Στο μεσοδιάστημα της ήττας από τα Μέγαρα και του παιχνιδιού στη Νέα Ερυθραία, ο Ηρακλής φέρεται να αναζητά τον αντικαταστάτη του Γιαπλέ (ο Μάκης Γιατράς ήταν βασικός στόχος αλλά αρνήθηκε), δίνοντας προσωρινά το χρίσμα στον άγνωστο στο ευρύ κοινό, Διονύση Αγγέλου, άμεσο συνεργάτη του έμπειρου τεχνικού όσο εκείνος βρισκόταν στο τιμόνι του Γηραιού. Μόνο που το ρητό "ουδέν μονιμότερον του προσωρινού" έλαβε σάρκα και οστά για την περίπτωση του Αγγέλου, του γιου του Βαγγέλη, ο οποίος πραγματοποιεί νικηφόρο ντεμπούτο (67-72) στα βόρεια προάστια της Αττικής, προσφέροντας μια βαθμολογική και ψυχολογική ανάσα στον οργανισμό.

Αρκεί όμως αυτό το αποτέλεσμα να τον εδραιώσει στην πρώτη καρέκλα του πάγκου και να διακόψει κάθε φιλολογική συζήτηση περί αναμονής πεπειραμένου προπονητή; Όχι, αλλά το ντεμαράζ που ακολουθεί -σε μόλις επτά μέρες- με τις μεγάλες νίκες κόντρα στο Σχηματάρι εντός (92-81) και φυσικά το διπλό στη Νέα Σμύρνη επί του Μίλωνα (76-80), κάμπτουν κάθε αμφιβολία για το αν μπορεί ο νεαρός Αγγέλου να γίνει εκείνος ο άνθρωπος που θα οδηγήσει τον Ηρακλή στην Γη της Επαγγελίας. Μαγικά ραβδιά δεν υπάρχουν, αλλά ήταν πλέον ξεκάθαρο πως κάτι είχε αλλάξει στην ατμόσφαιρα. Κι έμενε να δείξει ο χρόνος αν επρόκειτο για τα θετικά αποτελέσματα του placebo της αλλαγής προπονητή ή αν πράγματι η ομάδα είχε πια συσπειρωθεί με στόχο -τι άλλο;- το κυνήγι της ανόδου.

Με ανανεωμένη αύρα εντός και εκτός παρκέ και τρομερή φόρα, ο Ηρακλής του Αγγέλου νικά διαδοχικά κακουχίες (τραυματισμός Μαλέσεβιτς) κι αντιπάλους (Μεσολόγγι, Αίαντα, Κόροιβο, Έσπερο) και φτάνει στην τελική ευθεία της σεζόν με την ψυχολογία στα ύψη. Σφίγγει αμυντικά, παίζει καλύτερο μπάσκετ στην επίθεση, έχει ζεστάνει για τα καλά τον κόσμο του και τίποτα δεν δείχνει ικανό να αναχαιτίσει την πορεία πρωταθλητισμού του β' γύρου. Ούτε καν η ήττα με 69-65 στην Ελευθερούπολη στις 10 Μαρτίου που ήταν το κλασικό παράδειγμα του "εντάξει, κάπου θα χάναμε". Ο Ηρακλής ολοκληρώνει την Regular Season με 19-11 (από 9-9 την 18η αγ.), τερματίζει 5ος και προετοιμάζεται για τις κορ-α-κορ μονομαχίες του στα playoffs με την... Μεγαρίδα! Την ομάδα που όχι μόνο "προκάλεσε" ουσιαστικά την αλλαγή στη τεχνική ηγεσία των Θεσσαλονικέων, αλλά εκείνη που είχε πάρει και τον αέρα στις μεταξύ τους αναμετρήσεις, μπαίνοντας με 2-0 προβάδισμα στην post season!

Όμως η θετική επιρροή του Αγγέλου στο σύνολο σε συνδυασμό με την εξαιρετική κατάσταση στην οποία βρέθηκαν συνδυαστικά στα playoffs τα βαριά χαρτιά του συγκροτήματος (Κάρι, Μαλέσεβιτς, Σοκ, Μαστρογιαννόπουλος, Κώττας, Παπαρέγκας, Σαρικόπουλος, Σπρίντζιος, Πράπας) οδηγούν τον Ηρακλή σε 4 διαδοχικές νίκες επί της Μεγαρίδας και μια περήφανη πρόκριση στο Final 4 της Elite League. Εκεί όπου οι Κυανόλευκοι θα διεκδικήσουν το πολυπόθητο εισιτήριο της ανόδου στην Basket League, από την οποία απουσιάζουν τα τελευταία δύο χρόνια, μετά την πτώση της ομάδας τον Απρίλιου του '22 επί ημερών Θόδωρου Δρακόπουλου.

