Υπέρ

* Πολλοί νεαροί Έλληνες. Ο Άρης έχει την τύχη να διαθέτει στις τάξεις του δύο εξαιρετικά ταλαντούχους αθλητές, όπως είναι οι Χρηστίδης (σέντερ, 19 ετών) και Φλιώνης (κόμπο γκαρντ, 20 ετών). Τους είδαμε το καλοκαίρι στο Ευρωμπάσκετ των Κ20 στην Κρήτη κι οι εντυπώσεις που άφησαν ήταν κάτι παραπάνω από θετικές. Αμφότεροι αποτελούν μεγάλα κεφάλαια για την ομάδα, ενώ σημαντικό είναι και το γεγονός πως μετρούν λεπτά συμμετοχής ως παίκτες του Άρη από πέρσι. Δεν είναι πια πρωτάρηδες, έχουν ήδη αποκομίσει κάποιες χρήσιμες εικόνες και φέτος θα κληθούν να κάνουν μερικά ακόμη βήματα προς τα εμπρός. Μαζί τους βρίσκονται και οι Καλαϊτζάκης, Δίπλαρος και Πουλιανίτης, παιδιά τα οποία επίσης αναμένεται να έχουν τις ευκαιρίες τους από το τεχνικό τιμ της ομάδας μέσα στη χρονιά.

* Ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Η παρουσία της θρυλικής αυτής φιγούρας στον πάγκο του Άρη αρκεί από μόνη της για να ανεβάσει σημαντικά το πρεστίζ της φετινής ομάδας. Ο Νικαιώτης κόουτς βάζει πλάτη σε μια σεζόν που δεν ξεκινά με τους καλύτερους δυνατούς οιωνούς είναι η αλήθεια, αποτελώντας πηγή έμπνευσης τόσο για τους παίκτες του, όσο και για το κοινό της ομάδας ώστε αυτό να στηρίξει ενεργά την προσπάθεια του. Ο Γιαννάκης, πέρα από προπονητής υψηλού επιπέδου, είναι κι ένας ευφυέστατος άνθρωπος που σίγουρα γνωρίζει τις αντιξοότητες του εγχειρήματος που αναλαμβάνει. Από τον Άρη αποχώρησαν το καλοκαίρι 9 παίκτες, οι περισσότεροι εξ' αυτών βασικά στελέχη της περσινής ομάδας, ωστόσο αν δεν μπορεί ο Γιαννάκης να κάνει restart σε έναν οργανισμό με τον οποίο έχει συνδέσει την καριέρα του, τότε ποιος μπορεί; Η διοίκηση των κιτρινόμαυρων έχει κάνει την ιδανική επιλογή στο θέμα του προπονητή κι αυτό θα το αντιληφθούμε καλύτερα αν εστιάσουμε και σε άλλες παραμέτρους, πέραν των καθαρά αγωνιστικών ζητημάτων.

Κατά

* Αβεβαιότητα στα διοικητικά. Οι εξελίξεις στον Άρη κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, όσον αφορά τη στελέχωση της ομάδας, κυλούσαν με ρυθμούς... χελώνας. Ο Άρης άργησε πολύ να κλείσει το ρόστερ του, αφού αναπόφευκτα στο μπάτζετ έπεσε γερό ψαλίδι λόγω προσωπικού κωλύματος του διοικητικού ηγέτη και βασικού χρηματοδότη του κλαμπ, Νίκου Λάσκαρη. Συν τοις άλλοις, οι οφειλές προς παίκτες που πέρασαν από τον Άρη τους περασμένους μήνες έφεραν την διοίκηση αντιμέτωπη με κάμποσες προσφυγές, γεγονός αν μη τι άλλο άξιο προβληματισμού. Σε επίπεδο μάνατζμεντ, ο Άρης δεν διανύει και τις καλύτερες του μέρες ως οργανισμός κι αυτό μπορεί να το διακρίνει ακόμη κι ένας τυφλός. Κακά τα ψέμματα, η συγκεκριμένη κατάσταση δεν βοηθά το κλαμπ να λειτουργεί υπό ένα πρίσμα σιγουριάς κι ασφάλειας.

* Ξένοι - στοιχήματα. Φυσικό επακόλουθο της κατάστασης που μόλις εξηγήσαμε. Ο Άρης ήταν αναγκασμένος να προχωρήσει σε κάποιες κινήσεις όχι ιδιαίτερα υψηλού κόστους, προκειμένου να γεμίσει το ρόστερ του. Ο Ουϊβερ κάποτε έπαιζε στην Οκλαχόμα, αλλά τα τελευταία χρόνια είχε χαθεί από το προσκήνιο. Ο Μοράντ είναι παίκτης που μόλις βγήκε από το κολέγιο κι υπέγραψε στον Άρη αφού νωρίτερα έπρεπε να περάσει από tryout. Ο Μπελ είναι επίσης νεαρός και παρότι πραγματοποίησε πέρσι ορισμένες καλές εμφανίσεις στο Champions League, κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στην φωτιά πως θα "βγει". Μέχρι κι ο Πέτγουεϊ αποτελεί τρόπον τινά ένα στοίχημα. Θα δούμε παρακάτω γιατί.

