Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί πως και γιατί η Μακάμπι των 37 τίτλων σε 38 διοργανώσεις από το 1969 μέχρι το 2007, από τη σεζόν 2007-07 μέχρι και πέρυσι είδε πέντε διαφορετικές ομάδες να κατακτούν έξι από τα έντεκα πρωταθλήματα που ακολούθησαν; Όλα έχουν την εξήγησή τους και δεν είναι μόνο η «φθορά» του χρόνου ή η συνήθεια που εξελίχθηκε σε αγγαρεία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

Τhe Russian Rule

Ενας νόμος λοιπόν και τρεις απεργίες. Ή αλλιώς η αρχή της πτώσης της απόλυτης κυριαρχίας και αυτοκρατορίας της Μακάμπι όταν οι… είλωτες των αντίπαλων ομάδων εξεγέρθηκαν. Ήταν καλοκαίρι του 2005, όταν ο σύνδεσμος επαγγελματιών παικτών, ο αντίστοιχος δικός μας ΠΣΑΚ, αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του. Με όχημα την «αντιγραφή» του περιβόητου Russian rule οι παίκτες απαίτησαν (μέσω απεργίας) την εφαρμογή του και στο πρωτάθλημα της χώρας αφού είχαν βαρεθεί να βλέπουν τη Μακάμπι των 7-8 ξένων και του πλήρους έλεγχου των κέντρων εξουσίας να σαρώνει τους τίτλους, αλλά παράλληλα το μπάσκετ της χώρας να μαραζώνει, με τους Ισραηλινούς παίκτες να «βγαίνουν» με το στανιό και την εθνική ομάδα της χώρας να ζορίζεται ακόμη και να προκριθεί στα Ευρωμπάσκετ...

Τι εστί Russian rule; Πρόκειται για τον κανονισμό που είχαν εφεύρει οι Ρώσοι για το αλήστου μνήμης δικό τους πρωτάθλημα, εκεί γύρω στο 2003, που υποχρέωνε τις ομάδες να χρησιμοποιούν τουλάχιστον δυο γηγενείς παίκτες ανά πάσα στιγμή στην πεντάδα, να έχουν συγκεκριμένο αριθμό ξένων στη 12αδα και πάντα έναν παίκτη κάτω των 20 ετών στο ρόστερ κάθε ματς. Κάτι ανάλογο απαίτησαν και στο Ισραήλ οι παίκτες, προκειμένου να σταματήσει η ασυδοσία της Μακάμπι Τελ Αβίβ, όσον αφορά στη χρησιμοποίηση των Αμερικανών επιβάλλοντάς σε κάθε ομάδα τη χρησιμοποίηση δυο γηγενών ανά πάσα στιγμή στην πεντάδα που βρίσκεται στο παρκέ, γηγενών στους οποίους δεν θα περιλαμβάνονται οι «νατουραλιζέ», προκειμένου να αποφευχθούν και τα παραθυράκια των… ισραηλοποιήσεων (sic).

Φωτό από τις φετινές διαπραγματεύσεις, διακρίνονται εκπρόσωποι παικτών και ομάδων

Ο αρχικός κανονισμός που ίσχυσε από τη σεζόν 2005-06 μάλιστα επέβαλε στις ομάδες τη χρήση (στη 12αδα) τεσσαρων ξένων μεν, χωρισμένων δε σε δυο Αμερικανούς και δυο «Μπόσμαν», παρά τις αρχικές αντιδράσεις της Μακάμπι. Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Η Μακάμπι που εκείνη τη χρονιά έφτασε μέχρι τον τελικό της Ευρωλίγκα όπως έκανε και το 2008 άρχισε να χάνει σιγά-σιγά τη δύναμη και τη δυναμική της. «Κάποια» Χάποελ Χολόν πήρε τον τίτλο από το πουθενά τη σεζόν 2007-08. Ακολούθησε η Γκαλίλ Γκιλμπόα το 2009-10…

