(+) Αποτελεσματικότητα και σταθερότητα, μετά το νωθρό ξεκίνημα

Η ΑΕΚ ξεκίνησε τις υποχρεώσεις της στον όμιλο με μια εντός έδρας ήττα από την Χάποελ Ιερουσαλήμ, την ομάδα με την οποία συγκατοικεί στην πρώτη θέση του ομίλου. Παρά την αρνητική πρώτη εντύπωση, οι κιτρινόμαυροι κατάφεραν να κλείσουν τον πρώτο γύρο εντυπωσιακά, με ρεκόρ 6-1, πραγματοποιώντας σε γενικές γραμμές καλές εμφανίσεις, τόσο στο ΟΑΚΑ (Μπάμπεργκ, Φουενλαμπράδα, Λιετκαμπέλις) όσο και μακριά (Νίμπουρκ, Ντιζόν, Αμβέρσα) από αυτό. Ήταν αποτελεσματικοί σε όλα τα κλειστά ματς που κλήθηκαν να διαχειριστούν. Δεν μπορούμε να πούμε πως η ΑΕΚ κέρδισε κάποιον αντίπαλο με χαρακτηριστική άνεση, παίζοντας παράλληλα το πιο εντυπωσιακό μπάσκετ που έχουμε δει, όμως σίγουρα θα λέγαμε πως στα κρίσιμα σημεία των παιχνιδιών, η εικόνα της ήταν η πρέπουσα.

(+) Η αγωνιστική έκρηξη του MVP Βινς Χάντερ

Πράγματα και θαύματα κάνει φέτος ο 24χρονος center. Η βελτίωση του Αμερικανού είναι αξιοθαύμαστη, με τον άλλοτε παίκτη του Παναθηναϊκού να είναι πιο αποδοτικός από ποτέ. Φαίνεται πως έριξε αρκετή δουλειά το περασμένο καλοκαίρι, αυτό μαρτυρά άλλωστε η εικόνα του στο γήπεδο, πέρα από τις φωτογραφίες που ανέβαζε το καλοκαίρι στα social media από τις ώρες που περνούσε στο γυμναστήριο. Δεν έχει χάσει παιχνίδι μέχρι στιγμής στο Champions League, μετρώντας 17.7 πόντους με 65% στα δίποντα (48/74), 58% από την γραμμή των προσωπικών (28/48), 7.7 ριμπάουντ, 1.4 κλεψίματα, 0.9 ασίστ και 20.3 αξιολόγηση ανά 26 λεπτά δράσης. Είναι κατά τεκμήριο ο πολυτιμότερος παίκτης της ΑΕΚ στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης, συμβάλλοντας τα μέγιστα σε όλες τις νίκες της. Δίνει συστηματικά μεγάλες βοήθειες στο σκοράρισμα, προσφέροντας αξιόπιστα τελειώματα στις φάσεις της ρακέτας, ενώ παράλληλα είναι κι ο κορυφαίος ριμπάουντερ της ομάδας (και 5ος σε ολόκληρο το BCL). Δε χωρά αμφιβολία πως, με τόσο σοβαρή αγωνιστική εικόνα, ο Χάντερ θα βρίσκεται διαρκώς στα μεγάλα ραντάρ της γηραιάς ηπείρου, αφού πέρα από τη φετινή "έκρηξη" του, φαίνεται πως δεν έχει πιάσει ακόμη το ταβάνι των δυνατοτήτων του. Η διάρκεια είναι μια λέξη - κλειδί για το μέλλον του. Σε κάθε περίπτωση, στην παρούσα φάση η ΑΕΚ κι ο Μπάνκι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο αναφορικά με την κάλυψη της θέσης "5". Παρακάτω βλέπουμε ένα μικρό δείγμα των άρτιων συνεργασιών που βγάζει συχνά πυκνά με το κιτρινόμαυρο backcourt:

