Όμως τι σας ζαλίζουμε με σενάρια, έχουμε καιρό να τα πούμε στο τέλος της άλλης εβδομάδας, όταν κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό θα έχουν ξεκαθαρίσει πολλά. Εδώ έχουμε νίκη που συμβαίνει μια φορά στη... δεκαετία. Εδώ έχουμε εμφάνιση για τα βιβλία της ιστορίας κόντρα σε έναν αντίπαλο που χάνει μια φορά κάθε 23 εντός έδρας ματς στο σπίτι του. Εδώ έχουμε Παπαπέτραρο στην καλύτερη (μέχρι την επόμενη) εμφάνισή του με τα πράσινα. Εχουμε αναγέννηση Γκιστ. Έχουμε έναν Τόμας να τον πιείς στο ποτήρι. Και στο τέλος όταν η μπάλα ζύγιζε τρεις φορές το βάρος του ο Νικ Καλάθης τη ζήτησε, την πήρε και όπως έλεγε με το χαμόγελο να φτάνει στα αυτιά ο Ρικ Πιτίνο the fucking bank was open.

.@Nick_Calathes15 for the WIN ?#7DAYSMagicMoment pic.twitter.com/MOMNo6OP9l

— EuroLeague (@EuroLeague) March 15, 2019

Η νίκη πανηγυρίστηκε δεόντως και όπως έπρεπε, αφού ήταν η πρώτη μετά από 10 σερί ήττες και 8 χρόνια, όχι απλά ανομβρίας στη Μόσχα, αλλά συνήθως ηττών με έως και ντροπιαστικές διαφορές. Όμως όλα αυτά αποτελούν παρελθόν με τον Παναθηναϊκό (for the record) να κάνει το double με την ΤΣΣΚΑ στην κανονική περίοδο της διοργάνωσης, δηλαδή να τη νικάει εντός και εκτός την ίδια σεζόν για 4^η φορά στην ιστορία του! Περισσότερες από κάθε άλλη ομάδα! Αρκετά όμως από μένα, Παπαπέτρου -πάσα στον Καλάθη- και ο @Pete_SayEasy παίρνει τον λόγο για την πεντάδα της αγωνιστικής.

Η πρώτη πεντάδα

 1. Μάριους Γκριγκόνις: ο 25χρονος γκαρντ της ομάδας του Γιασικεβίτσιους ήταν ο πολυτιμότερος παίχτης στη νίκη της λιθουανικής ομάδας επί της Μπάγερν - μια ήττα που ίσως είναι καταδικαστική για τους Βαυαρούς. Πέτυχε 18 πόντους, με 6/12 σουτ και 5/5 βολές, κέρδισε αρκετά φάουλ (6) ενώ είχε ακόμα 4 ριμπάουντ και 3 ασίστ. Στο χθεσινό ματς τον είδαμε να στήνει και ο ίδιος picks και να λειτουργεί ως δεύτερος playmaker, σε μία εξαιρετική – δημιουργικά και εκτελεστικά - βραδιά για τη Ζάλγκιρις, καθώς πέντε παίχτες είχαν από τρεις έως τέσσερις ασίστ και σούταραν με 48% από το τρίποντο.

2. H Ρεάλ είναι ίσως η πιο «γεμάτη» ομάδα της διοργάνωσης. Πέρασε άνετα από την έδρα της αποκλεισμένης Χίμκι, σκοράροντας για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική 100+ πόντους. Στη Ρωσία σκόραραν οι έντεκα από τους δώδεκα παίχτες που έπαιξαν, σούταραν με 48% στο τρίποντο, μοίρασαν 26 ασίστ (η κορυφαία ομάδα στη διοργάνωση στον τομέα αυτόν), ενώ επτά παίχτες είχαν διψήφιο ράνκινγκ με κορυφαίο όλων τον Κοζέρ, με 24 βαθμούς. Κάτι επιπλέον για την Ρεάλ. Παρακάτω βλεπετε σε επεξεργασία του Παναγιώτη μία απεικόνιση του rotation του Λάσο.