Κάπου εκεί, με την Μακάμπι να νιώθει πια στο πετσί της τη δύναμη των αλλαγών, αλλά και την λήξη της πενταετούς διάρκειας συμφωνίας της λίγκας με τον σύνδεσμο παικτών να ολοκληρώνεται στο τέλος της σεζόν 2010-11, ξεκίνησαν και οι μεγάλες συγκρούσεις…Ο Σιμόν Μιζράχι, ως εκπρόσωπος των ομάδων της λίγκας στις συζητήσεις, χρησιμοποιώντας όλη την επιρροή που είχε στον κρατικό μηχανισμό (παλιά του τέχνη κόσκινο) κατάφερε να «παγώσει» την ανανέωση της συμφωνίας λίγκας-παικτών, με αποτέλεσμα η σεζόν 2011-12 να μην ισχύσει κανένας περιορισμός. Αποτέλεσμα; Οι 68 ξένοι της σεζόν 2011-12 στις 12 ομάδες της λίγκας να γίνουν… 86 την επόμενη (αύξηση της τάξης του 26%) και οι γηγενείς παίκτες να βλέπουν τις συμμετοχές τους στο πρωτάθλημα με τα… κυάλια και σχεδόν μόνο σε garbage time αγώνων χωρίς σημασία.

Δεύτερη απεργία

Οι παίκτες βρέθηκαν ξανά στα χαρακώματα. Νέα απεργία την άνοιξη του 2013 με στόχο την επαναφορά του κανονισμού και επειδή κατάλαβαν ότι μετά από δύο χρόνια είχαν χάσει τη δυναμική τους, ακολούθησαν πολύ σκληρή γραμμή. Από τις 17 Μαρτίου εκείνης της χρονιάς η λίγκα μπήκε σε καθεστώς lock out, με τους παίκτες να απέχουν ακόμη και από τις προπονήσεις και μοναδικές ομάδες που την αγνόησαν να είναι (φυσικά) η Μακάμπι Τελ Αβίβ αλλά και η Χάποελ Εϊλάτ.

Για περίπου 20 μέρες το μπάσκετ της χώρας είχε παραλύσει. Ο τότε Υπουργός των σπορ Λιμόρ Λινβάτ είχε πάρει το μέρος των παικτών, λέγοντας πως «δεν μπορεί να υπάρχει λίγκα δίχως Ισραηλινούς παίκτες» και πως «πρέπει να εδραιωθεί η θέση τους στις ομάδες». Όμως εκείνες, με πρωτοπαλίκαρο φυσικά τον Σιμόν Μιζράχι, που ήταν ο εκπρόσωπός τους στις συζητήσεις με τον τότε πρόεδρο του συνδέσμου παικτών Ματάν Ναόρ, δεν δέχονταν να υπογράψουν την επαναφορά του κανονισμού.

Τελικά, πάνω που όλα ήταν έτοιμα να εκραγούν και να διαλυθούν τη λύση έδωσε η παρέμβαση του οργανισμού ΤΟΤΟ, του… ΟΠΑΠ του Ισραήλ, που είναι και από τους βασικούς χορηγούς της λίγκας. Αποτέλεσμα; Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις επανήλθε μεν ο Russian rule, αλλά με διαφορετικά δεδομένα. Τέθηκε ξανά σε ισχύ ο κανονισμός παρουσίας δύο γηγενών ανά πάσα στιγμή στην πεντάδα κάθε ομάδας, αλλά οι ομάδες αύξησαν τους ξένους (ανεξαρτήτως προέλευσης) από τέσσερις σε πέντε για τους αγώνες της λίγκας. Ο πέμπτος ξένος μάλιστα ήταν προαιρετικός, ενώ όποια ομάδα δεν θα χρησιμοποιούσε το «παραθυράκι» του, θα είχε Bonus από τη λίγκα και τους χορηγούς σε χρήματα, που όπως είχε δεσμευθεί τότε ο εκπρόσωπος της ΤΟΤΟ θα έφτανε στο 1,5 εκατομμύριο σέκελ (περίπου 360.000 ευρώ), προκειμένου να το μοιραστούν όσες ομάδες το πράξουν.

