Καταρχάς, ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Ο ΠΑΟΚ δεν θα μπορούσε ποτέ να νικήσει την πρωταθλήτρια Γαλλίας, μια - σε γενικές γραμμές - καλή ομάδα για τα δεδομένα της νεοσύστατης διοργάνωσης της FIBA, σουτάροντας με μόλις 35% εντός πεδιάς σε παιχνίδι στην έδρα του. Προσθέστε ακόμη σε αυτό 13 ελεύθερες βολές που πήγαν στα... σκουπίδια. Επίσης, οι "ασπρόμαυροι" δεν θα μπορούσαν να πάρουν το ροζ φύλλο έχοντας εννέα λιγότερα ριμπάουντ από τους φιλοξενούμενους (37-46) και με πέντε περιφερειακούς - Μπράιαντ, Τσόχλα, Κόνιαρη, Πέινερς και Σάιμπερτ - να έχουν όλοι μαζί μόλις 1/16 τρίποντα. Πιστεύω πως δεν χρειάζεται να αναφέρουμε κάποια επιπλέον στοιχεία για τον συγκεκριμένο αγώνα, μιας κι εν κατακλείδι ο ΠΑΟΚ δικαίως έχασε, όχι επειδή η γαλλική ομάδα ήταν τρομερά καλύτερη από εκείνον, αλλά επειδή στην τέταρτη και κρισιμότερη περίοδο της συνάντησης επέδειξε την απαιτούμενη ψυχραιμία και διαχειρίστηκε με όρθο τρόπο την τύχη του αγώνα, παίρνοντας τελικά το "διπλό".
Η άλλη όψη του νομίσματος, η... αισιόδοξη, λέει πως εάν ο δικέφαλος του βορρά παρουσίαζε απλώς μια στοιχειώδη ευστοχία πίσω από το τόξο - φερειπείν, εάν αντί για 2/17 (12%) είχε 5/17 (29%) τρίποντα - θα κέρδιζε. Ωστόσο, ακόμη κι αν αυτό γινόταν, πρακτικά δεν θα άλλαζε κάτι, παρά μόνο όσον αφορά το βαθμολογικό κομμάτι στον πίνακα του όμιλου του στο Champions League και την ενίσχυση της ψυχολογίας εντός ομάδος, με φόντο την συνέχεια των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Η ουσία για τον ΠΑΟΚ είναι πως, όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος, εάν δεν τραβήξει η τριάδα των Χρυσικόπουλου, Κλάντον και Μπράιαντ, τότε τα πράγματα είναι κάτι παραπάνω από δύσκολα. Αυτό συμβαίνει κυρίως για έναν λόγο: διότι οι ξένοι της ομάδας (Πέινερς, Μιλιένοβιτς κι ακόμη περισσότερο Σάιμπερτ, και Τέιλορ) δεν μπορούν να προσφέρουν λύσεις σε σταθερή βάση, παρά μόνο αποδίδουν με... ξεσπάσματα - για παράδειγμα, θυμηθείτε το καλό πρώτο δεκάλεπτο του Τέιλορ στο Βαρέζε ή ορισμένα κρίσιμα τρίποντα του Σάιμπερτ στα προηγούμενα παιχνίδια. Άρα λοιπόν, η παραπάνω τριάδα που έχει ξεχωρίσει μέχρι ώρας κι οδήγησε τον ΠΑΟΚ σε πέντε διαδοχικές νίκες το προηγούμενο διάστημα, είναι κατά κάποιον τρόπο αναγκασμένη να παίζει μονίμως στα... κόκκινα.