Γκρι = σπάνια, μπλε-πρασινο = σχετικά σπάνια, κίτρινο - πορτοκαλί = πιο συχνά, κόκκινο = συχνότατα.

Τι σημαίνει αυτή η ομορφιά; Πολύ απλά πως ο Ισπανός προπονητής χρησιμοποιεί κανονικότατα δυο ισάξιες πεντάδες, με την μία εξ αυτών να εμφανίζεται στα ζυγά δεκάλεπτα και να τελειώνει τα παιχνίδια. Μέλος της συνήθως ΔΕΝ είναι ο Γιουλ - εδώ έχουμε φτάσει - , την ώρα που οι Καμπάτσο και Αγιόν εμφανίζονται συχνότερα ως closers. Εντυπωσιακό.

3. Μάικ Τζέιμς. O πολυτιμότερος της διοργάνωσης για τον μήνα Φεβρουάριο είναι σε τροχιά Euroleague MVP από το νέο έτος και έπειτα. Πόσο δε μάλλον, αν κατορθώσει και βάλει την Αρμάνι στην προημιτελική φάση. Στο προχθεσινό ματς ήταν ο απόλυτος σταρ του γηπέδου και σμπαράλιασε την άμυνα του Ολυμπιακού με κάθε πιθανό και απίθανο-κυριολεκτικά-τρόπο. 27 πόντοι, με 8/18 σουτ, 7/8 βολές, 6 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 31 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης. Μπορεί να κατηγορείται για τον τρόπο παιχνιδιού του και κάποιες επιλογές του, αλλά δεν παύει να είναι ένας εξαιρετικός σκόρερ, ικανότατος στην προσωπική ενέργεια, ενώ παραμένει ο καλύτερος δημιουργός για την Αρμάνι. Χθες θύμισε…. Χάρντεν σε αρκετές φάσεις, ειδικότερα σε αυτές που κέρδισε φάουλ στο τρίποντο, τη στιγμή που ερχόταν σε επαφή μαζί του ο αντίπαλος. Ο Τζέιμς, ή μάλλον ο τρόπος παιχνιδιού του, ήταν αυτό που έλειπε και λείπει από τον Ολυμπιακό από την αρχή της χρονιάς. Περισσότερα , όμως, για το ματς θα σας πει ο Άλεξ.

4. Ιωάννης Παπαπέτρου. Ίσως ο σημαντικότερος παίχτης για τον Παναθηναϊκό στην «άλωση» της Μόσχας. 10 πόντοι με 4/6 σουτ, μαζί με 9 ριμπάουντ (σε έναν τομέα που είχε προβλήματα ο ΠΑΟ, ειδικά στο αμυντικό ριμπάουντ ), 3 ασίστ, 2 κλεψίματα και 1 τάπα για τον Πάπι. Απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του προπονητή του, δε φοβάται να αναλάβει πρωτοβουλίες και το τριφύλλι δείχνει καλύτερο με αυτόν στο παρκέ. Και εκεί έγκειται η διαφορά με την εικόνα του στον Ολυμπιακό. Ο ίδιος παίχτης ήταν, με τον ίδιο τρόπο έπαιζε (δημιουργία από ποστ, άμυνα, κίνηση χωρίς τη μπάλα), απλά τώρα είναι βασικός πυλώνας της ομάδας και όχι ένα κομμάτι του πάζλ.

5. Τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος, η Εφές κλείδωσε την τέταρτη θέση και το πλεονέκτημα έδρας και δικαιούται πλέον να ονειρεύεται παρουσία στο Final Four. Η μέχρι τώρα πορεία της έχει σίγουρα διάφορους πρωταγωνιστές (Μίτσιτς, Μπομπουά, Μοερμάν, Λάρκιν), παρόλα αυτά ο μεγαλύτερος κάθεται στην άκρη του πάγκου. Ο Αταμάν μπορεί στα πλέι οφ να βάλει τρικλοποδιά στον εαυτό του και ταυτόχρονα σε άλλα 12 άτομα, δεν είναι έξω από το στυλ του. Μέχρι μια τέτοια στιγμή, δικαιούται να λέει πως συνέθεσε μόνος του ένα ρόστερ αποκλειστικά φτιαγμένο από "μεσαίους και καλούς" παίκτες της διοργάνωσης και τους έκανε να παίζουν πολύ καλύτερα από ο,τι έπαιζαν τα προηγούμενα χρόνια σε άλλες ομάδες τους. Κοινώς, να παίζουν ομαδικά και αποτελεσματικά. Well done.