(+) Ο Λαρεντζάκης και το πολυαναμενόμενο step up

Ο διεθνής swingman δεν είναι πια ένας ρολίστας πολυτελείας στη νέα ΑΕΚ, αλλά αντίθετα τον βλέπουμε σε έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο: εκείνον του πρωταγωνιστή. Από παίκτης που θα έρθει από τον πάγκο για να δώσει αμυντικές λύσεις, πίεση στην μπάλα και κάποιους πόντους στην επίθεση, έχει μετατραπεί σε ένα all around εργαλείο που θα πάρει ουκ ολίγες πρωτοβουλίες μέσα σε ένα ματς. Σκοράρει 13.3 πόντους (πέρσι ολοκλήρωσε τη σεζόν με 7.1 σε 19 εμφανίσεις) ανά παιχνίδι, με 46% πίσω από τα 6.75 μέτρα. Μπορεί ο χρόνος συμμετοχής του να μην έχει σημειώσει τρομακτική άνοδο (23.8' φέτος - 21.8 πέρσι), ωστόσο είναι χαρακτηριστικό πως όλα τα υπόλοιπα τα νούμερα του υπερδιπλασιάστηκαν (4.6 ριμπάουντ, 3.6 ασίστ, 1.7 κλεψίματα, 16 ranking φέτος - 2.2 ριμπάουντ, 1.3 ασίστ, 1.1 κλεψίματα, 6.5 ranking πέρσι). Ο Λαρεντζάκης έχει ωριμάσει μπασκετικά και φαίνεται πως δεν διανύει απλά μια περίοδο φορμαρίσματος. Έχει βελτιωθεί σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού και πλέον παίζει και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση κι εμπιστοσύνη στις ικανότητες του. Σίγουρα κι ο κόουτς Μπάνκι έχει βάλει το... χεράκι του σε αυτή την μετάλλαξη του "Λάρυ" προς το καλύτερο, αφού δείχνει να τον πιστεύει πάρα πολύ, δίνοντας του περισσότερες αρμοδιότητες σε σχέση με αυτές που είχε τα προηγούμενα χρόνια στους κιτρινόμαυρους.

(+) Οι πολύτιμη παρουσία των Μασιούλις και Σαντ-Ρος

Ο πρώτος κουβαλά παραστάσεις από κοντά 240 συμμετοχές στο επίπεδο της EuroLeague κι είναι εδώ και χρόνια διεθνής με την Λιθουανία. Ο δεύτερος αποτέλεσε πέρσι τον παράγοντα Χ στην Νταρουσάφακα του Ντέιβιν Μπλατ, κάνοντας μεγάλη σεζόν στο EuroCup το οποίο και κατέκτησε. Οι δύο αυτοί παίκτες έχουν γεμίσει με ποιότητα τις θέσεις των φόργουορντ, παρότι οι αριθμοί τους είναι μικρότεροι και δε συγκρίνονται με τους αντίστουχους των Χάντερ - Λαρεντζάκη. Η συνεισφορά τους σε αυτό το 6-1 της ΑΕΚ είναι πολύ μεγάλη, με τον Λιθουανό να δίνει - όπως αναμενόταν - πολλές λύσεις με τον δυναμισμό που τον διακρίνει, αλλά και τον πολύπλευρο τρόπο παιχνιδιού του, ενώ ο Κουβανός λειτουργεί ως glue-guy στην πεντάδα. Μπορεί ο Σαντ-Ρος να άργησε να μπει στη σεζόν λόγω ενός τραυματισμού που τον κράτησε εκτός από τα πρώτα παιχνίδια, όμως με το "καλημέρα" (με Μπάμπεργκ, Ντιζόν και Φουενλαμπράδα) επιβεβαίωσε πόσο σημαντικό στέλεχος είναι για το σχεδιασμό της νέας ΑΕΚ. Το θετικό για τον κόουτς Μπάνκι είναι πως κανείς από τους δύο δεν έχει πιάσει μέχρι ώρας το peak της απόδοσης του, επομένως έχουν ακόμη περισσότερα να δώσουν στη συνέχεια της χρονιάς.

