Το τελευταίο παιχνίδι του μπασκετικού Άρη έγινε στις 7 Μαρτίου και ήταν μια νίκη απέναντι στον Ήφαιστο Λήμνου. Με τα κομπιουτεράκια να έχουν βγει προ πολλού και τη συζήτηση να ακροβατεί μεταξύ των “απαραίτητων νικών” και του “πώς θα σωθούμε αν δεν τις κάνουμε” κανείς εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να είναι σίγουρος αν η νίκη ήταν ανάσα ελπίδας ή επιθανάτιος ρόγχος. Κι ακόμα χειρότερα, η συζήτηση αυτή ήταν η “εύκολη” συζήτηση, καθώς ύστερα θα ακολουθούσε το “και τώρα που σωθήκαμε, τι;”, μια συζήτηση που, δυστυχώς, είναι αδύνατον να περιοριστεί στην ομάδα του Άρη, κι ακόμα δυσκολότερο να οριστεί σε συγκεκριμένο πλαίσιο. Τη σημασία αυτής της νίκης δεν έμελλε να τη μάθουμε ποτέ.

Η σεζόν 2015-16 ήταν η τελευταία πραγματικά καλή περίοδος της ομάδας του Άρη, σε Ελλάδα κι Ευρώπη. Έκτοτε οι κίτρινοι βιώνουν, αργά και βασανιστικά, την παρακμή σε πολλά επίπεδα (βασικότερα το οικονομικό και κατ' επέκταση το διοικητικό) κι είναι φυσιολογικό πως μέσα από όλη αυτή τη συνθήκη, δεν θα μπορούσε να παραμείνει ανεπηρέαστο και το καθαρά αγωνιστικό σκέλος. Ο Άρης, ο οποίος φέτος θα παλέψει για την παραμονή του, έχει φέρει καραβιές ξένων τα τελευταία 3.5 χρόνια, παίρνοντας ελάχιστα πράγματα από αυτούς κι αλλάζοντας τους με μεγάλη συχνότητα.

Ο Προμηθέας κέρδισε το Λαύριο το απόγευμα του Σαββάτου στην Πάτρα, παραμένοντας σταθερά στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας, όμως το "πακέτο" των κερδών που αποκόμισε ήταν μεγαλύτερο από όσο πραγματικά νομίζουμε, χάρη στην εξαιρετική διαχείριση του προπονητή του, 

Συχνά λέμε πως η Basket League αποτελεί "σκαλοπάτι" για ξένους παίκτες, προκειμένου να αναδειχθούν μέσω αυτής και να μεταβούν αργότερα σε μεγαλύτερες ευρωπαϊκές λίγκες, αυξάνοντας παράλληλα και τις οικονομικές απολαβές τους. Ωστόσο, υπάρχουν κι αρκετοί που έχουν αποκτήσει πλέον ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα, παραμένοντας εδώ για τρία ή και περισσότερα χρόνια. Ποιοι είναι αυτοί, οι πλέον "μπαρουτοκαπνισμένοι" στα ελληνικά παρκέ, που έχουν κερδίσει με την διαχρονικότητα τους τα τελευταία χρόνια τον τίτλο του "βετεράνου";

Θα ξεκινήσω το κείμενο με την ατάκα που μου έγραψε ο rookie (στο site) αλλά βετεράνος σε ότι αφορά τα χρηματοοικονομικά εντός και εκτός Ελλάδας, Νικόλας Ραδικόπουλος. «Ό,τι συζητάμε μπορεί να φαντάζει "εξωτικό" για τις ΠΑΕ/ΚΑΕ, αλλά είναι κάτι πολύ φυσιολογικό και "καθημερινό" για τις ΑΕ. Δεν εμπίπτει δηλαδή σε ειδικό καθεστώς ή ειδική νομοθεσία, αλλά στις απλές γενικές διατάξεις της νομοθεσίας περί ΑΕ».

Το... φρούτο της «πώλησης» ή αν προτιμάτε μεταφοράς του ΑΦΜ από μία ομάδα σε μια άλλη δεν είναι δα καινούργιο για τις ομάδες μπάσκετ, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν όσα έγιναν στο παρελθόν με το φετινό... τσουνάμι, τουλάχιστον όσον αφορά στις φήμες, αφού έως τώρα δεν έχει ανακοινωθεί καμία συμφωνία. Θυμίζουμε ότι τις... θέσεις τους στην Α1 «πουλάνε» ο Χολαργός (φαβορί ο Κολοσσός Ρόδου, αουτσάιντερ το Λαύριο), η Κύμη (φαβορί ο Ερμής Αγιάς Λάρισας για τη δημιουργία της ομάδας Λαρισα BC), ενώ οι φήμες περί πώλησης της θέσης και του Πανιώνιου δεν είχαν βάση και ήταν απλά ένα μέσο αντίδρασης της νυν διοίκησης, επειδή στη Γενική Συνέλευση που είχε οριστεί πριν λίγες εβδομάδες έδωσε το παρόν ένα (1) άτομο!

