Είναι μια πραγματικότητα πως ο Άρης βρίσκεται τελευταία σε πολύ καλό φεγγάρι κι αυτό... βγαίνει προς τα έξω! Δεν είναι μόνο οι δύο διαδοχικές εντός έδρας νίκες με Καρδίτσα (85-68) και Λαύριο (87-61). Είναι και λίγες εβδομάδες νωρίτερα η εντελώς οριακή ήττα στο Περιστέρι (92-90, με διαιτητικά λάθη εις βάρος του), που άφησε ένα μεγάλο "γαμώτο" στον κόσμο του αλλά και πληγωμένο εγωισμό εντός της ομάδας, η επικράτηση απ' αυτές που χτίζουν χαρακτήρα επί του Απόλλωνα (70-57) στο Αλεξάνδρειο προ μηνός, καθώς κι η θετικότατη συγκομιδή του 5-3 γενικότερα στην εφετινή Basket League. Αρχικά, οι κίτρινοι έχουν μια εικόνα εντός κι εκτός παρκέ που "ψήνει" τον κόσμο τους. Κι αυτό αποτυπώθηκε με την Καρδίτσα κι εν συνεχεία απέναντι στο Λαύριο, δηλαδή δύο όχι και τόσο εμπορικούς αντιπάλους (με όλο τον σεβασμό στους συλλόγους), με τους φιλάθλους του να σπεύδουν στο Nick Galis Hall, δημιουργώντας τρομερή ατμόσφαιρα.

Σε μια εποχή κατά την οποία η διοίκηση μάχεται για την οικονομική εξυγίανση της εταιρίας (πρόσφατα μάλιστα εξασφάλισε σημαντικό χορηγικό deal για τη φανέλα) και προσπαθεί να επουλώσει πληγές του παρελθόντος, είναι εξόχως σημαντική η παρουσία του κόσμου στο γήπεδο, από κάθε άποψη. Συγχρόνως, σε αγωνιστικό επίπεδο, βλέπεις τον Γκούντγουιν να χώνει το κεφάλι του μπροστά στην κάμερα της μετάδοσης και να "ουρλιάζει" πανηγυρίζοντας, και τον Νετζήπογλου να μένει πεσμένος με τα χέρια ανοικτά στο παρκέ μετά από γκολ-φάουλ, για να νιώσει την αύρα του Παλέ, κοιτώντας στον ουρανό του, που ποτέ δε θα πάψει να προκαλεί δέος. Βλέπεις τον Μήτρου-Λονγκ, που είναι-δεν είναι τρεις βδομάδες στην Θεσσαλονίκη, να αποχωρεί από το παρκέ λίγο πριν το τέλος, έχοντας κάνει θαυμάσιο δεύτερο ημίχρονο, και πηγαίνοντας προς τον πάγκο να οδηγείται στην αγκαλιά του Γιάννη Καστρίτη. Και σαφώς βλέπεις τα νεαρά παιδιά που μπήκαν μαζικά στο φινάλε (Φίλλιος, Σιδηροηλίας, Χαβαλές) να κυνηγούν ακόμη το κλέψιμο ή το φόλλοου, με την διαφορά στο +25, και με τον κόσμο στα... κάγκελα, "μεθυσμένο" από το πάρτι.

