Είμαι της άποψης πως η μεταγραφή του Νίκο Λαπροβίτολα στην Μπασκόνια δεν πρέπει να περάσει στα «ψιλά», κατ' επέκταση δεν πρέπει καθόλου να την υποτιμήσουμε ενόψει της συνέχειας. Βασικά ο λόγος δεν είναι πως ο Σίτο Άλονσο προσθέτει στο ρόστερ του ακόμη έναν πρώην NBAer μετά τους Σενγκέλια, Μπομπουά, Λάρκιν και Μπάντιντζερ που προϋπήρχαν, αλλά επειδή βρίσκει άμεσα τον αντικαταστάτη του Πριτζιόνι στο πρόσωπο ενός έτερου Αργεντίνου, με μια πρόσφατη θετική εμπειρία από την ACB στις πλάτες του. Για τη σχέση αυτών των δύο σαφώς και δεν ισχύει το γνωστό ρητό που λέει πως "το μήλο θα πέσει κάτω από την μηλιά", αφού ο Πάμπλο υπήρξε μοναδικός στο είδος του και λίγοι είναι οι παίκτες με τους οποίους μπορεί να συγκριθεί, τόσο στο παρών όσο και μελλοντικά. Ωστόσο, ο Λαπροβίτολα διαθέτει ένα ενδιαφέρον αγωνιστικό προφίλ το οποίο ενδέχεται να ταιριάξει γάντι με τα «θέλω» και τις υψηλές απαιτήσεις του ισπανικού συλλόγου. Συνυπολογίζοντας πάντα και την ιδιοσυγκρασία των παικτών και πως αυτή μπορεί να δέσει με την αντίστοιχη ενός οργανισμού, των φιλάθλων που την ακολουθούν, μιας πόλης και πάει λέγοντας...
Μετά από το σύντομο πέρασμα του από τους Spurs, ο πρώην παίκτης της Εστουδιάντες επιστρέφει στην Ιβηρική χερσόνησο, αλλά αυτή τη φορά στην πόλη της Βιτόρια - και το πρωτάθλημα της EuroLeague ως πρωτοεμφανιζόμενος - κι όχι στη Μαδρίτη όπου διέπρεψε με 13.8 πόντους, 4.4 ασίστ, 2.9 ριμπάουντ και 1.6 κλεψίματα σε 20 συμμετοχές. Εσχάτως στο Σαν Αντόνιο ο 26χρονος γκαρντ δεν πρόλαβε να κάνει και πολλά μιας κι ο ρόλος του ήταν συμπληρωματικός, όμως αν πρέπει κάτι να κρατήσουμε από την ολιγόμηνη παρουσία του στις Ήνωμενες Πολιτείες και την πιο εμπορική λίγκα του πλανήτη, τότε αυτό είναι σίγουρα το ικανοποιητικό ποσοστό με το οποίο σούταρε πίσω από το τόξο - εξαιρετικό το 37% θα έλεγα, πόσο μάλλον για παίκτη που δεν έχει σταθερό ρυθμό, παίζοντας λίγο κι όχι με μεγάλη συχνότητα - αλλά και τον αριθμό των ασίστ του (1.6), αναλογικά πάντα με τον περιορισμένο χρόνο συμμετοχής - λιγότερο από 10 λεπτά κατά μέσο όρο - που του έδινε ο Γκρεγκ Πόποβιτς. Η αμερικανική εμπειρία θεωρώ πως πιθανότατα βοήθησε σημαντικά τον Λαπροβίτολα, παρά έβαλε φρένο στην πορεία του, αφού πια βρίσκεται στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης, έχοντας ακόμη περισσότερες παραστάσεις. Πιο "δουλεμένος" ατομικά ως μονάδα, πιο υποψιασμένος για το τι έχει πια μπροστά του. Τον περιμένει ένα πολύ δυνατό τεστ, αρχικά ικανότητας και μετέπειτα χαρακτήρα.
