Ο Σβεντ σέρβιρε κι ο ΜακΚόλουμ εκτελούσε
Ο Ρώσος σταρ επισκιάστηκε στο σκοράρισμα (σπάνιο φαινόμενο) από τον έμπειρο Αμερικανό. Ξεχώρισε δημιουργικά, με 12 τελικές πάσες σε 30 λεπτά, με τον Μακόλουμ να αναλαμβάνει το εκτελεστικό σκέλος. Σε 23:50' έβαλε 23 πόντους με εκπληκτικά ποσοστά από το πάτωμα και την γραμμή (3/5 δίποντα, 4/5 τρίποντα, 70% εντός πεδιάς, 5/6 βολές), κάνοντας μεγάλη ζημιά στην σερβική άμυνα. Ήταν "ζεστός", πήρε σωστά σουτ από πλευράς επιλογών κι εν τέλει έκανε την διαφορά στη σούμα της αναμέτρησης.
Ακόμη, έφθειρε τους παίκτες του Αστέρα με 6 κερδισμένα φάουλ, μάζεψε 2 ριμπάουντ, μοίρασε μια ασίστ, ενώ έκανε ένα κλέψιμο και μια τάπα.
Με τον Σβεντ να αναλαμβάει κατά κύριο λόγο καθήκοντα κλασικού πλειμέικερ, μοιράζοντας καλάθια με το τσουβάλι (παρά μια ασίστ δεν ισοφάρισε το ρεκόρ καριέρας του), ο ΜακΚόλουμ βγήκε μπροστά με τον τρόπο που ξέρει καλύτερα: πήρε τις προσπάθειες του με αυτοπεποίθηση και σιγουριά, ήταν εύστοχος κι αποτέλεσε εξαιρετικό alter ego στο πλευρό του Ρώσου διεθνή. Η Χίμκι οφείλει τα 2/3 της νίκης της στις ορέξεις των περιφερειακών της (το τρίτο ανήκει στην καλή δουλειά του Μίκι στην ρακέτα) και το βέβαιο είναι πως αν επαναλάβουν αντίστοιχες βραδιές (είτε από κοινού στο παρκέ, είτε μεμονωμένα ο καθένας), το ρωσικό κλαμπ θα παρουσιάσει μεγαλύτερη δυναμική το επόμενο διάστημα και θα αυξήσει τη συγκομιδή των νικών του. Αμφότεροι είναι έμπειροι, έχουν προσωπικότητα, πλούσιο κι ατόφιο επιθετικό ταλέντο κι αν βρεθεί το "κλειδί" για να έχουν μια αρμονική συνύπαρξη, τότε το επίπεδο της ομάδας φυσιολογικά θα ανέβει.
Βέβαια κάπου εδώ πρέπει να επισημάνουμε πως ακριβώς επειδή μιλάμε για δύο τέτοιους παίκτες, αν δεν υπάρξει σωστή διαχείριση, δεν θα είναι δύσκολο να... τιναχθούν όλα στον αέρα. Ελλοχεύει κίνδυνος, μιας κι ο Σβεντ είναι... αυτός που είναι, ενώ κι ο ΜακΚόλουμ είναι επίσης ένας παίκτης με "απαιτήσεις". Θα χρειαστεί ισορροπία, σωστό και δίκαιο ροτέισον κι ο ένας να κάνει "adapt" το παιχνίδι του άλλου. Κοινώς, κάποιες αμοιβαίες υποχωρήσεις. Μία "έκπτωση" του Σβεντ στα (πολλά) σουτ που συνήθως έπαιρνε και μια μικρή άνοδος του ΜακΚόλουμ δημιουργικά (της τάξεως των +2 ασίστ), ίσως δημιουργήσουν το ιδανικό κράμα, προκειμένου κι οι δύο να είναι αποδοτικοί στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Γενικά είναι αρκετά ενδιαφέρον το εγχείρημα του Κουρτινάιτις με αυτό το δίδυμο και δεν του έχει δοθεί ως τώρα ιδιαίτερη προσοχή. Ο ΜακΚόλουμ μπήκε αργά στην ομάδα, ο Σβεντ ήταν κι εκείνος στο "απουσιολόγιο" των πρώτων εβδομάδων, επομένως ουσιαστικά τώρα θα αρχίσουμε να τους βλέπουμε μαζί.
