Η πρώτη, χρονικά, μεγάλη απόφαση της διοίκησης Γουλιέλμου στον Άρη ήταν η παραμονή του κόουτς Αγγέλου στο τιμόνι. Μια υπόθεση που χρονολογήθηκε στα τέλη του Μαίου, με τον Άρη να κλείνει γρήγορα και χωρίς χρονοτριβές ένα από τα βασικότερα ζητήματα της νέας σεζόν. Η ανανέωση της συνεργασίας με τον Αγγέλου ήταν μάλλον η λογικότερη και ασφαλέστερη επιλογή, τη χρονική στιγμή που πραγματοποιήθηκε. Ένας κύριος λόγος είναι πως κατάφερε να φέρει εις πέρας την αποστολή που ανέλαβε τον Μάρτιο, όταν και πήρε τη σκυτάλη από τον Παναγιώτη Γιαννάκη, σώζοντας αγωνιστικά την ομάδα, δίχως προβλήματα και άγχος. Ταυτόχρονα, πρόκειται για έναν έμπειρο προπονητή που ξέρει άψογα το σύνολο, τις απαιτήσεις και το περιβάλλον, έχοντας ήδη δυο θητείες στο σύλλογο και μάλιστα όχι υπό ευνοϊκές συνθήκες. Ο Βαγγέλης Αγγέλου έχει αποδείξει πως μπορεί να αντεπεξέλθει, ενστερνιζόμενος μάλιστα τις δύσκολες στιγμές που βιώνει ο οργανισμός. Πλέον, μπορεί να μην υπάρχουν τα τεράστια οικονομικά εφόδια, όμως ο Άρης δίνει την ευκαιρία στον κόουτς να δημιουργήσει μια νέα ομάδα, η οποία θα φέρει απολύτως την δική του υπογραφή, σε ένα πιο υγιές περιβάλλον συγκριτικά με το περσινό.
Η αναγκαιότητα - σημασία των ανανεώσεων
Ο Άρης έχασε στις αρχές του καλοκαιριού το μεγαλύτερο μέρος του περσινού του ρόστερ. Ήταν μια εξέλιξη αναμενόμενη, μετά την κακή - σε πολλά επίπεδα - σεζόν. Υπήρξαν σημαντικές απώλειες Ελλήνων παικτών με μεγάλη εμπειρία και σημαντική προϋπηρεσία στο σύλλογο (Τσαϊρέλης, Αθηναίου, Μούρτος), αλλά και νεαρότερων ηλικιακά αθλητών (Καλαϊτζάκης, Πουλιανίτης), οι οποίες ουσιαστικά άδειασαν από γηγενείς το υλικό των κιτρίνων. Επίσης, από τους μόλις τέσσερις ξένους που έκλεισαν τη σεζόν 2017-18, οι τρεις (Maras, Douvier, Prewitt) αποτέλεσαν χωρίς ιδιαίτερη σκέψη παρελθόν. Με απλά λόγια, οκτώ παίκτες της δωδεκάδας που παρατάχθηκε στην Ρόδο για να αντιμετωπίσει τον Κολοσσό στο τελευταίο χρονικά παιχνίδι της περιόδου, δε θα συνέχιζε στην ομάδα. Ήταν προφανές πως οι Θεσσαλονικείς θα προχωρούσαν σε ριζικές αλλαγές στο ρόστερ τους, προσθέτοντας πολλά νέα πρόσωπα κι έχοντας παράλληλα ως ανασταλτικό παράγοντα (βασικό, αλλά όχι μοναδικό), τον "βραχνά" της απαγόρευσης μεταγραφών (από το εξωτερικό).
Η διοίκηση και ο Αγγέλου επέλεξαν να προχωρήσουν σε ανανεώσεις ορισμένων συμβολαίων, δηλαδή παικτών που αποτελούν κεφάλαια για την ομάδα. Τέτοιες περιπτώσεις ήταν ο Λευτέρης Μποχωρίδης κι ο Δημήτρης Φλιώνης. Αμφότερες είχαν τις αντικειμενικές δυσκολίες τους (ουκ ολίγες ομάδες της Basket Leauge ενδιαφέρθηκαν να τους αποκτήσουν), παρουσίασαν την τάση να γίνουν καλοκαιρινά σίριαλ, όμως ο Άρης με σωστούς εν τέλει χειρισμούς στις διαπραγματεύσεις, δεν τους έχασε, δημιουργώντας μια "πρώιμη" θετική βάση για την "επόμενη μέρα". Σε συνδυασμό με την παραμονή του Gary Bell, αλλά κι εκείνη του νεαρού σέντερ Βασίλη Χρηστίδη, ο Άρης βρήκε συνδετικούς κρίκους μεταξύ της περσινής και της νέας σεζόν, προκειμένου να υπάρχει ένας νορμάλ βαθμός χημείας κι ομοιογένειας στο ανανεωμένο υλικό του. Θα ήταν πολύ δυσκολότερο το έργο του κόουτς Αγγέλου, ως προς το να χτίσει μια νέα ομάδα από την αρχή, εάν δεν έβλεπε κανέναν από τους περσινούς του παίκτες να συνεχίζουν υπό τις οδηγίες του. Ο Άρης ήθελε να κάνει rebuilding κι όχι να "ξυλώσει" ολοκληρωτικά ό,τι τον συνδέει με πέρσι.
