Στην κανονική διάρκεια, ο Αρης νίκησε και τα δύο ματς. Φτάνοντας στους τελικούς, ο ΠΑΟΚ έκανε μια μεγάλη ρελάνς και πήρε δύο κολλητά, φέρνοντας τις νίκες στο 2-2. Ο ΑΡΗΣ είχε στον πάγκο του τον Μιχάλη Κυρίτση, πατέρα του ,μία δεκαετία αργότερα, παίκτη της ομάδας, Αλέξη Κυρίτση. Η χρονιά είχε ξεκινήσει με τον Λάζαρο Λέσιτς στον πάγκο, η πρώτη χωρίς τον Γιάννη Ιωαννίδη που είχε ήδη μετακομίσει στον Πειραιά, όπου έμεινε πέντε χρόνια, με ισάριθμα πρωταθλήματα, πριν φορέσει ξανά τα κιτρινόμαυρα του πάγκου, αυτή τη φορά της ΑΕΚ. Ο Λέσιτς, όμως, δεν τράβαγε και πολύ, οπότε αργότερα κατέφτασε στον πάγκο ο Κυρίτσης. Ο ΠΑΟΚ είχε προπονητή τον Σάκοτα και είχε ήδη κερδίσει τον πρώτο ευρωπαϊκό του τίτλο, το Κύπελλο Κυπελλούχων, σε βάρος της Σαραγόσα, στη Γενεύη.

Πέμπτο ματς (βίντεο 1 στο τέλος), λοιπόν, και φτάνοντας στο τέλος, ο ΠΑΟΚ προηγείται με 4 πόντους, 16 δεύτερα πριν λήξει το ματς. Οι οπαδοί του τρελαίνονται γιατί βλέπουν για πρώτη φορά την ευκαιρία μετά από έξι συνεχόμενες κατακτήσεις πρωταθλημάτων από τον Αρη να τον βάλει από κάτω. Ο Γιαννάκης μειώνει εύκολα για τον Αρη στους δύο, ο ΠΑΟΚ κάνει επαναφορά, ο Μπάρλοου όμως πετάει την μπάλα λάθος, ο Αγγελίδης κλέβει, πετάει την μπάλα στον Γκάλη, αυτός βρίσκει τον Γιαννάκη που βρίσκεται στα 8 μέτρα (το τρίποντο τότε στα 6.25), αλλά σηκώνεται, ξεφορτώνεται το... τούβλο και σκοράρει! Ο πανζουρλισμός είναι πρωτοφανής και στο Παλέ τραυματίζεται κόσμος στις κερκίδες από τους πανηγυρισμούς για αυτήν την ανεπανάληπτη ανατροπή. Ανεπανάληπτη; Μπα... μάλλον όχι!

Στο επόμενο παιχνίδι (βίντεο 2 στο τέλος) ο ΠΑΟΚ πάλι προηγείται με 2 πόντους, 11 δεύτερα πριν λήξει το ματς και έχει την μπάλα. Και ΠΑΛΙ ΛΑΘΟΣ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ, από τον Φασούλα στον Πρέλεβιτς αυτή τη φορά. Στην επίθεση ο Γιαννάκης βρίσκει τον Σέλερς και αυτός με μπάσιμο παίρνει καλάθι και φάουλ! Βάζει τη βολή, ο Αρης μπροστά με έναν πόντο, χαμένη επίθεση στο γάμο του Καραγκιόζη από τον ΠΑΟΚ, ο ΑΡΗΣ πρωταθλητής και ο Γκάλης πλακώνεται στις μπουνιές με τον Πρέλεβιτς! Ο Γκάλης που αναδεικνύεται πάλι πρώτος σκόρερ, για ενδέκατη συνεχόμενη φορά, ρεκόρ ασύλληπτο και απλησίαστο, με 37 πόντους μέσο όρο, αλλά και πρώτος στις ασίστ με 5. Ο Άρης δεν το ξέρει ακόμη, αλλά η Αυτοκρατορία του εχει μόλις τελειώσει με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο, παίρνοντας ένα ακόμη πρωτάθλημα, το έβδομο σερί, και κερδίζοντας πάντα τον ΠΑΟΚ στους τελικούς.

Όλα αυτά ως φέτος. Γιατί πριν λίγες μέρες ζήσαμε μια μικρή ευλογία για το μπάσκετ και τους εραστές του. Ζήσαμε το πρωτοφανές, τρία μπρέικ, τα δύο με ίδιο σεναριο, ενώ αυτός που έκανε το πρώτο μπρέικ τελικά έχασε. Και κυρίως, την απόλυτη αντιστροφή, το εντελώς αντικινηματογραφικό φινάλε. Στο τελευταίο καρέ, σηκώνεται για το σουτ ο μισητός, αυτός που συμπυκνώνει επάνω του την οργή όλου του κόσμου, των 20.000 ψυχών που πάλλονται εκεί μέσα. Και απέναντι του ορθώνεται ο εκλεκτός τους, ο άνθρωπος που σταματάει το μπάσκετ, που αποχαιρετά, που θέλει να φύγει με μια τελευταία λάμψη. Αν ήμασταν στην αίθουσα του σινεμά, θα ξέραμε πολύ καλά τι θα γίνει.

Όμως, το μπάσκετ δεν είναι σινεμά. Το μπάσκετ είναι θέατρο. Γιατί παίζουν λίγοι. Και οι περσόνες είναι μεγάλες. Τεράστιες. Και έτσι, αυτός που προσπαθεί από χρόνια να του πάρει τα σκήπτρα, που δεν μπορούσε για χρόνια να σταυρώσει μια καλή εμφάνιση μέσα στο παλιό του γήπεδο, μέσα στο παλάτι που εγκατέλειψε για να διεκδικήσει τους ξένους θρόνους, αυτός το καρφώνει ΚΑΙ ΠΑΛΙ! Όπως είχε κάνει μια εβδομάδα πριν. Λες, όπως θα το έκανε αν τον έβαζαν και πάλι το επόμενο βράδυ. Στο ίδιο σενάριο. Με τα ίδια πρόσωπα. Στο ίδιο σανίδι. Γιατί και το μπάσκετ και το θέατρο πατάνε σε σανίδια.

Ευχαριστούμε τους δυνάστες του ελληνικού μπάσκετ. Είναι θαύμα που ξέρουμε πως ζήσαμε κάτι που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Ένα παιχνίδι είναι. Ναι. Ένα παιχνίδι. Για αυτό είναι και τόσο σημαντικό. Γιατί το παιχνίδι κρατάει μέσα του φυλαγμένη την αρχέγονη χαρά της ανακάλυψης. Και της αποκάλυψης. Όπως και το θέατρο. Μα αν ο Ίψεν, στον Εχθρό του Λαού, έλεγε πως "ο πιο δυνατός άνθρωπος είναι ο πιο μόνος άνθρωπος", εδώ οι ομοιότητες σταματούν. Γιατί στο μπάσκετ, ο πιο δυνατός είναι αυτός που δεν μένει ποτέ μόνος, γιατί τότε δεν είναι δυνατός. Είναι αυτός που κάνει και τους άλλους πιο δυνατούς μαζί του. Είναι ο ήρωας που υψώνει και τους άλλους στο βάθρο.

Νίκος Γκάλης, Δημήτρης Διαμαντίδης, Βασίλης Σπανούλης. Βαθιά υπόκλιση. Και συνεχίζουμε.

Βίντεο 1

Βίντεο 2