(+) Οι αρχικές αμφιβολίες για Ράταν-Μέις σταδιακά "σβήνουν"

Επιλογή με ρίσκο, νεαρός παίκτης χωρίς ευρωπαϊκή εμπειρία. Θα μπορούσε ο άπειρος Ράταν-Μέις να κάνει το κοινό να ξεχάσει τον Κέβιν Πάντερ; Άμεσα ίσως όχι, αλλά με το πέρασμα των μηνών, είναι πιθανό. Ο Καναδός έχει ορισμένα εξαιρετικά στοιχεία στο παιχνίδι του (σύγχρονος combo guard, ικανοποιητικό μέγεθος, καλός πασέρ, ποικιλία στην επίθεση) και δείχνει να παρουσιάζει πολύ αξιόλογο potential για να κάνει καριέρα στην γηραιά ήπειρο. Προσπαθεί να προσαρμοστεί στον τρόπο παιχνιδιού του Μπάνκι και να "κουμπώσει" σε μια περιφέρεια που γενικώς δεν έχει λειτουργήσει ως τώρα στην εντέλεια. Στη νίκη επί της Μπάμπεργκ, αλλά και την ήττα της πρεμιέρας από την Χάποελ, τράβηξε αρκετό κουπί στο σκοράρισμα με 24 και 17 πόντους αντίστοιχα, ενώ στην έδρα της Νίμπουρκ έκανε μπόλικη δουλειά στην δημιουργία με 11 ασίστ για μόλις 2 λάθη σε 35 λεπτά και διαχείριση πάρα πολλών κατοχών. Γενικά, δεν είναι σταθερός, αλλά εάν βρεθεί στην μέρα του μπορεί να κάνει την ζημιά στον αντίπαλο και να εξελιχθεί σε σημαντικότατο όπλο για την παραγωγή πόντων της ΑΕΚ. Έχει κερδίσει υποστηρικτές και η ζυγαριά τείνει προς την θετική πλευρά μετά τις 5 πρώτες του συμμετοχές (6 επίσημα, αλλά στην Αμβέρσα έπαιξε για μόλις 3 λεπτά), αν και έχει ακόμη αρκετό δρόμο μπροστά του προκειμένου να πείσει και τους πιο απαιτητικούς.

(+) Ενεργοποίηση Μωραΐτη και Τσαλμπούρη

Πρόκειται για δύο παίκτες που ουσιαστικά πέρσι δεν υπήρχαν στο κιτρινόμαυρο ροτέισον, παρότι άνηκαν στην ομάδα. Ο 19χρονος Μωραΐτης κατείχε βοηθητικό ρόλο, ενώ ο Τσαλμπούρης πέρασε τη σεζόν στον Κολοσσό, όχι ως βασικός, αλλά καταφέρνοντας παρ' όλα αυτά να μαζέψει κάποιες χρήσιμες εμπειρίες. Φέτος, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, καθώς αμφότεροι υπολογίζονται κανονικότατα από τον κόουτς Μπάνκι. Ο Μωραΐτης εμφανίστηκε σε 4 παιχνίδια για συνολικά 61 λεπτά, έχοντας πολύ θετική παρουσία όποτε κλήθηκε να βοηθήσει στην περιφέρεια. Από την άλλη, ο 22χρονος ψηλός πήρε τον ίδιο αριθμό συμμετοχών με τον συμπαίκτη του, περνώντας 33 λεπτά στο παρκέ και φρεσκάροντας ουσιαστικά τη front line. Ο χρόνος τους ήταν ποιοτικός, δεν τους δόθηκε σε σημεία όπου τα ματς είχαν κριθεί. Είναι δεδομένο πως κι οι δύο δείχνουν να είναι πιο έτοιμοι να αρπάξουν τις ευκαιρίες συγκριτικά με το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα η ΑΕΚ έχει προσθέσει στη μηχανή της δύο γηγενείς παίκτες με προοπτική και πολλά περιθώρια βελτίωσης. Μπορεί να μπήκαν στην εξίσωση προκειμένου να καλύψουν θέσεις παικτών που αντιμετώπισαν τραυματισμούς, ωστόσο φαίνεται να κερδίζουν με το σπαθί τους λεπτά συμμετοχής και να κάνουν τον κόουτς Μπάνκι να βασίζεται πάνω τους.