Ο Γιάννης Καστρίτης έχει φτιάξει ένα σύνολο που "νιώθει", τα μέλη του έχουν αντιληφθεί που βρίσκονται και διαπιστώνουν ότι στο πλευρό τους υπάρχει ένα πάντα απαιτητικό, αλλά και απόλυτα υποστηρικτικό κοινό. Ο έμπειρος τεχνικός έχει δημιουργήσει μια ομάδα με πολλούς πρωταγωνιστές, χωρίς εγωισμούς και με μονάδες που δε θα νοιαστούν για τα νούμερα τους, μα για το καλό του συνόλου. Κρατήστε κι αυτό: ο Άρης συνεχίζει να εξελίσσεται. Όσο περνάει ο καιρός, αποκαλύπτει το potential του. Απέναντι στο Λαύριο, αν εξαιρέσουμε το τελευταίο δίλεπτο του α' δεκαλέπτου και το διάστημα ως την ολιγόλεπτη διακοπή στο β' (περίπου 5-6 λεπτά αγωνιστικού χρόνου συνολικά), ήταν αυτός που έπρεπε να είναι. Με τη γνωστή του αποτελεσματική και σκυλιασμένη άμυνα, αλλά και την επιθετική πολυφωνία που τον χαρακτηρίζει στην εφετινή σεζόν. Ο Χόρκλερ κουβάλησε στο ξεκίνημα με 3/3 τρίποντα (τελείωσε με 15π., 10ριμπ., 1σα.), βοηθώντας στο να χτιστεί μομέντουμ για τους γηπεδούχους, μέχρι να αναλάβουν δράση οι υπόλοιποι.

Για ακόμη ένα ματς ο Γκούντγουιν ήταν σταθερότατος (14π., 9ριμπ., 3ασ.) με... κερασάκι στη τούρτα του το season-high στην δημιουργία, ενώ ο Τολιόπουλος (10π., 10ασ.) ντύθηκε... Χάγκινς κι απέδειξε πως δεν είναι απλά ένας σουτέρ. Ο Νετζήπογλου κατάφερε χωρίς πολλές προσπάθειες (11π., 4/6 σουτ, 1/1 βολ.) να μπει γερά στην επιθετική εξίσωση όντας εύστοχος, με τον Μήτρου-Λονγκ (12π., 4/8 σουτ, 4ριμπ., 2ασ.) να προσφέρει το απρόβλεπτο στο δεύτερο ημίχρονο, έχοντας όμως κι ουσία στο παιχνίδι του. Ακόμη κι ο Νότε που ήταν τρομερά άστοχος (10π., 3/12 σουτ, 3ριμπ., 1ασ.) έδειξε ζήλο και σίγουρα δεν μπορεί να κατηγορηθεί για έλλειψη προσπάθειας, ενώ κι αμυντικά ήταν καλός. Είθισται, όπως ξέρετε, μετά το τέλος του κάθε ματς, να ψάχνουμε τον MVP. Είμαι της άποψης πως σε νικηφόρες βραδιές, όταν ο πολυτιμότερος δεν είναι ευδιάκριτος κι οι υποψήφιοι είναι πολλοί, το γεγονός αυτό συνιστά ένα μεγάλο κέρδος. "Ευχάριστος πονοκέφαλος", όπως λέει και το δημοσιογραφικό κλισέ. Και δεν έχει να κάνει μόνο με την "καλή μέρα στην δουλειά" πολλών, που είναι το πασιφανές, αλλά και με την προετοιμασία που έγινε πριν το ματς και τη συγκέντρωση των μελών του συνόλου στο 40λεπτο.

Το παιχνίδι κόντρα στην ομάδα της Λαυρεωτικής ήταν πολύ επικίνδυνο πριν το τζάμπολ του. Κι αν αυτό σας φαίνεται οξύμωρο, λόγω της τελικής διαφοράς των 26 πόντων, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως η ομάδα του Σερέλη ήλθε στο Αλεξάνδρειο με 0-7 στις πλάτες της. Οι φιλοξενούμενοι είναι σε δεινή θέση βαθμολογικά, αλλά το γεγονός πως ακόμη δεν έχουν πάρει ροζ φύλλο, δεν λέει όλη την αλήθεια αναφορικά με την δυναμική τους. Συν τοις άλλοις, αυτές οι ομάδες, πάντοτε μπαίνουν σε ένα mode επιβίωσης κι έχουν αυξημένο κίνητρο και πληγωμένο εγωισμό. Ναι, τα πράγματα δυσκολεύουν πια για τους φιναλίστ της Λίγκας για τη σεζόν 2020-21, όμως στο ρόστερ τους υπάρχουν μονάδες που μπορούν να τους οδηγήσουν σε νίκες, αργά ή γρήγορα. Πίσω στον Άρη τώρα, η ομάδα του Καστρίτη διαχειρίστηκε άριστα τις παραπάνω ιδιαιτερότητες κι απέφυγε την παγίδα. Δεν υποτίμησε καθόλου το Λαύριο λόγω του 0-7. Αντίθετα, μπήκε δυνατά από το 1'.

