Μετά την προπέρσινη σειρά με τον Ολυμπιακό στα νοκ άουτ παιχνίδια της διοργάνωσης, οι περισσότεροι-βασικά εγώ- πίστευαν πως οι Τούρκοι θα έδειχναν καλύτερο πρόσωπο στη συνέχεια και θα κατάφερναν να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω από έναν …τιμητικό αποκλεισμό. Τουναντίον! Ο Περάσοβιτς κατόρθωσε να παρουσιάσει ένα σύνολο χειρότερο και από το αντίστοιχο της Αρμάνι, με τον ίδιο να μην ολοκληρώνει τη σεζόν στον πάγκο και τη θέση του να παίρνει ο Εργκίν Αταμάν, ένας από τους κορυφαίους προπονητές στη γείτονα χώρα. Πλήρης αποτυχία και πάλι, αφού τερμάτισε στην τελευταία θέση, ενώ το καλοκαίρι πραγματοποιήθηκαν ουκ ολίγες αλλαγές, με αποτέλεσμα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά να γίνεται ολική αναδόμηση. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι στο ρόστερ παρέμειναν μόνο οι Ντάνστον, Μότουμ, Σιμόν από τους ξένους παίχτες (χωρίς να υπολογίζουμε τους γηγενείς παίχτες).  Αποκτήθηκαν ουκ ολίγοι άλλοι ευγνωσμένης αξίας και μένει να φανεί αν η περσινή χρονιά ήταν απλά μια παρένθεση.

Ο καλύτερος παίχτης

Καλύτερος παίχτης και ταυτόχρονα ο πιο σταθερός αναμένεται να είναι για άλλη μια χρονιά ο Μπράιαν Ντάνστον. Από τους καλύτερους αμυντικούς ψηλούς στην Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια, τρίτος μπλοκέρ στην ιστορία της διοργάνωσης, με μοναδική ικανότητα στο να τελειώνει επιτυχώς τις φάσεις κοντά στο καλάθι, ερχόμενος σε επαφή με τον αμυνόμενο. Θα αγωνιστεί για τέταρτη χρονιά με τη φανέλα της Εφές, με την οποία πέρυσι είχε 10,2 πόντους και 5,4 ριμπάουντ. Ακόμα τον είδαμε να προσπαθεί να εμπλουτίσει το επιθετικό του ρεπερτόριο, καθώς δοκιμαζε σε αρκετά ματς σουτ από τα πέντε-έξι μέτρα, ενώ ευστόχησε και στα πρώτα του τρίποντα - δύο πετυχημένες προσπάθειες στις έξι στην Ευρωλίγκα, ενώ στο τουρκικό πρωτάθλημα σούταρε περισσότερα. Δείτε το περσινό του shot chart από την εξαιρετική δουλειά του φίλου Πάνου στο tableau ( aka lostgps στο twitter https://twitter.com/lostgps, https://public.tableau.com/profile/lostgps#!/ ).

Η καλύτερη μεταγραφή

Μία από τις «ηχηρότερες» μεταγραφές το φετινό καλοκαίρι στην Ευρωλίγκα ήταν αυτή του πρώην παίχτη της Μπασκόνια και των Σέλτικς, Σέιν Λάρκιν. Με την επιστροφή του Κάιρι Ίρβινγκ ο χρόνος του Αμερικάνου γκαρντ περιορίστηκε, με αποτέλεσμα να βρει ευκαιρία η Εφές, να κάνει μια καλή πρόταση και να αποκτήσει τον παίχτη. Την περσινή χρονια με τη Βοστώνη είχε 4,3 πόντους με 36% ευστοχία στα σουτ τριών πόντων σε 14 περίπου λεπτά συμμετοχής. Ένας εξαιρετικός παίχτης, ικανότατος στην προσωπική φάση, που δημιουργεί και για τους συμπαίχτες του, όπως είχε δείξει με την Μπασκόνια, όπου μοίραζε σχεδόν έξι ασίστ ανά ματς, ενώ μπορεί να αποτελέσει έναν καλό περιφερειακό αμυντικό, παρά το μικρό του δέμας. Φυσικά, η επιστροφή στο ΝΒΑ αποτελεί ένα κίνητρο που θα τον κάνει να ηγηθεί της προσπάθειας των Τούρκων για επιστροφή στις καλές εμφανίσεις στην Ευρωλίγκα.

