Πέμπτη, 31 Μαρτίου 2022 18:41

Οι κορυφαίοι της κάθε ομάδας του ΝΒΑ στη regular season, μέρος 2ο: Δύση

Aπό :

Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες στο ΝΒΑ έχουν γίνει κάποια αδιανόητα high scoring παιχνίδια. Τον καταιγισμό ξεκίνησε ο Ja Morant στις 28/2 (52 ενάντια στους Spurs, all-time single game scoring record για τους Grizzlies), τον συνέχισε ο Karl Anthony Towns (60 ενάντια στους Spurs στις 14/3, all-time single game scoring record για τους Timberwolves) και στο καπάκι ο Kyrie Irving τον ισοφάρισε (60 ενάντια στους Spurs στις 14/3, all-time single game scoring record για τους Nets). Βάλτε και τις δύο 50άρες του 37χρονου LeΒron σε μια εβδομάδα (56 ενάντια στους Warriors στις 5/3 και 50 ενάντια στους Wizards στις 11/3), τους 54 του Jason Tatum ενάντια στους Nets στις 6/3, μια ακόμη 50άρα του Kyrie στις 8/3 ενάντια στους Hornets, τους 53 του Kevin Durant στις 13/3 ενάντια στους Knicks και τώρα τελευταία τους 51 του Saddiq Bey (!!) ενάντια στους Magic και γίνεται σαφές ότι κάτι δεν πάει καλά (ή μάλλον πάει πολύ καλά!) αυτές τις δύο εβδομάδες. Όπως ανέφεραν οι πρώην Starters στο No Dunks podcast στις 16/3, φαίνεται να έχουν γίνει ρουτίνα οι 40άρες, οι 50άρες κανονικοποιούνται και πλέον αναρωτιόμαστε ποιός θα ρίξει την επόμενη 60άρα λες και είναι κάτι νορμάλ. Δεν είναι. Μέσα στον Μάρτιο έχουμε εννιά παιχνίδια με κάποιον παίκτη να σημειώνει 50+ πόντους, τα περισσότερα σε έναν μήνα εδώ και 50 χρόνια (όταν έπαιζε ο Wilt δηλαδή και έσπαγε πλάκα βάζοντας μόνος του 13 50άρες σε ένα μήνα).

Πηγή: https://www.statmuse.com/nba/ask/highest-scoring-nba-games-2022

Με αφορμή αυτή την ποντοθύελλα των τελευταίων δύο εβδομάδων αναρωτήθηκα τι άλλο αντίστοιχο ρεκόρ υπάρχει αυτή την στιγμή στο ΝΒΑ. Ποια από αυτά τα ρεκόρ θα σπάσουν σύντομα, ποιά θα μείνουν ακλόνητα στον αιώνα τον άπαντα και ποια θα είναι τα πιο δύσκολο να προβλεφθούν; 

Επειδή γενικά τα ρεκόρ-σερί του στυλ «ο πρώτος παίκτης που κάνει 25-9-4 σε πάνω από εφτά συνεχόμενα παιχνίδια κάτω από την ηλικία των 19» δεν μου λένε και πολλά, εστίασα στα «πραγματικά» ρεκόρ: 

  • single game points = περισσότεροι πόντοι σε ένα παιχνίδι
  • single game rebounds = περισσότερα ριμπάουντ σε ένα παιχνίδι
  • single game assists = περισσότερες ασίστ σε ένα παιχνίδι
  • single game steals = περισσότερα κλεψίματα σε ένα παιχνίδι
  • single game blocks = περισσότερες τάπες σε ένα παιχνίδι
  • career points = περισσότεροι πόντοι καριέρας
  • career rebounds = περισσότερα ριμπάουντ καριέρας
  • career assists = περισσότερες ασίστ καριέρας
  • career steals = περισσότερα κλεψίματα καριέρας
  • career blocks = περισσότερες τάπες καριέρας
  • career games = περισσότερα παιχνίδια καριέρας
  • career minutes = περισσότερα λεπτά καριέρας

Θα τα παρουσιάσω όλα μαζί ανά ομάδα και θα σχολιάσω πόσο πιθανό είναι να καταρριφθεί κάποιο από αυτά με βάση τις ομάδες όπως είναι δομημένες την δεδομένη στιγμή. Ο στόχος του παρόντος κειμένου είναι αφενός μεν να ικανοποιήσω τον δικό μου ψυχαναγκασμό, αφετέρου δε, να γλιτώσω κάποιους/ες από το να τα ψάχνουν μόνοι/ες τους για τέτοιες απαντήσεις. Επίσης, από όσο έψαξα, δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχα συγκεντρωτικό στα αγγλικά, οπότε μπορούμε να το παίζουμε και εξυπνοι κατά το προσφιλές μας “όταν εμείς μαζεύαμε τα ρεκόρ κάθε ομάδας οι Αμερικάνοι μάζευαν βελανίδια”. Ευελπιστώ πως τα άρθρα αυτά θα χρησιμεύσουν κάπως και σαν γνωριμία με το κάθε franchise και τους πιο σημαντικούς παίκτες της ιστορίας του. Σίγουρα λειτούργησε έτσι για μένα καθώς το έγραφα.

Κάποιες απαραίτητες διευκρινίσεις, ωστόσο, εισαγωγικά. Πρώτον, δεν έχω συμπεριλάβει τα ρεκόρ τριπόντων, μιας και πρόκειται για μόδα των τελευταίων δέκα-δεκαπέντε ετών και στην ουσία η σύγκριση με το παρελθόν είναι άδικη. Δεύτερο, σε παρένθεση δίπλα στο όνομα κάθε ομάδας έχω βάλει τη χρονολογία ίδρυσης, είτε με το ίδιο, είτε με άλλο όνομα, σύμφωνα με την επίσημη σελίδα του ΝΒΑ. Αυτό το έκρινα ως απαραίτητο για να έχουμε μια δίκαιη εικόνα για το κάθε ρεκόρ. Επίσης, ακριβώς δίπλα έχω βάλει και τον αριθμό τίτλων κάθε ομάδας. Δίπλα σε κάθε ρεκόρ έχω βάλει κάθε βασική πληροφορία. Aν είναι career stat, από πότε μέχρι πότε έπαιζε για την ομάδα ο συγκεκριμένος παίκτης. Αν είναι single game stat, σε ποιά σεζόν συνέβη. Επίσης, κάποιες ομάδες (βλ. Lakers) έχουν πάνω από έναν παίκτες στην ιστορία τους που θα μπορούσαν να είναι ρέκορντμαν άλλων ομάδων. Σημειώνω και τους πιο σημαντικούς από αυτούς κάτω από τη βασική λίστα για κάθε ομάδα. Τέλος, αν ένα ρεκόρ είναι και ρεκόρ για ολόκληρο το ΝΒΑ, θα είναι με έντονα γράμματα, ενώ αν είναι από παίκτη που βρίσκεται ακόμη στην ομάδα (και άρα μπορεί να το ξανασπάσει) θα είναι ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.