ΜVP

Ο Kώστας Σλούκας ήταν ο αδιαμφισβήτητος MVP της αγωνιστικής. Ο ορισμός του clutch ηγέτη για το σύνολο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Πήρε τη Φενέρ από το χεράκι και την οδήγησε στη νίκη, σε ένα ματς που έμοιαζε να πηγαίνει στραβά για του Τούρκους. Τι έκανε ο αθεόφοβος; Από το 40-52 που προηγήθηκε η Μπαρτσελόνα, σημείωσε 15 πόντους και μοίρασε 5 ασίστ (οι 4 κατέληξαν σε τρίποντο συμπαιχτών του), ήτοι 29 από τους 44 επόμενους πόντους της ομάδας προήλθαν από τα χέρια του. Τελείωσε το ματς με 22 πόντους (2/3 δίποντα, 5/5 τρίποντα, 3/4 βολές ), 11 ασίστ και 30 ράνκινγκ. Κακά τα ψέματα, αν λάβουμε υπόψη και την συνέντευξη που μας είχε δώσει, δεν βλέπω πώς αυτός ο παίχτης θα φύγει ποτέ από την αγκαλιά του Ομπράντοβιτς.

Χ Factor

Ο Ντεσόν Τόμας ήταν ο άνθρωπος «κλειδί» της μεγάλης νίκης του Παναθηναϊκού στη Μόσχα. Μπορεί την παράσταση να έκλεψε το απίθανο τρίποντο του Νικ Καλάθη, όμως ο clutch παίχτης ήταν ο Αμερικανός φόργουορντ. Αν δεν ήταν αυτός, δεν θα φτάναμε ποτέ στο τρελό φινάλε του αγώνα .Τι έκανε στα τελευταία δύο λεπτά του αγώνα; Γκολ-φάουλ για να μειώσει το σκορ στο 74-71 και στην επόμενη επίθεση τρίποντο για την ισοφάριση. Έξι συνεχόμενοι πόντοι σε ένα σημείο που έμοιαζε να… καθαρίζει το παιχνίδι η ρωσική ομάδα.

Το avatar

Δεν είχαν συμπληρωθεί παρά 58 δευτερόλεπτα στον αγώνα της Μπαρτσελόνα κόντρα στη Φενέρμπαχτσε στην Ulker Arena, όταν ο Σβέτισλαβ Πέσιτς έβγαλε ένα μείγμα μεσογειακού ταμπεραμέντου με μία γερή δόση από πλάβι πιτσκουμάτερι πάνω στον Λιθουανό διαιτητή Γκίτις Βίλιους. Ο γερόλυκος των πάγκων ήταν «φορτωμένος» σχεδόν από την πρώτη φάση του ματς μετά από το τζάμπολ και άρχισε την παντομίμα από τον πάγκο με ολίγη από μπινελίκια μετά από καλάθι του Μπλάζιτς. Δύο φάσεις μετά ήρθε η έκρηξη!

Ο Πέσιτς όρμηξε στον Βίλιους μέσα στο παρκέ, ο Ράντονιτς που ήταν εκεί σιμά έσπευσε για συμπαράσταση στον συνάδελφό του και αμέσως απέβαλε τον συμπατριώτη του στην γρηγορότερη αποβολή προπονητή στην ιστορία της Ευρωλίγκα, με αποτέλεσμα η Μπαρτσελόνα να παίξει όλο το ματς υπό τις οδηγίες του βοηθού του Πέσιτς, Νταβίντ Γκαρσία. Οκ, ο Πέσιτς πήγαινε γυρεύοντας από το πρώτο δευτερόλεπτο, όμως σε αυτό το επίπεδο το να αποβάλεις προπονητή σε ματς τέτοιων ομάδων, ε, δεν το λες και σύνηθες, όσο και αν οι διαιτητές αντέδρασαν by the book.