(-) Οι απουσίες παικτών δε σταμάτησαν να την ταλαιπωρούν

Ο Βασίλης Καββαδάς έπαιξε σε μόλις δύο παιχνίδια. Ο Ξανθόπουλος αντίστοιχα σε τρία. Σάκοτα και Σαντ-Ρος έχασαν από δύο ματς έκαστος. Αμφότεροι οι Ρόμπερσον και Ράταν-Μέις απουσίασαν σε ένα. Μόλις πέντε παίκτες της ΑΕΚ έπαιξαν σε όλα τα ματς του α' γύρου - πρόκειται για τους Μασιούλις, Χάντερ, Λαρεντζάκη, Γκρίφιν και Γιαννόπουλο - αφού οι υπόλοιποι όλο και κάποιο πρόβλημα τραυματισμού αντιμετώπισαν αυτό το διάστημα. Τα διαδοχικά "μπες-βγες" παικτών στην δωδεκάδα αποτέλεσαν ανασταλτικό παράγοντα στο έργο του κόουτς Μπάνκι, καθώς δεν τον άφησαν να κάνει όπως θα ήθελε την δουλειά του αναφορικά με το "μοντάρισμα" του συνόλου. Κόντρα στην Λιετκαμπέλις αναγκάστηκε να επιστρατεύσει μέχρι και τον βενιαμίν του ρόστερ, τον 16χρονο Στέργιο Πράπα, προκειμένου να καλύψει τα κενά που είχαν δημιουργηθεί, ενώ τελευταία μόνιμος κάτοικος της 12μελούς σύνθεσης έγινε κι ο Ρογκαβόπουλος. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η ΑΕΚ συνήθως δεν παρατασσόταν πλήρης στις υποχρεώσεις της, γεγονός που σίγουρα δεν της έχει επιτρέψει να βρει ακόμη την κατάλληλη χημεία, ασχέτως αποτελεσμάτων.

(-) Σε ρηχά νερά ο Γκρίφιν, μακριά από τον καλό του εαυτό

Εντυπωσίασε πέρσι στο ελληνικό πρωτάθλημα με τον Κολοσσό και με την έναρξη του 2018 η Ζενίτ πλήρωσε το buy out του στην ομάδα της Ρόδου για να τον αγοράσει. Είχε μια μεστή σεζόν κι έδειξε πως η καριέρα του βρίσκεται σε παραγωγική καμπή και η απόκτηση του από την ΑΕΚ το καλοκαίρι - ορθώς - θεωρήθηκε ως μεταγραφική επιτυχία. Παρ' όλα αυτά, μέχρι στιγμής ο 27χρονος γκαρντ δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα. Κατέγραψε 6.7 πόντους με 36% στα δίποντα, 28% στα τρίποντα, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως σε κανένα από τα 7 παιχνίδια που αγωνίστηκε (162 λεπτά συμμετοχής) δεν κέρδισε κάποιο φάουλ που να τον στείλει στις βολές! Ο συντελεστής ασίστ (2.3) - λαθών (2.1) του δεν είναι καλός, ενώ σουλουπώνει κάπως την κατάσταση με 3.3 ριμπάουντ, 1.6 κλεψίματα ανά 23.2 λεπτά στο παρκέ. Η ΑΕΚ τον έφερε και πάλι στην Ελλάδα για να ηγηθεί στη νευραλγική θέση του άσσου, αλλά έως τώρα δεν έχει καταφέρει να δικαιώσει αυτούς που τον επέλεξαν. Παίζει χωρίς σταθερότητα, η αστοχία σημαδεύει το επιθετικό του παιχνίδι και συν τοις άλλοις δεν προσδίδει την απαιτούμενη "σιγουριά" που χρειάζεται να έχει ένας πλειμέικερ. Ο Γκρίφιν δεν έγινε ξαφνικά κακός παίκτης, έχει ποιότητα ως μονάδα κι ίσως αυτό που χρειάζεται είναι απλά ένα μεγαλύτερο διάστημα προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Πάντως, όσο περνάει ο καιρός κι η απόδοση του δεν ανεβαίνει, μοιραία η θέση του στο ρόστερ θα θεωρηθεί επισφαλής.

