Η αυλαία της Regular Season βρίσκει τις 16 καλύτερες ομάδες να συνεχίζουν στο Top16, ενώ οι 8 που αποκλείστηκαν θα επικεντρωθούν αποκλειστικά και μόνο στα εγχώρια πρωταθλήματα τους και μάλλον όχι άδικα. Γενικώς, θα λέγαμε πως, αν κι υπήρχαν ορισμένες εκπλήξεις, εν τέλει η τελική κατάταξη στον κάθε όμιλο μοιάζει δίκαια, αναλογικά με την εικόνα που παρουσίασε η κάθε μια. Ας αναλύσουμε κάθε όμιλο ξεχωριστά.

Όμιλος Α'

Η Μονακό - που πέρσι αγωνιζόταν σε άλλη διοργάνωση, φτάνοντας ως τον τελικό του Basketball Champions League στο Final Four της Αθήνας - ήταν το ξεκάθαρο φαβορί για να τερματίσει πρώτη στον όμιλο και τελικά τα κατάφερε. Είναι η παρθενική σεζόν της ομάδας από το πριγκιπάτο στο EuroCup κι είναι επίσης ολοφάνερο πως η γαλλική ομάδα έχει πολλές πιθανότητες για καλή πορεία γενικότερα. Δεν είναι μόνο το θετικότατο ρεκόρ της (7-3) κι η άνετη πρόκριση, αλλά και το γεγονός πως διαθέτει αρκετά δυνατό υλικό για τα δεδομένα του θεσμού (με τους Ουαταρά, Κικάνοβιτς, Χάμερ, Τζαρόντ Τζόουνς και Νίντχαμ να ξεχωρίζουν) και καλό/ανερχόμενο προπονητή (Σάσο Φιλιπόφσκι). Η "ερυθρόλευκοι" έδειξαν ικανοποιητικό πρόσωπο στα περισσότερα παιχνίδια τους και μέχρι στιγμής αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα την διοργάνωση. Είναι ομάδα που έχει κίνητρο κι είναι φιλόδοξη, προσπαθεί να "ακουστεί" περισσότερο στην γηραιά ήπειρο και θα λέγαμε πως, αν και στην γαλλική λίγκα τα πηγαίνει άσχημα (10η, εκτός ζώνης playoff με 7 ήττες σε 13 ματς), το EuroCup δείχνει να βρίσκεται πιο ψηλά στις φετινές τις προτεραιότητες.

Ανδόρα κι Ερυθρός Αστέρας έκοψαν τα άλλα δύο εισιτήρια για το Top16 με 6-4, ενώ το τελευταίο το πήρε η Ουλμ (5-5). Οι Σέρβοι με τον Μίλαν Τόμιτς στο τιμόνι είχαν δυναμικό ξεκίνημα με 3/3, ωστόσο έκαναν και την... κοιλιά τους με τρεις διαδοχικές ήττες από την 6η έως την 8η αγωνιστική. Η συνολική εικόνα τους, πάντως, πήρε καλό βαθμό. Ο Τζο Ράγκλαντ - γνωστός από το παλαιότερο του πέρασμα από την Αρμάνι - είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας (με Μ.Ο. 15.7 πόντους, 6.5 ασίστ), έχοντας στο πλευρό του έναν εκπληκτικό σουτέρ: τον Μπίλι Μπέιρον, που εκτελεί με 54.4% πίσω από το τόξο. Από την άλλη, η εκπρόσωπος της ACB, Ανδόρα, "ρόλαρε" για τα καλά στον β' γύρο και πέρασε "αέρα" με 4 νίκες στα 5 τελευταία παιχνίδια. Με τον Ίμπον Ναβάρο στο τιμόνι και αιχμή του δόρατος τον ανανεωμένο προς το καλύτερο, Γέλινεκ (13.6 πόντοι, 40% στα τρίποντα), ήδη θεωρούνται επιτυχημένοι, καθώς πέρσι αποκλείστηκαν στην αντίστοιχη φάση. Τέλος, η Ουλμ, όταν "έσφιξαν" τα γάλατα, έδειξε χαρακτήρα και με δύο νίκες στις τελευταίες αγωνιστικές (εντός με Ανδόρα και στην Μπρέσια), προκρίθηκε, σουλουπώνωντας κατά πολύ την ασταθή εικόνα που είχε. Οι Γερμανοί ξέρουν απ' έξω κι ανακατωτά την διοργάνωση - μόνιμοι κάτοικοι της από τη σεζόν 2012/13 - και φέτος δείχνουν να είναι αρκετά πιο υπολογίσιμοι σε σχέση με πέρσι, όπου είχαν ρόλο κομπάρσου στον όμιλο.