Αντιπροσωπευτικό δείγμα των δυνατοτήτων του διεθνούς παίκτη έχουμε συλλέξει από την περσινή θητεία του στην Εστουδιάντες, αλλά και προηγουμένως απ'την λιθουανική περιπέτεια του με την Λιέτουβος, όπου συμμετείχε και στην regular season του EuroCup. Ο Λαπροβίτολα μπορεί -λακωνικά- να χαρακτηριστεί κάλλιστα κι ως ένας παλαιάς κοπής άσος. Δεν είναι δα ιδιαίτερα εκρηκτικός κι ούτε διαθέτει τα τρελά αθλητικά προσόντα, όμως παρουσιάζει έφεση στο να κάνει καλά τα απλά πράγματα μέσα στο γήπεδο, τα οποία συνήθως είναι και τα πιο δύσκολα για έναν καθαρό πλειμέικερ. Ελέγχει σε ικανοποιητικό βαθμό τον ρυθμό ενός παιχνιδιού και είναι αρκετά καλός χειριστής της μπάλας, αποφεύγοντας γενικά τις... παλαβές και ριψοκίνδυνες αποφάσεις. Στον νευραλγικό δημιουργικό τομέα μπορεί να τρέξει το πικ εν ρολ αποτελεσματικά, ενώ η ευστροφία του και το γεγονός πως "βλέπει γήπεδο" και δεν πάει ντουγρού στις φάσεις του επιτρέπουν να διαβάζει σωστά ορισμένες καταστάσεις όπως μις ματς στο ποστ ή ελεύθερο παίκτη στην αδύνατη πλευρά και να πασάρει εγκαίρως, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για σωστά στοχευμένους πόντους.
Σχετικά με την δική του συνεισφορά στο σκοράρισμα, το μεγάλο πρόβλημα του Λαπροβίτολα ανέκαθεν ήταν η αστάθεια του στο περιφερειακό σουτ, παρότι το ποσοστό καριέρας του κυμένεται σε υψηλά στάνταρ. Υπάρχουν φορές που είναι ζεστός και τότε αποτελεί μεγάλη απειλή, όμως σε άλλες στιγμές είναι χαρακτηριστικά άστοχος. Θα επιτεθεί κατά μέτωπο με ντράιβ, έχοντας στο ρεπερτόριο του ένα τίμιο φλόουτερ, ενώ σκοράρει συστηματικά και με ένα αξιοπρεπέστατο ≤80% από τη γραμμή των προσωπικών, εκμεταλλευόμενος τα φάουλ που κερδίζει. Όσον αφορά την αμυντική του συμπεριφορά, σε καταστάεις 1v1 τα βρίσκει λίγο σκούρα, ιδιαιτέρως κόντρα σε πιο δυνατά και ταχύτερα γκαρντ από εκείνον, αλλά μπορεί να είναι χρήσιμος εφαρμόζοντας με προσήλωση το γενικότερο αμυντικό πλάνο της Μπασκόνια, αφού ξέρει τι πρέπει να κάνει στα σημεία που δεν βρίσκεται η μπάλα.
Το legacy που άφησε με την απόσυρση του από την ενεργό δράση ο Πριτζιόνι είναι τεράστιο και η λογική λέει πως ο συνεχιστής δεν θα βρεθεί καθόλου εύκολα. Βλέπετε, ακόμη και στην new era που σίγα σιγά ξημερώνει για την Εθνική Αργεντινής, ο Λαπροβίτολα είναι εκείνος που μαζί με τους Μπρουσίνο, Ντεκ, Καμπάτσο, Γκαρίνο και Ντέλια θα κληθούν να σηκώσουν το τεράστιο βάρος αυτής της φανέλας. Μια γενιά παικτών που μπορεί να μην φαίνεται εκ πρώτης όψεως να διαθέτει το ίδιο ταλέντο με τις προηγούμενες, όμως έχει από πίσω της καλούς καθοδηγητές. Άρα, στην προκειμένη περίπτωση, η πεπατημένη όδος μπορεί να οδηγήσει στην επιτυχία, ποιος ξέρει.
Η βασική ύλη του Λαπροβίτολα είναι καλή για να τον εδραιώσει εν καιρώ στα υψηλότατα κλιμάκια του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Άλλωστε ηλικιακά (27 ετών) βρίσκεται σε σημείο όπου φυσιολογικά θα φτάσει στο peak του. Μένει να δούμε πόσο ψηλά θα είναι αυτό. Η Μπασκόνια πάντως πιστώνεται ακόμη μια προσεγμένη επιλογή με προοπτική.
