Είναι τα πλέι οφ φίλες και φίλοι. Κανείς δεν παίζει όπως θέλει. Το ζήτημα είναι αν οι αυτοματισμοί της κανονικής περιόδου, αν οι συνήθειες που παλεύει μία ομάδα να χτίσει, μπορούν την κρίσιμη στιγμή να αποτελέσουν τον βατήρα για την εκτόξευση.
Στον Ολυμπιακό συνέβη. Μετά από τέσσερις αναμετρήσεις σώμα με σώμα, στις οποίες τα ατού του άλλοτε μπλοκάρονταν (game 4) και άλλοτε έπαιζαν αληθινά σπουδαία (game 1,3), οι εργοστασιακές ρυθμίσεις της regular season αναπρογραμματίστηκαν από τον Κώστα Σλούκα, με αποτέλεσμα η τελική αναμέτρηση να αποδειχτεί η πιο εύκολη από όλες. Ο Σλούκας και οι συμπαίκτες του, προφανώς κατ'εντολή προπονητή, ανέτρεξαν σχεδόν φωτοτυπικά (sic) στην επιθετική συνταγή του χειμωνιάτικού αγώνα στην Κωνσταντινούπολη (73-93) και αφησαν την άμυνα της Φενέρ να κοιτάζει σαστισμένη, καθώς περνούσαν τα κορμιά της σαν σταματημένα. Λέγεται αλλιώς και 5-out, κάτι στο οποίο ο Ολυμπιακός έχει επανειλημμένα διαπρέψει.
Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, για παράδειγμα, πώς ο Σλούκας πρωτοστάτησε στο ξέσπασμα των ερυθρόλευκων, στο διάστημα που όλοι και όλες σήμερα συμφωνούν ότι στάθηκε κομβικότερο στη χθεσινή αναμέτρηση: Την δεύτερη περίοδο και ιδιαίτερα το δεύτερο μισό της. Πρώτα δύο φάσεις στις οποίες όλη η Φενέρ ανέβηκε ψηλά και εκείνος τρύπωσε στα κενά και έπειτα άλλη μία, στην οποία συνέβη το ίδιο, με την παραλλαγή του pull up three.
Ο Χέιζ-Ντέιβις, έχοντας στο μυαλό του τι συνέβη λίγο πριν, δεν μπορούσε με τίποτα να το προβλέψει. Το σουτ δεν είναι καν μαρκαρισμένο.
Ξανά και ξανά, καθόλη του διάρκεια του παιχνιδιού, οι παίκτες του Ολυμπιακού έβρισκαν διαρκώς διαδρόμους προς τη στεφάνη της Φενέρ. Ο Μακίσικ, ο Βεζένκοφ, ο Παπανικολάου και ο Σλούκας, έβαλαν στην άκρη τα pick n pops, τα cuts από τη base line και τα διάφορα flares, και επικεντρώθηκαν κυρίως στις γωνίες των σκριν και στην δημιουργία χώρων, ώστε να επιτεθούν με τρίπλα. Υπερφορτώσεις, σωστή μεταφορά της μπάλας για την κύρια δράση και έπειτα εφόρμηση μέσα από τα ball screens. Είναι πράγματα που είχαμε έτσι κι αλλιώς συνηθίσει κατά τη διάρκεια της σεζόν - απλώς τότε τα βλέπαμε σε εναλλαγή με διάφορα ακόμη. Χθες κυριάρχησαν συντριπτικά στο επιθετικό σχέδιο, με τον Σλούκα - πάλι αυτός - να συμπληρώνει τα κενά με πάσες ακριβείας στους ψηλούς, όποτε τα switches το απαιτούσαν.
Από τρίποντα; Τίποτα απολύτως, μόλις 4/19. Παρόλα αυτά, τα παραπάνω αρκούσαν για να εμφανιστεί ο πιο παραγωγικός Ολυμπιακός στη σειρά, με 84 πόντους ενεργητικό, 22/26 βολές και 11 επιθετικά ριμπάουντ. Έμοιαζε πολύ με την ομάδα που θαυμάσαμε, χωρίς να ήταν ακριβώς αυτή, διότι είμαστε στα πλέι οφ.
