Η 4^η διπλή εβδομάδα της Ευρωλίγκα είδε τις Εφές και Μακάμπι να κάνουν από δυο πολύ σημαντικές νίκες η καθεμιά, τη Ρεάλ να μην εντυπωσιάζει, αλλά να παίρνει τα αποτελέσματα της με κάποιον τρόπο και την Μπαρτσελόνα να χρειάζεται τα clutch γονίδια των παικτών της για να πάρει δυο νίκες που στα χαρτιά φάνταζαν πιο εύκολες. Αντίθετα, μεγάλη χαμένη αναδεικνύεται η ΤΣΣΚΑ που έχασε σε δυο μέρες, ό,τι έδαφος είχε πάρει με τις σημαντικές της νίκες, στις περασμένες εβδομάδες. Ισως φταίμε και εμείς, που για το νέο special έχουμε καλεσμένο τον Κάιλ Χάινς.

Σε ο,τι αφορά το χθεσινό παιχνίδι στο ΣΕΦ, αξίζει περισσότερο να σταθούμε στην άμυνα του Ολυμπιακού στο τρίτο δεκάλεπτο, καθώς ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη από την εικόνα-θάλασσας του Κάουνας. Δύο μέρες μετά, οι ερυθρόλευκοι έριξαν στα σκοινιά τους Ρώσους, παρουσιάζοντας υψηλά επίπεδα ενέργειας, hustle plays, ένταση και πάθος στις δύο μεριές του παρκέ.

Ας ξεκινήσουμε από τα κοινώς γνωστά. Ο Παναθηναϊκός έχει πολύ μέτρια άμυνα. Δέχεται πολλούς πόντους (86,3) και σχετικά με τον ρυθμό που τρέχει τα παιχνίδια του δέχεται πάλι πολλούς (όγδοος στους πόντους αντιπάλων ανά 100 κατοχές). Επίσης, μεγάλο μέρος του σκορ των αντιπάλων προέρχεται από τρίποντα, βάζουν περίπου 11 ανά αγώνα και με ποσοστό 38%. Όχι και τόσο καλά, δεδομένου ότι στόχος της άμυνας του Παναθηναϊκού είναι συνήθως να μην αλλάξει στα σκριν, να προστατέψει τη ρακέτα και να δώσει αυτά τα σουτ. Αν οι αντίπαλοι παίρνουν ό,τι τους δίνει η άμυνα και είναι άνετοι με αυτό, κάτι ίσως να πρέπει να αλλάξει.

Η Βαλένθια είναι γνωστή για την παέγια. Είναι επίσης γνωστή για τα πορτοκάλια της, κάτι που με κάνει να θέλω να την επισκεφτώ κάποια στιγμή μελλοντικά. Την είχα ακούσει κάμποσο άλλωστε και από την περίοδο πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004, εξαιτίας του γεννημένου εκεί αρχιτέκτονα, Σαντιάγκο Καλατράβα, που σχεδίασε για το στέγαστρο στο ΟΑΚΑ και την πεζογέφυρα στην Κατεχάκη. Φυσικά, γνώριζα και λάτρεψα την ομώνυμη ποδοσφαιρική ομάδα, η οποία υπό τις οδηγίες του Έκτορ Ραούλ Κούπερ είχε φτάσει σε δύο σερί τελικούς Champions League στις αρχές του 2000, με ποδοσφαιριστές όπως οι Μεντιέτα, Κλαούντιο Λόπεζ, Κανιθάρες και άλλοι.

