Τον Οκτώβρη βέβαια, κάτι πρέπει να κάνεις και σήμερα είναι ένα τέτοιο πρωινό. Η συννεφιά δεν είναι ούτε ψηλά, ούτε χαμηλά, ακριβώς όπως πρέπει. Με μπουφανάκι κυκλοφορεί κανείς άνετα, η ατμόσφαιρα έχει την καθαρότητα μιας νέας εποχής. Το φθινόπωρο. Τα παιδιά έχουν χαζέψει στην τηλεόραση, θα βγω να περπατήσω , αφού πρώτα τελειώσω με τις μαλακίες που γράφω εδώ. Γιάννη, χρόνια πολλά ρε μλκ.
Ίσως ο μήνας που μόλις μπήκε να κάνει τους μπασκετμπολίστες της χώρας μας να αναθεωρήσουν μερικά πραγματάκια και να βγουν επιτέλους μπροστά να πουν δυο πραγματάκια για την Χρυσή Αυγή, τον φασισμό, την θέση της γυναίκας απέναντι στα πατριαρχικά πρότυπα, τον θάνατο του Χιου Χέφνερ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τους πρόσφυγες και το παρανομο παρκάρισμα. Είναι μάλλον υποχρέωση τους, καθώς τα μικρά παιδιά πρέπει να έχουν προτυπα. Στο παρελθόν , άλλωστε, το έχουν κάνει και κάποιοι συνάδελφοι τους αθλητές με λαμπρό μυαλό, όπως π.χ. ο Βασίλης Κικίλιας, ο Γιώργος Μαυρωτάς, ο Πύρρος Δήμας, ο Παναγιώτης Φασούλας, ο Θοδωρής Ζαγοράκης ή ο Γιώργος Ανατολάκης, οι οποίοι με την γενναία πολιτική τους θέση συνέβαλαν ουσιαστικά στο να πάει μπροστά αυτός ο τόπος. Οκτώβρης είναι, άντε να παίρνουν σειρά σιγά σιγά και οι επόμενοι.
Στο ΝΒΑ , εξάλλου, οι τύποι το χουν πάει πολύ μπροστά και τα έχουν βάλει με κοτζάμ πρόεδρο των ΗΠΑ, και μάλιστα ήδη από τον Σεπτέμβρη. Περιμένετε λίγο ρε μαλακες, εμένα η χρονιά μου ξεκινάει σήμερα. Οι ιδέες που εκφράστηκαν από το στόμα των αστερων είναι πρωτάκουστες. Αν δεν της έλεγαν αυτοί δεν θα τις άκουγε κανένας, πάλι καλά. Φυλετική ισότητα, δημοκρατία, συμπερίληψη, μη-βία και φυσικά δυο λόγια για το πόσο μεγάλη τιμή θα έπρεπε να ήταν κανονικά μία επίσκεψη στον Λευκό Οίκο, η αξία της οποίας ευτελίστηκε πλέον κανονικά από τον μισσαλόδοξο ρατσίσταρο που κυβερνά την αχανή χώρα.
Τρομερό ντεζαβού.
Στο προαύλιο του πανεπιστημίου Wayne State του Ντιτρόιτ, κάπου την άνοιξη του 2004, o ντοκιμαντερίστας Μάικλ Μουρ είχε έρθει με ντουντούκα, έχοντας προ πολλού σκοτώσει μέσα του τον δημιουργό του εκπληκτικού "Bowling for Columbine". Μίλησε για περίπου μία ώρα σε ένα σχεδόν αμιγώς λευκό κοινό ενός ινστιτούτου στην καρδιά των μαύρων συνοικιών, χειροκροτήθηκε όπως του άρμοζε και έφυγε σαν σταρ, έτσι ακριβώς όπως ήταν. Αλλαξε τα φώτα στις επεκτατικές πολιτικές Μπους , μίλησε για το μάταιο του πολέμου στο Ιράκ, για τις εσωτερικές κοινωνικές ανισότητες και για την ένοπλη βία που προκύπτει ως αποτέλεσμα του νόμιμου εμπορίου όπλων. Η ομιλία του δεν έκανε κανέναν απο όσους ήμασταν εκεί σοφότερο, εντούτοις ήταν πανέμορφη και ο καιρός ήταν ο,τι έπρεπε για ένα καφεδάκι στο Royal Oak, την πρώτη ήσυχη συνοικία μετά το 8 mile. Το απόλαυσα από τα χέρια του Fabio, ενός πανύψηλου ρωμαλέου Κροάτη με ξανθιά κοτσίδα και γαλανά ματια, στον οποίον είχαμε διδάξει την τέχνη του φραπέ.
Η ζωή συνεχίστηκε.