Οι παίκτες αρχικά απέρριψαν την πρόταση, αλλά τελικά μετά από νέες διαπραγματεύσεις δέχθηκαν, όταν οι ομάδες υποχρεώθηκαν να συμφωνήσουν στην παρουσία ενός ισραηλινού κάτω των 25 και ενός κάτω των 22 στη 12αδα κάθε, ενώ η ΤΟΤΟ έταξε 250 χιλιάδες σέκελ (60.000 ευρώ) ανά ομάδα ως bonus για τη μη χρησιμοποίηση πέμπτου ξένου.

Τι συμβαίνει σήμερα

Και φτάσαμε στο σήμερα όπου ο σύνδεσμος των παικτών, ενισχυμένος μετά τη συμφωνία του 2013 και με μεγαλύτερη δυναμική δεν περίμενε να φτάσει το τέλος της σεζόν για να ζητήσει την συνέχιση της εφαρμογής του κανονισμού και μετά το πέρας του 2017-18. Αρχές Μαϊου οι παίκτες ζήτησαν συνάντηση με τους εκπροσώπους της λίγκας και των ομάδων, αλλά αμφότεροι αγνόησαν το αίτημα. Όταν στις 24 του μήνα οι παίκτες κατέβασαν ρολά, και οι δύο υποχρεώθηκαν να ασχοληθούν έστω και με καθυστέρηση.

Η Υπουργός των Σπορ Μίρι Ρεγκέβ στη συνάντηση με τους εκπροσώπους των παικτών

Η νυν Υπουργός των σπορ Μίρι Ρεγκέβ, σε μία προσπάθεια να βρει μία μέση λύση στο άκουσμα της απεργίας, πρότεινε να ισχύσει μία μεταβατική σεζόν για το 2018-19, με τις ομάδες να μπορούν να χρησιμοποιούν πλέον μέχρι έξι ξένους αλλά όσες δεν κάνουν χρήση του κανονισμού να παίρνουν bonus σε χρήματα για κάθε λιγότερο ξένο παίκτη στη 12αδα. Πρόταση που απορρίφθηκε φυσικά από τους παίκτες, με αποτέλεσμα η λίγκα να ανακοινώσει ότι σταματάει το πρωτάθλημα…

Υπό τον φόβο της πλήρους διάλυσης και με την παρέμβαση για μία ακόμη φορά των κρατικών λειτουργών, όλες οι πλευρές έκατσαν στο ίδιο τραπέζι και το μόνο που αποφάσισαν προκειμένου να ολοκληρωθεί κανονικά η σεζόν ήταν η υπογραφή μνημονίου συνεργασίας υπό τις εξής προϋποθέσεις. Να ισχύσει ο Russian rule και για τη σεζόν 2018-19, να δημιουργηθεί επιτροπή που θα εξετάσει από μηδενική βάση τα δεδομένα και να βρει μία κοινά αποδεκτή λύση μέχρι την 1η Αυγούστου 2018. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε από τη σεζόν 2019-20 οι ομάδες θα μπορούν να χρησιμοποιούν μέχρι πέντε ξένους, αλλά μέχρι τρεις στην ανά στιγμή αγώνα στην πεντάδα τους, πληρώνοντας όμως ένα είδος «φόρου πολυτελείας» για τη χρήση πέντε ξένων, ενώ όσες ομάδες χρησιμοποιούν λιγότερους, θα λαμβάνουν χρηματικά bonus από τους χορηγούς και από τον… κουμπαρά που θα μαζεύονται τα χρήματα, από εκείνες που πληρώνουν τον ειδικό «φόρο».

Κάτι μας λέει ότι η εκεχειρία δεν θα κρατήσει για πολύ…

Πηγές

www.Haaretz.com
Jpost.com
One.co.il
israelhayom.co.il