Θα θαρεθούμε να βλέπουμε

Παίχτες όπως ο Ντογκούς Μπαλμπάι να μπαίνουν στο παιχνίδι για να εκνευρίσουν τον αντίπαλο γκαρντ με την πιεστική τους άμυνα, ενώ στο επιθετικό κομμάτι θα μοιάζουν να αφηνουν την ομάδα με παίκτη λιγότερο, αφού οι αντίπαλοι προπονητές θα του δίνουν το σουτ και αυτός θα πετυχαίνει σίδερο (ενδεικτικό είναι πως πέρυσι σε δεκαέξι ματς που αγωνίστηκε σούταρε 40 φορές με ποσοστά 32,5% στα δίποντα και 10% στα τρίποντα). Βαρεθήκαμε να βλέπουμε αυτούς που κάνουν «μικρά και σημαντικά πράγματα» που δεν φαίνονται στην στατιστική. Όχι άλλο Μπαλμπάι κόουτς Αταμάν. Αυτό είναι βέβαια ένα γενικότερο πρόβλημα του Τουρκικού μπάσκετ, καθώς πλην ελαχίστων περιπτώσεων, λείπει το ταλέντο, με άμεση συνέπεια τις αποτυχίες της εθνικής και την έλλειψη παιχτών με σημαντικό ρόλο στις μεγάλες ομάδες.

Θα μας αρέσει να βλέπουμε

Για αρχή θα μας αρέσει να βλέπουμε ξανά ορθολογικά σχήματα, χωρίς την ταυτόχρονη παρουσία των δύο σέντερ, κάτι που είχαμε βαρεθεί να βλέπουμε πέρυσι για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο (βλέπε Ντάνστον-Στίματς). Επίσης θα μας αρέσει να βλέπουμε τον Μίτσιτς, που στα χέρια του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έκανε πολύ καλή χρονιά και εξαργυρωσε την βελτίωσή του αυτή με ένα υψηλότερο συμβόλαιο. Πέρυσι μας θύμησε σε αρκετά παιχνίδια γιατί θεωρούνταν μεγάλο ταλέντο όταν ξεκίναγε την καριέρα του.

Ένα πράγμα που θα μας αρέσει να βλέπουμε από την Εφές είναι το τρανζίσιον παιχνίδι. Οι Λάρκιν-Μπομπουά είναι «ταμάμ» για το συγκεκριμένο στυλ μπάσκετ, ενώ η παρουσία ικανών ριμπάουντερ όπως οι Ντάνστον, Πλάις, μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα να επιτύχουν ένα πιο γρήγορο στυλ, κάτι που έδειξαν και στο φιλικό με τον Ολυμπιακό στο τουρνουά Γκομέλσκι Καπ.

Προσέξτε αυτόν

Ουδείς εκ των νεοαποκτηθέντων παικτών της Εφές θα μπορούσε να μπει σε αυτήν την κατηγορία. Αν μπορούσα να διαλέξω κάποιον, αυτός θα ήταν ο προπονητής. Ο Αταμάν μετά την αποτυχημένη περσινή χρονιά, έχει αναμορφώσει πλήρως την ομάδα, με τον μεγάλο στόχο να είναι η επιστροφή στην πρώτη οκτάδα της διοργάνωσης. Ένας πολύ καλός προπονητής-παρεξηγημένος στη χώρα μας- που αρέσκεται να δίνει στους παίχτες του μία ελευθερία κινήσεων μέσα στο γήπεδο. Το υπάρχον ρόστερ της Εφές του δίνει τη δυνατότητα, ειδικά στην περιφερειακή γραμμή, να δοκιμάσει πολλά σχήματα, με μονάδες που μπορούν να προσφέρουν  ως δημιουργοί, ballhandlers και σκόρερς. Η χρονιά εξάλλου ξεκίνησε πετυχημένα για αυτούς, αφού κατέκτησαν το σούπερ καπ απέναντι στη Φενέρ.

Πρόβλεψη

Θα παραθέσω πρώτα την περσινή μου πρόβλεψη. ‘’ Θα καταφέρει να φτάσει στα προημιτελικά, με πολύ ωραίο μπάσκετ κατά διαστήματα. Είναι όμως ομάδα που και πλεονέκτημα έδρας να έχει, δε μοιάζει να έχει το χαρακτήρα για να φτάσει φάιναλ φορ. Οπότε στην οκτάδα και βλέπουμε…’’. Δεν θα την πατήσω πάλι φέτος, οπότε θα είμαι πιο μετριοπαθής στις προβλέψεις μου. Θα παλέψουν για την είσοδό τους στην προνομιούχα οκτάδα, αφού το ρόστερ μοιάζει πιο λειτουργικό, με περισσότερες επιλογές και παίχτες «μπαρουτοκαπνισμένους» στην διοργάνωση, χωρίς να νοιάζονται πρωτίστως για τα στατιστικά τους.

To ρόστερ