνοντας έκθετους διάφορους αντιπάλους. Η στατιστική του δεν είναι αντιπροσωπευτική του ρόλου του.

4. Ακόμη μια μελετημένη και υπομονετική εμφάνιση από την Μπάγερν, η οποία τους αντιπάλους που βρίσκονται κάτω από αυτή τους καθαρίζει σαν αυγό. Η ομάδα του Ράντονιτς είναι πολύ σωστά χτισμένη για το επίπεδο της και παίρνει κατά καιρούς πολλά από τους παίκτες ρόλων. Αυτή τη φορά π.χ. ο Ντανίλο Μπάρτελ ήταν εξαιρετικός, με 16 πόντους και μόλις ένα άστοχο σουτ σε 31 λεπτά συμμετοχής, τα οποία μοιράστηκαν μεταξύ των θέσεων 4 και 5. Ηταν μάλιστα η τέταρτη συνεχόμενη καλή εμφάνιση του Μπάρτελ, που διαπρέπει σε stretch ρόλους, έχοντας 43,2% στα όποια τρίποντα επιχειρεί. Πολύτιμος. 

5. Επιβλητικός ο Άντε Τόμιτς, νίκησε και πάλι την φροντ λάιν της Ρεάλ, πετυχαίνοντας 22 πόντους και μαζεύοντας 13 ριμπάουντ, πέντε εκ των οποίων επιθετικά. Η Μπαρτσελόνα πιέστηκε από τους αντιπάλους της μέχρι ένα σημείο, αλλά κέρδισε σχετικά άνετα, μαζεύοντας και κάποια κρίσιμα επιθετικά ριμπάουντ προς το τέλος. Μέσα σε όλα, ο Τόμιτς έπαιξε και εξαιρετική άμυνα, κρατώντας χαμηλά τον Αγιόν. Δεν είναι ότι φέτος κάνει ξαφνικά την σούπερ χρονιά, όμως φαίνεται πως έχει σαφώς περισσότερη αυτοπεποίθηση, ειδικά σε κρίσιμα σημεία. Η πλάκα είναι πως σε αυτό έχει παίξει ρόλο η παρουσία του ... Ερτέλ, καθώς μετά από κάποια χρόνια ο Κροάτης έχει βρει σε εκείνον μία αξιόπιστη πηγή τροφοδότησης. Ξέρω, αξιοπιστία και Ερτέλ δεν πάνε μαζί, οπότε ας περιμένουμε τα πλέι οφ, προκειμένου να διαπιστώσουμε αν ο Πέσιτς είναι ο μεγαλύτερος μάγος στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ. Σε πιο σοβαρά νέα, το παραπάνω παιχνίδι έβγαλε και τον ...

MVP

Η διαδικασία αποχώρησης του Ναβάρο από την ενεργό δράση πιθανώς να μην ήταν η καλύτερη δυνατή, όμως η τελετή απόσυρσης της φανέλας του από την Μπαρτσελόνα τον ανέδειξε ως αυτό που ήταν και είναι: Ένας μεγάλος παιχταράς-ορόσημο, τόσο για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, όσο και για την Μπαρτσελόνα, την οποία "υπηρέτησε" συνεπώς σε όλη του την καριέρα, πλην της σεζόν που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ. Τα φώτα έσβησαν, οι προβολείς άναψαν επάνω του, το Παλάου σείστηκε από τις φωνές των φιλάθλων και εκείνος συγκινήθηκε μπροστά στο μεγαλείο της στιγμής. Δυναμώστε τον ήχο.

"Αν, αν τότε που ήμουν μικρός...". Διακοπή. "Αν τότε που ήμουν μικρός, όταν ο πατέρας μού μου έστηνε μια μπασκέτα στο σπίτι ... ούτε στα καλύτερα μου όνειρα δεν μπορούσα να φανταστώ, ότι η φανέλα μου θα αποσυρόταν εδώ...".

Ηταν υπέροχο να το βλέπεις, διότι ιστορίες όπως του Ναβάρο τείνουν να γίνουν όλο και σπανιότερες στο δικό μας μπασκετικό στερέωμα. Οι καλύτεροι παίκτες θα πάνε να γίνουν θρύλοι αλλού, πλέον είναι σχεδόν παγιωμενο. Ο Ναβάρο συνέδεσε την πορεία του με μόλις δύο φανέλες, εκείνες των μπλαουγκράνα και της εθνικής Ισπανίας, με την καριέρα του να στηρίζεται εξίσου στο ένα πόδι του επαγγελματισμού και στο άλλο του αθλητικού ιδεώδους, όπως εκείνο λογίζεται δημοφιλώς στην πιο "αγνή" του μορφή. Δεν υπήρξα ποτέ από αυτούς που είδαν την ομάδα τους ως ιδέα, αλλά αν υπάρχει μια ιδέα περί του τι σημαίνει αθλητική σχέση μεταξύ συλλόγου και παίχτη, εκείνη καθρεφτίζεται με καθαρότητα στα νερά της κοινής πορείας Ναβάρο και Μπαρτσελόνα. Τα grand narratives του ευρωπαϊκού μπάσκετ ίσως δεν έχουν πεθάνει ακόμη.