(Φωτογραφία από άρθρο του gazzetta.gr)

Για δεύτερη διαδοχική χρονιά ο Άρης διανύει μια περίοδο που δεν τον εκφράζει ως οργανισμό. Ευρωπαϊκά απέτυχε παταγωδώς, στην Ελλάδα υπήρξε μια φάση όπου βρέθηκε κοντά στις θέσεις του υποβιβασμού - όπως και πέρσι άλλωστε - και πλέον στέκεται αποσβολωμένος στον βαθμολογικό πίνακα, περιμένοντας απλά την τελική κόρνα. Υπάρχει μια σειρά από λόγους που συμβαίνουν αυτά, όμως τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Οι κίτρινοι οφείλουν να ξεκινήσουν τα πλάνα τους για τη νέα σεζόν το συντομότερο δυνατό, μαζεύοντας σταδιακά τα φετινά τους κομμάτια και παίρνοντας παράλληλα σοβαρά υπόψη τα μαθήματα που διδάχθηκαν με σκληρό τρόπο την τελευταία διετία.

Η πρόσφατη έξοδος του Ολυμπιακού στην έδρα του Χολαργού δεν ήταν απλή υπόθεση, όπως αποδείχθηκε. Ήταν που ήταν σε κακό απόγευμα οι περισσότεροι "ερυθρόλευκοι", ήρθε κι η αξιόμαχη εικόνα των γηπεδούχων να τους βάλει ζόρια. Οι παίκτες του Μπλατ πλην κάποιων εξαιρέσεων δεν έδειξαν ιδιαίτερη ζέση για το παιχνίδι και λίγο έλειψε να το πληρώσουν. Ωστόσο, το γεγονός πως η συγκεκριμένη αναμέτρηση κρίθηκε στην παράταση, δεν ήταν απόρροια μόνο της απόδοσης του Ολυμπιακού. Υπήρχε κι ένας αντίπαλος που έκανε ότι μπορούσε για να αποσπάσει μια ιστορική νίκη. Με αφορμή το εν λόγω ματς λοιπόν, με αυτόν θα ασχοληθούμε σήμερα και την εν γένει φετινή πορεία του.

Οι συστηματικοί ακόλουθοι του πρωταθλήματος της Basket League θα έχουν ήδη παρατηρήσει πως κατά την διάρκεια του πρώτου γύρου, συχνά - πυκνά βλέπουμε αρκετούς πιτσιρικάδες να πατάνε τα παρκέ της κατηγορίας. Κάποιοι το κάνουν για πρώτη φορά στην καριέρα τους, όμως άλλοι συνεχίζουν να βάζουν το ένα τουβλάκι δίπλα στο άλλο στον τοίχο της ατομικής τους πρόοδου. Ανεξαρτήτως της προοπτικής που παρουσιάζει η κάθε περίπτωση ξεχωριστά, είναι ένα πολύ θετικό γεγονός πως πολλοί προπονητές δίνουν "βήμα" στους νεαρούς τους, προσδοκώντας, είτε άμεσες, είτε μακροπρόθεσμες αγωνιστικές λύσεις. Φιλτράρουμε τα πεπραγμένα των 12 αγωνιστικών από δέκα παικτες.

Οι εννιά πρώτες σελίδες του φετινού τόμου της Basket League - δηλαδή κάτι περισσότερο από το 1/3 της Regular Season - ξεφυλλίστηκαν. Η περίοδος προσαρμογής των ομάδων έχει περάσει εδώ και μερικές εβδομάδες, καθώς όλες πλέον καλούνται να φέρνουν αποτελέσματα, μετά το πρώτο διάστημα των "δοκιμαστικών". Είναι δεδομένο πως ο ανταγωνισμός στην λίγκα έχει ανέβει: η κάθε "ζώνη" (τετράδα, playoffs, υποβιβασμός) παρουσιάζει το δικό της ξεχωριστο ενδιαφέρον, με τα πράγματα να μοιάζουν ρευστά και τις ταμπέλες του τύπου "φαβορί" και "αουτσάιντερ" να αποφεύγονται. Σε μια απόπειρα αποτίμησης του τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα, ακολουθεί μια ταξινόμηση των ομάδων, συνοδεύομενη από επιμέρους σχόλια για την κάθε μια εξ' αυτών.