Ο Μποχωρίδης έμεινε για να ηγηθεί στο νέο εγχείρημα, βγαίνοντας μπροστά και όντας πλέον αρκετά "περπατημένος" αναλογικά με το νεαρό της ηλικίας του. Ο Φλιώνης αποτελεί έναν από τους καλύτερους Έλληνες περιφερειακούς της γενιάς του 1997 κι ο Άρης συνεχίζει να επενδύει πάνω του, πιστεύοντας στις δυνατότητες του. Για τον Bell επικρατεί η άποψη πως τη νέα χρονιά θα είναι καλύτερος από την προηγούμενη, έχοντας ήδη μια σεζόν στην πλάτη και με δεδομένη την καλή συνεργασία που είχε με τον Βαγγέλη Αγγέλου, από τον Μάρτιο κι ύστερα. Δε χρειάζεται πια χρόνο προσαρμογής και γνωρίζει πλέον καλά το περιβάλλον στο οποίο καλείται να αποδώσει. Όσο για τον Χρηστίδη, η λογική λέει πως φέτος θα είναι πιο ενεργός, με τις ευκαιρίες να τον περιμένουν.
Κλήθηκε να μετατρέψει το ban σε πλεονέκτημα
Μετά την λήξη της περσινής σεζόν υπήρξε αρκετή κινδυνολογία αναφορικά με το επίπεδο της νέας ομάδας, η οποία πήγαζε: α) από το γεγονός πως ο Άρης δε θα μπορούσε να αποκτήσει παίκτες από την αγορά του εξωτερικού και β) από το ούτως ή άλλως "σφιχτό" πορτοφόλι που έχει στην διάθεση της η ΚΑΕ. Πολλοί θεωρούσαν πως αν η περσινή περίοδος ήταν πρωτόγνωρα δύσκολη για τους κίτρινους, αυτή που έρχεται θα ήταν ακόμη δυσκολότερη κι ο πήχης θα παρέμενε σε ασυνήθιστα χαμηλά επίπεδα (αποφυγή υποβιβασμού, απλή είσοδος στην οκτάδα) αναλογικά με την παράδοση του οργανισμού. Είναι γεγονός πως η απαγόρευση μεταγραφών περιόρισε σε μεγάλο βαθμό τις διαθέσιμες επιλογές του σχεδιασμού. Είναι επίσης γεγονός πως αν κάποια περίπτωση "στράβωνε" για τον Άρη, εναλλακτικές δε διαφαίνονταν στον ορίζοντα. Όμως, κάπου έδω οφείλουμε να βγάλουμε το καπέλο στην διοίκηση και τον προπονητή, οι οποίοι κατάφεραν όχι μόνο να αφήσουν στην άκρη τις μεγάλες αυτές δυσκολίες, αλλά και να φτιάξουν εν τέλει ένα ρόστερ που, σε θεωρητικό επίπεδο τουλάχιστον, φαντάζει ορθολογικό και ποιοτικό, τηρουμένων των αναλογιών.