Παίκτης επιπέδου Ευρωλίγκα
Παρά το γεγονός πως έχει παίξει μόνο μια σεζόν στην Ευρωλίγκα κατά το παρελθόν, το βιογραφικό του Έρικ ΜακΚόλουμ είναι εξόχως πλούσιο και μακροσκελές: Συμβόλαια με πολλά... μηδενικά στην CBA. Πρωταθλητής κι MVP του EuroCup το 2016 με την Γαλατασαράι. Πρώτος σκόρερ της ίδιας διοργάνωσης το 2014 με τον Πανιώνιο, καθώς και δύο φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας (2016, 2019). Πρώτος σκόρερ (δις) σε Κίνα (2015, 2017) και Ελλάδα (2014). Κυπελλούχος στην Τουρκία (2018) με την Έφες και μέλος της καλύτερης ομάδας της VTB (2019) με την Ούνιξ. Περισσότερα από 230 παιχνίδια σε εγχώριες ευρωπαϊκές λίγκες τεσσάρων διαφορετικών χωρών. Τέσσερις διαδοχικές φορές πρωταθλητής στο ετήσιο τουρνουά "TBT" με την ομάδα των Overseas Elite. Ο 32χρονος γκαρντ κουβαλά ουκ ολίγες διακρίσεις κατά την επαγγελματική του πορεία (ακόμη περισσότερες αν προσθέσουμε και τα κολλεγιακά του έτη στο Goshen), τόσες που θα λέγαμε πως η θέση του, ποιοτικά και βάση αξίας, είναι ξεκάθαρα στην Ευρωλίγκα - κι όχι σε χαμηλότερες δυναμικότητες λίγκες, εντός ή εκτός Ευρώπης.
Ο άλλοτε παίκτης του Απόλλωνα Πάτρας και του Πανιωνίου επέστρεψε σε ένα πρωτάθλημα που είναι του επιπέδου του. Άλλωστε, και στην προηγούμενη εμπειρία του με την Έφες, μόνο κακός δεν ήταν. Ο απολογισμός του από τη σεζόν 2017-2018 "έγραψε" 14.6 πόντους με 40% στο τρίποντο, 2.4 ριμπάουντ, 2.3 ασίστ και 12.6 ranking σε σύνολο 26 αναμετρήσεων, με χρόνο δράσης που προσέγγιζε τα 27 λεπτά. Είχε καταφέρει να ξεχωρίσει τότε σε ατομικό επίπεδο, μέσα σε ένα κακό σύνολο, όπως ήταν η Έφες εκείνης της περιόδου. Η ομάδα ήταν "σάκος του μποξ", ωστόσο ο ΜακΚόλουμ έκλεισε τη σεζόν με 10 παιχνίδια 20+ πόντων στο ενεργητικό του, ενώ είχε διψήφιο PIR στο 66% των συμμετοχών του. Προσπάθησε να κρατήσει στο μέτρο του δυνατού ανταγωνιστική την ομάδα του, αλλά είχε ομολογουμένως μικρή συμπαράσταση, αφού το ρόστερ ήταν μέτριο και κακοστημένο.
Μετά από αυτή την περιπέτεια, επέλεξε μια ομάδα όπως η Ούνιξ του Eurocup, η οποία μπορούσε να του εγγυηθεί άπλετο χρόνο και αρμοδιότητες. Εκανε "step down", χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχασε την αξία του κατά την διετία του στο Καζάν. Ίσα ίσα, είχε γεμάτες σεζόν με κοντά 90 παιχνίδια, χωρίς τραυματισμούς, με συνολικά θετικότατο πρόσημο να τον συνοδεύει. Προφανώς οι απολαβές σε συνάρτηση με τον πρωταγωνιστικό ρόλο δημιούργησαν το εργασιακό πακέτο που αναζητούσε στην αγορά, ασχέτως αν θα άφηνε το τοπ επίπεδο.
Όπου κι αν πήγε, έπαιξε
Στην Ούνιξ του Δημήτρη Πρίφτη, ο ΜακΚόλουμ ήταν σταθερά παίκτης των 15-20 πόντων ανεξαρτήτως διοργάνωσης, καθ' όλη την διάρκεια της διετίας του. Πέρσι, ειδικότερα, τελείωσε τη σεζόν με 19.9 πόντους στην VTB και 17.1 στο Eurocup.
Ήταν το πρώτο βιολί στο σκοράρισμα, κάτι που δεν είναι αξιοσημείωτο - μιλάμε για κάτι το αναμενόμενο, με βάση την ποιότητα του αθλητή. Το έκανε και στην Τουρκία με την Γαλατά, σε σχεδόν 70 ματς, οδηγώντας μάλιστα το κλαμπ στον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας του. Εκεί είχε αναδείξει και τα ηγετικά του χαρακτηριστικά. Δεν ήταν απλά ένας καλός σκόρερ, αλλά κι ένας γκαρντ με προσωπικότητα και "guts". Σε όλα τα νοκ - άουτ της σεζόν 2015-16, ήταν εμφατικά ο καλύτερος παίκτης της Γαλατά, αποκλείοντας κατά σειρά τις Καρσίγιακα, Μπάγερν, Γκραν Κανάρια και στους τελικούς την γαλλική Στρασμπούρ.