Την επόμενη εβδομάδα στην τάξη μου συνέβησαν τα εξής. Μία μαύρη μαθήτρια ενημέρωσε πως δεν θα ξαναπαραστεί στο μάθημα , καθώς ήταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, κάτι που περιέργως δεν φαινόταν μέχρι τότε. Την ρώτησα αν χρειάζεται κάτι ιδιαίτερο και μου είπε "σίγουρα όχι αυτό το παιδί". Επίσης, ένα αλλο κορίτσι ήρθε με μαυρισμένο μάτι. Μου ψιθύρισαν διάφορα, αλλά δεν ρώτησα τίποτα, ως ένας κανονικός 24χρονος ανεύθυνος βοηθός. Δεν το έχω αποβάλει από μέσα μου αυτό, το ομολογώ. Τέλος, τους έβαλα ένα τεστ, όπου τα πήγαν σχεδόν όλοι σκατά. Τον Νοέμβρη ο Μπους είχε επανεκλεγεί , όχι ακριβώς πανηγυρικά, αλλά μέσω απόλυτα δημοκρατικών διαδικασιών.
Μισό λεπτό να σας πω τι είναι αυτό το σκατομέρος. Η ρητορική για ανθρώπινα δικαιώματα, ισότητα, ειρήνη και δημοκρατία είναι παντού. Εκτός από τους κλασικά κολλημένους με την ανωτερότητα της λευκής φυλής (white supremacists) και κάποιους ακόμη , όλοι οι υπόλοιποι διακυρρήσσουν συστηματικά την πίστη τους στις πανανθρώπινες αυτές αξίες, και ειδικά όσοι ψηφίζουν Δημοκρατικούς. Τα γοητευτικά ιδεογράμματα της φαντασιακής Δύσης είναι παντού, μην έχετε καμμία αμφιβολία, και σχετίζονται συνήθως με τα πεπραγμένα μεμονωμένων προσώπων, είτε με θετικό, είτε με αρνητικό τρόπο. Ποια η σχέση του Μπους με την δημοκρατία και ποια η δική μας προσωπική σχέση με εκείνον; Τι έκανε ο Κλίντον στο Κόσοβο και πώς στεκόμαστε εμείς απέναντι του; Tι δήλωσε ο Λεμπρόν σε σχέση με τον Τραμπ και σε ποιο σημείο στέκεται ο πολίτης σε σχέση με αυτή την διαμάχη; Ανάλογα το σημείο, τι σημαίνει αυτό για τις απόψεις του ατόμου γύρω από την πολιτική; Όσο οι αναρωτήσεις διαρκούν, στα διάφορα γκέτο βασιλεύει η αθλιότητα και ο τροχός συνεχίζει να κινείται.
Λυπάμαι που το κείμενο βασίζεται αποκλειστικά σε προσωπική μαρτυρία και δεν περιέχει πηγές ή κάποιου είδους επιστημονική τεκμηρίωση , αλλά αν θέλετε ανεχτείτε μία τελευταία άποψη ενός προσωπικού μπλογκ. Ο Τραμπ ανακυρρήσεται κάθε μέρα που περνάει ως μία απόλυτα κεντρική φιγούρα, και όπως συμβαίνει με πράγματα που αποτελούν κέντρο, όλα τα υπόλοιπα εκτιμώνται "σε σχέση" με αυτά. Η σχεση αυτή αργότερα δημιουργεί μνήμη, η οποία καθίσταται καθοριστική. Οι αυριανοί διεκδικητές δημόσιων/διοικητικών αξιωμάτων θα κριθούν εν πολλοίς από την στάση που τήρησαν απέναντι σε έναν άνθρωπο με απόλυτα ακραίες απόψεις, όπως και από το πόσο οι υπόλοιποι θα θυμούνται αυτή την στάση. Η διαμάχη μεταξύ των αθλητών και του πρόεδρου έχει πάει εκεί ακριβώς που χρειάζεται, έτσι ώστε η επόμενη διεκδικήτρια κυβέρνηση να μπορεί να διαφοροποιηθεί αναλόγως από τον δαίμονα, έχοντας ένα σωρό κόσμο ήδη στο πλευρό της. Μην έχετε καμμία αμφιβολία, η δημοκρατία θα θριαμβεύσει εκ νέου, και ίσως πιο σύντομα απο ο,τι πιστεύουμε.
Δεν έχω καμμία απολύτως απαίτηση, ούτε καν την παραμικρή προσμονή, από τον Βασίλη Σπανούλη , τον Δημήτρη Διαμαντίδη, ή τον οποιονδήποτε αθλητή να πάρει δημόσια θέση για οτιδήποτε. Όσοι την έχουν , ίσως είναι καλό να αποδομήσουν κάπως την πηγή αυτής της προσδοκίας, η οποία εκ της αρχής αναγνωρίζει σε κάποιους ανθρώπους μια θέση εξουσίας επάνω στους άλλους. Θα μου άρεσε ίσως, αλλά η βαρύτητα των λόγων του ενός ή του άλλου έχει σχετική σημασία. Ο καθένας ας κάνει ο,τι καταλαβαίνει.
Χθες το βράδυ ήπια το πρώτο μου κόκκινο κρασί για την ελληνική σεζόν, τον Αγέχορο από τα οινοποιία Δαλαμάρα, ένα ξινόμαυρο-μερλό με εξαιρετική σχέση ποιότητας - τιμής. Στο Αμβούργο είχα πιει και άλλα, αλλά εκεί ο Οκτώβρης μπαίνει νωρίτερα, ήδη από τον Σεπτέμβρη.