(-) Ο Ρόμπερσον δεν έχει "πείσει" πως μπορεί να αντεπεξέλθει

Ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα του φετινού ρόστερ. Ο 24χρονος rookie στα ευρωπαϊκά παρκέ είναι ακόμη αρκετά άγουρος και προσπαθεί να μάθει, αλλά και να κατανοήσει τον τρόπο παιχνιδιού της Ευρώπης. Δεν έχει την εμπειρία, όμως έχει δείξει κάποια καλά δείγματα γραφής. Ο χρόνος συμμετοχής του συνήθως δεν είναι μεγάλος, ώστε να βγάλουμε από τώρα ένα ασφαλές συμπέρασμα αναφορικά με τις πραγματικές του δυνατότητες κι ως που αυτές μπορούν να φτάσουν. Σε 13.7 λεπτά προσφέρει 6.7 πόντους (60% στα δίποντα, 57% στις βολές) και 3 ριμπάουντ. Είχε κάνει δύο αρκετά καλές εμφανίσεις - στη Τσεχία και με την Μπάμπεργκ εντός - αλλά στα υπόλοιπα παιχνίδια είχε μόνο εκλάμψεις. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ως παίκτης - εγγύηση, ερχόμενος από τον πάγκο. Γενικά, η περίπτωση του δεν πρέπει να κριθεί με αυστηρότητα, αφού είναι οφθαλμοφανές πως ο παίκτης ακόμη "ψάχνεται". Το θέμα είναι αν στην ΑΕΚ υπάρχει η υπομονή για να τον... περιμένουν. Πάντως, η αγωνιστική φόρμα του Χάντερ αφενός δεν επιτρέπει στον Ρόμπερσον να παίρνει μεγάλο χρόνο συμμετοχής, αφετέρου όμως στην πραγματικότητα τον... ευνοεί, αφού η ΑΕΚ δεν "καίγεται" για ψηλό όσο ο βασικός της "πετάει". Θα έλεγε κανείς πως μια ΑΕΚ παλαιότερων ετών ήδη θα είχε αλλάξει τον Ρόμπερσον με ένα πιο "μπαρουτοκαπνισμένο" πεντάρι, όμως για την ώρα στηρίζει απόλυτα την καλοκαιρινή της επιλογή. Θα δούμε σε βάθος χρόνο αν πράττει σωστά.

80.9 πόντοι: Η επιθετική παραγωγικότητα μπορεί να ανέβει ακόμη περισσότερο

Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που σκοράρει κατά μέσο όρο 80.9 πόντους τα παιχνίδια της, ενώ το παθητικό της φτάνει τους 76. Όπως είπαμε και νωρίτερα, μπορεί η "Βασίλισσα" να κερδίζει, όμως οι νίκες της δεν έρχονται τόσο εύκολα. Οι διαφορές της (6.3 πόντους) στα νικηφόρα αποτελέσματα το πιστοποιούν. Σε γενικές γραμμές η επίθεση της δεν λειτουργεί άσχημα, αν και θα λέγαμε πως για την ώρα είναι παραγωγική σε βαθμό "τόσο - όσο". Αναμφίβολα μπορεί να βελτιωθεί, τόσο σε επίπεδο συνεργασιών και αυτοματισμών, όσο και από στατιστικής άποψης - κυρίως στις βολές (67%) και στα τρίποντα (32%). Οι πιο "κλασικοί" σουτέρ της ομάδας σίγουρα μπορούν να αποδώσουν καλύτερα και να ανεβάσουν τα ποσοστά ολόκληρης της ομάδας στο περιφερειακό σουτ.

