Εκεί που περιμέναμε ότι σιγά-σιγά θα ξεφουσκώσει, η Βιλερμπάν κράτησε απόρθητη την έδρα της και κέρδισε την ΤΣΣΚΑ στο Αστρομπάλ, καταφέρνοντας να κρατήσει την ρωσική ομάδα πολύ χαμηλά στην επίθεση και ταυτόχρονα να επιδείξει για ακόμη μία φορά τις ικανότητές της στο φινάλε των αγώνων. Κάπως έτσι πέρασαν σε δεύτερη μοίρα τα αποτελέσματα των υπόλοιπων αναμετρήσεων, στις οποίες επικράτησαν, εύκολα ή δύσκολα τα φαβορί.

Όπως πρόσφατα ανέφερε ο Γιώργος Καλαϊτζής στη συνέντευξη για τα BGspecials, κατά την άποψη του οι παίκτες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που παίζουν με πλάτη στο καλάθι και σε αυτούς που παίζουν με πρόσωπο, με αποτέλεσμα, πλην του πόιντ γκαρντ/πλέι μέικερ και του σέντερ να μην υπάρχουν προκαθορισμένες θέσεις.

Στην Αμερική και το ΝΒΑ βλέπουμε όλο και πιο συχνά τους σέντερ να λειτουργούν ως φόργουορντ –επιθετικά- με το παιχνίδι τους μακριά από τη ρακέτα και τα πολλά σουτ τριών πόντων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αμελούν τα αμυντικά τους καθήκοντα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων ο Μπρουκ Λόπεζ ή παίκτες όπως οι Τάουνς, Πορζίνγκις, οι οποίοι οκ, από μόνοι τους είναι unicorns.

Επιστροφή στην πραγματικότητα για τον Ολυμπιακό, ο οποίος μετά τη μεγάλη εκτός έδρας επικράτηση απέναντι στην Τσσκα Μόσχας προσγειώθηκε απότομα στο ΣΕΦ, χάνοντας πολύ εύκολα από τη Μακάμπι. Είναι προφανές ότι η ομάδα θα έχει αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση της.  Ο τρόπος που είναι δομημένο το ρόστερ, η έλλειψη παιχνιδιών στην Α1 που δεν βοηθάει τους παίχτες να βρουν ρυθμό και οι προσθήκες μέσα στη σεζόν, δεν ευνοούν την απόκτηση σταθερότητας και τη διαμόρφωση διακριτών ρόλων.

H πρώτη εβδομάδα διπλών αγώνων της σεζόν είχε δύο ξεκάθαρους νικητές. Την Μακάμπι Τελ Αβίβ του Γιάννη Σφαιρόπουλου και την Ολίμπια Μιλάνο του Έτορε Μεσίνα - δυστυχώς. Ο Ιταλός προπονητής είναι από τους τελευταίους για τους οποίους θα σκίσω τα ρούχα μου, αλλά η αλήθεια είναι πως έχει καταφέρει μάνι μάνι να μεταφέρει την (αδιαμφισβήτητη) γνώση του στο σύνολο και να παρουσιάσει μία ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Η αγάπη πάντως πηγαίνει όλη στον Έλληνα ομόλογο του της (κρατηθείτε...) "ομάδας του λαού", καθώς οι νίκες που πέτυχε αυτή την εβδομάδα ήταν το λιγότερο εμφατικές, δίνοντας στη Μακάμπι σαφές προβάδισμα για το πλασάρισμα στην οκτάδα.

Εκεί που έχανε από όποιον μιλάει ρώσικα (βλ. Ζενίτ), ο Ολυμπιακός πήγε στη Μόσχα και κέρδισε την ΤΣΣΚΑ και μάλιστα ανετούτσικα, χωρίς να πολυαπειληθεί στο τέλος. Διασκεδαστικό, ομολογουμένως, το συγκεκριμένο plot twist, καθότι προσκαλεί για μία μικρή έρευνα.

Είναι ακόμη πολύ νωρίς φυσικά. Τέσσερα παιχνίδια έχουν παιχτεί όλα κι όλα, ενώ τις επόμενες ημέρες - με δύο ματς συνεχόμενα - η εικόνα της Ευρωλίγκα μπορεί να αλλάξει κάμποσο, ανάλογα το ποιες ομάδες θα χάσουν ή θα κερδίσουν από ένα ζευγάρι. Παρόλα αυτά, τις πρώτες αυτές στροφές, η αποψινή αντίπαλος του Παναθηναϊκού, Χίμκι, τις έχει πάρει ομαλά, αλλά και με ταχύτητα, παρουσιάζοντας ως τώρα την νέα πρόταση στις ομάδες της πρώτης οκτάδας της Ευρωλίγκα. Μαζί με την Μιλάνο φυσικά, η οποία έχει και εκείνη ξεκινήσει δυναμικά.