Σε γενικές γραμμές, ο πρώτος όμιλος είχε αρκετό ενδιαφέρον, αλλά και πρεστίζ, το οποίο ενίσχυσαν ακόμη κι οι ομάδες που αποκλείστηκαν: Μπρέσια και Γαλατασαράι δεν κατάφεραν να διεκδικήσουν την πρόκριση. Αντίθετα, θα λέγαμε πως απογοήτευσαν με τις μόλις 3 νίκες που πέτυχαν η κάθε μια, όμως ακόμη κι αυτές έδειξαν πως διαθέτουν ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες και ποιοτικές μονάδες. Η Γαλατά έχει εμφανώς χάσει την παλιά της αίγλη, ακολουθώντας ένα εντελώς διαφορετικό και πιο "σφιχτό" οικονομικά μοντέλο σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν της που την έβρισκε είτε στην Ευρωλίγκα, είτε ως πρωταγωνιστρία στο EuroCup (το κατέκτησε μάλιστα το 2016). Η Μπρέσια (ομάδα - έκπληξη της περσινής Serie A) πλήρωσε σε μεγάλο βαθμό την οριακή ήττα (με ένα πόντο διαφορά) που είχε κάνει στην έδρα της Ουλμ, καθώς αν την είχε αποφύγει, θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να κυνηγήσει κάτι καλύτερο στο φινάλε της Regular Season. Επίσης, ενδεχομένως να της κόστισε κι η απειρία, ούσα "πρωτάρα" στο EuroCup.

Όμιλος Β'

Η Λοκομοτίβ Κουμπάν μετέτρεψε σε υγιεινό περίπατο την παρουσία της σε αυτή την πρώτη φάση. Μόλις μια ήττα (από την Άλμπα εντός έδρας πριν σχεδόν δύο μήνες) και εννέα νίκες (οι 4 εξ' αυτών με διψήφιες διαφορές) της χάρισαν μια ξεκούραστη πρωτιά. Η ρωσική δύναμη έχει εξαιρετική επίθεση με 86.2 πόντους ανά παιχνίδι και 42% στα τρίποντα. Επίσης, στο ρόστερ της έχει μονάδες που θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν συμβόλαια στην Ευρωλίγκα (Τζαμέλ ΜακΛίν, Τζατζούαν Τζόνσον, Ντορέλ Ράιτ, Βιτάλι Φριτζόν, Ουάιτχεντ). Υπάρχει μπόλικο ατομικό ταλέντο, μαζί με εμπειρία, συνδυασμός ο οποίος στο EuroCup είναι εξαιρετικά χρήσιμος και μπορεί να εγγυηθεί μια πορεία ως τα... βαθειά. Δεν έχει "μπαρουτοκαπνισμένο" κόουτς (ο Βλάντα Γιοβάνοβιτς έχει βιογραφικό με δουλειές κυρίως ως βοηθός και σε εθνικές ομάδες νέων της Σερβίας τα τελευταία χρόνια), ωστόσο μέχρι τώρα κάνει μια χαρά την δουλειά του. Ξέρει τον οργανισμό, καθώς ήταν assistant του Σάσα Ομπράντοβιτς, προτού πάρει προαγωγή. Πέρσι η "Loko" έφτασε στους τελικούς, αλλά δεν τα κατάφερε κόντρα στην "Dacka" του Μπλατ. Φέτος, στοχεύει και πάλι ψηλά - ως συνήθως δηλαδή, αφού πρόκειται για μια από τις πλέον "παραδοσιακές" και συνεπείς δυνάμεις της διοργάνωσης τα τελευταία χρόνια.