Ο Ολυμπιακός (Ερωτόκριτος Αλέξανδρος Σεϊζης)

Φτάσαμε αισίως στο Μάρτιο και δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα ουδεμία βελτίωση, όπως είχε υποσχεθεί ο Μπλατ. Για άλλη μια φορά γίναμε μάρτυρες μιας αποκαρδιωτικής εμφάνισης των ερυθρολεύκων το τελευταίο διάστημα, με το ανάθεμα να πηγαίνει όλο στο επιθετικό κομμάτι. Η ομάδα κατάφερε να κρατήσει μια τόσο καλή επίθεση όπως η Μιλάνο κάτω από τους 70 πόντους, αλλά ουσιαστικά δεν μπόρεσε να την απειλήσει πραγματικά. Η εικόνα του Ολυμπιακού στην επίθεση προκαλεί θλίψη. Ουδεμία κίνηση μακριά από τη μπάλα, κανένας παίχτης με πρωτοβουλίες, πέρα από τον φιλότιμο Γκος, που παρότι ήταν άστοχος στο πρώτο μέρος δεν δίσταζε να επιτεθεί. Στο post πάλι στατικότητα, γενικά όλα λάθος. Είναι φανερό ότι έχουν χαθεί οι ρόλοι και ο κάθε παίχτης έχει βγει έξω από τα στάνταρ του. Δεν γίνεται σε μια επίθεση να βλέπουμε side pick and roll με Παπανικολάου, όταν ξέρουμε ότι θα κάνει ραχιαία και θα σταματήσει τη ντρίμπλα για να πασάρει στο post, από τη στιγμή που δεν μπορεί να απειλήσει μετά το pick. Δεν μπορώ να βλέπω τον Πρίντεζη να παίρνει μπάλα μακριά από το ζωγραφιστό και να προσπαθεί με το ζόρι να επιτεθεί κοντά στο καλάθι, όταν βρίσκεται σε τόσο κακή κατάσταση. Δεν μπορώ να δεχθώ τέτοια στατικότητα στο τρίποντο, με τα guards να σταματάνε την ντρίμπλα από τα οκτώ μέτρα και τους υπόλοιπους ακροβολισμένους. Το ζήτημα βέβαια δεν είναι καθαρά προπονητικό, αλλά αφορά και τους ίδιους τους παίχτες, που αδυνατούν να αλλάξουν την κατάσταση του τελευταίου διμήνου.

Αναρωτιέμαι αν στον Ολυμπιακό έχουν αντιληφθεί πραγματικά τα λάθη που έχουν γίνει και αν υπάρχει προοπτική για το μέλλον. Αν να,ι τότε πιστεύω ότι η χρονιά μπορεί να μην αποδειχθεί αποτυχημένη. Ο βασικός πυρήνας της ομάδας φτάνει προς το τέλος του και πρέπει να πλαισιωθεί από γερά θεμέλια, για να μην απαξιωθεί. Όσο ο Ολυμπιακός δεν προετοιμάζεται για τη μετά Σπανούλη εποχή, το πρόβλημα και η ανησυχία θα μεγαλώνει. Το μεγαλύτερο λάθος της φετινής χρονιάς στα μάτια μου είναι οι ελπίδες που καλλιεργήθηκαν για κάτι πολύ καλό στην Ευρώπη και η απουσία οράματος για την επόμενη μέρα. Δεν χρειάζεται να απλώνεσαι μέχρι εκεί που δεν φτάνεις, αλλά σταδιακά να προχωράς βήμα βήμα. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού τα βήματα έχουν γίνει προς τα πίσω.