Για τα στατιστικά δεδομένα που παραθέτω συμβουλεύτηκα τις παρακάτω σελίδες: 

Dallas Mavericks (1980, Ένα Πρωτάθλημα: 2011)

A picture containing person, sport, player, standing

Description automatically generated

Το δεύτερο μέρος του άρθρου αυτού ξεκινά με τους Dallas Mavericks και τον μεγάλο γερμανό Dirk Nowitzki. Οι Dallas είναι μία ομάδα που σπάνια γίνεται προορισμός για free agents και ως εκ τούτου η μοίρα τους εξαρτάται απόλυτα από την ικανότητά τους να draftάρουν καλά. Και πράγματι, η τύχη τους χαμογέλασε διάπλατα ήδη δύο φορές στην ιστορία τους με τον πιο όμορφο τρόπο. Λίγο πριν αποχωρήσει ο παίκτης-σύμβολο της ομάδας που έμεινε στην ομάδα για 21 χρόνια και τους χάρισε το μοναδικό τους πρωτάθλημα, οι Mavericks επέλεξαν στο draft τον Luka Doncic, ίσως τον πιο ταλαντούχο μπασκετμπολίστα που έχει βγάλει ποτέ η Ευρώπη (ναι το είπα). Ο Dirk κατέχει κάποια κυριολεκτικά άσπαστα ρεκόρ για τους Mavericks όπως τα περισσότερα παιχνίδια με μία ομάδα (1522, πρώτος στο ΝΒΑ), τα περισσότερα λεπτά (δεύτερος μετά τον Karl Malone), περισσότερους πόντους, rebounds και blocks καριέρας. Δεδομένου του πόσο νωρίς είναι στην καριέρα του Doncic μάλλον δεν έχει νόημα να υπολογίσουμε αν και πότε θα σπάσει το ρεκόρ του Dirk σε πόντους και rebounds. Από την άλλη, τα κλεψίματα και οι assist καριέρας ανήκουν στον Derek Harper και μπορεί το πρώτο φαντάζει αρκετά στέρεο για να σπάσει αλλά η χαμογελαστή μηχανή triple doubles χωρίς άλλο θα τον ξεπεράσει στο δεύτερο. Ο Luka έχει αυτή τη στιγμή 2.021 assists σε 256 παιχνίδια, δηλαδή 7.8 μ.ο / παιχνίδι. Ο μέσος όρος αυτός όμως είναι αρκετά χαμηλός λόγω της rookie season που μοίραζε μόλις έξι (!) ανά παιχνίδι. Ο μέσος όρος τις υπόλοιπες τρεις χρονιές κυμαίνεται στις 8.5+ και δεν προβλέπεται να πέφτει any time soon. Συνεπώς, με αυτό τον ρυθμό, ο Doncic θα χρειαστεί κάπου 363 ματς για να το σπάσει, δηλαδή κάπου πέντε σεζόν. Αυτό το ρεκόρ θα σπάσει ο κόσμος να χαλάσει. Τι άλλο ρεκόρ μπορεί να σπάσει ο Luka; Θεωρώ δεδομένο ότι πολύ σύντομα θα πάρει το ρεκόρ πόντων σε ένα παιχνίδι από τον Dirk (για την ακρίβεια είναι το φαβορί μου για την επόμενη πενηντάρα). Έχει πετύχει 51 το 2022 και οι 53 του Dirk φαντάζουν πολύ λίγοι για να μην ξεπεραστούν. Το ίδιο πιστεύω και για τις assists. Οι 25 του Kidd είναι ένα αξιοσέβαστο νούμερο αλλά θεωρώ πως ο Luka, με το αδιανόητο court vision του και το εξωπραγματικό usage percentage του μπορεί να το ισοφαρίσει ή και να το ξεπεράσει, φτάνει να βάλουν και κάνα καλάθι οι συμπαίκτες του και να μη τον βγάλει αλλαγή ο προπονητής του για να το αποτρέψει.  

Denver Nuggets (1976, Κανένα Πρωτάθλημα)

Οι "Σβώλοι" (;) του Ντένβερ είναι άλλο ένα franchise που δεν αποτελεί πόλο έλξης για τους free agents και οι ελπίδες τους εναποτίθενται στο draft. Ταυτόχρονα, είναι και αυτοί εξαιρετικά τυχεροί γιατί το 2014 διάλεξαν στην 41η θέση τον σέρβο αρτίστα Nikola Jokic. Ο περσινός MVP και νέμεσις των ενοχλητικών αδερφών Morris, είναι ένας παίκτης που διαλύει κάθε προκατάληψη για το τι ρόλο παίζει η αθλητικότητα στο μπάσκετ και αποδεικνύει πόσο σημαντικό είναι το μυαλό γι΄αυτό το άθλημα. Όπως ο Γιάννης για τους Bucks, έτσι και ο Joker για τους Nuggets, έχει τα φόντα να γίνει ο σημαντικότερος παίκτης στην ιστορία τους (είναι τρίτος μέχρι στιγμής σύμφωνα με το basketball reference). Ο πιο πρόσφατος παίκτης που πέτυχε ρεκόρ για τους Nuggets ήταν ο Dikembe Mutombo το 1996 και αυτό δείχνει τι ανομβρία υπάρχει εδώ και 26 χρόνια στην ομάδα. Για κάποια από τα ρεκόρ αυτά βέβαια, ο λόγος είναι ότι απλώς είναι ιδιαίτερα υψηλά. Ο Carmelo ποτέ δεν κατάφερε να σπάσει το ρεκόρ των 73 πόντων σε ένα παιχνίδι και μάλλον ούτε ο Jokic θα τα καταφέρει. Το ίδιο ισχύει για τα 31 rebounds ή τα 12 blocks σε ένα παιχνίδι (ο Jokic εχει 22 και 5 αντίστοιχα). Από την άλλη, οι 23 assist πιστεύω σπάνε (18 για τον Jokic). Σε ό,τι έχει να κάνει με ρεκόρ καριέρας τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. O Jokic παίζει περίπου 75 παιχνίδια / σεζόν και χρειάζεται 1.288 rebound για να γίνει all-time leading rebounder και με 10+ μ.ο. καριέρας, θα χρειαστεί 125 παιχνίδια για να το σπάσει. Στις assists υπολείπεται 450 για να πάρει και εκεί την πρώτη θέση και με κάπου οκτώ ανά παιχνίδι που σημειώνει τα τελευταία δύο χρόνια, σε 55 παιχνίδια (δηλαδή κάπου στα μέσα της επόμενης χρονιάς) θα το έχει καταφέρει. Στα κλεψίματα τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα καθώς ο Jokic είναι έχει 612 και περίπου 1.3 / παιχνίδι τα τελευταία πέντε χρόνια, που σημαίνει πως χρειάζεται 475 παιχνίδια για να το σπάσει. Τα blocks του Mutombo απλά δε σπάνε. Τέλος, στους πόντους ο Jokic χρειάζεται ακόμα 11.531 για να ξεπεράσει τον Alex English, που σημαίνει ότι θα πρέπει να σημειώνει 26 πόντους ανά παιχνίδι (όπως τις τελευταίες δύο MVP σεζόν του) για έξι σεζόν ή 20 πόντους (μ.ο. καριέρας) για οχτώ σεζόν. Όχι ακατόρθωτο αλλά αρκετά δυσκολάκι για ένα βαρύ (και όχι πολύ αθλητικό) σκαρί σαν του Jokic. ποιός ξέρει όμως, μπορεί και αυτό να είναι προκατάληψη και να με διαψεύσει. Πέρα από τον Jokic, προφανώς υπάρχει και ο Jamal Murray ο οποίος όμως είναι κατώτερος του Jokic σε κάθε κατηγορία και έχει χάσει και πάρα πολλά παιχνίδια λόγω τραυματισμών. Συνεπώς, οι ελπίδες των Nuggets για ρεκόρ ξεκινάνε και τελειώνουν στουν Jokic.