Κατά τα λοιπά, πολύ καλές εντυπώσεις άφησε κι η δεύτερη Άλμπα Βερολίνου (7-3) του "δάσκαλου" Αίτο Ρενέσες. Ο 72χρονος Ισπανός κόουτς δεν έχει χάσει την όρεξη του για μπάσκετ κι αυτό αντικατοπτρίζεται στην εξαιρετική δουλειά που κάνει στη γερμανική πρωτεύουσα. Τα "Άλμπατρος" παίζουν πολύ ελκυστικό μπάσκετ, όμορφο στο μάτι με σχεδόν 90 πόντους ανά παιχνίδι και 4 παιχνίδια 100+ πόντων στο ενεργητικό τους! Είναι δίχως άλλο μια από τις πιο "fun-to-watch" ομάδες του θεσμού κι αξίζει να προσέξουμε τον ποιοτικό Λιθουανό φόργουορντ, Ρόκας Γκιεντράιτις των 14.1 πόντων και 5.2 ριμπάουντ. Η Τσεντεβίτα πέρασε ως τρίτη (5-5) με ντεμαράζ νικών στα μέσα της Regular Season (6η-8η αγ. πανηγύρισε μεγάλες νίκες με Λιμόζ, Άλμπα και Άρκα) και διαθέτει τέσσερις εξαιρετικούς Αμερικανούς: τον γνωστό σε όλους Τζέικομπ Πούλεν, καθώς και τους Κομπς, Ελγκίν Κουκ και Τζέιμς Μπελ. Αυτοί την οδήγησαν στην πρόκριση, έχοντας καλή συμπαράσταση από τον Ισπανό γκαρντ Βίτορ Μπενίτε και κάποιες σκόρπιες βοήθειες από τους υπόλοιπους (γηγενείς) της ομάδας. Κυμαίνεται στα ίδια περίπου επίπεδα με πέρσι, με την διαφορά πως φέτος ίσως είναι κάπως πιο ανταγωνιστική στο Top16. Τέλος, η Λιμόζ πέρασε δια πυρός και σιδήρου, με 4-6 στην ισοβαθμία με την Τοφάς, με τους Γάλλους να παίρνουν τεράστια νίκη στο ντέρμπι-πρόκρισης της 9ης αγωνιστικής στην Προύσα. Το σύνολο του κόουτς Κάιλ Μάιλινγκ δε δείχνει να είναι κάτι το ιδιαίτερο ως ομάδα, παρ' όλα αυτά έβγαλε "μέταλλο" στα must-win παιχνίδια κι αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε.

Η Τοφάς αποχωρεί απογοητευμένη κι ίσως να θεωρηθεί από πολλούς ως "underachiever" ομάδα, χωρίς ουσιαστική πρόοδο στην ευρωπαϊκή της παρουσία, γνωρίζοντας έναν περίπου παρόμοιο αποκλεισμό με τον περσινό. Για τον πολωνική Άρκα που συμπλήρωσε τον όμιλο, δε μπορούμε να πούμε πολλά καθώς το 1-9 μιλάει από μόνο του. Ανά διαστήματα έδειξαν διάθεση και ηθικό, ευχαριστήθηκαν τη συμμετοχή (για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό κύπελλο μετά από έξι χρόνια), αλλά ως εκεί. Προφανώς θα έχουν καλύτερη τύχη στο πολωνικό πρωτάθλημα, το οποίο όπως φαίνεται θα διεκδικήσουν με αξιώσεις.