Ο Άρης κατάφερε με υπομονή και στοχευμένες κινήσεις να πάρει όλους τους παίκτες που ήθελε από την Basket League, πλην του T.J. Bray από τον Κολοσσό, ο οποίος πήρε καλό συμβόλαιο στην Γερμανία. Δημιούργησε μια ομάδα με έμπειρους αθλητές που γνωρίζουν άψογα την ελληνική λίγκα και άπαντες προέρχονται από παραγωγική χρονιά. Για ευνοήτους λόγους δεν υπήρχε η δυνατότητα να πάρει κάποιον παίκτη - σταρ, επομένως πόνταρε στο να υπάρξει ένα ομοιογενές σύνολο, με "εργαλεία" που έχουν αποδείξει πως μπορούν να είναι υπάκουοι στο πλάνο του προπονητή τους. Οι μονάδες που αποκτήθηκαν θα χρειαστούν σαφώς λιγότερο χρόνο προσαρμογής σε σύγκριση με αντίστοιχες που θα έρχονταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το σύνολο του Άρη μπορεί να αποκτήσει χημεία και να "ρολάρει" ταχύτερα από άλλες ομάδες της κατηγορίας, που επίσης άλλαξαν τα 2/3 των ρόστερ τους. Καλώς ή κακώς, έστω κι αν αυτή η διαδικασία έγινε κατ' ανάγκη, ο Άρης περιόρισε το ρίσκο στις προσθήκες του, βάζοντας στη μηχανή του παίκτες που τους ξέρει - και τον ξέρουν. Θα θυμάστε πως πέρσι ήρθαν στη Θεσσαλονίκη Petway, Benson και Vaughn, παίκτες με πολύ καλά βιογραφικά και περγαμηνές, όμως ουδείς τους έπιασε ή μακροημέρευσε στην ομάδα.
Άρα λοιπόν, εάν κάποιος δε γνώριζε εκ των προτέρων τις ιδιαιτερότητες υπό τις υποίες δούλεψε τους θερινούς μήνες το σταφ του Άρη, ενδεχομένως να θεωρούσε πως οι κινήσεις πραγματοποιήθηκαν υπό καθεστώς κανονικότητας κι όχι περιορισμών. Το recruiting, αν και αρκετά νωρίς να πούμε κάτι τέτοιο, παίρνει σε πρώτη φάση καλό βαθμό και αυτό θα το αντιληφθούμε καλύτερα παρακάτω, όπου μελετάμε αναλυτικότερα τη στελέχωση της ομάδας.
Το ρόστερ, pt. 1: Backcourt
Ιθύνων νους της περιφέρειας θα είναι ο Λευτέρης Μποχωρίδης. Ο νέος αρχηγός του Άρη έχει την ποιότητα να ανταποκριθεί στην Ελλάδα είτε σαν δημιουργός ως καθαρός άσσος, είτε ως σκόρερ. Το μέγεθος του σε συνάρτηση με το ότι δε φοβάται την επαφή τον βοηθά να είναι αρκετά αποτελεσματικός στα drives, όμως από την άλλη θα πρέπει να γίνει πιο αξιόπιστος από το τρίποντο (30% τη σεζόν 2017-18), προκειμένου να καταστεί συνολικά πιο απειλητικός. Πάντως, αξίζει να τονίσουμε πως παρά τα μέτρια ποσοστά του, ο "Μπόχω" εμφανίζει τρομερή συνέπεια όταν τα τρίποντα που επιλέγει δεν είναι... τα κλασικά. Τι εννοούμε; Πως όταν εκτελεί από απόσταση μεγαλύτερη των 7 μέτρων, είναι αποτελεσματικότερος. Έχει τρομερό range, βάζει μεγάλη καμπύλη κι αυτό τον καθιστά απρόβλεπτα επικίνδυνο για την αντίπαλη ομάδα, κάτι που είδαμε πολλές φορές πέρσι. Ο Μποχωρίδης ένιωθε άνετα όταν ο αντίπαλος αμυντικός του έδινε κάποιο μικρό περιθώριο στο χώρο να σουτάρει από μακριά, δε φοβόταν αυτές τις προσπάθειες. Χαρακτηριστικά θα θυμάστε ορισμένα τέτοια εύστοχα σουτ στο Βενετόκλειο, στα Τρίκαλα, αλλά και στη Νέα Σμύρνη. Σε κάθε περίπτωση, οι προσδοκίες για τον captain της ομάδας είναι μεγάλες, η παραμονή του σκόρπισε αισιοδοξία και η γενικότερη εκτίμηση είναι πως φέτος θα είναι ακόμη καλύτερος, συγκριτικά με πέρσι. Τώρα, αν έχει τη στόφα του ηγέτη κι αν θα καταφέρει να γίνει ο απόλυτος floor general των κιτρίνων, είναι κάτι που θα πρέπει να το δούμε σε βάθος χρόνου.