To σύστημα

Με σερί 3-18 μπήκε στο τέταρτο δεκάλεπτο το κοντό σχήμα της Μιλάνο, με τον Τζεφ Μπρουκς στην θεση 5 και την τριάδα Νάναλι, Νέντοβιτς και Τζέρελς να συνεργάζεται άψογα στο μισό γήπεδο. To σχήμα αυτο δεν κέρδισε το παιχνίδι, αλλά το γύρισε τούμπα και για αυτό ο Πιανιτζιάνι το κράτησε για οκτώ συνεχή λεπτά στην τέταρτη περίοδο, αν μέτρησα καλά. Στο συγκεκριμένο διάστημα οι "Ιταλοί" αμύνθηκαν πολύ σωστά, σπάζοντας τα σκριν ή ακολουθώντας στα drive μετά τα πικ εν ρολ, ενώ απειλούσαν συνεχώς. Το credit πηγαίνει στον κόουτς για έναν ακόμη σοβαρό λόγο. ΄Αφησε εκτός παιχνιδιού τον - εώς τότε - καλύτερο παίκτη του, Κέιλεμπ Ταρζέφσκι, των 15 πόντων και των 6 ριμπάουντ. Από την άλλη, όταν η εναλλακτική σου είναι ο Όμιτς...

Χ factor

Mένουμε στο ίδιο παιχνίδι πάντως, καθώς η τρομερή απόδοση του Ταρζέφσκι έχει δίπλα της ένα επιπλέον ονοματεπώνυμο. Τζέιμς Νάναλι. Θετικότατος για μία ακόμη φορά, ο Νάναλι έπαιξε πολύ με την μπάλα στα χέρια και έβγαλε 7 ασίστ. Παρακάτω θα βρείτε τις συνεργασίες του με τον Αμερικάνο ψηλό, οι οποίες ήταν ομολογουμένως τόσο θαυμάσιες, όσο και ποικιλόμορφες, αν μου επιτρέπεται η έκφραση.

Λοιπόν, ο Νάναλι έχει παίξει τέσσερα παιχνίδια και έχει σε αυτά 14,5 πόντους με 53% στα τρίποντα. Η Μιλάνο τα έχει κερδίσει όλα και μάλιστα κάποιος θα μπορούσε εύκολα να υποστηρίξει πως στα δύο που έγιναν εκτός έδρας ήταν ο X Factor. Ο Νάναλι κυκλοφορούσε ελεύθερος λίγο καιρό πριν, θυμίζω, όμως προφανώς οι δικές μας ομάδες είτε δεν ενδιαφέρθηκαν, είτε δεν είχαν λεφτά. Θα τις ανέβαζε ένα επίπεδο, έτσι για πλάκα. Ελπίζω να μην υπάρχει κανείς που να υποστηρίζει οτι δεν ταίριαζε σε έναν εκ των δυο αιωνίων.

Το avatar

Ο Ολυμπιακός δεν κατέβηκε να παίξει στο τέταρτο δεκάλεπτο, αφήνοντας την διαφορά να ξεφύγει και την ΤΣΣΚΑ να επιχειρεί άλει ουπς, πάσες πίσω από την πλάτη και λοιπά θεαματικά κόλπα. Ο Παπανικολάου έλεγε προχθές ότι η ομάδα είχε προετοιμαστεί εξαιρετικά, με πολύ δυνατές προπονήσεις και ένα γεύμα γεμάτο κέφι την Τσικνοπέμπτη, όμως η αλήθεια είναι πως το οικογενειακό κλίμα του Ολυμπιακού δεν βγήκε στο γήπεδο. Οι πληρωμές, όπως μας πληροφορούν διάφοροι αυτές τις μέρες, είναι σύνηθες να καθυστερούν στις μεγάλες ομάδες και το φαινόμενο φανερώνει υγεία, άρα αποκλείεται γενικά να παίζει ρόλο στην κακή εικόνα. Για την έλλειψη προσπάθειας μάλλον ευθύνεται τελικά ο Μπλατ. Στα σοβαρά, και αν θέλετε τη γνώμη μου, έχω αμφιβολίες κατά πόσο οι ερυθρόλευκοι έχουν παρακολουθήσει τι συνέβη σε Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό, όταν οι καλές τους φουρνιές και οι σταρ πλησίαζαν στο τέλος της καριέρας τους ή ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους. Το ευκαιριακό κυνήγι της επιτυχίας μπορεί να οδηγήσει σε διαχρονική απουσία από τις τελικές φάσεις, οπότε ίσως είναι καλύτερα να χαθούν 1-2 χρόνια με προγραμματισμό. Τζιζ.