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση λέει μια παροιμία και νομίζω ότι αντιπροσωπεύει πλήρως την εικόνα που δείχνει ο Ολυμπιακός στο παρκέ. Τα σκαμπανεβάσματα κάθε εβδομάδα αποτελούν τη μόνη σταθερά και η ήττα με κάτω τα χέρια από τη Ζάλγκιρις ήταν πιθανώς το κύκνειο άσμα στην προσπάθεια της οκτάδας για φέτος, αν και μεταξύ μας ουσιαστικά δεν υπήρχαν αυτές οι δυνατότητες μετά από τόσες αλλαγές σε τεχνικό επιτελείο και ρόστερ. Ετσι κι αλλιώς ο ίδιος ο οργανισμός μέσα από τις ενέργειες του ήδη κατευθύνεται προς τη δημιουργία μιας νέας ομάδας για τη νέα χρονιά.

Η νίκη της Βαλένθια επί του Παναθηναϊκού ήταν από βαθμολογικής άποψης το σημαντικότερο αποτέλεσμα της 22ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκα. Οι "νυχτερίδες" σκαρφάλωσαν στην έβδομη θέση, δείχνοντας για μία ακόμη φορά μαχητικότητα στα κρίσιμα σημεία, ένα στοιχείο που δεν συγκαταλεγόταν ακριβώς στα ατού τους στο ξεκίνημα της σεζόν. Τότε μιλούσαμε περισσότερο για το παραδοσιακό έδεσμα της περιοχής, την καταπληκτική πάεγια...  Οι παίκτες του Πανσαρνάου όμως, έχουν κερδίσει ξανά με αντίστοιχο τρόπο (Φενέρ) και σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση.

Καλημέρα φίλες και φίλοι. Για σήμερα έχουμε λίγες λέξεις και πολλά διαγράμματα. Συγκεντρωτικά διαγράμματα σουτ παικτών και ομάδων ανά ζώνη.

Όπως και σε παλαιότερες αναρτήσεις (εδώ), έχουμε δύο κατηγορίες για τις οποίες ξεχωρίζουμε τους καλύτερους ανά ζώνη: ευστοχία (efficiency) και ποσότητα (volume).

Εκμεταλλευόμενος το ευνοϊκό πρόγραμμα που τον έφερε να παίξει τρεις συνεχόμενους αγώνες στο ΟΑΚΑ με αντιπάλους που βρίσκονται στο δεύτερο μισό της κατάταξης, ο Παναθηναϊκός σκαρφάλωσε στο 13-8 και πλέον δείχνει πως καθιερώνεται στην πρώτη εξάδα της κατάταξης, έχοντας σημαντική διαφορά από τους διώκτες του. Ενδιάμεσα εκμεταλλευόμενος την μικρότερη πίεση των αγώνων, ο προπονητής του προσπάθησε να εντάξει έναν νέο παίκτη στο ρόστερ του και να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στα όσα θέλει να εφαρμόσει στον τρόπο παιχνιδιού.

O τίτλος είναι φυσικά φόρος τιμής στον Τέρι Τζόουνς, τον σκηνοθέτη του βλάσφημου αριστουργήματος των Μόντι Πάιθον, The Life of Brian, που την κοπάνησε από τα επίγεια μέσα στην εβδομάδα. 

Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει κάπως περίεργο να ασχολείται κανείς αναλυτικά με τη φετινή σεζόν του Ολυμπιακού, υπό την έννοια πως μάλλον ο,τι ήταν να γίνει έγινε, τουλάχιστον σε ο,τι αφορά την επίτευξη των στόχων. Με την πρόσληψη του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο οργανισμός ομολόγησε την έναρξη των εργασιών οικοδόμησης μίας νέας ομάδας και από εδώ και πέρα ο,τι βλέπουμε σχετίζεται περισσότερο με την αναγνώριση των αναγκών, παρά με την βελτίωση του υπάρχοντος εγχειρήματος. Οκ, φυσικά δεν μπαίνει κανένας για να χάσει μέσα στο γήπεδο και η όποια προσπάθεια για την οκτάδα θα συνεχιστεί, όμως οι ρεαλιστικές προσδοκίες αφορούν την επόμενη σεζόν. Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ένα σύνολο που ψάχνεται για το πώς θα γίνει καλύτερο αργότερα, πολύ αργότερα.