Στα των Lakers όμως, μετά από αυτή την μικρή παρένθεση για την ομάδα του Τexas. Οι «Λιμνάνθρωποι» συνεχίζουν την εξαιρετική πορεία τους, βάζοντας τα «γυαλιά» σε όσους πίστευαν -μεταξύ αυτών και εγώ- πως η φετινή χρονιά θα ήταν δύσκολη. Η αλήθεια είναι πως οι όποιες αντιρρήσεις υπήρξαν είχαν βάση και αφορούσαν πρωτίστως στο κατά πόσο ο Redick θα μπορέσει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, σε έναν τόσο ιδιαίτερο πάγκο, με μεγάλες απαιτήσεις. Παρότι οι μπασκετικές κουβέντες που είχαν με τον LeBron James, συνοδεία κρασιού, στην εκπομπή που είχαν και τις οποίες παρακολουθούσα, έδειχναν πως, αργά ή γρήγορα, ο πρώην εξαιρετικός σουτέρ του ΝΒΑ θα βρεθεί σε κάποιον πάγκο, έστω ως μέλος ενός επιτελείου. Η δουλειά του λοιπόν κρίνεται πάρα πολύ καλή από το καλημέρα, οδηγώντας τους Lakers στις 50 νίκες για πρώτη φορά μετά τη σεζόν του Πρωταθλήματος του 2020. Απλά λόγω και της τεράστιας ανταλλαγής του Φεβρουαρίου, πρακτικά η σεζόν τους χωρίζεται σε δύο μέρη.
Στο πρώτο μισό της περιόδου, οι Lakers, με τον Anthony Davis στο ρόστερ, ήταν πολύ καλοί και στις δύο πλευρές του παρκέ. Η επίθεση ήταν η ένατη καλύτερη της Λίγκας, με 115,9 offensive rating, ενώ στην άμυνα δέχονταν 114,6 πόντους ανά εκατό κατοχές, κάτι που ήταν η 13η καλύτερη επίδοση. Ο Davis ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος στο οικοδόμημα που είχε χτίσει το προπονητικό επιτελείο και η φυγή του, ήταν δεδομένο πως θα έφερνε διάφορες αλλαγές. Στο δεύτερο μισό της σεζόν, ακόμα ψάχνουν τα πατήματά τους, έχοντας ορισμένες πολύ καλές εμφανίσεις, κάποιες όχι και τόσο, έχοντας ωστόσο και μερικά μικροπροβλήματα τραυματισμών όπως του James.
Η συνύπαρξη των Superstars στην επίθεση
Πως λοιπόν έχει καταφέρει ο coach Redick να κάνει λειτουργικό ένα ρόστερ στο οποίο συνυπάρχουν παίχτες που πρακτικά έχουν μάθει να αποδίδουν καλύτερα με την μπάλα στα χέρια τους, όπως οι Doncic, James, ενώ ακόμα και ο Reaves, που σε μικρότερο βαθμό μπορεί επίσης να θεωρηθεί τέτοιος. Kακά τα ψέματα, με τον Doncic στην ομάδα είναι λογικό πολλές αποφάσεις να περνάνε από τα χέρια του και αυτός να έχει τον πρώτο λόγο όσον αφορά τη δημιουργία και το σκοράρισμα. Ίσως είναι ο κορυφαίος δημιουργός (πλην Jokic) στη Λίγκα από την στιγμή που πάτησε πόδι στις Ηνωμένες Πολιτείες και αυτός που θα τρέξει τα περισσότερα plays του coach Redick. Ουδείς άλλωστε δεν μπορεί να δει όπως αυτός το γήπεδο μετά από picks ή να διαβάσει τις παγίδες που του στέλνει η αντίπαλη άμυνα. Άλλωστε, χρόνια τώρα ο ίδιος ο LeBron ζητούσε έναν συμπαίκτη να παραδώσει τα οργανωτικά ηνία, πολλώ δε μάλλον στα 40 του. Και πλέον έχει τον αντικειμενικά κορυφαίο τέτοιο δίπλα του να το κάνει.
