Οι «Βαυαροί» (μόνο κατ’ όνομα φυσικά…) έσπασαν πέρυσι την κυριαρχία της Μπάμπεργκ μέσα από μία περίεργη σεζόν στη Γερμανία. Ξεκίνησαν με υψηλές βλέψεις και τον Σάσα Τζόρτζεβιτς στον πάγκο, έχοντας κάνει ορισμένες δυνατές προσθήκες όπως του Σέρβου γκαρντ Γιόβιτς, όμως τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Ο «Σάλε» φαινόταν να έχει χάσει από νωρίς στη σεζόν την εμπιστοσύνη της διοίκησης, αλλά τον κράτησε η κατάκτηση του Κυπέλλου και η 1^η θέση της κανονικής περιόδου μέχρι τα τέλη Μαρτίου, όταν λόγω του αποκλεισμού από τη μετέπειτα τροπαιούχο Νταρουσάφακα στα πλέι-οφ του EuroCup απομακρύνθηκε.

Στη θέση του διαθέσιμος ήταν εκείνη τη στιγμή ο πρώην «Αστέρας» Ράντονιτς, ο οποίος ήξερε αρκετούς από τους παίκτες λόγω της θητείας τους στην ομάδα του Βελιγραδίου και μαζί του κατακτήθηκε το πρωτάθλημα και η «πρόκριση» στην Ευρωλίγκα. Τώρα, το τι θα πετύχει άμα τη επιστροφή της στο γκρουπ των «μεγάλων» είναι ένα άλλο ζήτημα…

Ο καλύτερος παίκτης: Ντανίλο who; Ναι, ναι, ξέρω. Οι μισοί διαβάζοντας το όνομα του Ντανίλο Μπάρτελ θα πάτε αμέσως να γκουγκλάρετε για το ποιος στην ευχή είναι αυτός. Allow me που λένε και στο χωριό μου. 26 ετών, 2μ.07, «τεσσάρι» με περιφερειακό σουτ, παίκτης που μπορεί να κάνει πολλά πράγματα στο παρκέ και να τα κάνει καλά. Μήπως το γεγονός ότι πέρυσι αναδείχθηκε MVP των τελικών κόντρα στην Άλμπα αρχίζει να σας πείθει; Ο γενειοφόρος φόργουορντ είχε 12,8 πόντους και 4,6 ριμπάουντ και 71% εντός πεδιάς και 54% στα τρίποντα μαζί με 1,4 ασίστ και 0,6 κλεψίματα. Ένας αντίστοιχος Νικολό Μέλι για τη Μπάγερν, μέλος της 2^ης καλύτερης πεντάδας της κανονικής περιόδου και παίκτης τον οποίο ο Ράντονιτς εμπιστεύεται τυφλά. Ελπίζω μόνο να μην του «κόψει» λεπτά ο Ουίλιαμς…

Καλύτερη μεταγραφή: Κανονικά στη θέση αυτή θα έμπαινε το όνομα του Φινλανδού Πέτερι Κόπονεν, αλλά όταν έρχεται στην Ευρώπη το Νο2 του ντραφτ του 2011 δεν μπορείς –και να θέλεις- να τον αγνοήσεις. Η απόκτηση του πάλαι ποτέ υπερηχητικού φόργουορντ της Αριζόνα επισκίασε κάθε άλλη αν και πέρασε από τα σαράντα κύμματα. Ο D-Will βέβαια δεν κατάφερε να δικαιώσει το hype γύρω από το όνομά του στο ΝΒΑ, γι’ αυτό και στις επτά σεζόν του πέρασε από έξι διαφορετικές ομάδες μαζί με ένα πέρασμα και από την Κίνα για μία καλή αρπαχτή. Λίγο ο χαρακτήρας, λίγο η φήμη ότι είναι τεμπέλης, λίγο το ότι δεν πρόσεξε τον εαυτό του τον έφεραν στο σημείο να βρίσκει αρχές Οκτώβρη δουλειά στην Ευρώπη. Και πάλι καλά δηλαδή που θα παίξει στην Ευρωλίγκα. Ελπίζουμε να προλάβει δηλαδή (μετά τα όσα έγιναν και με τον Γκλεν Ντέιβις και τη Ζαντάρ…) αφού μέχρι και την έναρξη της διοργάνωσης δεν είχε παίξει σε επίσημο ματς και υπήρχε ένα πέπλο «μυστηρίου» γύρω από την αγωνιστική του κατάσταση στις προπονήσεις…

