Στο φετινό πρωτάθλημα της Basket League δεν είναι λίγες οι φορές όπου ο Ολυμπιακός έδωσε δικαιώματα με την απόδοση του στον αντίπαλο. Στα μέσα Οκτώβρη είχε περάσει δια πυρός και σιδήρου από την Κύμη με 3 πόντους. Δύο εβδομάδες αργότερα απέδρασε με 64-68 από το Αλεξάνδρειο, με τον Άρη να τον δυσκολεύει αρκετά. Στο πρώτο ημίχρονο του Χριστουγεννιάτικου παιχνιδιού με το Περιστέρι στο ΣΕΦ, η ομάδα του Πεδουλάκη πήγε προηγούμενη στα αποδυτήρια, ενώ κατά την διάρκεια του είχε πάρει μάλιστα και διψήφια διαφορά στο σκορ, αγκάζοντας τον Ολυμπιακό να "τσιτώσει" και να κάνει ανατροπή στην επανάληψη προκειμένου να κερδίσει. Στην Πάτρα με τον Προμηθέα οι "ερυθρόλευκοι" τα βρήκαν κι εκεί σκούρα, καταγράφοντας άλλη μια νίκη στο νήμα. Ωστόσο, καμία από τις παραπάνω ομάδες δεν κατάφερε να φτάσει σε τόσο οριακό σημείο παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό, όπως ο Χολαργός. Αρκετοί τον ζόρισαν, όμως η ομάδα του Λυκογιάννη οδήγησε την αναμέτρηση σε παράταση, απειλώντας τον με ήττα.
Η προσέγγιση του παιχνιδιού δεν διέφερε συγκριτικά με τα υπόλοιπα
Η νεοφώτιστη ομάδα εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως οι φιλοξενούμενοι έδειξαν ένα άνευρο κι άχρωμο πρόσωπο, φέρνοντας από νωρίς το ματς στα μέτρα τους. Οι παίκτες του Άρη Λυκογιάννη ήταν άψογοι στο τακτικό και το αμυντικό κομμάτι, περιορίζοντας σε χαμηλά επίπεδα την επίθεση του Ολυμπιακού που "κόλλησε" στους 26 πόντους στα πρώτα 20 λεπτά. Η απουσία του Γουίλιαμς-Γκος από το backcourt των Πειραιωτών αποδείχθηκε εξέχουσας σημασίας καθώς μείωσε τη φαντασία στο παιχνίδι τους, καθώς και τον καλό έλεγχο του τέμπο ενός αγώνα που συνήθως προσφέρει ο νεαρός Αμερικανός πλειμέικερ. Ο Χολαργός δέχθηκε μόλις 61 πόντους στην κανονική διάρκεια, δηλαδή 7.9 λιγότερους από τον μέσο όρο του παθητικού του στη φετινή σεζόν. Η άμυνα λειτούργησε σε αρκετές περιπτώσεις υποδειγματικά, οδηγώντας σε κακές επιλογές και προσπάθειες τον Ολυμπιακό. Είναι ίδιον του φετινού Χολαργού η τάση του να "βραχυκυκλώνει" τον αντίπαλο και να τον αναγκάζει σε βιαστικές - λανθασμένες αποφάσεις. Αυτό προσπάθησε να κάνει και το απόγευμα της Κυριακής και ως προς αυτό πήρε τελικά υψηλό βαθμό.
Γενικώς θα λέγαμε πως η ομάδα των βορείων προαστίων ήταν πολύ σοβαρή και "μετρημένη" από το 1' μέχρι το 40' και δικαίως κέρδισε τις εντυπώσεις. Ενδεχομένως αν δεν είχε υπάρξει εκείνο το δίποντο κλάσης του Στρέλνιεκς (59-61) που έδωσε προβάδισμα στον Ολυμπιακό στα 10'' πριν το φινάλε, οι γηπεδούχοι να είχαν καταφέρει - και με λίγη τύχη - να επισφραγίσουν με ένα ροζ φύλλο την μεστή δουλειά τους στο 40λεπτο. Μπορεί να ηττήθηκαν τελικά στην παράταση, όπου η κούραση και το ψυχολογικό "άδειασμα" βάραιναν τα πόδια και το μυαλό των παικτών, όμως αυτή η εμφάνιση ήρθε να προστεθεί στη σειρά διπλά σε άλλες αντίστοιχες φετινές, δείχνοντας αξιοσημείωτη συνέπεια και σταθερότητα. Τα δύο τελευταία είναι χαρακτηριστικά που συχνά προσφέρουν σε μια ομάδα αυτού του βεληνεκούς μια καλή κι ήρεμη σεζόν στο επίπεδο της Basket League, χωρίς μουρμούρες, γκρίνιες και... μεγάλες/συχνές αλλαγές στο ρόστερ.