Για τον Δημήτρη Φλιώνη, η σεζόν 2017-18 ήταν η πρώτη του "γεμάτη" με τον Άρη, με σαφές κι ενεργό ρόλο στο ροτέισον, είτε του κόουτς Γιαννάκη αρχικά, είτε του Βαγγέλη Αγγέλου στο κλείσιμο της σεζόν. Αμφότεροι τον εμπιστεύθηκαν κι ο 21χρονος combo guard τους δικαίωσε, έχοντας ως αποκορύφωμα την εξαιρετική εμφάνιση του στο do-or-die παιχνίδι της 24ης αγωνιστικής με τον Πανιώνιο (12π, 7ρ, 1α) στο Αλεξάνδρειο, όπου ήταν ο MVP. Σε γενικές γραμμές θα λέγαμε πως ο ταλαντούχος Φλιώνης αποτέλεσε μια από τις πιο θετικές παρουσίες της σεζόν για τους κίτρινους, υπό την έννοια πως κατάφερε να αναδειχθεί σε μια προβληματική περίοδο για την ομάδα, αφήνοντας παράλληλα κι αισιόδοξα μηνύματα αναφορικά με το μέλλον του. Μπορεί να αποτελέσει σημαντικό κεφάλαιο στον Άρη των επόμενων ετών, αρκεί να συνεχίσει να βελτιώνει το παιχνίδι του. "Φόρτωσε" στις πλάτες του μια χρονιά εμπειριών, κατά την οποία έμαθε να παίζει κάτω από μεγάλη πίεση. Το γεγονός αυτό, όπως είναι φυσικό, τον "σκληραγώγησε".
Μπορεί πέρσι ο Gary Bell να μην έβγαλε μάτια με την απόδοση του, όμως σίγουρα δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός πως σε κρίσιμα παιχνίδια της ομάδας στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος, δήλωσε "παρών". Όπως είπαμε και νωρίτερα, ο 25χρονος Αμερικανός σούτινγκ γκαρντ "λύθηκε" υπό την καθοδήγηση του Βαγγέλη Αγγέλου κι ήταν σαφώς πιο ανεβασμένος σε σχέση με τις ημέρες του κόουτς Γιαννάκη στην ομάδα. Ο Bell ήταν ασταθής, με πολλές μεταπτώσεις στην απόδοση του και μέτρια ποσοστά στην επίθεση. Παρ' όλα αυτά, στα καλά του διαστήματα έδειξε πως πρόκειται για σοβαρό και συνεπή παίκτη, που δεν θα υπερβάλλει στις προσπάθειες του και θα παίξει για την ομάδα. Δεν μπορεί να προσφέρει στον άσσο, αλλά έχει καλές κινήσεις χωρίς την μπάλα και πλέον έχει και το αβαντάζ πως δεν είναι rookie στην ομάδα, αλλά "παλιός". Οι απαιτήσεις μεγαλώνουν κι εκτιμώ πως εάν το γενικότερο περιβάλλον της ομάδας βγάλει "υγεία", ο Bell θα είναι ένας από τους παίκτες που η βελτίωση θα έρχεται παιχνίδι με παιχνίδι. Είναι ο μοναδικός ξένος παίκτης (από τους εννέα συνολικά που πέρασαν από το περασμένο καλοκαίρι) που "επιβίωσε", κι αυτό σίγουρα δεν είναι τυχαίο αναφορικά με την αξία και το χαρακτήρα του.
Η επιστροφή του Δημήτρη Βεργίνη στον Άρη ύστερα από μια πενταετία, έρχεται να λειτουργήσει ευεργετικά για ολόκληρο το backcourt, από την άποψη πως ο 31χρονος γκαρντ μπορεί να αποτελέσει τον παίκτη - εγγύηση της γραμμής. Αυτόν δηλαδή που σταθερά θα είναι σε θέση να δώσει πράγματα, όπως έκανε παλαιότερα στην ομάδα ο Βασίλης Ξανθόπουλος ως back up των βασικών. Ο πρώην παίκτης του Λαυρίου έμοιαζε πέρσι πιο ώριμος από ποτέ και, παρά το γεγονός πως δεν ήταν ο πρώτος τροχός της αμάξης στους "μεταλλωρύχους", κατάφερε να είναι άκρως σημαντικός για το σύνολο, προσφέροντας ισορροπία, σωστό έλεγχο του ρυθμού και 10 με 15 ποιοτικά λεπτά ανά παιχνίδι. Παίκτης που στην καλή του μέρα θα γράψει ασίστ, ενώ έχει κι ελάχιστα λάθη στο ενεργητικό του. Ο Βεργίνης δε θα κάνει την διαφορά στο νέο Άρη, όμως θα είναι χρήσιμος και μένει να δούμε αν θα του ταιριάξει ο ρόλος του... "μέντορα" για τα υπόλοιπα γκαρντ της ομάδας.