Θα βαρεθούμε να βλέπουμε...: Κανονικά τη «θέση» αυτή είχε καπαρωμένη a priori ο Μίλαν Μάτσβαν. «Θα βαρεθούμε να βλέπουμε τον Μάτσβαν να σπρώχνεται με αντιπάλους, να παίζει «υπόγειο» μπάσκετ αλλά να είναι πάντα εκεί». Όμως ο Σέρβος τραυματίστηκε σοβαρά στην προετοιμασία και ίσως προλάβει να επιστρέψει πριν το τέλος της κανονικής περιόδου. Λόγω επετηρίδας λοιπόν ο πρώτος στη σειρά είναι ο Στεφάν Γιόβιτς. Ο ρέκορντμαν σε ασίστ σε έναν αγώνα (19) της διοργάνωσης και μάλιστα κόντρα στη νυν ομάδα του (όταν έπαιζε στον Ερυθρό Αστέρα) δεν είναι μεν ο νέος Μποντίρογκα που περίμεναν πολλοί αφού οι τραυματισμοί των πήγαν πίσω, αν βρεθεί όμως στη μέρα του μπορεί να μοιράσει ιδανικά παιχνίδι και να γίνει μαέστρος.

Θα μας αρέσει να βλέπουμε...: Δεν ξέρω γιατί αλλά με αυτόν τον παίκτη είχα από τα μικράτα του μία «ιδιαίτερη» σχέση. Στον Νιχάντ Νέντοβιτς (ή Τζέντοβιτς αν προτιμάτε) αναφέρομαι. Πάντα μου άρεσαν τα «αντράκια» που σε μικρή ηλικία (όπως ο Βόσνιος) άφηναν την πατρίδα τους για να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό. Ο Νιχάντ δεν είχε την εξέλιξη που πολλοί θα περίμεναν όταν τον πήρε η Μπαρτσελόνα (που μάλλον τον έκαψε), προσπάθησε να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στη Ρόμα, αλλά στη Μπάγερν έχει βρει πεδίο δράσης. Παίκτης που δεν φοβάται να πάρει τη μπάλα όταν αυτή καίει, που αν έχει κίνητρο μπορεί να βιδώσει τον αντίπαλο στην άμυνα και που φέτος έχει μάλλον την τελευταία ευκαιρία για να κάνει μία σεζόν ικανή να του δώσει «διαβατήριο» για κάπου ψηλότερα.

Προσέξτε αυτόν: ΟΚ, το βλέπω στα πρόσωπά σας. Διαβάζω τα χείλη σας. «Καλά, για τον Κόπονεν δεν θα γράψει τίποτα;». Θα γράψω λοιπόν. Ο Κόπονεν θεωρητικά πήγε στη Μπάγερν για να πάρει πίσω τη χαμένη του αυτοπεποίθηση και να αποδείξει στη Μπαρτσελόνα ότι έκανε λάθος που τον αποδέσμευσε. Για να το πετύχει θα πρέπει να ταιριάξει στο περιβάλλον της ομάδας και να βρει πολλά ελεύθερα σουτ. 8-10 θα τα βρίσκει λογικά στα περισσότερα ματς της διοργάνωσης, στο χέρι του (κυριολεκτικά…) είναι να κερδίσει το στοίχημα.

Πρόβλεψη: Χμμμμ Πλέι-οφ δεν μπαίνει. Τελευταία δεν θα είναι. Υπάρχουν και χειρότερες ομάδες. Το ζητούμενο για τη Μπάγερν νομίζω ότι είναι να δοκιμάσει τις δυνάμεις της τουλάχιστον εντός έδρας κόντρα στους μεγάλους. Η Ευρωλίγκα του 2018-19 δεν έχει καμία σχέση με εκείνη πριν τρεις σεζόν όταν έπαιξε για τελευταία φορά η ομάδα που έδωσε 10 αγώνες, αποκλείσθηκε και «καθάρισε». Τώρα θα έχει ζόρια, θα έχει 15 ταξίδια, θα έχει έξτρα κούραση μέχρι τον Απρίλη. Και όταν φέρεις ένα brand name όπως αυτό της Μπάγερν πρέπει να μπορείς να το υποστηρίξεις.

Υ.Γ. Μεταξύ μας τον Ράντονιτς τον έχω πρώτο στη σειρά να «πληρώσει» τη νύφη αν τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που περιμένουν οι διοικούντες την ομάδα.

Και κάτι τελευταίο. Μιας και αναφέρθηκα πριν στον Ντέρικ Ουίλιαμς που γίνεται το υψηλότερο ντραφτ-πικ που θα έχει παίξει ποτέ σε γερμανική ομάδα, ιδού μία λίστα με τα 8+9=17 υψηλότερα 1-2 που έπαιξαν ποτέ στη «γηραιά ήπειρο»

To ρόστερ των Βαυαρών