Ο Χολαργός είχε δυσκολέψει και την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, ενώ στον πρώτο γύρο στο Ειρήνης και Φιλίας είχε ηττηθεί με διαφορά μόλις 10 πόντων. Είναι μια κλασσική ομάδα "Άρη Λυκογιάννη", δηλαδή ένα σύνολο αρκετά δεμένο, με συνοχή και αρχές. Διακρίνεται για τον ομαδικό τρόπο παιχνιδιού του και δε θα δει συχνά κανείς... one-man show από τους Αμερικανούς ή τον Γιάνκοβιτς (που είναι ο σταρ της ομάδας), όπως θα συνέβαινε αντίστοιχα σε άλλες ομάδες της λίγκας. "Χτύπησε" μέχρι τέλους το παιχνίδι ακριβώς επειδή το πνεύμα του κι η προσέγγιση παρέμεινε ακέραια και δεν διαφοροποιήθηκε επειδή απέναντι του είχε έναν αντίπαλο από την Ευρωλίγκα. Ο Χολαργός έμεινε πιστός στο πλάνο που τον συνοδεύει όλη τη σεζόν: παιχνίδι σε χαμηλό ρυθμό, φάουλ που δεν επιτρέπουν στον αντίπαλο να "ζεσταθεί" και να παράξει ποιοτικές φάσεις, διάθεση να μη χαρίσει "φθηνά" κατοχές, έλεγχος στον τομέα των ριμπάουντ. Αυτά είναι ορισμένα από τα βασικότερα συστατικά του φετινού εγχειρήματος που βρίσκει την ομάδα εντός της ζώνης των playoffs εδώ και καιρό. Άρα λοιπόν, εάν κάποιος θέλει να κατανοήσει καλύτερα τους λόγους για τους οποίους ο Χολαργός είναι ψηλά στην βαθμολογία, οφείλει να ξαναδεί αυτό το ματς - ενδεκτικό της γενικότερης πορείας του.
Φιλοσοφία Λυκογιάννη και clutch Λοβ
Το 7-7 του Χολαργου μετά από 14 "στροφές" μπορεί για μια νεοφώτιστη ομάδα να αποτελεί συνήθως έκπληξη, όμως στην προκειμένη περίπτωση αυτό δεν ισχύει. Ήταν φυσιολογικό πως η ομάδα θα βρισκόταν κοντά στη μέση της βαθμολογίας και αρκετά μακριά από την ζώνη του υποβιβασμού, με βάση το υλικό που διαθέτει, την εμπειρία του τεχνικού της, αλλά και τις μικρές διακυμάνσεις που χαρακτηρίζουν την απόδοση της. Ο Χολαργός είτε χάνει, είτε κερδίζει, κυνηγάει μέχρι τη τελική κόρνα το αποτέλεσμα, είναι σταθερός και θυμίζει σε ορισμένες στιγμές παλαιότερες βερσιόν του Κολοσσού Ρόδου. Είναι ξεκάθαρο πως ο Άρης Λυκογιάννης - ένας από τους καλύτερους προπονητές της λίγκας τα τελευταία 5-6 χρόνια - έχει μεταφέρει τη φιλοσοφία του στην ομάδα και δεν θα ήταν υπερβολή εάν λέγαμε πως με βάση την εικόνα της ομάδας στο παρκέ, κανένας παίκτης δε δείχνει να βρίσκεται πάνω από εκείνον στην "ιεραρχία" της ομάδας. Έχει καταφέρει να προσαρμόσει τα εργαλεία του στα δίκα του στάνταρ, χωρίς να διστάζει να φτάσει μέχρι το βάθος του πάγκου το προκειμένου να βρει λύσεις και να αξιοποιήσει όλους του τους αθλητές. Για παράδειγμα, με τον Ολυμπιακό έβαλε τον Γρηγόρη Ραλλάτο - που φέτος είχε εμφανιστεί μόλις σε δύο ματς για λίγα λεπτά - προκειμένου να αναχαιτίσει τον Νίκολα Μιλουτίνοφ στην ρακέτα.