 Όμιλος Γ'

Η Βαλένθια επέστρεψε στο EuroCup που τόσο αγαπά (3 κατακτήσεις, 2 παρουσίες σε τελικούς κι ακόμη 2 σε ημιτελικά τα τελευταία 15 χρόνια) κι έκανε τα... αναμενόμενα. Πέρασε άνετα με ρεκόρ 8-2, μόνη πρώτη και πλέον κάνει focus στο Top16. Είναι μαθημένη στα μονοπάτια κι η εμπειρία της την καθοδήγησε για άλλη μια σεζόν. Ίσως δεν είναι η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης, αλλά έχει αδιαμφισβήτητη δυναμική, ειδικά στην έδρα που είναι πολύ δύσκολο να περάσει κανείς. Αναφορικά με το υλικό της, υπάρχουν αλλαγές σε σχέση με το περσινό της Ευρωλίγκα, ωστόσο έχει κρατήσει αρκετές κοινές "σταθερές" (Ντούμπλιεβιτς, Φαν Ρόσομ, Σαν Εμετέριο, Βίβες, Ντόρνεκαμπ, Αμπάλντε, Ουίλ Τόμας) κι αυτό της εγγυάται χημεία και καλό βαθμό ομοιογένειας. Στον πάγκο της βλέπουμε μια νέα φιγούρα, τον 47χρονο Χαούμε Πονσαρνάου. Μπορεί για το κοινό να είναι άγνωστος, αλλά εντός της ομάδας είναι μια πολύ οικεία προσωπικότητα. Ήταν βοηθός για μια διετία και φέτος έγινε head. Δεν υπάρχει μεγάλο και πρόσφατο δείγμα από παλαιότερες δουλειές του, επομένως η παρουσία του από μόνη της καθιστά εξαιρετικά ενδιαφέρον το φετινό εγχείρημα της ισπανικής ομάδας.

Λίγο παρακάτω βρέθηκε η Βιλερμπάν (7-3), σε μια σεζόν - πρόβα για την (μελλοντική) παρουσία της στην Ευρωλίγκα. Καλή εικόνα από τους Γάλλους που δε δυσκολεύτηκαν να περάσουν. Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, δεν τα πήγαν καθόλου άσχημα. Βέβαια, στο Top16 θα αξιολογηθούν με μεγαλύτερη ασφάλεια, καθώς το πράγμα θα... ζορίσει. Βασίζονται σε δύο πολύ έμπειρους παίκτες, τον Καλνιέτις (12.1 πόντοι, 6.5 ασίστ) και τον Μπίλαν (11.4 πόντοι, 5.4 ριμπάουντ), ενώ έχουν διατηρήσει στο ρόστερ τους και τον παλιό παίκτη του Παναθηναϊκού, Έι Τζέι Σλότερ. Θα είναι καλό για το πρεστίζ του συλλόγου, για ευνόητους λόγους, να μην αποκλειστεί στο Top16 και να βρεθεί στις knock out φάσεις. Την Βιλερμπάν ακολούθησαν οι Παρτίζαν και Ζενίτ (αμφότερες στο 4-6), με τις θέσεις 3-4 να είναι αμφίρροπες ως το φινάλε. Έγινε μια μίνι σφαγή με την Τουρκ Τέλεκομ (4-6 κι εκείνη) να προσπαθεί να "τρυπώσει" στην ισοβαθμία και την Τρέντο (3-7).