Και κάτι ακόμη για την Μπασκόνια και τον Γιόνας Φόιγκτμαν

Oι Βάσκοι, χωρίς να πιάσουν καμία τρομερή απόδοση, δεν δυσκολευτηκαν σχεδόν καθόλου από την δύστοκη (sic) Ζάλγκιρις, φανερώνοντας μάλιστα σε σημεία ένα όμορφο χαρακτηριστικό τους. Την ενεργή συμμετοχή των ψηλών στο ξεδίπλωμα του αιφνιδιασμού, με τρεξίματα, τελειώματα και πάσες. Δείτε παρακάτω συνεργασίες στο γρήγορο transition μεταξύ του ανεβασμένου Σιλντς και του θαυμάσιου Φόιγκτμαν. Παρατηρήστε ότι και στις τρεις, εκείνος που κερδίζει την κατοχή της μπάλας είναι ο Πουαριέ. Στην τρίτη δε, το τρέξιμο του Γερμανού είναι καταπληκτικό, διότι έχει διανύσει όλο το γήπεδο, χωρίς να έχει βγει προηγουμένως σε switch στην περίμετρο. Εξοχα πράγματα.

Σε ο,τι αφορά τον Φόιγκτμαν, αξίζει νομίζω να πούμε και κάτι τελευταίο. Εκανα ένα πρόχειρο ψάξιμο και ανακάλυψα πως εδώ και κάποιο καιρό η απόδοση του έχει ανέβει κατακόρυφα. Ο Παναγιώτης πήρε τα στοιχεία και τα έβαλε στο θαυματουργό του μίξερ και έτσι προέκυψαν τα εξής. Στα πρωτα 15 ματς που αγωνίστηκε, ο ψηλός των Βάσκων είχε μέσο όρο 17.38' συμμετοχής και μόλις 4,4 πόντους. Στα τελευταία οκτώ, τα νούμερα αυτά έχουν εκτοξευθεί στο σε 31.51 και 10,9 αντίστοιχα. What's the gig χίαρ; Αυτά τα οκτώ είναι τα παιχνίδια στα οποία λείπει ο Σενγκέλια.

Πάμε τώρα στα hex maps. Ιδού τα πρώτα 15.

Random προσπάθειες από παντού, ποσοστά στο δεύτερο υπόγειο, χαμηλή παραγωγή ανά σουτ, μόλις 0,98 πόντοι, σχετικά λίγα τρίποντα. Πάμε και στο επομενα οκτώ.

Μέρα με τη νύχτα. Αυξημένη παραγωγή πάνω από τον μέσο όρο της διοργάνωσης (1,17 πόντοι ανά σουτ), σαφώς καλύτερα ποσοστά και - το σημαντικότερο - πολύ διαφορετική κατανομή προσπαθειών, πλησιέστερα στις επιταγές του moneyball, με λίγα mid range. Η εξήγηση δεν είναι φυσικά δύσκολη. Μετά τον τραυματισμό του Σενγκέλια, τα λεπτά του στη θέση 4 αυξήθηκαν και ο ρόλος του μετατέθηκε στο άνοιγμα των αποστάσεων. Η είδηση δεν είναι η προπονητική προσαρμογή, αλλά ότι ο Γερμανός έχει ανταποκριθεί στο έπακρο. Βάσει μάλιστα της σπουδαιότητας της απουσίας του καλύτερου παίκτη, θα έλεγε κανείς πως είναι μάλλον ο καθοριστικότερος κρίκος στην αλυσίδα σταθερότητας των Βάσκων τον τελευταίο καιρό.

Καλό Σαββατοκύριακο αγαπημένες και αγαπημένοι. Έχει υπέροχο καιρό, το κίτρινο σκεπάζει το μαύρο, βγείτε καμία βολτούλα. Φιλιά πολλά!