Golden State Warriors (1948, Έξι Πρωταθλήματα: 1947, 1956, 1975, 2015, 2017, 2018)

Πάμε τώρα από τα αλώνια στα σαλόνια. Οι Warriors ανήκουν στο σύγχρονο αφάν γκατέ του ΝΒΑ, με την πιο πρόσφατη super team και τη νέα έδρα τους στο San Francisco να λειτουργεί ως ενδιαφέρουσα εναλλακτική στα παραδοσιακά powerhouses των Celtics και Lakers και τις μεγάλες αγορές της Νέας Υόρκης, του Chicago και του Los Angeles. Οι Warriors των splash brothers Steph Curry (πρώτος όλων των εποχών σε τρίποντα) και Klay Thompson (ρέκορντμαν τριπόντων σε ένα παιχνίδι με 14), του συνολικά καλύτερου αμυντικού στο NBA Draymond Green και του (μόνιμα μουτρωμένου και κακόκεφου αλλά και καλύτερου σκόρερ των τελευταίων δέκα ετών στο ΝΒΑ) Kevin Durant έσπειραν τον πανικό για 5 χρόνια μέχρι να τους διαλύσουν οι τραυματισμοί. Με τον τέταρτο τροχό πια στο Brooklyn, οι Warriors έχουν βρει την παλιά καλή τους ταυτότητα και ετοιμάζονται για αντεπίθεση. Σε σχέση με ρεκόρ καριέρας, ο Steph, ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο, είναι ήδη ο σημαντικότερος παίκτης στην ιστορία τους και κατέχει αρκετά. Περισσότερα παιχνίδια, πόντοι, assists και κλεψίματα, με τα περισσότερα λεπτά να σπάνε σύντομα (φτάνει να μην ξαναπέσει ο Smart στα πόδια του..). Rebounds και blocks δεν υπάρχει περίπτωση να σπάσουν καθώς ο Draymond απέχει πολύ από αυτά. Δε θα μείνει παραπονεμένος όμως καθώς κατέχει το ρεκόρ κλεψιμάτων σε ένα παιχνίδι με 10. Όσον αφορά στα άλλα ρεκόρ ενός παιχνιδιού, δύο λέξεις αρκούν: peak Wilt. 100 πόντοι και 55 rebounds σε ένα παιχνίδι είναι ρεκόρ που γνωρίζουν οι περισσότεροι και δεν πρόκειται ποτέ να σπάσουν καθώς σημειώθηκαν από ένα τέρας της φύσης σε πολύ πρώιμη περίοδο για το ΝΒΑ. Η προσωπική μου θεωρία είναι ότι ο Wilt ταξίδεψε από το μέλλον, επέλεξε να ζήσει στην πιο fun εποχή (60s – 70s), να βγάλει γούστα και να διαλύσει κάθε ανταγωνισμό (για κακή του τύχη το ίδιο πιστεύω ότι έκανε και ο Bill Russell για να του την σπάσει). Αντίστοιχα, οι 28 assists του Guy Rodgers δεν σπάνε στη σύγχρονη εποχή, ειδικά με το σύστημα των Warriors που η μπάλα περνάει από τα χέρια όλων. Διαβάζοντας αυτά τα ρεκόρ μπορώ να φανταστώ τον Wilt να αράζει στη ρακέτα, τον Guy Rodgers να του πετάει λόμπες και αυτός να τις βάζει σα να παίζει με 5χρονα.

Houston Rockets (1967, Δύο Πρωταθλήματα: 1994, 1995)

A person wearing a jersey

Description automatically generated with medium confidence

Εδώ θα είμαστε αρκετά σύντομοι. Οι Houston Rockets έχουν στην ιστορία τους τον Hakeem ‘the dream’ Olajuwon, έναν παίκτη που συνδύαζε φινέτσα, ευστοχία, δύναμη και αντοχή, κάνοντας το όνομά του συνώνυμο με τους Rockets και μπαίνοντας επάξια στη συζήτηση για το ποιός είναι ο καλύτερος center όλων των εποχών. Είναι απορίας άξιον πόσους τίτλους θα είχε κατακτήσει ο Hakeem αν δεν ήταν στην ίδια περίοδο με τους Bulls του Jordan και του Pippen στα καλύτερά τους. Επίσης, ένας τόσο παραγωγικός all around παίκτης (22,5 πόντοι, 11,4 rebounds, 3,2 blocks, 2,5 assists, 1,8 κλεψίματα σε 17 σεζόν στους Rockets) προφανώς θα έφτανε τα ρεκόρ της ομάδας σε δυσθεώρητα ύψη. Μόνο assists δεν έδινε ο Hakeem αλλά εκεί ήρθε ο James Harden να τις ανεβάσει σε αξιοπρεπή επίπεδα για το franchise. Επίσης, ο μούσιας κατέχει και το ρεκόρ περισσότερων πόντων με 61, επίδοση την οποία σημείωσε δύο φορές την ίδια χρονιά. Από κει και πέρα, τα 37 rebounds και τα 13 blocks είναι πολύ υψηλά για τα δεδομένα της σημερινής εποχής ενώ αντίθετα οι 22 assist και τα 10 κλεψίματα είναι εντός των δυνατοτήτων του σημερινού παιχνιδιού. Ποιός θα τα κάνει; Κατά τη γνώμη μου κανείς δεν μπορεί να το ξέρει αυτό. Οι Rockets είναι ένα rebuilding franchise σε tanking mode. Συνεπώς, κανένας παίκτης της ομάδας δεν έχει δώσει σημάδια γραφής και κάθε εκτίμηση για ρεκόρ είναι εκτός τόπου και χρόνου. Τα λέμε σε 5 χρονάκια.