Ας ξεκινήσουμε από τα εύκολα: οι Ιταλοί έχασαν στα δύο τελευταία ματς (σε Τουρκία και Βαλένθια) και μοιραία έμειναν εκτός συνέχειας, στον βαθμολογικό βυθό. Η Τουρκ Τέλεκομ ξεκίνησε πολύ άσχημα (3 ήττες), αλλά η βελτίωση της ήταν μεγάλη και το πάλεψε μέχρι τέλους. Όμως, στο must-win παιχνίδι που κλήθηκε να δώσει στο Βελιγράδι, η Παρτιζάν την κέρδισε εύκολα. Παρά το μεγάλο μπάτζετ και το λαμπερό ρόστερ (Γκάμπριελ, Στίματς, Λάντεσμπεργκ, Ρέντινγκ), οι Τούρκοι ήταν στη σούμα της Regular Season κατώτεροι του αναμενομένου. Μπορεί να γνώρισαν σκληρό αποκλεισμό, όμως ίσως έγινε πράξη το πλέον δίκαιο σενάριο. Οι Σέρβοι έκανα δύο νίκες στα ματς που έπρεπε και πέρασαν, με πολύ σοβαρό κι ώριμο πρόσωπο, παρότι απαρτίζονται από πολλούς νεαρούς παίκτες. "Σκύλιασαν" στη Λυών (75-78) και υπέταξαν άνετα (87-72) τους πολυδιαφημισμένους Τούρκους. Όσο για τη Ζενίτ; Σχεδόν προσπάθησε να αποκλειστεί (με τρεις ήττες στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές), αλλά ευνοήθηκε από τις ισοβαθμίες και δεν πλήρωσε το ντεφορμάρισμα της. Ομάδα με άφθονο ατομικό ταλέντο κι αρκετά βαθύ ρόστερ, αλλά η αστάθεια της δεν της επιτρέπει να κοιτάξει πολύ ψηλά.

Όμιλος Δ'

Αξίζει να βγάλουμε το καπέλο στην "ελληνική" Ούνιξ Καζάν (των κόουτς Πρίφτη, Σίμτσακ, Θωμά Νίκου, Χάρη Γλάρου στο τεχνικό τιμ και του Κώστα Καϊμακόγλου στο παρκέ) για το γεγονός πως προκρίθηκε εμφατικά, σε έναν "περίεργο" όμιλο, και με όμορφο μπάσκετ στα περισσότερα της ματς. Το 9-1 δεν αφήνει ιδιαίτερα περιθώρια για αμφισβήτηση: η Ούνιξ κέρδισε παντού (σε 5 περιπτώσεις με διψήφια διαφορά), με εξαίρεση ένα ματς στην Μάλαγα που έχασε για δύο πόντους. Ο Έλληνας τεχνικός κι οι συνεργάτες του έχουν στήσει άρτια την ομάδα, η οποία διαθέτει στη σύνθεση της τον "μαέστρο" Πιέρια Χένρι αλλά και τον πάλαι ποτέ "πράσινο" Ρειμάρ Μόργκαν. Υπάρχουν επίσης κι άλλοι γνωστοί και ποιοτικοί παίκτες, όπως είναι ο Έρικ ΜακΚόλουμ, ο Μορίς Εντούρ, ο Τρεντ Λόκετ και ο Τζαμάρ Σμιθ. Γενικώς, η ρωσική ομάδα διαθέτει πολύ καλές λύσεις στους ξένους. Ενδεικτικά, είναι 1η στα επιθετικά ριμπάουντ, 2η στην αναλογία ασίστ/λαθών και την αποτελεσματικότητα στις βολές, 8η στο true shooting και τα κλεψίματα. Πέρσι, και πάλι με τον κόουτς Πρίφτη στην πρώτη καρέκλα του πάγκου, έφτασε ως τα προημιτελικά. Λογικά και φέτος κάπου εκεί θα φτάσει, με βλέψεις και για το "κάτι παραπάνω". Θα συνεχίσουμε να την ακολουθούμε με ενδιαφέρον.