Πάμε τώρα και στον παίκτη που προκάλεσε τη μεγαλύτερη συζήτηση όλων το φετινό καλοκαίρι. Δεν είναι άλλος από τον Lucky Jones, μια μεταγραφή που έκανε αίσθηση για πολλούς λόγους.Ένας από αυτούς ήταν πως μιλάμε για μετακίνηση από τον έναν αιώνιο στον άλλο και κάτι τέτοιο ποτέ δεν περνά απαρατήρητο. Ωστόσο, κι από καθαρά αγωνιστική άποψη, η συγκεκριμένη προσθήκη έχει "ψωμί". Ο πρώην γκαρντ-φόργουορντ του ΠΑΟΚ έκανε πολύ καλή σεζόν στην Πυλαία (7.9π, 5.1ρ, 0.9α, 0.7κλ, 9.3 ranking) όντας ένας από τους σταθερότερους παίκτες του δικεφάλου. Ο 25χρονος Αμερικανός θα δώσει συνοχή στο σύνολο, καθώς μπορεί να προσφέρει σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού. Βγάζει ενέργεια, συνήθως παίζει με αυτοπεποίθηση και σιγουριά, είναι ταχύς, μαζεύει ριμπάουντ, είναι αφοσοιωμένος στην άμυνα και μπορεί να δώσει λύσεις στο σκορ, κυρίως στο ανοικτό γήπεδο. Πρόκειται για μια μονάδα αρκετά ταιριαστή με τα "θέλω" του κόουτς Αγγέλου, έτσι όπως τον έχουμε συνηθίσει να δουλεύει στις ομάδες του. Θα χαρακτήριζε κανείς τον Jones ως αντί-σταρ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχει την προσωπικότητα και την ποιότητα για να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις. Χωρίς αμφιβολία, ήταν ένας από τους καλύτερους ξένους της λίγκας που βγήκαν στην αγορά ως ελεύθεροι κι ο Άρης σωστά έπραξε και ασχολήθηκε με την περίπτωση του.
Σχετικά με τον παίκτη - μπαλαντέρ της περιφέρειας (υπό την έννοια πως μπορεί να καλύψει όλες τις θέσεις από 1-3) Boris Dallo, θα παραθέσουμε ένα παλαιότερο απόσπασμα, για να τον περιγράψουμε: Πρόκειται για έναν παίκτη σε εξαιρετική ηλικία, με αρκετά περιθώρια βελτίωσης και εξέλιξης. Γνωρίζει πλέον καλά το ελληνικό πρωτάθλημα, αφού πέρασε τη σεζόν αγωνιζόμενος σε 22 ματς με τον Πανιώνιο, για 28 λεπτά κατά μέσο όρο, έχοντας βασικό ρόλο και σημαντικό μερίδιο ευθύνης σε νίκες. Ο Γάλλος, ο οποίος έχει διατελέσει κατά χρονική σειρά παίκτης των Πουατιέ, Παρτιζάν, Αντίμπ στην Ευρώπη και Long Island Nets στην G-League των ΗΠΑ, είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο. Πολυσύνθετος, με αρκετές αρμοδιότητες στο παρκέ, καλύπτει “τρύπες” και “δένει” την πεντάδα, ως ένα κλασσικό παράδειγμα του όρου glue-guy. Η άμυνα είναι ένα από τα δυνατά του χαρτιά, καθώς με ύψος 1.95μ. και γερό σκαρί, απέδειξε πως μπορεί να μαρκάρει στην Ελλάδα όλους τους παίκτες μιας περιφερειακής γραμμής. Επιθετικά δεν κατάφερε να διακριθεί ιδιαίτερα με τους 7.5 πόντους του (51% διπ, 31% τριπ, 54% βολές), αλλά έδειξε πως με έναν καλό σκόρερ στο πλευρό του, όπως ήταν ο Brazelton, νιώθει σαφώς πιο άνετα κι αναδεικνύεται περισσότερο κι η δική του δουλειά.
Αυτό που έλειπε από την κίτρινη περιφέρεια, ήταν ένας κλασσικός σουτέρ, δουλειά την οποία πλέον μπορεί να αναλάβει ο Γιώργος Αγγέλου, πρωταθλητής της Α2 πέρσι με το Περιστέρι. Ο παλιός παίκτης του Saint Francis στο NCAA έχει ως δυνατό χαρτί στο παιχνίδι του το μακρινό σουτ (44% πίσω από το τόξο πέρσι στην Α2 και 40% ποσοστό καριέρας σε 82 παιχνίδια του κολλεγιακού πρωταθλήματος). Δεν αναμένεται να είναι πρωταγωνιστής, σε μια ούτως ή άλλως "γεμάτη", αριθμητικά, περιφερειακή γραμμή, αντιθέτως περιμένουμε να τον δούμε σε πιο "ειδικούς" ρόλους. Μπορεί η εικόνα που έχουμε να μην είναι πλήρης, αλλά ο γιος του κόουτς συγκεντρώνει ορισμένα στοιχεία (νεαρός, καλή σωματοδωμή, αθλητικός και σουτέρ) τα οποία σε κάνουν να πεις "γιατί όχι;" Ένας σουτέρ πάντα είναι χρήσιμος και ποτέ δεν περισσεύει σε ένα σωστά δομημένο σύνολο, και τα παραδείγματα είναι πολλά.