L.A. Clippers (1970, Κανένα Πρωτάθλημα)

Στο Los Angeles κατοικοεδρεύουν δύο franchises. Το ένα έχει κερδίσει 17 πρωταθλήματα, είχε στις τάξεις του αρκετούς από τους 20 σημαντικότερους παίκτες όλων των εποχών και αποτελεί μόνιμο στόχο όλων των free agents. Το άλλο είναι οι Clippers. Ρίχνοντας μια ματιά στα ρεκόρ του franchise βλέπει κανείς ότι στην ουσία οφείλονται όλα σε δύο ομάδες με πολύ παρόμοια πορεία: Εξαιρετικοί παίκτες που δεν κατάφεραν να κατακτήσουν ποτέ πρωτάθλημα και τελικά απογοητεύτηκαν και ανταλλάχτηκαν. Η πρώτη ομάδα στα 70s, με τον Bobby McAdoo και Randy Smith, η δεύτερη στα 2010s, με την Lob City των Chris Paul, Blake Griffin και DeAndre Jordan. Το ότι ο παίκτης που κατέχει τα περισσότερα ρεκόρ (μαζί με τον Randy Smith) είναι ο DeAndre Jordan νομίζω μας λέει όλα όσα χρειάζεται να ξέρουμε για την ομάδα αυτή και την θλιβερή της ιστορία. Από τους υπόλοιπους της ομάδας που μας υποσχέθηκε πολλά και κατάφερε λίγα, ο Blake Griffin ανταλλάχθηκε ύπουλα και δεν πρόλαβε να βάλει το όνομά του στα βιβλία της ομάδας ενώ ο Chris Paul είναι ο all-time record man σε assists και πλέον αναζητεί τον πολυπόθητο τίτλο στην πιο εύφορη πεδιάδα της Arizona. Για να συμπληρωθεί η συμμετρία των δύο εποχών, από ένα ρεκόρ του ενός παιχνιδιού μοιράζονται ο Lou Williams και ο Ernie di Gregorio, δύο συμπληρωματικοί παίκτες για την κάθε ομάδα που από σπόντα κατάφεραν ένα τέτοιο ρεκόρ. Η ομάδα σε αυτή τη φάση έχει δύο εξαιρετικούς παίκτες, τους Kawhi Leonard και Paul George, που όμως είναι πρόσφατα αφιχθέντες στην ομάδα, injury prone και σπάνια πάνε για μεγάλες επιδόσεις. Οι δυνατότητες της ομάδας να σπάσει κάποιο από τα (ομολογουμένως χαμηλά) ρεκόρ είναι ίδιες με τις ελπίδες για την κατάκτηση του τίτλου. Μηδαμινές. Πάμε παρακάτω να χαμογελάσει λίγο το χειλάκι μας.

Los Angeles Lakers (Σημ.: 1) (1948, 17 Πρωταθλήματα: 1949, 1950, 1952, 1953, 1954, 1972, 1980, 1982, 1985, 1987, 1988, 2000, 2001, 2002, 2009, 2009, 2010, 2020)

A group of men in basketball uniforms

Description automatically generated with medium confidence

Όταν πρωτοέμαθα για το ΝΒΑ, κάπου εφτά οχτώ χρονών, είχα δει ότι υπάρχει μία ομάδα που λέγεται Boston Celtics, έχει τον Larry Bird, φοράει πράσινα και έχει σήμα το τριφύλι. Ώντας αρκετά μικρός, τους συγκράτησα στο μυαλό μου ως τον Παναθηναϊκό του ΝΒΑ. Οι αιώνιοι αντίπαλοι των Celtics ήξερα πως ήταν οι Los Angeles Lakers και αυτούς τους κατηγοριοποίησα ως τον Ολυμπιακό του ΝΒΑ. Όσο περνάνε τα χρόνια, η αντιστοιχία αυτή μου φαίνεται όλο και πιο εύστοχη. Στο ΝΒΑ, είσαι είτε με τους Lakers είτε εναντίον τους, όπως στην Ελλάδα είσαι Ολυμπιακός ή αντιΟλυμπιακός. Σε όποια πλευρά και να ανήκει κανείς όμως, δεν μπορεί να παραγνωρίσει τη σημασία που έχουν οι Lakers για το ΝΒΑ. Σε κάθε εποχή, οι Lakers τραβούσαν τα πιο λαμπρά αστέρια (Wilt Chamberlain, Kareem-Abdul Jabbar, LeBron James, Shaquille O’Neal, Bob McAdoo, Pau Gasol), ενώ είχαν και την τύχη να draftάρουν και να κρατήσουν στην ομάδα για πολλά χρόνια κάποιους από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών: Kobe Bryant, Magic Johnson, George Mikan, James Worthy, Elgin Baylor και Jerry West. Με μία τέτοια ιστορία, είναι δεδομένο ότι τα ρεκόρ θα είναι εξαιρετικά δύσκολο ή αδύνατο να ξεπεραστούν. Οι 81 του Kobe ενάντια στους Raptors το 2006 που είναι η δεύτερη υψηλότερη επίδοση όλων των εποχών, τα 42 rebounds του Wilt και τα 17 blocks του Elmore Smith (που είναι η υψηλότερη επίδοση στο ΝΒΑ) είναι αδύνατο να ξεπεραστούν. Δεδομένης της παρούσας κατάστασης της ομάδας που ξεπούλησε ό,τι είχε και δεν είχε για να φέρει τον LeBron και τον Anthony Davis (εντελώς βυσματικά στους top-75 του ΝΒΑ, άλλη μία περίπτωση που ενισχύεται η ομοιότητα Lakers – Ολυμπιακού), το παρόν ρόστερ δεν έχει καμία πιθανότητα να σπάσει οποιοδήποτε ρεκόρ της ομάδας. Θεωρητικά, ο Westbrook θα μπορούσε να σπάσει τις 24 assists σε ένα παιχνίδι καθώς το έχει καταφέρει ήδη δύο φορές στην καριέρα του. Στους Lakers όμως δεν ήρθε για να είναι πρώτο βιολί και φέτος παίζει πιο πολύ σα χαλασμένη καραμούζα οπότε το μόνο πράγμα που φαίνεται να είναι ικανός να σπάσει είναι το ταμπλό με κάποιο σουτ και τα νεύρα του LeBron με τα λάθη του. Ο LeBron από την άλλη σπάει συνεχώς ρεκόρ του στυλ «ο πρώτος που σημειώνει πάνω από "x" πόντους/assists/rebounds άνω των 37» αλλά είπαμε, δεν μας απασχολούν τέτοιες φιλτραρισμένες επιδόσεις. Οι Lakers είναι εγκλωβισμένοι μέσα στην δική τους παγίδα του διαρκούς πρωταθλητισμού και σε αυτή τη φάση είναι ο περίγελως του ΝΒΑ. Θα πω ψέματα αν πω ότι τους λυπάμαι. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι οι εποχές έχουν αλλάξει, η διαφορά σε αίγλη μεταξύ των franchise δεν είναι εξίσου μεγάλη με το παρελθόν και το παιχνίδι έχει φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο που μειονεκτήματα στρατηγικής όπως αυτό του instant win mode θα πληρώνονται ακριβά στο εξής. Κοιτώντας μέσα στην γυάλινη σφαίρα μου βλέπω τους Lakers να είναι οι Knicks της επόμενης 30ετίας, τα ρεκόρ αυτά να παραμένουν ακλόνητα και ο Jack Nicholson να παίρνει τηλέφωνο τον Spike Lee για συμβουλές ψυχολογικής καθοδήγησης.

