O Σταύρος Παναγιωτίδης είναι αναγνώστης του BG.

Ως σήμερα, η καλύτερη σειρά τελικών στο μπάσκετ ήταν αυτή του 90-'91. Το τελευταίο πρωτάθλημα του μεγάλου Αρη. Το τελευταίου του Θεού, Νίκου Γκάλη.
Με ένα σύστημα όπου μετρούσαν και οι αγώνες της κανονικής περιόδου (ο... Βασιλακόπουλος ναι, ήταν από τότε στα κουμάντα, άλλαζε κάθε τόσο το σύστημα διεξαγωγής) και την κούπα την σήκωνε όποιος έφτανε πρώτος στις τέσσερις νίκες.

Ο Κωνσταντίνος Πανάς του Όλα Πράσινα (www.olaprasina1908.gr) μέσω του Guru, βγαίνει στην αγορά για λογαριασμό ΑΕΚ,ΠΑΟΚ και Άρη, προτείνοντας έξυπνες λύσεις της Ευρωπαϊκής αγοράς. Ακολουθήστε τον στο twitter @kpanas13.

Μετά από χρόνια μία ημιτελική σειρά πλέι οφ του πρωταθλήματος έφτασε να έχει αληθινό ενδιαφέρον και για αυτό δεν ευθύνεται σίγουρα κάποιου είδους αναβάθμιση της λίγκας. Μόνος υπεύθυνος είναι ο Αρης, ο οποίος δίκαια μας "αναγκάζει" να ασχοληθούμε μαζί του για μία ακόμη φορά μέσα στη σεζόν. Διότι παρά τα όσα έχουν γραφτεί κατά καιρούς στο Basketball Guru και το παλιό μου μπλογκάκι, τα όσα έχει καταφέρει ο Πρίφτης και οι παίκτες του τη φετινή χρονιά τείνουν να φτάσουν στην σφαίρα του μπασκετικού θαύματος. Αν αυτό σας φαίνεται υπερβολή αναλογιστείτε πως η ομάδα που έχει για μπάτζετ λιγότερο από το 10% της άλλης και πολύ λιγότερο από το συμβόλαιο του ... Καλάθη έφτασε να κοντράρει στα ίσια έναν αντίπαλο που είχε δεδηλωμένες φιλοδοξίες να φτάσει στο final four της Ευρωλίγκα.

Ο Γιάννης Χάτσιος είναι (συν)δημιουργός του site The Ball Hog. Θα τον βρείτε εκεί να τοποθετείται για ένα σωρό θέματα γύρω από το ΝΒΑ, και όχι μόνο.

Καλησπέρα από άλλο ένα τριήμερο στο οποίο ο καιρός αποφάσισε να βγάλει τα απωθημένα που μάζευε καθ’ όλη τη διάρκεια του χειμώνα, παγώνοντας όσους τολμήσαμε να αρχίσουμε τα κοντομάνικα. Δεν μασάμε όμως, ακούμε λίγο καθιερωμένους Faith No More Κυριακή πρωί και, άραγε, πόσο άσχημα μπορεί να είναι τότε τα πράγματα;

Θα μπορούσα να ξεκινήσω το σημερινό κείμενο εκφράζοντας την στήριξή μου στη νέα προσπάθεια των Guru and Co., να φτιάξουν ένα site βασισμένο σε τρία κοινά ανθρώπινα πάθη, να ενώσουν τις πένες τους και να δώσουν παράλληλα φωνή στο αναγνωστικό κοινό μέσω του guesthouse στο οποίο φιλοξενούμαι. Βασικά ακριβώς αυτό έκανα. Από αυτό το guesthouse λοιπόν, βρίσκω την ευκαιρία να πω δυο λόγια για την ομάδα που υποστηρίζω στην Ελλάδα, κάνοντας ένα διάλειμμα από τα καθιερωμένα NBAικά κείμενα.

Ο αποκλεισμός από το Eurocup σε μία χρονιά ανανέωσης, κόστισε στους λάτρεις του αθλήματος Αρειανούς τις προσδοκίες ότι η ομάδα τους θα μπορούσε από φέτος ίσως να κάνει ξανά αισθητή την παρουσία της στην Ευρώπη. Η απογοήτευση ήταν λογική , δεδομένου του αναπάντεχου ορισμένων αποτελεσμάτων , όπως η ξαφνική κατρακύλα στο Βερολίνο ή το ολικό μπλακ άουτ στα τελευταία λεπτά απέναντι στην Νεπτούνας. Όπως ήταν επίσης λογικό, οι προτιμήσεις των φιλάθλων γύρω από στελέχωση και τρόπο παιχνιδιού ακούστηκαν εκείνη την περίοδο δυνατότερα από κάθε άλλη στιγμή της σεζόν, καθώς μεταξύ άλλων η ομάδα γνώρισε και κάποιες βαριές ήττες σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Τα μεσοβδόμαδα φώτα προβολής απομακρύνθηκαν σιγά σιγά από τους κιτρινόμαυρους και το κοινό τους περιορίστηκε στον πυρήνα των φιλάθλων τους και σε όσους φανατικά παρακολουθούν το πρωτάθλημα της Α1, συγγνώμη της Basket League.

Οι φίλοι του Αρη, έχοντας βαθειά μπασκετική παράδοση, είναι οι πλέον απαιτητικοί στη σελίδα. Τους συνιστώ ψυχραιμία. Η ομάδα δεν κάλυψε το -15 του πρώτου αγώνα στο Βερολίνο, αλλά το πρόβλημα ήταν τα τελευταία 5 λεπτά εκείνης της αναμέτρησης. Απόψε ο Αρης έπαιξε πραγματικά καλά, και στάθηκε στο ύψος της περίστασης που υπαγόρευε νίκη πάση θυσία. Οι κίτρινοι ήταν ντεφορμέ σε παιχνίδια που δεν χανόταν τίποτα και φώναξαν παρών την κατάλληλη στιγμή. Αυτό κάτι λέει, και αν τελικά δεν έρθει η πρόκριση δεν θα φταίει το βιαστικό τρίποντο του Οκάρο Ουάιτ στο τέλος.
 Μιας και ο λόγος για τον Ουάιτ, η περίπτωση του μοιάζει με εκείνη του Κουίνσι Μίλερ, την οποία θα (ξανα)πιάσουμε αυριο. Οι παίκτες έχουν κοινά στοιχεία και έδωσαν πλεονέκτημα στις ομάδες τους στις καλές τους εμφανίσεις. Ο Ουάιτ είναι τελευταία το λιγότερο αποσυντονισμένος , όμως το σκάουτινγκ των αντιπάλων δεν παίρνει υπ'οψη του τη φόρμα , αλλά το ρόλο και την επιρροή στο παιχνίδι. Ακόμη και στην κακή του βραδιά λοιπόν, ο φόργουορντ του Αρη δεν είναι παίκτης που δεν απασχολεί την άμυνα, συνεπώς οι χώροι για τους άλλους στη ρακέτα είναι περισσότεροι. Σε μία πολύ όμορφη φάση κάπου στην τρίτη περίοδο, ο Ουάιτ δέχεται σκριν από τον Σίμτσακ χαμηλά και πετιέται προς τα έξω. Γίνεται switch, και ο ήρωας της βραδιάς βρίσκεται μόνος κάτω απο το καλάθι με τον Watt (the fuck). Ο Ουότερς του περνάει τη μπάλα και εκείνος ολοκληρώνει ένα play που θα έκανε τον Πασκουάλ να δακρύσει από συγκίνηση. Θα το βρω και θα σας το δείξω.