Ακόμα, με τη δυνατότητα για ταυτόχρονη παρουσία τριών χειριστών, δεν γίνεται να μην υπάρχουν ορισμένα plays που θα δώσουν την ευκαιρία στον Σλοβένο να σουτάρει βγαίνοντας από screens και να μην μονοπολεί την μπάλα. Γενικότερα είναι αρκετά αποδοτική ομάδα όσον αφορά σε πόντους μέσω off screen καταστάσεων ή cuts. Πως να μη συμβεί αυτό άλλωστε, όταν ο Redick ήταν ένας γνήσιος σουτέρ που αρεσκόταν να τρέχει πίσω από τα screens και να βγαίνει να σουτάρει. Αυτό πάντως που πιστώνεται στους προπονητές είναι η μείωση των pick ‘n roll επιθέσεων που παίρνει ο Σλοβένος, παρότι έχουν αυξηθεί αντίστοιχα οι iso κατοχές του. Ενδεικτικά αναφέρω πως φέτος από τις δέκα περίπου κατοχές που τελείωνε έτσι, έχει πέσει το νούμερο στις οκτώ στις μέρες του στο Los Angeles. Μέχρι και από pin downs θα βγει για να σουτάρει.
Αυτό που πάντα έκανε τη διαφορά ανάμεσα στα αντίπαλα forwards διαχρονικά στη Λίγκα για τους δύο superstars του LA, ήταν το ότι αποτελούσαν κινητά mismatches. Κάτι το οποίο θέλει να εκμεταλλευτεί η ομάδα. Είτε για να πάρουν πόντους από αυτούς, είτε μέσω της δημιουργίας τους, όταν παίρνουν την μπάλα στο χαμηλό post. Το πως εκμεταλλεύονται τον όγκο τους, το πως σκανάρουν το γήπεδο πάνω από τον ώμο τους όταν έχουν την μπάλα, είναι κάτι μοναδικό. Σαν να παίζεις σκάκι με δύο βασίλισσές. Καλός επίσης, στο να ακουμπήσει η μπάλα στο χαμηλό post είναι και ο Hachimura κάτι που επίσης θα εκμεταλλευτούν άμεσα όταν δοθεί η ευκαιρία, όχι φυσικά στο ίδιο επίπεδο και επουδενί σε δημιουργία. Αρκετό post up παιχνίδι λοιπόν σε συχνότητα, τόσο ως έναρξη διάφορων plays όσο και ως ενδιάμεση κατάσταση. Να γίνει κάποιο back screen στο κέντρο της ρακέτας, ώστε να υποδεχτεί την μπάλα ο εκάστοτε παίχτης. Δεν νομίζω ότι θα υπήρχε προπονητής που δεν θα κοίταζε να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί από αυτή την ικανότητα των δύο παιχταράδων.
Απόλυτα λογικά και αναμενόμενα, ο O LeBron James κάνει βήματα πίσω στη λήψη των αποφάσεων, κάτι που όπως γράφτηκε και ανωτέρω φαινόταν πως ζητούσε τουλάχιστον τα τελευταία δύο με τρία έτη. Περισσότερα στατικά σουτ, έχοντας φυσικά δουλέψει και ο ίδιος πολύ σε αυτό το κομμάτι. Ποιος να το έλεγε πως στην τρυφερή ηλικία των 40 ετών ο φανταστικός αυτός παίχτης θα βρίσκεται σε εξαιρετικό επίπεδο, σουτάροντας με το -άπιαστο ακόμα και σαν όνειρο στα πρώτα του χρόνια στη Λίγκα, κοντά στη προηγούμενη χιλιετία αυτό βέβαια- 38% από το τρίποντο, το οποίο είναι το τρίτο καλύτερο της καριέρας του. Λιγότερος χρόνος με την μπάλα στα χέρια του, λιγότερες επαφές στο μισό γήπεδο. Θα λειτουργήσει και ως screener, να βουτάει στο καλάθι για να δημιουργήσει μετά από short roll, ειδικά όταν χειριστής είναι ο Reaves, οποίος κάνει σούπερ σεζόν με career high σε πόντους και δημιουργία (20,2 και 5,8 αντίστοιχα). Γενικότερα τα τελευταία χρόνια θα δούμε τον James σε πολλές επιθέσεις να είναι απλά παρατηρητής στην επίθεση, χωρίς να ακουμπάει την μπάλα. Η παρουσία του όμως, δεδομένα απασχολεί έναν αμυντικό αυταξιακά. Η μπάλα μετατοπίζεται, δεν παραμένει σταθερή σε έναν παίχτη για αρκετή ώρα, κουράζοντας έτσι και την αντίπαλη άμυνα.