Μετά από ένα ασφαλές δείγμα αγώνων, βλέπουμε πως ο Χολαργός είναι σε θέση πλέον να παίρνει πολλά από πολλούς (πέρα από τους γνωστούς Γιάνκοβιτς, Φιτσπάτρικ, Χόκινς και Αγκμπελέζε), χωρίς αυτό να σημαίνει πως λείπουν οι "σταθερές" από το παιχνίδι του. Ως προς αυτές, αξίζει να σταθεί κανείς στον Ζερμέν Λοβ, για τον οποίο γνωρίζαμε εκ προοιμίου πως πρόκειται για έναν καλό κι έμπειρο γκαρντ, ωστόσο στα τελευταία παιχνίδια δείχνει και πολύ ικανός ως προς το να πάρει κρίσιμες αποφάσεις. Ο 29χρονος ήταν αυτός που "σκότωσε" σε σχεδόν νεκρό χρόνο τον Πανιώνιο με μπάζερ μπίτερ προ ημερών και χάρισε μια μεγάλη νίκη στην ομάδα του. Κόντρα στους ερυθρόλευκους, πήρε και πάλι μια κομβική επίθεση πάνω του, ισοφαρίζοντας και στέλνοντας το παιχνίδι στο έξτρα πεντάλεπτο. Ο Λοβ πέρα από προικισμένος επιθετικός (11.3π, 55% διπ, 41% τριπ, 90% βολές) είναι πολύ σημαντικός και διότι βγάζει χαρακτήρα και παίρνει πρωτοβουλίες. Όσο καλή κι αν είναι μια ομάδα λόγω της ομοιογένειας και του ομαδικού της πνεύματος, πάντοτε χρειάζεται ο παίκτης ο οποίος δε θα φοβηθεί να πάρει την μπάλα στο φινάλε.
Εν κατακλείδι, ο Χολαργός μπορεί να μην είναι η ποιοτικότερη ή η πιο θεαματική ομάδα της Basket League, όμως σίγουρα είναι μια από τις πιο physical - σκληρές κι επικίνδυνες. Η έξοδος στο Κλειστό "Αντώνης Τρίτσης" δεν είναι εύκολη για καμία ομάδα, εκεί όπου η δυναμική του Χολαργού ανεβαίνει αισθητά. Η λογική λέει πως η ομάδα θα συνεχίσει με την ταυτότητα που έχει αποκτήσει στο ίδιο περίπου μοτίβο, δηλαδή ούτε θα αλλάξει τρομερά προς το καλύτερο, αλλά ούτε και θα χειροτερεύσει. Άλλωστε έχει και το μεγάλο "συν" πως δεν έχει προχωρήσει μέχρι στιγμής σε ιδιαίτερες ανακατατάξεις στο ρόστερ (πλην της μοναδικής αλλαγής του Νταρίν Ντόρσεϊ με τον Γκάρι Τάλτον), συνεχίζοντας με εκείνο που άρχισε τη σεζόν. Ο Γιάνκοβιτς παρέμεινε, οι ξένοι είναι συνεπείς κι έμπειροι παίκτες, που έχουν "κουμπώσει" στους ρόλους τους κι οι γηγενείς ρολίστες είναι εκεί για να προσφέρουν το απαιτούμενο βάθος και τις έξτρα λύσεις εφόσον χρειαστεί. Η "μαγιά" του φετινού Χολαργού είναι πολύ καλή και μπορεί να εγγυηθεί στην ομάδα μια ευχάριστη πρώτη εμπειρία στην κορυφαία κατηγορία. Η συνέχεια, πάντως, προμηνύεται - με βάση το πρόγραμμα των αγώνων - δύσκολη, επομένως ο Χολαργός θα πρέπει να συνεχίσει με το ίδιο ηθικό και πνεύμα προκειμένου να βγει "ζωντανός" από αυτό.