Συνοψίζοντας, εκτιμώ πως η επικρατέστερη τριάδα για να ξεκινά στα παιχνίδια του Άρη, η λεγόμενη "βασική" δηλαδή, είναι εκείνη με τον Μποχωρίδη σε ρόλο playmaker και τους Bell - Jones στα φτερά, η οποία μπορεί να μην παρέχει θεωρητικά μεγάλη αξιοπιστία στο σουτ (κι αυτό είναι ζήτημα καθώς ο Άρης δεν θα το βρει από τους ψηλούς του), όμως φαντάζει αρκετά συμβατή μεταξύ της, έχει μέγεθος και δύναμη. Είναι βέβαιο πάντως πως μπορούν να δημιουργηθούν αρκετά σχήματα, ανάλογα φυσικά και με τον αντίπαλο, έχοντας όλα ως κοινό παρανομαστή την αμυντική στιβαρότητα του backcourt.
Το ρόστερ, pt. 2: Frontline
Στην γραμμή κρούσης του Άρη ανήκουν πια οι δύο περσινοί ψηλοί της Κύμης, McGhee και Kyser, καθώς κι οι Harris και Σλαφτσάκης, από τον Κολοσσό και τα Τρίκαλα αντίστοιχα. Στην ομάδα εξακολουθεί να βρίσκεται ο νεαρός Βασίλης Χρηστίδης, ενώ έχει προωθηθεί κι ο 18χρονος Στράτος Βουλγαρόπουλος, με ύψος που ξεπερνά τα 215 εκατοστά. Έξι παίκτες για δύο θέσεις* λοιπόν και πάμε να δούμε πιο διεξοδικά πώς αναμένεται να βοηθήσουν τα νέα πρόσωπα που θα χρειαστεί να τραβήξουν και το περισσότερο κουπί.
(*Ο αριθμός είναι ικανοποιητικός ωστόσο δεν είμαι βέβαιος για το αν μπορεί να καλυφθεί κάποιο κενό, σε περίπτωση ενός σοβαρού τραυματισμού ή τέλος πάντων εάν απουσιάσει κάποιος βασικός. Εκτός κι αν ο κόουτς Αγγέλου είναι πλήρως αποφασισμένος να στηρίξει τους νεαρούς του, σε ένα τέτοιο σενάριο)
Ο Gary McGhee (φωτό παραπάνω) πέρασε πέρσι την δεύτερη σεζόν του στην Ελλάδα, καθώς παλαιότερα (τη σεζόν 2015-16) είχε αγωνιστεί με επιτυχία και στον Κολοσσό Ρόδου. Είχε μεστή χρονιά με την Κύμη, κατά την οποία σε 25 εμφανίσεις μέτρησε 10.1 πόντους (55% στα δίποντα, 53% στις βολές), 7.7 ριμπάουντ, 1 ασίστ, 1 τάπα και 13.8 ranking μέσο όρο ανά 23 λεπτά στο παρκέ. Ήταν ένας από τους βασικούς πυλώνες στην άκρως επιτυχημένη πορεία της ομάδας του, η οποία παρότι ξεκίνησε άσχημα τη σεζόν και με στόχο να αποφύγει τον υποβιβασμό, τελικά μπήκε στα playoffs. Σε αρκετές περιπτώσεις κινήθηκε σε ρυθμούς double double, ξεχωρίζοντας ως ένας από τους καλύτερους center της Basket League. Διαθέτει πια αρκετή εμπειρία στα 30 του χρόνια κι είναι δεδομένο πως ο Άρης "τσίμπησε" έναν παίκτη - εγγύηση, που ξέρει τι μπορεί να του προσφέρει.