Η σταθερότατη Μάλαγα έκανε κατάληψη στην δεύτερη θέση με 8-2 και παρότι είναι μια καινούργια ομάδα, τα πρώτα δείγματα είναι πολύ θετικά. Ξεκίνησε άσχημα, με ήττα στο Βίλνιους όπου έδειξε ανέτοιμη, αλλά η συνέχεια ήταν εξαιρετική: μόνο νίκες, με εξαίρεση μια "λογική" ήττα στο Καζάν. Στη μετά-Πλάθα εποχή, ο κόουτς Λουίς Κασιμίρο (πρώην της Γκραν Κανάρια) επιβεβαιώνει την ποιότητα του σε αυτό το επίπεδο, δημιουργώντας ένα αξιοπρεπέστατο σύνολο. Στηρίζει πολλά στους δύο πρώην "ερυθρόλευκους", Ουίλτζερ και Ρόμπερτς, ιδίως όσον αφορά την περιφερειακή απειλή (η Μάλαγα είναι 1η στα εύστοχα τρίποντα με 107 - 39%). Οι δυό τους, παρέα με τους Βαζίνσκι και Σάλιν, συνθέτουν ένα καρέ πολύ επικίνδυνων εκτελεστών. Ο Ματίας Λεζόρ κάνει αρκετή δουλειά στην ρακέτα, σε άμυνα (4ος μπλοκέρ) κι επίθεση (63% στα δίποντα), και δείχνει να έχει "κουμπώσει" ιδανικά στη μηχανή. Γενικά οι Ανδαλουσιάνοι διαθέτουν "πακέτο" για μακρά παρουσία στην διοργάνωση. Στο Top16 η λογική λέει πως θα επιβιώσουν και πως η συμμετοχή τους στην οκτάδα βρίσκεται μέσα στις δυνατότητες τους. Ας μη ξεχνάμε πως έχουν και μια πολύ ζεστή έδρα που ενισχύει συχνά τον αγωνιστικό τους ρυθμό.

Φρανκφούρτη (6-4) και Ρίτας (5-5) - αμφότερες αρκετά "ιδιαίτερες", ως προς την αποκρυπτογράφηση τους, ομάδες - πέρασαν χωρίς προβλήματα, αφού δεν κινδύνεψαν σε καμία περίπτωση από τις ομάδες που συμπλήρωσαν το γκρουπ. Το Τορίνο του Λάρι Μπράουν με 0-10 ήταν κατά κοινή παραδοχή η μεγαλύτερη απογοήτευση του φετινού θεσμού, ενώ η Μόρναρ από το Μαυροβούνιο ήταν... κάτι σαν την Άρκα του Β' ομίλου. Οι Λιθουανοί (η παλιά Λιέτουβος που άλλαξε ονομασία) είναι ένα περίεργο mix βετεράνων Αμερικανών (Seeley, Sutton, Kramer) και σχετικά νεαρών γηγενών "δεύτερης ταχύτητας", με... ξέμπαρκο τον average Κροάτη Ροκ Στίπτσεβιτς που εμφανίστηκε στα 4 τελευταία παιχνίδια κι έδειξε να ψάχνει τον ρόλο του στην ομάδα. Τέλος, η Φρανκφούρτη του Γκόρντον Χέρμπερτ (head coach του Άρη τη σεζόν 2007-08) ήταν μάλλον η καλύτερη ομάδα - οι ήττες της προήλθαν μόνο από τις δύο πρωτοπόρους - από αυτές τις τέσσερις, όμως δεν διαθέτει σχεδόν καθόλου πεντάρια στη στελέχωση της (23η στα ριμπάουντ) κι αυτό όσο να 'ναι είναι "κάπως" αναφορικά με το μέλλον της στην διοργάνωση.

Στον προθάλαμο του Top16

Μετά το "πρώτο ξεκαθάρισμα", οι 16 κορυφαίες ομάδες που ξεχώρισαν στην πρώτη φάση, μπαίνουν σε 4 νέους ομίλους, όπου το επίπεδο δυσκολίας - φυσιολογικά - ανεβαίνει, μετά τον αποκλεισμό των πιο "αδύναμων" ομάδων. Ουσιαστικά, όπως είδαμε και τις προηγούμενες σεζόν, η "πραγματική" διοργάνωση τώρα ξεκινάει, καθώς τόσο το ενδιαφέρον του κοινού, όσο και το κίνητρο των ομάδων, αυξάνεται κατά πολύ. Επίσης, είναι δεδομένο πως οι ομάδες πλέον ρολάρουν σαφώς καλύτερα σε σχέση με το πρώτο δίμηνο της σεζόν. Είναι πιο έτοιμες, έχοντας περάσει το πρώτο "διάστημα προσαρμογής". Οι νέοι όμιλοι που σχηματίστηκαν είναι οι εξής:

Ε: Μονακό, Άλμπα Βερολίνου, Ρίτας, Παρτίζαν. Είναι το μοναδικό group που δεν περιέχει δύο ομάδες από την ίδια χώρα. Φαβορί υπάρχει κι είναι η Μονακό, ενώ καλές πιθανότητες πρόκρισης έχει η Άλμπα. Ωστόσο, η παρουσία των Ρίτας και Παρτίζαν ίσως δεν είναι τόσο αμελητέα όσο νομίζουμε εκ πρώτης όψεως, καθώς μιλάμε για ομάδες με παράδοση που μπορούν δυνητικά να εξελιχθούν σε ρυθμιστές του ομίλου.

F: Λοκομοτίβ Κουμπάν, Βιλερμπάν, Ουλμ, Φρανκφούρτη. Εδώ συναντάμε δύο γερμανικές ομάδες, οι οποίες είναι μάλλον και τα αουτσάιντερ για τις θέσεις 1-2. Αντίθετα, η Λόκο είναι το "όνομα" του ομίλου και η λογική λέει πως πολύ δύσκολα θα μείνει απ' έξω. Ρεαλιστικός στόχος της είναι η πρώτη θέση. Η Βιλερμπάν βρίσκεται λίγο πιο πίσω ποιοτικά, αλλά φαίνεται να έχει το πάνω χέρι έναντι των γερμανικών ομάδων.

G: Βαλένθια, Μάλαγα, Ερυθρός Αστέρας, Λιμόζ. Στο συγκεκριμένο όμιλο έχουμε δύο εκπροσώπους από την ACB. Είναι ο πιο δυνατός όμιλος, υπό την έννοια πως 3 εκ των 4 ομάδων που τον συνθέτουν, βρίσκονταν πέρσι στην Ευρωλίγκα. Ακόμη κι η Λιμόζ είχε πρόσφατη παρουσία σε αυτήν, τη σεζόν 15-16. Τα πράγματα μοιάζουν απλά: Η Βαλένθια ξεκινάει από pole position, με τους Σέρβους και την Ουνικάχα να "σφάζονται" για το δεύτερο εισιτήριο. Οι Γάλλοι θα είναι αξιόμαχοι, αλλά δύσκολα θα πιάσουν το όριο των νικών που απαιτούνται, απέναντι σε ομολογουμένως καλύτερες ομάδες.

H: Ούνιξ, Ζενίτ, Τσεντεβίτα, Ανδόρα. Στον τελευταίο όμιλο συμπεριλαμβάνονται δύο ρωσικές ομάδες από την VTB. Εφόσον η Ούνιξ συνεχίσει με την ίδια σταθερά καλή εικόνα, η πρώτη θέση θα είναι μάλλον εύκολη υπόθεση. Από εκεί κι έπειτα, τα πράγματα μοιάζουν ρευστά για τις άλλες τρεις θέσεις. Θεωρητικά, όλες "παίζουν" για την πρόκριση κι είναι γενικά ένας πολύ αμφίρροπος όμιλος. Στο Top16 τα περιθώρια λάθους στενεύουν δραματικά επομένως θεωρείστε δεδομένο πως όποια ομάδα ηττηθεί στην έδρα της από ανταγωνίστρια, θα χάσει πολύτιμο έδαφος, που θα πρέπει να κάνει υπέρβαση για το καλύψει. Δεν μπορούμε να δώσουμε προβάδισμα σε κάποια από τις τρεις στην παρούσα φάση.