Πίσω στο θέμα μας όμως και τα όσα φοβερά και τρομερά κατόρθωσε ο Αγγέλου τζούνιορ μέσα σε μόλις 2,5 μήνες. 14-2 το ρεκόρ του, ήτοι 88% αποτελεσματικότα, με επίθεση στους 80 πόντους κατά μέσο όρο και παθητικό μόλις 70. Κι όχι, ο Ηρακλής δεν προσέλαβε τον... Μουρίνιο, τον Ιανουάριο του 2023, όταν ανακοίνωνε τη συνεργασία του με τον Διονύση Αγγέλου, αλλά έναν προπονητή που... «Εργάστηκε στα τεχνικά επιτελεία της ΑΕΚ, με την οποία κατέκτησε την 3η θέση στο πρωτάθλημα, και του Ιωνικού στη Basket League. Υπήρξε επίσης μέλος του τεχνικού επιτελείου του Άρη και της Ελπίδας Αμπελοκήπων. Τη διετία 2016-18 δούλεψε στο προπονητικό πρόγραμμα της Α.Κ. Αστέρια του Θόδωρου Ροδόπουλου, ενώ ξεκίνησε ως προπονητής στην ομάδα παίδων της Νέας Ραιδεστού».

Ο Αγγέλου πήρε την ευκαιρία του για πρώτη φορά σε τέτοιο επίπεδο ως head, και μάλιστα στο πλέον απαιτητικό περιβάλλον της κατηγορίας, όπως είναι αυτό του Ιβανωφείου. Σε δύσκολη συγκυρία και με κατήφεια στα πέριξ, ο Αγγέλου ανέτρεψε τα προγνωστικά όσων έβλεπαν πως άλλη μια απόπειρα ανόδου του Ηρακλή πηγαίνει ολοταχώς για τα βράχια. Η δουλειά σαφώς δεν έχει ολοκληρωθεί, όμως σε κάθε περίπτωση μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο comeback το οποίο έφερε την υπογραφή του νεαρού τεχνικού. Εξάλλου, το υλικό του Γηραιού δεν ήταν κακό εξαρχής, αντιθέτως εξελίχθηκε κι έγινε ακόμη καλύτερο μεσούσης της σεζόν με τις προσθήκες του Κώττα από την Α1, του ταλαντούχου Σπρίντζιου, του επανακάμψαντα Παπαρέγκα και φυσικά των δύο ξένων, Μαλέσεβιτς και Κάρι, που αποδείχθηκαν βαρόμετρα, σε αντίθεση με τους Μπέικερ και Τόμσον που άρχισαν τη χρονιά αλλά δεν "περπάτησαν".

Ωστόσο, παρά το γεγονός πως θα έλεγε κανείς ότι το ροτέισον της ομάδας δεν είναι πολύ μεγάλο, το σύνολο του Αγγέλου συχνά πυκνά παρουσίαζε και αξιοσημείωτη εναλλαγή στους πρωταγωνιστές. Για παράδειγμα, στο πρώτο μπρέικ επί της ομάδας του Γιώργου Μάνταλου (70-72), ο Σπρίντζιος ήταν αυτός που με το τρίποντο του από την γωνία χάρισε το ροζ φύλλο κι έκανε άπαντες να πιστέψουν πως η σειρά γυρίζει. Στο τελευταίο ματς της σειράς, όπου γράφτηκε το 4-2, ο Κώττας κυριάρχησε στα καλάθια με 19 πόντους και 10 ριμπάουντ. Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα, στο 93-95 στην παράταση στα Μέγαρα, είδαμε τον Μαστρογιαννόπουλο, τον σταθερά καλύτερο παίκτη της ομάδας όλη τη σεζόν, να λάμπει με 23 πόντους και 5 ασίστ, καθώς και τον Σινσίερ Κάρι να πιστοποιεί το ταλέντο του (18π., 6ασ.) σε κρίσιμα σημεία ενός πραγματικού ντέρμπι.