Προφανώς, είναι αδύνατον να κυλήσει ολόκληρη η σεζόν με αυτόν τον τρόπο. Οι αγώνες, εντός κι εκτός συνόρων, είναι πολλοί, περισσότεροι από ότι ήταν τα προηγούμενα χρόνια, όσο περνάει ο καιρός θα υπάρξει - όπως είναι φυσικό - κόπωση, ενώ κι οι τραυματισμοί είναι μέσα στο... πρόγραμμα. Εκτός αυτού, οι Θεσσαλονικείς δεν παίζουν ακόμη το μπάσκετ που επιθυμεί ο προπονητής, αλλά έστω, ας πούμε πως για αυτό υπάρχει η δικαιολογία πως δεν βρισκόμαστε ούτε στα μέσα Νοεμβρίου κι ας το αφήσουμε - για την ώρα - στην άκρη. Οι συνεχόμενες νίκες δεν ήρθαν επειδή ο ΠΑΟΚ έπαιξε πραγματικά ποιοτικό μπάσκετ. Κάθε άλλο, τα στάνταρ της απόδοσης του θα λέγαμε πως ήταν μάλλον μέτρια. Το ατομικό ταλέντο κάποιων παικτών, ο παράγοντας τύχη και η κακή μέρα του αντιπάλου διαδραμάτισαν κι αυτά - συνδιαστικά - τον ρόλο τους, λειτουργώντας θετικά. Η συνέχεια είναι δύσκολη, το τέμπο επιβάλλεται να ανέβει.
Αντί επιλόγου, ορισμένα υστερόγραφα.
ΥΓ1. Στην τέταρτη περίοδο του αγώνα με την Βιλερμπάν, ο ΠΑΟΚ πέτυχε μόλις ένα καλάθι εντός πεδιάς (1/15) - ήταν ένα τρίποντο του Τσόχλα που έφερε το ματς στο καλάθι, από τα εννέα μέτρα. Ο 33χρονος γκαρντ πέτυχε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα τρεις ακόμη σημαντικούς πόντους που κράτησαν "ζωντανή" την ομάδα του, από την γραμμή των βολών, έχοντας συνολικά το 50% των πόντων του ΠΑΟΚ στο τελευταίο δεκάλεπτο. Ναι, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η εμπειρία είναι κάτι που μετρά πάρα πολύ, ιδίως σε τέτοιες καταστάσεις, και λείπει ως τώρα πολύ από τον φετινό δικέφαλο, απ' την στιγμή δε που απουσιάζει κι ο Μαργαρίτης. Κι ο Τσόχλας είναι ένας παίκτης που διαθέτει ουκ ολίγη από αυτή με τις σχεδόν 50 ευρωπαϊκές συμμετοχές που μετρά.
ΥΓ2. Ο Χρυσικόπουλος είναι διψήφιος σε οκτώ από τα δέκα επίσημα παιχνίδια του ΠΑΟΚ ως τώρα στην σεζόν. Το καταφέρνει αυτό έχοντας πετύχει μόλις τέσσερα τρίποντα, ενδεικτικό πως πλέον μπορεί να λογίζεται κυρίως ως παίκτης ρακέτας, αφού η μεγαλύτερη δραστηριότητα του εντοπίζεται εκεί. Επίσης, σε όλους τους αγώνες πλην ενός είχε διψήφιο ranking. Οι αριθμοί λένε την αλήθεια: ο Λίνος είναι ο MVP του ΠΑΟΚ so far. Θα συνεχίσει;
ΥΓ3. Η επιστροφή του Βαγγέλη Μαργαρίτη ίσως οδηγήσει στην έξοδο τον Μπράντον Τέιλορ, κάτι που σημαίνει πως μια νέα θέση ξένου θα δημιουργηθεί. Εάν αυτό συμβεί τελικά, τότε ο κόουτς Μαρκόπουλος θα επιχειρήσει να ενισχύσει ουσιαστικά το ρόστερ του, αλλά όχι με νέο τεσσάρι, αφού η συγκεκριμένη θέση θα είναι πλήρης με Μαργαρίτη-Χρυσικόπουλο. Τώρα, το που θα επιλέξει να "χτυπήσει", είναι κάτι που ακόμη είναι υπό συζήτηση. Η γνώμη μου είναι πως ο ΠΑΟΚ χρειάζεται έναν ακόμη σέντερ κι έναν έμπειρο άσσο, αλλά όπως όλοι ξέρουμε, οικονομικοί λόγοι "τρενάρουν" τις προσθήκες και περιορίζουν σημαντικά τον αριθμό των επιλογών.