Αν ανατρέξουμε ακόμη πιο πίσω, στα εν Ελλάδι περάσματα του ΜακΚόλουμ, από Πάτρα και Νέα Σμύρνη, στις αρχές της δεκαετίας των 10s, θα διαπιστώσουμε πως ο παίκτης ήταν απλά... too much για τα ελληνικά δεδομένα, από τα πρώτα κιόλας του βήματα. Η σταδιοδρομία του μπορούσε να είναι ακόμη καλύτερη στην Ευρώπη (και με μεγαλύτερη διάρκεια), εφόσον δεν επέλεγε (σε δύο περιπτώσεις, έπειτα από breakout years) τα πλουσιοπάροχα deals της Κίνας. Παρ' όλα αυτά, αυτές είναι επαγγελματικές επιλογές και, όπως και να 'χει, είναι σεβαστές.
Τώρα είναι η ευκαιρία του
Η απόκτηση του ΜακΚόλουμ από τη Χίμκι έγινε καπως ξαφνικά, σχετικά αργά στην off-season, αμέσως μετά το τέλος του καλοκαιριού. Οι περισσότερες ομάδες της EL είχαν κλείσει τις θέσεις τους κι ο ΜακΚόλουμ είχε... ξεμείνει στην λίστα με τους free agents. Έμοιαζε να είναι ένα ευκαιριακό deal, με την ρωσική ομάδα να αποκτά έναν γκαρντ που πολλοί έθεσαν τις αμφιβολίες τους αναφορικά με το αν τον χρειάζεται πραγματικά, δεδομένης και της ως γνωστόν "πληθωρικής" παρουσίας του Σβεντ. Η μεταγραφή πέρασε στα... χαμηλά, με τον ΜακΚόλουμ να είναι ουσιαστικά το "εξτραδάκι" στη στελέχωση της ρωσικής περιφέρειας. Προφανώς τα κατορθώματα του με την Ούνιξ δεν άφησαν αδιάφορη τη Χίμκι.
Τα τελευταία χρόνια η Χίμκι επέλεγε κυρίως ρολίστες ή τέλος πάντων παίκτες με πολύ συγκεκριμένες αρμοδιότητες (Τζένκινς, Μπέρτανς, Μάρκοβιτς, Γιόβιτς, Κράμερ, Ζάιτσεφ) που δύσκολα θα έβγαιναν από το... καβούκι τους και εξαιρετικά σπάνια προχωρούσε με περιπτώσεις παικτών τύπου "baller", όπως είναι ο ΜακΚόλουμ. Ο παίκτης από το Οχάιο έχει φέτος την ευκαιρία όχι απλά να επανέλθει στο κορυφαίο επίπεδο, αλλά και να ξεχωρίσει, μιας και βρίσκεται σε μια ομάδα με ποιότητα. Μπορεί το ξεκίνημα της Χίμκι να ήταν προβληματικό, αυτό όμως δε σημαίνει πως ήταν και πλήρως αντιπροσωπευτικό του πραγματικού potential της ομάδας.
Ο ΜακΚόλουμ φάνηκε να είναι σε πολύ καλή σωματική και φυσική κατάσταση, παρά την απουσία του από τα πρώτα ματς της σεζόν. Δεν θα παίζει πάντα σε τόσο υψηλά στάνταρ απόδοσης μιας και δεν είναι... Λάρκιν, ωστόσο θεωρούμε πως όταν βρει καλύτερο ρυθμό μέσα από τα παιχνίδια και "μπει" περισσότερο στον τρόπο παιχνιδιού της νέας του ομάδας, η παρουσία του θα σταθεροποιηθεί σε ένα καλό επίπεδο. Η ηλικία του παρότι θεωρητικά είναι ελαφρώς προχωρημένη, δεν του... φαίνεται, δείχνει "φιτ" κι έχει φρεσκάδα. Με άλλα λόγια, ο παίκτης έχει την ευκαιρία μπροστά του για ένα νέο, πιο δυνατό, ξεκίνημα στην Ευρωλίγκα - ή πιο σωστά, μια επανεκκίνηση της καριέρας του - όπου μπορεί να αποδείξει πως δεν είναι απλά ένας καλός σκόρερ, αλλά ότι μπορεί να είναι χρήσιμος από κάθε άποψη σε ένα σύνολο.
Σε ένα σύνολο όπου δεν θα είναι εκείνος το νούμερο ένα όπως είχε συνηθίσει, αλλά θα κληθεί να εξελιχθεί σε παίκτη που θα παίζει για το κοινό συμφέρον κι όχι αποκλειστικά και μόνο για τους αριθμούς του. Είναι μια πρόκληση για τον ίδιο, μια καινούργια κατάσταση.