Ο Σάκοτα - που φέτος εκτελεί με το μέτριο 33% - είναι σουτέρ της τάξεως του 40%, καθώς την προηγούμενη διετία στο BCL είχε 72/179 τρίποντα, αποτελώντας μια τρομερά αξιόπιστη σταθερά στο σκοράρισμα. Από την άλλη, ο Χάρης Γιαννόπουλος δεν παίρνει τόσο μεγάλο χρόνο συμμετοχής (σχεδόν 10' κατά μέσο όρο) ώστε να βρει τον ρυθμό που χρειάζεται για να αποδείξει την ικανότητα του πίσω από την άρκτο ως ένας από τους ποιοτικότερους και πιο επικίνδυνους Έλληνες σουτέρ. Ενδεχομένως ο κόουτς Μπάνκι να χρειαστεί να του δώσει πιο εκτεταμένες ευκαιρίες στα ματς του β' γύρου, προκειμένου να τον βοηθήσει να μπει πιο "ενεργά" στα επιθετικά συστήματα της ομάδας. Εφόσον λοιπόν αυτές οι δύο μονάδες ανακάμψουν στη συνέχεια και σε συνάρτηση με μια στοιχειώδη αποτελεσματικότητα από την γραμμή των προσωπικών (με την Λιετκαμπέλις και την Φουενλαμπράδα η ΑΕΚ πέταξε στα σκουπίδια 12 και 11 βολές αντίστοιχα), η κιτρινόμαυρη συγκομιδή θα ανέβει αισθητά, κάτι που θα αποφέρει πιθανώς και πιο άνετες βραδιές που έως τώρα δεν υπήρχαν.

Γρήγορα συμπεράσματα

Δεν τίθεται ζήτημα πρόκρισης. Η ΑΕΚ θα περάσει στην επόμενη φάση, ακόμη κι αν στον δεύτερο γύρο δεν καταφέρει να μαζέψει τον ίδιο - υψηλό - αριθμό ροζ φύλλων. Έχει κάνει ήδη ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς που χρειαζόταν. Πάντως, αφού τα έχει πάει τόσο καλά μέχρι στιγμής, θα ήταν θεμιτό να διεκδικήσει τις πιθανότητες της για την κατάληψη της πρώτης θέσης. Το παιχνίδι στην Ιερουσαλήμ με την Χάποελ θα είναι ένα δυνατό τεστ για το αν μπορεί να τα καταφέρει. Από εκεί και πέρα, σίγουρα θα θέλαμε να δούμε τον Μπάνκι να εξελίσει την ομάδα του παιχνίδι με παιχνίδι, αφού η λογική λέει πως κάποια στιγμή η κακοδαιμονία των τραυματισμών θα πάψει να υπάρχει και θα έχει όλους τους παίκτες στην διάθεση του. Ο Ιταλός έχει κάνει καλή δουλειά σε πολλούς τομείς στο πρώτο κομμάτι της σεζόν, τόσο στο πνευματικό κομμάτι, όσο και στο καθαρά αγωνιστικό, καταφέρνοντας να διατηρήσει την ΑΕΚ σε υψηλό επίπεδο. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε πως ο Μπάνκι είναι μια επιλογή για τον πάγκο από το λεγόμενο "πάνω ράφι", επομένως είναι λογικό πως κι οι προσδοκίες για το έργο του δεν είναι μικρές.

Ο πάλαι ποτέ τεχνικός των Μιλάνο και Σιένα - δύο ομάδων που απέδωσαν κατά διαστήματα όμορφο μπάσκετ επί των ημερών του - βρίσκεται ακόμη σε ένα στάδιο όπου προσπαθεί να δώσει "ταυτότητα" στην ομάδα του, επιχειρώντας φέτος να ανανεώσει την ΑΕΚ όχι μόνο από πλευράς προσώπων (καθώς το καλοκαίρι αποχώρησαν από την ομάδα ούτε λίγο, ούτε πολύ 6 παίκτες που είχαν μεγάλο μερίδιο στην περσινή επιτυχία), αλλά και σαν τρόπο παιχνιδιού. Τηρουμένων των αναλογιών, η εκκίνηση του είναι καλή, παρότι ακόμη δεν έχει καταφέρει - όπως είναι λογικό - να εισάγει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα ήθελε. Η σεζόν της ΑΕΚ θα συνεχίσει να παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον κι όσο εκείνη θα κερδίζει, ο Μπάνκι κι οι παίκτες του θα έχουν μεγαλύτερη άνεση και χρόνο για περαιτέρω δουλειά. Είναι πολύ σημαντικό πως έως τώρα η σεζόν της κυλά με ομαλούς ρυθμούς και έχει αποφευχθεί - λόγω των συνεχόμενων θετικών αποτελεσμάτων - η γκρίνια που παλιά αρκούσε για να φέρνει και σημαντικές ανακατατάξεις σε πρόσωπα.