Τις περισσότερες προσαρμογές ο Μπαρτζώκας τις έκανε στην άμυνα και ας μην ήταν αμιγώς αμυντικές. Για παράδειγμα, η εκτεταμένη χρήση του Παπανικολάου για 35 λεπτά φανταστικής απόδοσης, προσέδωσε την απαραίτητη ισορροπία στα ματς απ με τα σχήματα των τριών wings της Φενέρ. Ο Παπ έγραψε ένα +16 στο +/- και δικαιούται τον τίτλο του MVP της σειράς, ό,τι και να λένε τα νούμερα. Όσες φορές αγωνίστηκε πάνω από 30 λεπτά, ο Ολυμπιακός νίκησε. Όσες φορές η συμμετοχή του στην τέταρτη περίοδο ήταν διαρκής, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.
Επίσης, ο προπονητής του Ολυμπιακού, προκειμένου να μην πάθει ό,τι έπαθε στο τέταρτο παιχνίδι, προτίμησε να αφήσει τον Γκούντουριτς με κοντύτερους αντιπάλους και να παίξει drop, προκαλώντας τη Φενέρ να επιτεθεί από την κορυφή. Ο Γκούντουριτς οργίασε, ο Μότλεϊ έβαλε 14 πόντους μέσα από το πικ εν ρολ, αλλά οι Πιερ και Χέιζ-Ντέιβις δεν πόσταραν καθόλου χαμηλά και ελεύθερα τρίποντα από το πλάι δεν βγήκαν ούτε για δείγμα, καθώς εφαρμόστηκαν ελάχιστα double teams. Δεν υπάρχει αμυντική προσέγγιση που να μην ενέχει κάποιες θυσίες. Το ερώτημα είναι αν οι θυσίες αυτές θα μετρήσουν στη ζυγαριά περισσότερο από τα οφέλη και στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω πως η απάντηση μοιάζει αυτονόητη. Η Φενέρ μοίρασε άλλωστε μόλις 12 ασίστ, τις λιγότερες από κάθε άλλο παιχνίδι, με το αμέσως μικρότερο νούμερο να είναι το 16 στο game 4. H αποδιοργάνωση της επιθετικής λειτουργίας της υπήρξε πλήρης.
Τέλος, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε τον παράγοντα "ενέργεια". Μετά από διαρκή 35λεπτα (και παραπάνω), οι Πιερ και Ντέιβις εμφανίστηκαν σκασμένοι. Θεωρώ πως έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο η έλλειψη αντοχών τους, την ώρα που οι παίκτες του Ολυμπιακού αγωνίστηκαν όλοι στους ίδιους ρυθμούς με τα προηγούμενα ματς. Υπάρχει ένα όριο που μπορεί να αντέξει κανείς, ελλείψει εναλλακτικών λύσεων (βλ. Μπούκερ). Ο Ιτούδης προτίμησε να μην δώσει λεπτά σε ρεζέρβες και για τέσσερα παιχνίδια η απόφαση αυτή του βγήκε. Απλώς ήρθε η στιγμή που τα δύο μεγαλύτερα ατού της Φενέρ τα έφτυσαν.
Οι ερυθρόλευκοι πλέον κοιτάζουν προς το Κάουνας, που στον ορίζοντα φαίνεται πεντακάθαρα. Διάφοροι φίλοι μου ετοιμάζουν την εξόρμησή τους και ομολογώ ότι τους ζηλεύω. Οι υποχρεώσεις μου δεν επιτρέπουν άλλο ένα ταξίδι ανάμεσα σε πολλά και ειδικά το συγκεκριμένο έχει όλες τις προϋποθέσεις να μείνει αξέχαστο. Ο Ολυμπιακός, βλέπετε, έχει περάσει από όλες τις απαραίτητες δοκιμασίες, που προετοιμάζουν το έδαφος για μία κατάκτηση. Ναι, από όλες.