Αξιοσημείωτες επιδόσεις:

• Το απίθανο 72.73% του Erik Murphy της Φρανκφούρτης στα σουτ τριών πόντων, με 24 εύστοχα σε 33 προσπάθειες. Επίσης, εντυπωσιακό είναι και το 61.29% του πλειμέικερ Sam Van Rossom της Βαλένθια (19/31), ενός παίκτη που το ποσοστό καριέρας του στην διοργάνωση - μέχρι φέτος - βρισκόταν στο 41.5%.
• Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά... έξι παίκτες (!!!) εκτελούν με πάνω από 70% στα δίποντα: Όλιβερ Στέβιτς (76.2%), Σερμαντίνι (75.6%), Μάικλ Ότζο (73.7%), Ούρος Λούκοβιτς (71.9%), Μάικ Τόμπι (70.5%) και Τζο Ράγκλαντ (70.2%). Μάλιστα, καταγράφουν αυτό το ποσοστό, έχοντας παίξει σε όλα τα ματς της RS - πλην του Τόμπι που έχασε ένα παιχνίδι.
• Ο Σίλβεν Λάντεσμπεργκ της Τουρκ Τέλεκομ είναι ο παίκτης που δεν έβγαινε με... τίποτα από την πεντάδα της ομάδας του! Έπαιξε συνολικά 337:17 λεπτά, δηλαδή 33:43 κατά μέσο όρο. Δεν έχασε ματς κι ήταν ο πρώτος παίκτης της διοργάνωσης σε χρόνο συμμετοχής στην Regular Season.
• Ο Γιαβόντε Γκριν της Ουλμ, ένας από τους καλύτερους αμυντικούς του EuroCup στην πίεση της μπάλας, ήταν - με διαφορά - ο πρώτος κλέφτης με: 29 κλεψίματα, 7 περισσότερα από τους τρεις παίκτες που μοιράστηκαν την δεύτερη θέση της λίστας, έχοντας μάλιστα χάσει κι ένα παιχνίδι (9 συμμετοχές). Δηλαδή, είχε 3.22 κατά μέσο όρο και 4.9 ανά 40' συμμετοχής. Επίδοση που σπάνια συναντά κανείς.
• Ο Ντέιβιντ Λάιτι της Βιλερμπάν, μπορεί να μην είναι κατ' εξοχήν άσσος (κι αυτό δίνει άλλη αξία στο επίτευγμα του), όμως κατέγραψε μια εντυπωσιακή αναλογία στην κατηγορία ασίστ/λάθη. Είχε 3.3 τελικές πάσες για μόλις 0.3 λάθη - 30/3 συνολικά - ανά 27:29 στο παρκέ. Το % της συνάρτησης έφτασε στο 1000!
• Η Άρκα ήταν η μοναδική από τις 24 ομάδες που είχε περισσότερα εκτελεσμένα τρίποντα από δίποντα - 309 έναντι 306. Μάλιστα, είναι πρώτη τόσο σε εκτελέσεις, όσο και στον αριθμό των εύστοχων τριπόντων (107).
• Το παράδοξο της Τοφάς είναι πως, παρά τον αποκλεισμό της, ήταν 3η μεταξύ των 24ων ομάδων σε True Shooting με 54.6% (909/1724) - πίσω μόνο από τις Βαλένθια και Λόκο.
• Η υψηλότερη επιθετική συγκομιδή παίκτη ήταν οι 33 πόντοι (13/16 FG - 2/3 βολές) του Έρικ Μέρφι στο εκτός έδρας παιχνίδι της Φρανκφούρτης κόντρα στην Τορίνο.
• Όσον αφορά τα κοψίματα, η κορυφαία επίδοση ανήκει στον Ζακ Όγκαστ, καθώς στην πρεμιέρα της Γαλατασαράι απέναντι στην Ανδόρα, είχε 5 τάπες σε 29 λεπτά.
• Σχετικά με τα ριμπάουντ, τα 14 που μάζεψε ο Τζοκ Λάντειλ στην εκτός έδρας αναμέτρηση της Παρτίζαν με την Τουρκ Τέλεκομ (5η αγωνιστική) ήταν επίδοση που κανένας άλλος παίκτης δεν μπόρεσε να πιάσει. Αντίθετα, τα 13 σε ένα ματς ήταν πιο συνηθισμένα - επίδοση που σημειώθηκε από έξι διαφορετικούς παίκτες.