Από την άλλη πλευρά, ο 27χρονος Michale Kyser είναι πιο ελαφρύς κι ευκίνητος συγκριτικά με τον συμπαίκτη του. Το μέγεθος του, με ύψος στα 2.08 μέτρα., είναι ταμάμ για τα δεδομένα της λίγκας και σε συνδυασμό με την έφεση του στο επιθετικό ριμπάουντ, αποτέλεσε πέρσι έναν από τους πιο αξιόπιστους ψηλούς του πρωταθλήματος. Είναι καλός σε αυτό που συχνά αποκαλούμε "βρώμικες δουλειές" και αναλογικά με τον όχι πολύ μεγάλο χρόνο συμμετοχής του (κάτι λιγότερο από 16 λεπτά σε 22 αγώνες), κατάφερε να "γράψει" μια άκρως συμπαθητική στατιστική με 6.7 πόντους, 5 ριμπάουντ (3.2 εκ των οποίων ήταν επιθετικά), 1.8 τάπες και 10.1 ranking. Πολύ σημαντικό επίσης, το γεγονός πως όποτε πηγαίνει στη γραμμή των προσωπικών, συνήθως είναι αρκετά εύστοχος, με το ποσοστό του να αγγίζει το 77%, ενώ ταυτόχρονα φανέρωσε και δείγματα καλού finisher με 63% στα δίποντα, τελειώνοντας αρκετές φάσεις κοντά στο καλάθι με κάρφωμα.
Για την θέση "4" ο Άρης έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Ramon Harris, ο οποίος ξεχώρισε πέρσι (9.1π, 5.3ρ, 1.9α, 1.4κλ, 10.4 ranking) με τον Κολοσσό στην παρθενική του σεζόν στην Ελλάδα. Ένας forward με μικρή ευρωπαϊκή εμπειρία, καθώς πέρασε τα περισσότερα χρόνια της μέχρι τώρα καριέρας του στην G League. Παρ' όλα αυτά, έδειξε πως μπορεί να σταθεί ικανοποιητικά στο απαιτητικό από τακτικής άποψης ελληνικό πρωτάθλημα (εν αντιθέσει με την πιο "χαλαρή" αναπτυξιακή λίγκα) και κατ' επέκταση στο μπάσκετ της Ευρώπης. Ακόμη ένας καλός ριμπάουντερ στο ρόστερ του Άρη και γενικότερα ένας παίκτης με πολύ "γεμάτο" αγωνιστικό πακέτο, με μοναδικό μελανό σημείο στο παιχνίδι του την απογοητευτική συγκομιδή του (42%) στις βολές. Είναι αθλητικός, αλλά ίσως κάπως soft για την θέση, όμως πρέπει να αναλογιστούμε πως χρονικά ήταν η τελευταία προσθήκη ξένου της ομάδας και το ρόστερ είχε ήδη γεμίσει με "σκληράδα" σε άλλες θέσεις, που σημαίνει πως το χάντικαπ αυτό καλύπτεται. Και στη συγκεκριμένη θέση, ο Άρης κατάφερε να κάνει μια ακόμη καλή και ασφαλή επιλογή. Δύσκολα θα βρει κανείς πιο "ταιριαστό" forward στη νέα ομάδα των κιτρίνων από την δεξαμενή της Basket League.
Ο Άρης απέκτησε και τον Διαμαντή Σλαφτσάκη (5.7π, 2.7ρ, 1.3α, 0.9κλ) των Τρικάλων, προκειμένου να δώσει βάθος στη θέση του power forward, έναν αθλητή που παρότι είναι μόλις 24 ετών μετρά ήδη κοντά στις 150 συμμετοχές στην ελληνική λίγκα. Δεν κατάφερε πέρσι να ξεφύγει από την μετριότητα των Τρικάλων, ωστόσο σε μια καλύτερη και πιο ποιοτική ομάδα όπως ο φετινός Άρης, ο αθλητικός forward μπορεί να είναι χρήσιμος και να δει την καριέρα του να ανεβαίνει ξανά, ύστερα από μια δύσκολη χρονιά. Η εμπειρία δεν του λείπει και το γεγονός πως "σκίζεται" στο παρκέ για χάρη του πλάνου της ομάδας προϊδεάζουν θετικά. Κάπου εδώ αξίζει να κρίνουμε επίσης θετικά την επιλογή του κόουτς Αγγέλου να προτιμήσει έναν παίκτη με δίψα και κίνητρο, αντί για κάποιον βετεράνο Έλληνα. Αμφότερες οι πλευρές μπορούν να βγουν κερδισμένες από αυτή τη συνεργασία.