Καλημέρα σας. Η τέταρτη αγωνιστική της Euroleague ολοκληρώθηκε χθες το βράδυ, και εμείς είμαστε εδώ για να σας προσφέρουμε τη σύνοψή της, η οποία αποδεδειγμένα συνδυάζεται υπέροχα με το πρωινό και τον καφέ σας, ενίοτε και με τον χωνευτικό σας το απόγευμα, κυρίως όταν πέφτει στα χέρια μου. Ένας όχι και τόσο σπουδαίος πρόλογος, για μια όχι και τόσο σπουδαία αγωνιστική. Ας βάλουμε το σπάνιο φαινόμενο της εκτός έδρας νίκης του Παναθηναϊκού επί τις Ζενίτ στη βιτρίνα,  παρέα με το σημαντικό “διπλό" της Χίμκι στην έδρα της Μπάγερν, να πούμε ότι κάτι έγινε.

Μετά από δυο οριακές ήττες ο Παναθηναϊκός κατάφερε να φύγει από την Αγία Πετρούπολη με τη νίκη απέναντι στη Ζενίτ και να εξισορροπήσει το ρεκόρ του στο 2-2 μετά τις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές της Ευρωλίγκα. Παρόλα αυτά, η εικόνα μοιάζει να λέει πως ο Παναθηναϊκός έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να είναι αήττητος και να ελέγχει καλύτερα την μοίρα του για το μέλλον της διοργάνωσης.

Η τρίτη αγωνιστική της Ευρωλίγκα - πέραν των αμφίρροπων φινάλε στα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων - ξεχωρίζει κυρίως λόγω των καταπληκτικών ατομικών εμφανίσεων μερικών παικτών. Οι Νάντο Ντε Κολό, Μάικ Τζέιμς και Ζακ Λεντέι οδήγησαν τις ομάδες τους σε πολύ ή λιγότερο σημαντικές νίκες, συνδυάζοντας υψηλή παραγωγικότητα με εντυπωσιακές φάσεις. Ομαδικά, κερδισμένη του διημέρου βγαίνει σίγουρα η Μιλάνο, καθώς η νίκη στο ΟΑΚΑ ήρθε εν μέσω απουσιών, ενώ σίγουρα αξιοπρόσεκτη είναι και η επικράτηση της Ζαλγκίρις επί της Ρεάλ. Κατά τα λοιπα, τα υπόλοιπα αποτελέσματα κρίνονται μάλλον αναμενόμενα, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου του Φαλήρου. Ήμουν σε πάρτι και δεν το είδα live, όμως η σημερινή μέρα ξεκίνησε κάπως άβολα. Πάμε στις κατηγορίες μας.

Καλημέρα, καλησπέρα αγαπητοί μας αναγνώστες. Άλλη μία αγωνιστική, από τις πολλές που έπονται, έφτασε στο τέλος της. Μετά την άνοστη, άγευστη πρώτη εβδομάδα περάσαμε σε μία αρκετά πιο ενδιαφέρουσα με ορισμένα αξιοπρόσεκτα παιχνίδια. Τι είδαμε στη δεύτερη αγωνιστική; Tην αλλαγή στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ, που οφείλεται στο μεγάλο cube που ανέβηκε στην οροφή του γηπέδου, τον ουρανό που «έπεσε» στα κεφάλια των παιχτών του Παναθηναϊκού στο Λουγδουνούμ, το ντέρμπι της Μαδρίτης που κρίθηκε σε buzzer beater του «μορμόνου» Κάρολ και την επικράτηση του Ερυθρού Αστέρα στο Βελιγράδι επί της Φενέρ, σε ένα κάκιστο ποιοτικά ματς. Ακόμα, παρακολουθήσαμε ένα από τα πιο όμορφα παιχνίδια των τελευταίων ετών στην Κωνσταντινούπολη, ανάμεσα στην Εφές και την Άλμπα, μία αποθέωση του όμορφου, επιθετικού μπάσκετ των πολλών κατοχών, καθώς και ορισμένα παιχνίδια που το τελικό σκορ απλά κολακεύει τους ηττημένους, όπως στις νίκες Χίμκι και Αρμάνι.