Σημειώσεις για τους Lakers:

1. https://www.basketball-reference.com/teams/LAL/leaders_career.html

2. Και ακολουθούν Jerry West (25,192), Kareem (24,176), Elgin Baylor (23,149) και άλλα τεράστια ονόματα..

Memphis Grizzlies (1995, Κανένα Πρωτάθλημα)

Και αφού έκανα την Κασάνδρα για τον Ολυμπιακό του ΝΒΑ, πάμε στα ευχάριστα. Οι Memphis Grizzlies είναι μακράν η θετικότερη έκπληξη της φετινής χρονιάς, με τον Ja Morant να είναι χάρμα οφθαλμών, τον Desmond Bane να με κάνει να αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο εύστοχο ένα τέτοιο ντούκι, τον Dillon Brooks να είναι ο πιο bad ass τύπος με κοριτσίστικο χτένισμα που έχω δει ποτέ, τον Jaren Jackson Jr. να είναι απίθανα εύστοχος παρά την απαράδεκτη μηχανική του σουτ του και τον Steven Adams να μετακινεί κάθε εμπόδιο με ευγένεια και πυγμή. Σε συνδυασμό με ένα σύνολο από καλούς ρολίστες που έχουν επίσης draftάρει τα τελευταία τέσσερα χρόνια, οι Grizzlies έχουν κάθε λόγο να είναι αισιόδοξοι ότι μπροστά τους ανοίγονται οι πιο χρυσές σελίδες της ιστορίας τους. Η καλυτερη μέχρι τώρα (αλλά ομολογουμένως με χαμηλό ταβάνι) περίοδος του Grit’n’grind, με τους Marc Gasol, Mike Conley, Zach Randolph και Tony Allen, έληξε χωρίς να συνοδευτεί από κάποιο πρωτάθλημα. Παρόλαυτά, άφησαν μια παράδοση που συνοψίζεται στη blue-collar mentality και στο συναδελφικό κλίμα γνήσιου ενθουσιασμού για τις μικρές νίκες. Μέχρι στιγμής τα (ιδιαιτέρως χαμηλά) ρεκόρ της ομάδας είναι μοιρασμένα στο δίδυμο των Gasol και Conley αλλά αυτό ήδη έχει αρχίσει να αλλάζει. Ο Ja έσπασε το ρεκόρ πόντων σε ένα παιχνίδι και κατά τη γνώμη μου θα το ξανακάνει σύντομα. 52 πόντοι δεν είναι κάνα σπουδαίο νούμερο και ο Ja φέτος είναι αφιονισμένος. Αντίστοιχα, 26 rebounds, 19 assists, 8 κλεψίματα και 8 blocks είναι όλα προσιτά για παίκτες που πασχίζουν στην άμυνα και τα κολλάνε στην επίθεση. Το ποιός θα τα κάνει όλα αυτά είναι ένα ερώτημα βέβαια δεδομένου του νεαρού της ηλικίας των παικτών των Grizzlies και των τόσων ταλαντούχων παικτών. Αυτά όμως είναι ωραία προβλήματα για μια ομάδα.

Minnesota Timberwolves (1989, Κανένα Πρωτάθλημα)

Οι Minnesota Timberwolves ακολουθούν ένα θλιβερό μοτίβο τις τελευταίες δύο δεκαετίες: υπόσχονται μεγαλεία γύρω από έναν καταπληκτικό ψηλό (Kevin Garnett, Kevin Love, Karl-Anthony Towns), τα πάνε καλούτσικα για κάποια χρόνια μέχρι να διαψεύσουν τις προσδοκίες που έχουν δημιουργήσει στους φιλάθλους τους και να τους απογοητεύσουν ακόμα περισσότερο ανταλλάσοντας τον αστέρα της ομάδας σε κάποιον contender που μετά παίρνει τίτλο χάρη σε αυτό το trade. Η σημαντικότερη στιγμή για το franchise ήταν όταν διάλεξαν στο draft τον Kevin Garnett και ρίχνοντας μια ματιά στα ρεκόρ τους είναι σαφές το πόσο ξεχωριστός υπήρξε για την ομάδα. Δυστυχώς γι’αυτούς, η περίοδος Garnett δεν στέφθηκε με επιτυχίες στα playoff (πόσο μάλλον ένα πρωτάθλημα) και το μόνο που έχει μείνει να τη θυμίζει είναι τα ρεκόρ καριέρας του. Η δε περίοδος Kevin Love άφησε πίσω της μόνο ένα ρεκόρ για τα περισσότερα rebounds σε ένα παιχνίδι. Η ιστορία έμοιαζε να επαναλαμβάνεται με τον Karl Anthony Towns να εμφανίζεται στάσιμος τα προηγούμενα χρόνια, ανίκανος να ξεχωρίσει στις πιο σημαντικές στιγμές και να οδηγήσει την ομάδα στα playoffs. Ευτυχώς τα πράγματα φαίνεται να φτιάχνουν για τους Wolves με τον ΚΑΤ να έχει ανεβάσει στροφές και παίζει σε επίπεδα All NBA τη φετινή σεζόν, απαλλαγμένος από τις οικογενειακές τραγωδίες που του στοίχισαν κατά την πανδημία, ενώ ο Anthony Edwards έχει επιτέλους το swag που τόσο έλειπε από τη Minnesota από τότε που αποχώρησε προς Ανατολάς ο KG. Παρέα με τον D’Angelo Russell που φαίνεται να αποδέχεται σιγά σιγά ότι του πάει καλύτερα το δημιουργός από το εκτελεστής, οι νέοι Timberwolves μας υπόσχονται πιο λαμπρές μέρες. Όσον αφορά στα ρεκόρ, καθότι σχετικά καινούργιο franchise, οι Timberwolves δεν κουβαλάνε ως κληρονομιά του παρελθόντος κανένα εξωπραγματικό ρεκόρ από τα 60ς και τα 70ς, με το πιο δυσπρόσιτο να είναι τα 31 του Kevin Love από το 2010 (το οποίο συμβαίνει να είναι το υψηλότερο ρεκόρ από ενεργούς παίκτες). Πλην αυτού, όλα τα ρεκόρ ενός παιχνιδιού είναι απολύτως προσιτά έως χαμηλά σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες του ΝΒΑ. Τους περισσότερους πόντους σε ένα παιχνίδι ήδη τους έσπασε ο ΚΑΤ φέτος και πιθανώς να ανεβάσει το ρεκόρ αυτό περαιτέρω αν συνεχίσει να παίζει με τον ίδιο τσαμπουκά που τόσο του έλειπε τα προηγούμενα χρόνια. Σε παιχνίδια, rebounds και blocks ο ΚΑΤ είναι κάπου στα μισά από τον KG, που σημαίνει ότι θα χρειαστεί κάπου άλλες επτά σεζόν για να τον ξεπεράσει. Σε πόντους τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα καθώς είναι στις 11.028 και θέλει ακόμα 8.180 για να πάρει την πρωτιά. Με 25 πόντους μ.ο. που έχει τα τελευταία πέντε χρόνια, θα χρειαστεί 327 αγώνες για να το πετύχει, ένας στόχος καθόλου απίθανος. Ομολογουμένως, θα είναι και δίκαιο να έχει αυτό το ρεκόρ καθώς ως σκόρερ είναι πιο προικισμένος από τον KG. Ως προς τα άλλα, δύσκολο.

