Μετά την απρόσμενη σκούπα των Boston Celtics εις βάρος των Brooklyn Nets, όπως ήταν αναμενόμενο υπήρξε τεράστια συζήτηση για το τι σηματοδοτεί αυτό το αποτέλεσμα για τα δύο franchises. Από τη μία έχουμε την ξεκάθαρη αναγγελία του Jason Tatum ότι κατέφτασε, την πλήρη επίδειξη της Mamba mentality του και την πρώτη πειστική παρουσία αυτών των Celtics στα play offs που τόσο περιμέναμε από την εποχή που ο Isiah Thomas ήταν το πρώτο βιολί. Το ταλέντο ήταν πάντα εκεί αλλά ο κορμός των Tatum, Brown και Smart χρειαζόταν να γράψει αρκετά χιλιόμετρα μαζί και να συμπληρωθεί από σκληροτράχηλους και έξυπνους αμυντικογενείς παίκτες (Rob και Grant Williams, Al Horford και Derrick White) ώστε να αναδειχθεί. Οι Celtics έχουν βρει τον ηγέτη τους και την ταυτότητά τους και είναι καλά.

Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες στο ΝΒΑ έχουν γίνει κάποια αδιανόητα high scoring παιχνίδια. Τον καταιγισμό ξεκίνησε ο Ja Morant στις 28/2 (52 ενάντια στους Spurs, all-time single game scoring record για τους Grizzlies), τον συνέχισε ο Karl Anthony Towns (60 ενάντια στους Spurs στις 14/3, all-time single game scoring record για τους Timberwolves) και στο καπάκι ο Kyrie Irving τον ισοφάρισε (60 ενάντια στους Spurs στις 14/3, all-time single game scoring record για τους Nets). Βάλτε και τις δύο 50άρες του 37χρονου LeΒron σε μια εβδομάδα (56 ενάντια στους Warriors στις 5/3 και 50 ενάντια στους Wizards στις 11/3), τους 54 του Jason Tatum ενάντια στους Nets στις 6/3, μια ακόμη 50άρα του Kyrie στις 8/3 ενάντια στους Hornets, τους 53 του Kevin Durant στις 13/3 ενάντια στους Knicks και τώρα τελευταία τους 51 του Saddiq Bey (!!) ενάντια στους Magic και γίνεται σαφές ότι κάτι δεν πάει καλά (ή μάλλον πάει πολύ καλά!) αυτές τις δύο εβδομάδες. Όπως ανέφεραν οι πρώην Starters στο No Dunks podcast στις 16/3, φαίνεται να έχουν γίνει ρουτίνα οι 40άρες, οι 50άρες κανονικοποιούνται και πλέον αναρωτιόμαστε ποιός θα ρίξει την επόμενη 60άρα λες και είναι κάτι νορμάλ. Δεν είναι. Μέσα στον Μάρτιο έχουμε εννιά παιχνίδια με κάποιον παίκτη να σημειώνει 50+ πόντους, τα περισσότερα σε έναν μήνα εδώ και 50 χρόνια (όταν έπαιζε ο Wilt δηλαδή και έσπαγε πλάκα βάζοντας μόνος του 13 50άρες σε ένα μήνα).

Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες στο ΝΒΑ έχουν γίνει κάποια αδιανόητα high scoring παιχνίδια. Τον καταιγισμό ξεκίνησε ο Ja Morant στις 28/2 (52 ενάντια στους Spurs, all-time single game scoring record για τους Grizzlies), τον συνέχισε ο Karl Anthony Towns (60 ενάντια στους Spurs στις 14/3, all-time single game scoring record για τους Timberwolves) και στο καπάκι ο Kyrie Irving τον ισοφάρισε (60 ενάντια στους Spurs στις 14/3, all-time single game scoring record για τους Nets). Βάλτε και τις δύο 50άρες του 37χρονου LeΒron σε μια εβδομάδα (56 ενάντια στους Warriors στις 5/3 και 50 ενάντια στους Wizards στις 11/3), τους 54 του Jason Tatum ενάντια στους Nets στις 6/3, μια ακόμη 50άρα του Kyrie στις 8/3 ενάντια στους Hornets, τους 53 του Kevin Durant στις 13/3 ενάντια στους Knicks και τώρα τελευταία τους 51 του Saddiq Bey (!!) ενάντια στους Magic και γίνεται σαφές ότι κάτι δεν πάει καλά (ή μάλλον πάει πολύ καλά!) αυτές τις δύο εβδομάδες. Όπως ανέφεραν οι πρώην Starters στο No Dunks podcast στις 16/3, φαίνεται να έχουν γίνει ρουτίνα οι 40άρες, οι 50άρες κανονικοποιούνται και πλέον αναρωτιόμαστε ποιός θα ρίξει την επόμενη 60άρα λες και είναι κάτι νορμάλ. Δεν είναι. Μέσα στον Μάρτιο έχουμε οκτώ παιχνίδια με κάποιον παίκτη να σημειώνει 50+ πόντους, τα περισσότερα σε έναν μήνα εδώ και 50 χρόνια (όταν έπαιζε ο Wilt δηλαδή και έσπαγε πλάκα βάζοντας μόνος του 13 50άρες σε ένα μήνα).