Η νέα εποχή ανεβάζει (ξανά) τον πήχη
Επί της ουσίας, ο νέος Άρης περιμένουμε να είναι καλύτερος και πιο αποτελεσματικός από τον περσινό. Θα στηριχθεί στην έδρα, την οποία πέρσι δεν αξιοποίησε στον απαιτούμενο βαθμό. Η λογική λέει πως δεν θα κινδυνέψει και θα κοιτάξει αρκετά ψηλότερα, αρκεί να "δέσει" όσο το δυνατόν ταχύτερα. Υπό την καθοδήγηση του κόουτς Αγγέλου και λαμβάνοντας υπόψη παλαιότερες δουλειές του, αναμένουμε μια στιβαρή ομάδα, με ισορροπία και αρχές στο παιχνίδι της, που θα παλεύει για τις κατοχές και δε θα τις χαρίζει εύκολα. Παίκτες που θα συνεισφέρουν όλοι από λίγο, με το σύνολο να παίρνει ώθηση από την πλευρά του παρκέ όπου θα αμύνεται. Δεν είναι ώρα για πολλά λόγια (από τη στιγμή που δεν έχουμε δείγματα από επίσημα ματς), καθώς στην παρούσα φάση η λίγκα έχει ομάδες πιο έτοιμες και σε καλύτερο μομέντουμ από τον Άρη (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Προμηθέας). Όμως εάν οι Θεσσαλονικείς καταφέρουν να είναι ανταγωνιστικοί απέναντι τους, τότε η πορεία τους θα είναι αναμφίβολα καλύτερη από πέρσι, με την επιστροφή στα playoffs να θεωρείται δεδομένη.
Όσον αφορά την ευρωπαϊκή συμμετοχή, ο Άρης ξεκινά σε περίπου δύο εβδομάδες τις υποχρεώσεις του στα προκριματικά του Champions League με αντίπαλο την Ντιναμό Τιφλίδας. Για να μπει σε όμιλο (τον πρώτο που περιέχει Λε Μαν, Αβελίνο, Μπάνβιτ, Λούντβιχσμπουργκ, Βέντσπιλς και Ανβίλ) θα πρέπει να περάσει τρεις γύρους συνολικά. Η αποστολή δεν είναι απλή, ωστόσο εάν ξεφύγει από το εμπόδιο των Γεωργιανών, ύστερα θα περιμένει το νικητή του Νίζνι-Πόρτο, ενός ζευγαριού όπου οι Ρώσοι είναι φαβορί. Αυτή θα είναι η πραγματική "μάχη" για τους κίτρινους. Όπως και να 'χει, εάν ο Άρης τα καταφέρει, θα έχει πετύχει μεν κάτι θετικό, αλλά αυτό δεν θα είναι η προτεραιότητα του για φέτος. Έχω την εντύπωση πως σαφώς μεγαλύτερο βάρος θα δοθεί εντός των τειχών, προκειμένου να χτιστεί από την αρχή και με μεθοδικό τρόπο κάτι υγιές, που θα παρουσιάζει παράλληλα και προοπτική για το μέλλον.
Αντί επιλόγου, ένα σύντομο σχόλιο
Διαβάζοντας κανείς τις συνεντεύξεις που δίνουν τις τελευταίες ημέρες οι νεοφερμένοι παίκτες, δεν είναι δύσκολο να διακρίνει την ικανοποίηση τους για το ότι βρίσκονται στον Άρη. Όλοι μιλούν με θετικά λόγια για την διοίκηση, τον προπονητή, τους συμπαίκτες τους, τον κόσμο. Εκτός αυτού, όλοι δείχνουν να αντιλαμβάνονται τον Άρη ως μια μεγάλη ευκαιρία για την καριέρα τους, στοιχείο που ενισχύει το κίνητρο τους. Ακόμη κι η πρόσφατη παρουσία της μπασκετικής ομάδας στο Καυτανζόγλειο για να παρακολουθήσει την αντίστοιχη του ποδοσφαίρου, έχει τη σημασία της. Όχι απλά επειδή πήγε στο γήπεδο, αλλά διότι έβλεπε κανείς πως τους ήταν κάτι ευχάριστο, ειδικά για τους ξένους που ενθουσιάστηκαν, ανεβάζοντας ένα σωρό stories στο Instagram, τραβώντας βίντεο τον κόσμο κι όχι μόνο. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά που εντοπίζω σε σχέση με πέρσι, όπου στον Άρη υπήρχε σχεδόν μόνιμα ένα μάλλον μίζερο κλίμα, που δεν ταίριαζε με την ιδιοσυγκρασία που διακατέχει διαχρονικά το κλαμπ. Ο κόσμος ήδη δείχνει να στηρίζει την ομάδα και να βρίσκεται κοντά της. Υπάρχει ανυπομονησία, καθώς αυτό που χτίζεται βγάζει από τώρα κιόλας υγεία. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ως πού θα φτάσει αυτή η ομάδα, όμως το καλό κλίμα είναι ικανό να της δώσει ακόμη μεγαλύτερη ώθηση.