Το έκανε μάλιστα παρά το γεγονός πως ο Χάγκινς παραμένει στα πιτς κι ενώ ο νεοφερμένος Πακ δεν έχει μπει ακόμη στην ομάδα λόγω τραυματισμού. Δεν έχασε, άλλωστε, το μυαλό του, ούτε όταν η εξέδρα έβγαλε εκνευρισμό σε ορισμένα σφυρίγματα των διαιτητών. Ακόμη και στο φινάλε, όπου ο Άρης δε σκόπευε να εκδηλώσει την τελευταία του επίθεση για το fair play, η τυπικότητα... εξαντλήθηκε με το σφύριγμα για τα οκτώ δευτερόλεπτα. Τέλος πάντων, ακόμη κι αυτά τα μικροσυμβάντα, δεν φάνηκαν να τον αποσυντονίζουν. Οι Κίτρινοι παρέμειναν ήρεμοι, έκαναν την δουλειά τους, έσφιξαν ακόμη περισσότερο τον δεσμό ομάδας-κόσμου, και πλέον προχωρούν, έχοντας βάλει ακόμη μια πολύτιμη νίκη στο σακούλι. Το έκαναν μάλιστα με καλή απόδοση κι ενίοτε θέαμα. Για την ιστορία, πρώτη φορά φέτος ο Άρης βάζει 87 πόντους, ενώ είναι αξιοπρόσεκτο πως και στις πέντε νίκες του κράτησε τον αντίπαλο κάτω από τους 70π. (58 min, 68 max).

Για τον Άρη ακολουθεί, πριν την διακοπή για το All Star Game, μια κρίσιμη "στροφή" στη Νίκαια (11/12). Οι Θεσσαλονικείς δεν έχουν νικήσει ποτέ τον Ιωνικό στην Αττική (0/3) από τότε που οι Κυανόλευκοι επέστρεψαν στην Basket League, όμως φέτος δείχνουν ικανοί να περάσουν από τη συγκεκριμένη έδρα. Οι Νικαιώτες έχουν μονάδες, όμως σίγουρα δε τρομάζουν. Ύστερα, ο Άρης θα πει αντίο στο 2022, με εντός έδρας παιχνίδι με τον Κολοσσό (28/12), τον... κακό του δαίμονα. Οι Ροδίτες μετρούν (κρατηθείτε...) πέντε σερί νίκες στο Αλεξάνδρειο! Καθώς και οκτώ συνολικά από τη σεζόν 2011-12 κι έπειτα. Κοινώς, ο Άρης -ως γηπεδούχος- επιβλήθηκε του Κολοσσού μόλις 3 φορές στις 11 συναντήσεις τους.

Ας μην προτρέχουμε όμως. Το 2/2 είναι εφικτό και θα έφερνε τον -συνεπή και σταθερό ως τώρα, τόσο ως προς τα αποτελέσματα, αλλά και την απόδοση του- Άρη στο 7-3, εδραιωμένο στην τετράδα του βαθμολογικού πίνακα, από την άλλη δεν είναι καθόλου εύκολο. Οι Κίτρινοι έχουν απλώς μια -θεωρητικά- καλή ευκαιρία μπροστά τους. Για να τα καταφέρουν, θα πρέπει να κάνουν δύο πραγματικά μεστά σαραντάλεπτα. Αν όμως φτάσει στο 7-3, η ίδια η ομάδα θα έχει ανεβάσει (κι άλλο) τον πήχη, σε μια σεζόν όπου ο ανταγωνισμός για τις θέσεις 3-4 είναι ήδη έντονος (Προμηθέας, Περιστέρι, ΑΕΚ).