New Orleans Pelicans (2002, Κανένα Πρωτάθλημα)

A basketball player dribbling the ball

Description automatically generated with medium confidence

Πάμε τώρα σε μία ομάδα που όλη της η πορεία θυμίζει κακή ρομαντική κομεντί. Η Νεαρή και άμαθη Ορλεάνη ερωτεύται σφόδρα έναν παίδαρο με σμιχτό φρύδι και πέφτει από τα σύννεφα όταν ο καλός της (Anthony Davis) την αφήνει για μια πιο εντυπωσιακή, έμπειρη και προκλητική πόλη, την ίδια που πριν κάποια χρόνια είχε πλανέψει και τον παιδικό έρωτά της (Chris Paul). Η ηρωίδα μας περνάει μια κρίση ταυτότητας αλλά γνωρίζει έναν νέο πρίγκηπα (Zion Williamson) που μοιάζει τέλειος σε όλα, λέει όλα τα σωστά πράγματα και πάνω απ’όλα είναι διαφορετικός από τον αλήτη που της ράγισε την καρδιά. Πολύ σύντομα όμως τα πρώτα σύννεφα κάνουν την εμφάνισή τους και η σχέση περνάει κρίση. Θα την ξεπεράσουν; Θα μπορέσει ο Zion να χάσει τα περιττά κιλά, να προστατεύσει τα γόνατά του και να κλείσει τις πληγές που άνοιξε ο φρύδιας με την φυγή του; Λίγο πολύ αυτή πρέπει να είναι και η κυρίαρχη σκέψη στο μυαλό των φιλάθλων των Pelicans, που είδαν τον AD να φεύγει στο peak του, αφήνοντας πίσω και ένα σωρό ρεκόρ να τον θυμίζουν και να τρίβουν αλάτι στην πληγή. Στην ουσία όλα τα ρεκόρ γράφουν AD ή CP3, ο οποίος στα νιάτα του πέρασε πέντε σεζόν στη Νέα Ορλεάνη, έγινε πρωτοπόρος σε assists και κλεψίματα, έκανε και ένα ρεκόρ με εννιά κλεψίματα σε έναν αγώνα και μετά έφυγε κι αυτός για το LA. Δυο πυλώνες είχαν οι Pelicans και τους έκλεψε και τους δύο αυτή η λάγνα πόλη. Λογικό είναι να ακούν LA και να τους πιάνει σύγκρυο. Από το παρόν ρόστερ, ο Brandon Ingram έχει δείξει πως νιώθει πολύ καλά στη Νέα Ορλεάνη και θα είχε μια υπέροχη ειρωνία η όλη φάση αν έκανε ένα παραπάνω step up και γινόταν αυτό που περίμεναν οι Lakers από τον AD. Αν και έχει εξελιχτεί σε πολύ δυνατό σκόρερ, στα άλλα στατιστικά υστερεί αρκετά κι έτσι αν είναι να κάνει κάποιο ρεκόρ αυτό θεωρώ πως θα είναι σε πόντους, είτε βάζοντας 60 σε ένα παιχνίδι είτε ξεπερνώντας τον AD σε πόντους καριέρας. Κατά τα άλλα, όλα κρέμονται από τα γόνατα του Zion.

Oklahoma City Thunder (1967, Ένα Πρωτάθλημα - ως SuperSonics: 1979 #BringBackOurSonics)

Σειρά έχουν οι Seattle City Thunder, η ομάδα που μια καταραμένη μέρα από πρασινοκίτρινη hipster ένοχη απόλαυση μετατράπηκε εν μία νυκτί σε κιτς γαλαζοπορτοκαλί χωριάτικο πανηγύρι. Ο σημαντικότερος παίκτης στην ιστορία των Supersonics ήταν σίγουρα ο χειρότερος (καλύτερος;) trash talker Gary Payton, ένας αμυντικός που γινόταν τόσο κολιτσίδα στον παίκτη που μάρκαρε που το ψευδώνυμό του ήταν «το γάντι». Ταυτόχρονα είναι και ο παίκτης που έπαιξε τα περισσότερα παιχνίδια για τους Sonics. Μετά την αλλαγή της έδρας και του ονόματος, οι OKC είχαν μία ομάδα που θα μπορούσε (θα έπρεπε) να είχε σπείρει πανικό: Kevin Durant (2007), Russell Westbrook (2008), Serge Ibaka (2008) και James Harden (2009) επελέγησαν από το draft μέσα σε τρία χρόνια και θα μπορούσαν να έχουν κερδίσει τουλάχιστον έναν τίτλο (αν δεν έπεφταν το 2012 πάνω στον LeBron και τους Heat) ή ακόμα και παραπάνω (αν δεν είχαν δώσει την ίδια χρονιά τον Harden για ένα σακί πατάτες). Αν και ο KD ήταν πάντα ο καλύτερος παίκτης, η ομάδα ανήκε στον Westbrook, ο οποίος, αλήθεια, ήταν πολύ καλός κάποτε. Αυτή η ιεραρχία μεταφράζεται και στα ρεκόρ όπου το όνομα του Durant δεν εμφανίζεται πουθενά ενώ ο Westbrook έχει δύο: 58 πόντους σε ένα παιχνίδι και περισσότεροι πόντοι καριέρας (με οριακά δεύτερο τον Payton με 18.207). Συν τοις άλλοις, το narrative λέει ότι ο Westbrook ήταν αυτός που έμεινε με το franchise παρά τα στραπάτσα ενώ ο KD ήταν too soft (εξ’ού και το παρατσούκλι cupcake) καθώς το 2016 υπέγραψε με τους Warriors που τους είχαν αποκλείσει ακριβώς την προηγούμενη χρονιά, ακολουθώντας πλήρως το ρητό: “if you can’t beat them, join them”. Δύο ρεκόρ έχει και ο Ibaka, ο οποίος στις καλές του μέρες ήταν πραγματικό φόβητρο στη ρακέτα (και στην κουζίνα!) και δικαιωματικά κατέχει τα αντίστοιχα ρεκόρ blocks. Η αλήθεια είναι πως τα rebounds περίμενα ότι θα ανήκουν στον Rainman Shawn Kemp, αλλά για άλλη μια φορά τα 70ς κερδίζουν τις πιο πρόσφατες δεκαετίες κατά κράτος στα rebounds. Ούτε ο Kemp ούτε ο Westbrook μπόρεσαν να πλησιάσουν τα 7.384 του Jack Sikma (;) καθώς είχαν την ατυχία να παίζουν σε μία εποχή που οι παίκτες δεν ρίχνουνε σωρηδόν τούβλα όπως στις παλιές καλές μέρες. Τα περισσότερα από τα ρεκόρ των Oklahoma City Sonics είναι πάρα πολύ δύσκολο να σπάσουν. Έχουν μεν έναν ελπιδοφόρο πυρήνα από συμπαθητικούς νεανίες με προεξάρχοντα τον Shai-Gilgeous Alexander, αλλά θα χρειαστεί να γράψουν αρκετά χιλιόμετρα ακόμα μέχρι να φτάσουν να απειλήσουν κάποιο από αυτά.