Η τριάδα είναι ικανή να δημιουργεί με αμείωτο ρυθμό ελεύθερα σουτ για τους συμπαίχτες, κάτι που προς το παρόν το εκμεταλλεύονται πλήρως με εξαιρετικά νούμερα σε πόντους ανά κατοχή (1,11 πόντοι πίσω μόνο από τους Celtics) σε spot up σουτ. Είναι τέτοια η βαρυτική αλληλεπίδραση εξάλλου, που μοιάζει δύσκολο να μη γίνονται καλύτεροι οι τριγύρω τους.
Η άμυνα και η ζώνη
Όσον αφορά την άμυνα, εδώ είναι που φαίνεται η δουλειά που έχει κάνει το επιτελείο ώστε να κρυφτούν ορισμένες βασικές αδυναμίες που υπάρχουν στο ρόστερ, κατά βάση οι εξής δύο: Το γεγονός πως η τριάδα των James, Doncic, Reaves είναι μέτριοι αμυντικοί αλλά και η τρανταχτή ελλειψη ενός σέντερ που μπορεί να αποτελέσει φόβητρο για τους αντιπάλους που πλησιάζουν τη ρακέτα ή σε καταστάσεις pick ‘n roll. Όσο καλά και αν παίζει ο Jaxson Hayes, όση συνέπεια και αν έχει, δεν παύει να είναι ένας αναπληρωματικός σέντερ για τη Λίγκα, και ουχί ο βασικός σε ομάδα με στόχους. Εδώ να σημειώσω πως κατά τη διάρκεια της trade deadline, οι Lakers είχαν αποκτήσει τον Mark Williams των Hornets, ανταλλαγή που εν τέλει χάλασε λόγω προβλημάτων στα ιατρικά τεστ του παίχτη. Ο οποίος Mark Williams δεν θεωρείται καλός αμυντικός ψηλός βέβαια έτσι κι αλλιως.
Πως κρύβουν λοιπόν τους αδύναμους αμυντικούς; Το βάρος πέφτει αρκετά στους δευτεροκλασάτους της εκάστοτε πεντάδας. Όχι πως όταν παίζουν μαζί οι τρεις κορυφαίοι, αφήνουν την άμυνα στους δύο χαμάληδες. Ίσα-ίσα, που προσπαθούν αρκετά να βοηθήσουν στο αμυντικό σκέλος και οι LeBron, Doncic, Reaves, ιδίως από τον James, το επίπεδο ενέργειάς του οποίου στο πίσω μισό του παρκέ το τελευταίο δίμηνο έχει ανέβει κατακόρυφα. Προς το παρόν, οι πεντάδες με τους τρεις προαναφερθέντες μέσα είναι στην καλύτερη σε μέτριο επίπεδο στην άμυνα συνολικά, όχι όμως σε μεγάλο αριθμό κατοχών. Όταν λοιπόν λειτουργεί σε καλό επίπεδο η άμυνα, οι περιστροφές είναι ιδανικές, οι παίχτες της μπροστά άμυνας θα μοχθήσουν σε κάθε screen, θα αλλάξουν όποτε χρειάζεται και θα προσπαθήσουν να βγουν μπροστά από τον επιτιθέμενο που έχει βυθιστεί στη ρακέτα, αρνούμενοι την πάσα στο mismatch. Δείτε στην επόμενη φάση, το πως παλεύει ο Reaves στην άμυνα, πως λειτουργούν οι περιστροφές στην περιφέρεια:
Γενικότερα αυτό που δείχνουν σε πολλά παιχνίδια οι Lakers είναι πως θέλουν να προστατεύσουν τη ρακέτα, τους διαδρόμους προς το καλάθι. Ειδικά όταν στην πεντάδα βρίσκονται παίχτες όπως οι Hachimura, Finney-Smith,ή Vanderbilt που είναι δυνατά και μακριά κορμιά. Ενδεικτική της φιλοσοφίας τους είναι οι παρακάτω φάσεις. Μία από τον αγώνα εναντίον των Thunder και δύο απέναντι στους Bulls. Στην πρώτη, θέλοντας να περιορίσουν τη δράση του SGA, ο Hachimura παλεύει να μείνει μπροστά του, ενώ οι υπόλοιποι παίχτες κλείνουν στη ρακέτα, σε κατάσταση pack the line, σχεδόν στα όρια του ζωγραφιστού, για να μην βρει το αγαπημένο του σουτάκι από μέση απόσταση. Οι άλλες δύο είναι περιπτώσεις άμυνας ζώνης με προσαρμογές που χρησιμοποιεί ο Redick και το επιτελείο του και είναι η βάση της αμυντικής λειτουργίας των Lakers.
Επιτελείο το οποίο έχει φροντίσει το front office να έχει εμπειρία, με προπονητές με μεγάλη εμπειρία ως head coaches, όπως ο Nate McMillan (1.428 παιχνίδια ως πρώτος, 53,4% ποσοστό νικών) και ο Scott Brooks (935 παιχνίδια ως πρώτος, 55,7% ποσοστό νικών). Να ένας τρόπος λοιπόν να προσπαθήσουν να μετριάσουν τις αδυναμίες των James, Doncic και να μην τους βάζουν να «τρέχουν», μαρκάροντας τους αντιπάλους τους. Αρκετές φορές ο αμυνόμενος που θα δεχτεί screen, θα κατέβει με τον ψηλό που ρολάρει στη ρακέτα και ένας άλλος συμπαίχτης θα αναπληρώσει το κενό στην άμυνα χώρου που παίζουν. Φυσικά, με τους χώρους στο μπάσκετ να είναι τεράστιοι, μοιάζει αδύνατο πολλές φορές να μπορέσουν να καλύψουν το σύνολο των κενών που δημιουργούνται. Εξάλλου, για να χρησιμοποιήσω και πάλι την ίδια αναλογία με το σκάκι, και στο μπάσκετ χρειάζεται ενίοτε να «θυσιαστούν» κάποια πράγματα ώστε να κερδηθούν άλλα. Για παράδειγμα στα παιχνίδια εναντίον των Clippers αυτό ήταν τα σουτ του Dunn, ή πιο πρόσφατα απέναντι στους Thunder τους οποίους κέρδισαν εύκολα, τα αντίστοιχα του Dort. Αυτός δηλαδή που θα μαρκάρει τον παίχτη του οποίου το σουτ θα επιλέξουν να αφήσουν, θα πάει για βοήθεια από την αδύνατη πλευρά σε κάποιο cut στη ρακέτα ή στο να κλείσει τον διάδρομο προς αυτήν, αδιαφορώντας για τον προσωπικό του αντιπάλου.