Ο Παναθηναϊκός (Ερωτόκριτος Αλέξανδρος Σεϊζης)

Respect στον κόουτς Πιτίνο. Eίναι καταπληκτική η μεταμόρφωση των πρασίνων από μια ομάδα χωρίς κατεύθυνση και ρόλους (με μέτριους παίχτες κατά βάση πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), σε ένα σύνολο που κάνει πολύ καλά όλα τα βασικά. Δεν θα μιλήσω για εξέλιξη παιχτών όπως οι Παπαπέτρου-Τόμας, οι ίδιοι παίχτες ήταν μέχρι και πριν ένα μήνα που η μία ήττα διαδεχόταν την άλλη, αλλά θα αναφερθώ στην αγωνιστική κατεύθυνση. Ξεκινάμε από τον έλεγχο του ρυθμού, με τους πράσινους να κατεβάζουν το τέμπο και να μην ψάχνουν πολλούς αιφνιδιασμούς. Ο κόουτς γνώριζε ότι αν το ματς ανέβαζε ταχύτητα πιθανόν να ξέφευγε στο σκορ και θα ήταν πολύ δύσκολο για τον Παναθηναϊκό να μείνει κοντά. Προσπαθούσε να περάσει τη μπάλα κοντά στο ζωγραφιστό, ακόμα και όταν υπήρχε pick and roll στην κορυφή, με στόχο να αδειάσει τη ρακέτα για να εκμεταλλευτεί τα miss match κοντά στο καλάθι.

Η παραπάνω φάση είναι ενδεικτική. Ο κόουτς γνωρίζει το πρόβλημα στο μακρινό σουτ και προσπαθεί να μεταφέρει τη μπάλα εκεί που ο ίδιος θέλει και όχι εκεί που τον ωθεί η αντίπαλη άμυνα. Δειτε επίσης και αυτό.

O λόγος που στέκομαι στη φάση αφορά το spacing. Τι εννοώ; Ο Γκιστ σωστά παραμένει στη γωνία, ώστε να υπάρχει χώρος μετά το side pick, αλλά επειδή δεν είναι ο καλύτερος σουτέρ έξω από την περίμετρο κόβει σωστά την κατάλληλη στιγμή. Ασχετα αν δεν πήρε τη μπάλα, φέρνει σε ανισορροπία την άμυνα και κλειδώνει σωστά τον αντίπαλο μετά την close out επίθεση του Παπαπέτρου. Είναι μικρά τεχνικά κομμάτια που έχει βελτιώσει ο Πιτίνο επιθετικά.

Στην άμυνα τώρα είχαμε τονίσει πόσο σωστά βάζουν τα χέρια στη μπάλα οι παίχτες του Παναθηναϊκού, πόσο ενεργητικοί παρουσιάζονται και ας μην έχουν τα κορμιά για να παίξουν full court zone press. Σε κάθε κατοχή με την ΤΣΣΚΑ, έβλεπες τους πράσινους συγκεντρωμένους να μπαίνουν στη γραμμή πάσας, κόβοντας τις συνεργασίες από τη baseline ή τις skip πάσες στην αδύνατη πλευρά. Η ρακέτα πια δεν είναι ξέφραγο αμπέλι, καθώς οι παίχτες ρισκάρουν τα μακρινά σουτ κατά βάση και προστατεύουν το ζωγραφιστό. 

Κλειδί αποτελεί η παρουσία του Παπαπέτρου. Με αυτόν στο παρκέ η ισχύς στα ριμπάουντ και στηn πίσω γραμμή άμυνας ενισχύεται, γιατί ο συνδυασμός της σωματοδομής του και της οξυδέρκειας του βοηθά να καλυφθούν τα μειονεκτήματα που μπορεί να υπάρξουν μετά τα pick and roll, με την απουσία ενός αθλητικού ψηλού. Χτες ο Σέρχιο κατά βάση και ο Χίγκινς σε δευτερο βαθμό, βαρέθηκαν να κάνουν split the screen και να περνάνε ανάμεσα από Βουγιούκα και Παπαγιάννη. Η είσοδος πια στην οκτάδα δεν αποτελεί μακρινό όνειρο, αλλά οι πράσινοι έχουν πολλές πιθανότητες αν συνεχίσουν στην ίδια ανοδική πορεία.