Κάποιους μήνες πριν, στο 76-80 επί του Μίλωνα, όπου... γύρισε ο διακόπτης της σεζόν για τον Ηρακλή, ήταν ο μπαρουτοκαπνισμένος Νίκολα Μαλέσεβιτς εκείνος που έκανε την διαφορά (18π., 6ρ., 1κλ.). Συν φυσικά την παλιοσειρά του πρωταθλήματος, τον Στεν Σοκ, που ήταν πάντοτε η ήρεμη δύναμη στην περιφερειακή γραμμή του Γηραιού σε σκορ και δημιουργία. Ο παίκτης με το ελληνικό διαβατήριο που ήταν παρών και στην προηγούμενη άνοδο της ομάδας (2019) και που έχει το know-how του πως θα μπορεί να... γίνει η δουλειά. Με απλά λόγια, ο Αγγέλου φανέρωσε με τον καιρό πως κερδίζει όλους τους παίκτες του και πως έχει τον τρόπο να αξιοποιεί το ρόστερ σε όλο του φάσμα. Έδειξε εμπιστοσύνη στους αθλητές και σε συνδυασμό με τις πινελιές του στο τακτικό σκέλος, η σεζόν κυριολεκτικά γύρισε τούμπα!

Θα καταφέρει ο Ηρακλής να κάνει 2/2 στο Final 4 στα Λιόσια, ώστε να επιστρέψει στην Α1; Δεν ξέρω - κι εννοείται πως δεν είναι εύκολο. "Στις 17/5 κάνουμε έδρα μας την Αθήνα" έγραψε στο Instagram ο Μπομπ Μάνσφιλντ, ο Αμερικανός δικηγόρος που ηγείται οικονομικά του εγχειρήματος, και στο ίδιο μήκος κύματος οι οργανωμένοι φίλοι του συλλόγου απήυθυναν κάλεσμα για μια μεγάλη εκδρομή στην πρωτεύουσα με το σλόγκαν "Γριές, μην το σκέφτεστε! Όλοι Λιόσια". Είναι δεδομένο πως η προσμονή είναι τεράστια, ιδίως αν τα βάλουμε όλα αυτά δίπλα στις εκπληκτικές εικόνες που είδαμε στο Ιβανώφειο μετά το 4-2 κόντρα στην Μεγαρίδα, με χιλιάδες κόσμου να ξεσπούν λες και ο Ηρακλής ανέβηκε κιόλας.

Όχι, η δουλειά δεν έχει ολοκληρωθεί, όμως έχω την αίσθηση ότι άπαντες είχαν ανάγκη αυτή την μέρα, ούτως ώστε να αντιληφθεί και ο τελευταίος πόση "πείνα" υπάρχει για την επάνοδο του Γηραιού στα σαλόνια. Κι εκεί που τις προάλλες συζητούσαμε για το ενδεχόμενο διεξαγωγής του Final 4 σε Καρδίτσες, Πάτρες και Λάρισες, για να είναι και καλά πιο δίκαιο για τους Θεσσαλονικείς και να "μοιραστεί η απόσταση" (sic), τσουπ, να σου πάλι η Αθήνα, με τρεις εκ των τεσσάρων ομάδων (Πανιώνιος, Μίλων, Σχηματάρι) να εδρεύουν στην Αττική και να χρειάζονται... ποδήλατο για να πάνε στο γήπεδο. Ακόμη κι η προοπτική του Παλέ απορρίφθηκε, με το γήπεδο της ΑΕΚ να αναλαμβάνει για 2η σερί χρονιά το F4 της Elite League.

Αδικία ή όχι, it is what is για τον Ηρακλή που ξέρει τι έχει να αντιμετωπίσει. Ακούγεται απλό και κυνικό, αλλά στην πραγματικότητα δύο νίκες θες σε ένα Final 4 για να πετύχεις. Κι η πρόσφατη εικόνα της ομάδας στη σειρά με τη Μεγαρίδα, τόσο στο ξύλινο, όσο και στην Αττική, ήταν τόσο πειστική, που, παρά τον ψυχοβγαλτικό χαρακτήρα της σειράς, κάνει τον οργανισμό -δικαίως- να αναρωτιέται... Αργεί η 17η του μήνα;