Μία καλή πεντάδα

Καλύτερες μεταγραφές

Ο μπαρουτοκαπνισμένος πλέον Γιάννης Αθηναίου μπορεί να μην κατείχε ποτέ του ρόλο πρωταγωνιστή στον Ολυμπιακό, όμως κατά καιρούς ήταν χρήσιμος στους ερυθρόλευκους, λειτουργώντας ως ένα 3&D εργαλείο. Για τον Άρη, πρόκειται για μια προσθήκη από το λεγόμενο πάνω ράφι, η οποία παράλληλα δεν εμπεριέχει παρά ελάχιστο ρίσκο. Θα έλεγα πως κριτήριο για την αγωνιστική αξία του 29χρονου πλειμέικερ δεν αποτελεί η θητεία του στον Πειραιά. Η παρουσία του στην ΑΕΚ τη σεζόν 2014-15, καθώς και το παλαιότερο πέρασμα του από τον Άρη, είναι τα πλέον αντιπροσωπευτικά δείγματα του τι μπορεί να προσφέρει. Πλέον, έχοντας στο ενεργητικό του παραστάσεις από το επίπεδο της EuroLeague, αλλά και συμμετοχές σε επίπεδο Εθνικής Ανδρών, θα πρόκειται περί τεράστιας έκπληξης αν δεν καταφέρει να πετύχει στον Άρη. Θα βοηθήσει πολύ, αλλά μένει να δούμε με ποιον θα ταιριάξει καλύτερα στην περιφέρεια (Βον, Μπελ ή Ουϊβερ).

Η έτερη μεταγραφή που ξεχωρίζουμε είναι εκείνη του Κιθ Μπένσον. Το καλοκαίρι του 2014 ο σέντερ από τις Ηνωμένες Πολιτείες είχε προταθεί στους "αιώνιους", προερχόμενος τότε από μια σούπερ σεζόν στην VTB με την Τσμόκι Μινσκ. Τελικά, στη συνέχεια πράγματι είδαμε τον Μπένσον στην EuroLeague, όχι βέβαια κάπου στην Ελλάδα, αλλά με τα χρώματα της Νεπτούνας. Ο 29χρονος ψηλός δεν είναι... ξύλο απελέκητο, αντίθετα σκαμπάζει αρκετά από μπάσκετ. Δεν είναι ένας σέντερ με άλμα, ταχύτητα που καρφώνει εντυπωσιακά, σαν αυτούς που έχουν γεμίσει τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα τα τελευταία χρόνια, χαρακτηρίζεται καλύτερα ως παλαιάς κοπής. Απειλεί με σουτ από μέση απόσταση, διαθέτει καλές κινήσεις με πλάτη, ενώ διακρίνεται για την αντίληψη και τις τοποθετήσεις του. Κρατήστε επίσης πως τα τελευταία χρόνια έχει εδραιώσει την αποτελεσματικότητα του στις βολές κοντά στο 74%, ποσοστό διόλου άσχημο για 5αρι. Μοναδικός ενδοιασμός - για την ώρα - το γεγονός πως τα τελευταία δύο χρόνια "απείχε" από ανταγωνιστικά πρωταθλήματα, παίζοντας κατά βάση σε G-League (με αρκετές ατομικές διακρίσεις πάντως) και εσχάτως στην Κίνα.

Ο "καινούργιος" Βασιλόπουλος

Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος υπήρξε για μεγάλο διάστημα παίκτης με τεράστια προοπτική, ωστόσο "γονάτισε" από απανωτούς τραυματισμούς στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας. Από το 2015 κι έπειτα, μοιάζει αναγεννημένος, καθώς παρουσιάζεται κάθε χρόνο και καλύτερος, ενώ βγάζει κι έντονη προσωπικότητα στο παρκέ. Πέρσι έκανε καλή χρονιά στην Ρόδο με τον Κολοσσό, παίζοντας σε όλα τα παιχνίδια της σεζόν για περίπου 28' και με σταθερή συνεισφορά σε πολλούς τομείς (7.7π, 5.9ρ, 2α, 1.1κλ). Στα 33 του χρόνια παίρνει και πάλι ένα συμβόλαιο σε μεγάλη ελληνική ομάδα, το οποίο το κέρδισε με το σπάθι του, έχοντας την "υποχρέωση" να αφήσει πίσω του όσα πέρασε. Πρόκειται για μια έξυπνη προσθήκη από πλευράς Άρη, μέσω της οποίας αναμένεται να "μπαλωθούν" τυχόν τρύπες στις θέσεις 3 και 4, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Ο Άρης έχει πολλά νεαρά παιδιά, όπως προείπαμε, τα οποία θα πρέπει να πλαισιώσει με σημαντικούς Έλληνες παίκτες που θα μπορούν να τους κάνουν με την εμπειρία τους ακόμη καλύτερους. Γνωρίζεται άψογα με τον Γιαννάκη κι αναμένεται η συνεργασία τους να φέρει αγωνιστικά κέρδη και στις δύο πλευρές.