Phoenix Suns (1968, Κανένα Πρωτάθλημα)

Οι Phoenix Suns είναι από τις καλύτερες ομάδες του ΝΒΑ χωρίς τίτλο. Από τις τάξεις τους έχουν περάσει πολλοί τεράστιοι παίκτες όπως ο sir Charles Barkley, ο Steve Nash, ο Kevin Johnson, ο Larry Nance, ο Amar’e Stoudemire και ο Shawn Marion ενώ οι δύο παίκτες που κυριαρχούν στις θέσεις 1-2 των ρεκόρ καριέρας είναι οι για πολλά χρόνια συμπαίκτες στα 70ς Alvan Adams και Walter Davis. Παρόλ’αυτά, πρωτάθλημα δεν έχουν γευτεί στα 54 χρόνια ύπαρξης της ομάδας. Οι Suns όμως φαίνεται να έχουν κάνει όλα τα σωστά βήματα για να αφήσουν πίσω το άτιτλο παρελθόν τους. Με υπομονή επέλεξαν στο draft τους Devin Booker (το 2015), Mikal Bridges (το 2018), Cameron Johnson (το 2019) και Deandre Ayton (το 2018). Εν ολίγοις, διάλεξαν έναν killer, έναν αμυντικό ελβετικό σουγιά, έναν φανταστικό σουτέρ τριών πόντων και έναν ολοκληρωμένο center μέσα σε λίγα σχετικά χρόνια (αν και ο Booker μπορεί να διαφωνεί σε αυτό). Και συμπλήρωσαν την εξαιρετική αυτή δουλειά φέρνοντας στο Phoenix τον ultimate floor general Chris Paul. Οι επιλογές έχουν ήδη αποδόσει καρπούς και οι φίλαθλοι των Suns έχουν αρχίσει να οσμίζονται τίτλο μετά από τις εξαιρετικές δύο χρονιές που έχει κάνει η ομάδα τους. Στο θέμα των ρεκόρ, οι ξεκάθαροι ρόλοι των παικτών πυλώνων των Suns καθιστούν αρκετά πιθανό το να σπάσουν κάποια ρεκόρ. Ο Booker έχει καπαρώσει το ρεκόρ πόντων σε ένα παιχνίδι με τους 70 που έβαλε όταν τους νίκησαν οι Celtics. Αυτό το ρεκόρ προβλέπω πως θα παραμείνει για δεκαετίες, εκτός αν το ξεπεράσει ο ίδιος ο Booker. Στούς πόντους καριέρας ο Booker χρειάζεται 4.500 περίπου για να κατακτήσει την πρώτη θέση και με 1700 περίπου ανά σεζόν που έχει μ.ό. είναι απλά θέμα χρόνου (κάπου τρεις σεζόν) μέχρι να το καταφέρει. Το καλύτερο στην υπόθεση είναι ότι οι φίλοι των Suns έχουν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι ο Booker θα μείνει Sun για μια ζωή. O DA, σαν καλός center, παίζει στην κατηγορία των rebounds και με 10.5 μ.ο. καριέρας χρειάζεται περίπου 430 παιχνίδια για να ξεπεράσει τον Alvan Adams σε επίπεδο καριέρας. Η εκτίμησή μου είναι ότι, αν δεν κάνουν καμμιά χαζομάρα οι Suns, θα το καταφέρει. Το υψηλότερο που έχει πετύχει σε έναν αγώνα είναι 21 rebounds αλλά το ρεκόρ βρίσκεται στα 27, ένα ιδιαίτερα χαμηλό νούμερο σε σχέση με άλλα franchises. Στις assists δύσκολα θα αλλάξει κάτι δεδομένου ότι οι 25 σε ένα παιχνίδι και οι 6.997 είναι αρκετά υψηλά νούμερα και ο CP3 ήρθε στους Suns στη δύση της καριέρας του. Το ίδιο και με τα blocks που δεν είναι αντίστοιχα υψηλά αλλά δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός μπλοκέρ στην ομάδα για να τα κυνηγήσει. Τέλος, στα κλεψίματα ο Bridges είχε δείξει θανατηφόρα ένστικτα τα δύο πρώτα χρόνια αλλά μάλλον σταμάτησε να τζογάρει κάποια στιγμή και αυτό καθιστά και τα κλεψίματα δύσκολο ρεκόρ για σπάσιμο. Ίδωμεν!

Portland Trail Blazers (1970, Ένα Πρωτάθλημα: 1977)

Άλλη μια ομάδα καταδικασμένη να πλανάται κάπου γύρω από τα όρια της μετριότητας, οι Blazers έχουν τον Damian Lillard, έναν generational παίκτη του οποίου τα prime years σπαταλήθηκαν σε πρώτους και δεύτερους γύρους playoffs όπου έφτανε κοντά στην πηγή αλλά έβρισκε τους splash brothers μπροστά του να του διαλυουν τα όνειρα. Ο Lillard έχει ήδη σημειώσει δύο φορές 61 πόντους που είναι το ρεκόρ του franchise για ένα παιχνίδι. Εκτός συνταρακτικού απροοπτου θα πάρει και την πρωτιά σε πόντους καριέρας όπου υπολείπεται σκάρτους 500 για να ξεπεράσει τον Clyde Drexler, τον ομολογουμένως σημαντικότερο Blazer όλων των εποχών. Ο "Jordan των φτωχών" ήταν μεγάλος κλέφτης και τα 1.795 κλεψίματα δύσκολα θα σπάσουν για δεκαετίες ενώ ίσως λίγο πιο πιθανό είναι το να σπάσουν τα 10 κλεψίματα σε ένα παιχνίδι (από ποιόν δεν έχω ιδέα μετά από το ολικό reboot που έκαναν φέτος). Από την άλλη, ο Lillard χρειάζεται γύρω στη μιάμιση υγιή σεζόν για να γίνει ο Blazer με τα περισσότερα παιχνίδια (για τα λεπτά συμμετοχής θέλει πολύ ακόμα και δεν το βλέπω). Θα το καταφέρει ή θα ζητήσει μεταγραφή με το που θα ξεπεράσει τον Drexler στους πόντους; Αν δεν το κάνει αυτό και όντως μείνει στο Portland για το υπόλοιπο της καριέρας του τότε είναι εξαιρετικά πιθανό το ενδεχόμενο να ξεπεράσει και τον Terry Porter στις assists καριέρας. Αυτή τη στιγμή έχει 4.726 και με 6.6 / παιχνίδι μ.ο. καριέρας θα χρειαστεί περίπου 90 παιχνίδια. Συνεπώς, ο Lillard σε μιάμιση σεζόν θα κατέχει τα ρεκόρ σε πόντους, παιχνίδια και assist καριέρας. θα ήταν ωραίο αν έπαιρνε και το ρεκόρ για assists σε ένα παιχνίδι καθώς έχει πετύχει 16 τρεις φορές αλλά φαίνεται πως εκεί είναι το ταβάνι του (ή το ταβάνι των συμπαικτών του). Και καθώς το Portland ξεκινάει και τελειώνει στον Lillard, εδώ τελειώνει και η κουβέντα για ρεκόρ της ομάδας.