Οι ρολίστες ξέρουν ακριβώς τον ρόλο τους και είναι πάντα έτοιμοι να μοχθήσουν στην άμυνα, να παίξουν σκληρά και να βοηθήσουν όσο μπορούν τους stars της ομάδας. Ο Finney-Smith έχει ξεκάθαρα στα τόσα χρόνια του στη Λίγκα έναν 3&D χαρακτήρα, κάτι που κάνει πολύ καλά έως τώρα και στους Lakers, αφού σουτάρει με 38,6% τρίποντο ενώ αμυντικά ίσως είναι ο κορυφαίος στο ρόστερ με το υψηλότερο αμυντικό estimated +/-, σύμφωνα με το dunkandthrees. Τα τελευταία χρόνια άλλωστε ουκ ολίγες φορές είχε κληθεί να λειτουργήσει ως σέντερ σε smallball σχήματα, ρόλο που και τώρα μοιράζεται συστηματικά με τον Vanderbilt, πίσω από τα λίγα λεπτά του Hayes.. Άλλωστε, οι μπασκετικές συζητήσεις εν μέσω οινογνωσίας μεταξύ LeBron και Redick φαίνεται να έδειξαν τον δρόμο για την –όσο το δυνατόν καλύτερη- αντιμετώπιση του Jokic και ίσως να ήταν το εισιτήριο για τον Redick ώστε να αναλάβει εν τέλει το χρίσμα, ως απάντηση στην πελατειακή σχέση που είχε αναπτυχθεί ανάμεσα σε Nuggets και Lakers τα τελευταία χρόνια. Και αναφέρομαι στον τρόπο που είχαν προσεγγίσει το ζήτημα του Σέρβου σταρ στην εκπομπή που είχαν οι James, Redick και αναλυτικά -και ως πάντα εξαιρετικά- παρουσίασε σχετικά σε ένα ακόμα υπέροχο βίντεο ο Ben Taylor.
Εν κατακλείδι, η εικόνα των Lakers στο τελευταίο διάστημα πριν την έναρξη των Playoffs δείχνει μακράν η καλύτερη της τελευταίας πενταετίας. Την στιγμή που γράφτηκε το παρόν κείμενο το ρεκόρ τους ήταν 48-30 που τους είχε στην τρίτη θέση της Δύσης με δύσκολο να φαντάζει το σενάριο να βρεθούν κάτω από την τέταρτη και το πλεονέκτημα στον πρώτο γύρο. Η επίθεση δουλεύει σε πολύ υψηλό επίπεδο, κάτι που είναι αναμενόμενο με τους Doncic και LeBron στην ομάδα. Iδίως η Αγνή Σλοβένικη Καύλα, στην είδοσο των prime χρόνων του, είναι ικανός να έχει μια ομάδα ανταγωνιστική όποιον και αν έχει συμπαίκτη. Και όσο κιλά και αν είναι. Κάτι που έκανε άλλωστε και στα χρόνια της νιότης του ο LeBron στην ανατολική περιφέρεια (που δεν είχε ανάγκη της δεύτερης πρότασης για τα κιλά ωστόσο. Ποτέ του). Τα προβλήματα πάντως, παρά τις ωραίες ιδέες του επιτελείου παραμένουν στην άμυνα και στο γεγονός ότι τα περισσότερα μέλη του ρόστερ είναι ρολίστες που έχουν βρει χρόνους βασικών. Όπου παρά το μέγεθός των τόσων forwards που μπορούν να παραθέσουν ταυτόχρονα στο παρκέ, η ανάγκη ενός rim protector εξακολουθεί να βοά. To πιο σημαντικό πάντως είναι πως ο Redick έχει στηριχθεί από επιτελείο που έχει εμπειρία και μπορεί να τον βοηθήσει να γίνει ακόμα καλύτερος, με την εικόνα των Lakers να είναι άκρως ενθαρρυντική. Η διαχρονική λάμψη του franchise άλλωστε δείχνει να ταιριάζει γάντι με τον φανταχτερό χαρακτήρα, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά του Luka. Προς ώρας όλος ο μπασκετικός κόσμος ετοιμάζεται να απολαύσει τις παραστάσεις που θα δώσει το ντουέτο του Σλοβένου με τον αειθαλή LeBron, το κορυφαίο ενδεχομένως δημιουργικά δίδυμο στην Ιστορία του αθλήματος σε μη εθνικό επίπεδο. Και εμείς δηλώνουμε απόλυτα έτοιμοι να το απολαύσουμε!
Σημείωση: Τα στατιστικά είναι από το επίσημο site του ΝΒΑ και το Cleaning the Glass έως και την 8η Απριλίου.