Το ερωτηματικό

Θεωρητικά αρκετοί από τους νέους παίκτες θα μπορούσαν να μπουν στην κουβέντα, αλλά μάλλον ο Πέτγουεϊ αποτελεί το μεγαλύτερο "what if" του φετινού συνόλου. Ο συμπαθής Μπρεντ έχει πατήσει τα 32 και τα τελευταία χρόνια μοιάζει αρκετά καταπονημένος από τους τραυματισμούς που αντιμετώπιζε ανά διαστήματα, αρχής γενομένης από την θητεία του στον Ολυμπιακό. Για έναν παίκτη που έχει "φτιάξει" το όνομα του βασιζόμενος στα αθλητικά του προσόντα, η φθορά με το πέρασμα του χρόνου θα είναι όλο και μεγαλύτερη, ενώ κι οι αντοχές, όπως είναι φυσικό, θα μειώνονται. Ο (καλός) Πέτγουεϊ μπορεί να προσφέρει τελειώματα σε φάσεις πάνω από τη στεφάνη και σουτ από την περιφέρεια, καθώς και αμυντικές λύσεις, όχι τόσο στο κομμάτι των επαφών, αλλά κυρίως με ορισμένες τάπες και κλεψίματα λόγω των μεγάλων του άκρων. Με λίγα λόγια, νομίζω πως σε γενικές γραμμές θα είναι χρήσιμος στον νέο Άρη ως ρολίστας, ωστόσο υπάρχουν αρκετοί αστερίσκοι οι οποίοι σχετίζονται κυρίως με το αν θα παραμείνει υγιής, βγάζοντας σειρά αγώνων. Συν τοις άλλοις, δεν πρέπει να παραβλέψουμε πως τα τελευταία δύο χρόνια η καριέρα του ακολουθεί καθοδική πορεία.

Στόχοι και προσδοκίες

Ο όμιλος του Άρη στο Champions League μοιάζει ισορροπημένος, αλλά δεν παύει να είναι βαρύς. Η πρόκριση στην επόμενη φάση δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Φέτος δεν υπάρχουν Μπάκεν Μπέαρς, Ντομζάλε και Ναχαρίγια, ώστε να ελπίζουν οι Θεσσαλονικείς σε πολλές εκτός έδρας νίκες. Ο Άρης θα πρέπει να παλέψει δυνατά και να υπερασπιστεί το παλέ, εάν θέλει να διατηρήσει βάσιμες ελπίδες πρόκρισης. Διαφορετικά, θα χαιρετίσει νωρίς την διοργάνωση. Όσον αφορά τις εντός συνόρων υποχρεώσεις, ο Άρης δίνει τρία ντέρμπι στις πέντε πρώτες αγωνιστικές της Basket League (ΑΕΚ και Ολυμπιακό εντός, ΠΑΟΚ έκτος), γεγονός που επιτάσσει υψηλό βαθμό ετοιμότητας.

Το "κακό" πρόγραμμα της εκκίνησης (παίζει επίσης εκτός έδρας με Κόροιβο και Λαύριο) είναι ικανό να αφήσει πίσω βαθμολογικά τους κιτρινόμαυρους, ωστόσο αυτό, σε περίπτωση που συμβεί, δεν θα πρέπει να τους "ρίξει" ψυχολογικά. Η ομάδα του Γιαννάκη βουτάει απευθείας στα βαθιά, σε μια σεζόν όπου η είσοδος στα playoffs (και το πλασάρισμα σε θέση κοντά στην πρώτη 4αδα) μοιάζει με αδιαπραγμάτευτο στόχο. Από 'κει και πέρα, δεν μπορούμε να πούμε κάτι περισσότερο προς το παρόν, αφού ο νέος Άρης θα αξιολογηθεί καλύτερα σε βάθος χρόνου. Είναι πολύ νωρίς για... μαντεψιές. Το καλεντάρι της ομάδας φαίνεται πιο... στρωτό από τα μέσα Δεκεμβρίου έως τα τέλη Γενάρη, δηλαδή κατά το κλείσιμο του πρώτου γύρου. Θα είναι σαφώς πιο δίκαιο να επανεξετάσουμε το ταβάνι του Άρη εκείνη την περίοδο.