Sacramento Kings (1951, Ένα Πρωτάθλημα)

Όταν το πιο πρόσφατο ρεκόρ του franchise είναι τα 8 κλεψίματα το 2002, τα λόγια περιττεύουν. Θα μου πείτε, οι Kings κατέχουν το ρεκόρ για τα περισσότερα χρόνια εκτός playoffs, οι ατομικές επιδόσεις θα τους νοιάξουν; Και θα έχετε δίκιο. Τι να πει κανείς που να μην έχει ειπωθεί για τη ζωντανή θλίψη του ΝΒΑ, που από πρωταθλητές ως Rochester Royals το 1951, τον μοναδικό Oscar Robertson στα '70s και τον απολαυστικότατο "White Chocolate" στις αρχές της νέας χιλιετίας έχει φτάσει να έχει για πυλώνες της ομάδας τους De'Aaron Fox και Domantas Sabonis; Που θα φτάσει αυτή η κατρακύλα; Δυστυχώς κανένα από τα ρεκόρ των Kings δε φαίνεται να κινδυνεύει στο προσεχές μέλλον και οι ελάχιστοι εναπομείναντες φίλοι της ομάδας δεν μπορούν παρα να αναπολούν τις όμορφες στιγμές του παρελθόντος.

San Antonio Spurs (1976, Πέντε Πρωταθλήματα: 1999, 2003, 2005, 2007, 2014)

A group of men posing for a picture with a trophy

Description automatically generated

Μπορεί οι Warriors και ο Steph να άλλαξαν το άθλημα κάνοντας όλη τη λίγκα να αναθεωρήσει την άποψή της  για τα τρίποντα και οι Heat να καθιέρωσαν την έννοια των Big3 ως απαραίτητο στοιχείο για το χτίσιμο μίας ομάδας πρωταθλητισμού αλλά μία είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα μετά το 2000. Αυτή που ήταν πάντα εκεί, απέθαντη για 22 συνεχόμενα χρόνια να δίνει το παρόν στα playoffs, οι Spurs του Gregg Popovich, του πιο πολυνίκη προπονητή στην ιστορία του ΝΒΑ και του Tim Duncan, του πιο σεμνού και συμπαθητικού τιτάνα του αθλήματος. Μετά από τη διακριτική κυριαρχία των Spurs όλα αυτά τα χρόνια, επόμενο είναι τα ρεκόρ καριέρας τους να βρίσκονται και αυτά πολύ ψηλά. Ο Duncan κατέχει πέντε από αυτά, ο Tony Parker τις assists και ο Manu Ginobili τα κλεψίματα. Δίκαια πράγματα. Έκαστος στο είδος του. Στα ρεκόρ ενός παιχνιδιού φυσικά ξεχωρίζουν οι 71 του "Ναύαρχου" τους οποίους έβαλε την τελευταία αγωνιστική του 1994 προκειμένου να πάρει το scoring title από τον Shaq. Στα rebounds επίσης ένας παλιός γνώριμος, ο David Rodman με 32, στα όρια του τι μπορεί να επιτευχθεί πια στο σύγχρονο μπάσκετ. Assists, κλεψίματα και blocks κρατάνε από τα 80ς και αν δεν κατάφερε να τα σπάσει το αχτύπητο τρίο Tim-Tony-Manu, μάλλον απίθανο να τα καταφέρει το σύγχρονο ρόστερ. Το νέο αστέρι των Spurs, ο Dejounte Murray, έχει κάνει εφτά και οκτώ κλεψίματα από μία φορά αλλά τα 11 είναι ρεκόρ ΝΒΑ και αυτό λέει πολλά. Αντίστοιχα, σε assists έχει προσωπικό ρεκόρ τις 15, αρκετά μακριά από το υπάρχον ρεκόρ των 24. Γενικά οι Spurs είναι σε αξιοπρεπή κατάσταση, με έναν εκκολαπτόμενο superstar και ένα τίμιο νεανικό σύνολο γύρω του. Όταν όμως έχεις να συγκριθείς με μία τόσο μεγάλη ιστορία, χρειάζεται μεγάλη υπομονή μέχρι να φτάσουμε να συζητάμε για σπάσιμο ρεκόρ.

Utah Jazz (1974, Κανένα Πρωτάθλημα)

A picture containing athletic game, person, sport, person

Description automatically generated

Το άρθρο μας τελειώνει με τους Utah Jazz, την ομάδα με τα περισσότερα ρεκόρ καριέρας για ολόκληρο το ΝΒΑ, με βασικούς υπεύθυνους το ατσάλινο δίδυμο των John StocktonKarl Malone. Πριν από τους Spurs του Duncan, μία άλλη σταθερά υπήρχε στα playoffs της Δύσης: Οι Jazz θα ήταν εκεί. Στις 19 σεζόν που έπαιξε ο Stockton (και στις 18 του Malone), ποτέ δεν έμειναν εκτός playoffs. Για 10 χρόνια στην ομάδα βρισκόταν και ο (πρόσφατα μακαρίτης) γίγαντας Mark Eaton ο οποίος κυριολεκτικά κατάπινε τους αντιπάλους, με το ασύλληπτο ρεκόρ των 3.064 blocks καριέρας (και 3,5 μ.ο. / παιχνίδι) να το πιστοποιούν. Παραδόξως, την ίδια παράδοση φαίνεται να συνεχίζουν οι Jazz στη σύγχρονη εκδοχή τους, με τους Donovan Mitchell και Rudy Gobert ως βασικούς συντελεστές. Ο γάλλος center έχει κερδίσει τρεις φορές το ρεκόρ καλύτερου αμυντικού και αποτελεί ένα πραγματικό σκιάχτρο κάτω από τη ρακέτα, ενώ ο Spida με το στακάτο του footwork και την υπερclutch mentality του στα playoffs έχουν δώσει στην ομάδα μία αξιοζήλευτη σταθερότητα (ή μήπως στασιμότητα;). Παρόλαυτά, όταν έχεις να ανταγωνιστείς τους απόλυτους ρέκορντμεν του ΝΒΑ τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Με εξαίρεση το ρεκόρ των 28 rebounds σε ένα παιχνίδι που έχει καταφέρει ο Gobert και τα εννιά κλεψίματα, όλα τα άλλα ρεκόρ φαντάζουν άπιαστα. O Mitchell δεν έχει καν ξεπεράσει τους 50 (πώς γίνεται;), οπότε οι 68 του Pistol Pete είναι μάλλον ακατόρθωτοι. Παρόλαυτά, οι φίλοι των Jazz μάλλον δεν προβληματίζονται από το αν θα σπάσουν ποτέ αυτά τα ρεκόρ. Ο σκοπός είναι ένας. Αυτό που οι Jazz των Stockton – Malone δεν κατάφεραν ποτέ λόγω του MJ: ένα πρωτάθλημα.

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely