Είναι σχετικά νωρίς για βαρύγδουπα συμπεράσματα, μιας και τα νοκ - άουτ του EuroCup απέχουν αρκετούς μήνες, ενώ εδώ καλά καλά δεν έχει συμπληρωθεί η πρώτη εννιάδα αγώνων της RS, δηλαδή ο πρώτος γύρος των ομίλων. Εντούτοις, λίγες μέρες πριν το αντίο του 2021, η Βίρτους δείχνει μια σταθερή εικόνα σε EuroCup (5-2) και Serie A (10-2), έχοντας τον Σεπτέμβρη πανηγυρίσει και το ιταλικό Super Cup με αντίπαλο την Αρμάνι Μιλάνο. Υπάρχουν σκαμπανεβάσματα από πλευράς απόδοσης - κι όχι τόσο αποτελεσμάτων - αλλά η ουσία είναι πως έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα που δείχνει να έχει εμφανώς μεγαλύτερο potential σε σύγκριση με την περσινή, ως προς την ευρωπαϊκή διάκριση.
Η Βίρτους είδε το καλοκαιρινό της πλάνο να ανατρέπεται από τους σοβαρούς/πολύμηνους τραυματισμούς των Έκπε Γιούντο και Αουντού Αμπάς στην αρχή της χρονιάς, ένα διάστημα κατά το οποία ήταν νοκ - άουτ κι ο Νίκο Μάνιον με σοβαρό πρόβλημα υγείας και μεγάλη απώλεια βάρους, γεγονός που καθυστέρησε την ένταξη του στην ομάδα. Ουσιαστικά «χτυπήθηκε» σχεδόν όλη η πεντάδα του Σέρτζιο Σκαριόλο, αφού χάνοντας βασικό σέντερ και δύο χρήσιμες μονάδες στον «άσο» και το «τρία», αναγκάστηκε να βγει στην αγορά για αντικαταστάτες. Ως εκ τούτου υπέγραψε τους πρώην NBAers Ταισόν Αλεξάντερ και Τζακάρ Σάμπσον αλλά και τον προερχόμενο από την Ναντέρ, Ιζαϊά Κορντινιέ. Λίγο καιρό αργότερα, έχασε και τον σούπερ σταρ Μάρκο Μπελινέλι (14.2π, 52% τριπ, 3.3α, 21') για διάστημα ενός μήνα - μια απουσίας που δεν κόστισε τόσο καθώς στην πραγματικότητα ο 35χρονος σκόρερ δεν έχασε πολλά ματς. Το αρχικό ρόστερ της Βίρτους... ανακατεύτηκε, αλλά οι βασικές σταθερές παρέμειναν: ο Μαμ Ζαϊτέ (9.2π, 6.3ρ, 20') στο «5», ο Κέβιν Χέρβεϊ (15.6π, 4.4ρ, 2.4α, 26') στο «4», ο Κάιλ Ουϊμς (13.6π, 46% τριπ, 2.7ρ, 2.1α, 24') στο «3» συν φυσικά τον Μίλος Τεόντοσιτς (13π, 7.3α, 23') στην ηγεσία της περιφερειακής γραμμής.
Οι παραπάνω πρωταγωνιστές βρίσκουν υποστήριξη από 22χρονο Αλεσάντρο Παγιόλα (5.9π, 3.9α, 24') στο backcourt αλλά και τους Αμέντεο Τεσιτόρι (6π, 3.4ρ, 13') και Αμάρ Αλιμπέγκοβιτς (7π, 2.6ρ, 17') στην frontline. Αυτός είναι ο κύριος άξονας του ροτέισον της ιταλικής ομάδας, η οποία έχει αξιοσημείωτο βάθος στο ρόστερ της αλλά και την (οικονομική) πολυτέλεια να καλύψει κενά που προκύπτουν με ποιοτικό τρόπο. Έχει την δυνατότητα να διαθέτει ένα κράμα έμπειρων παικτών αλλά κι ορισμένων νεαρών γηγενών που παρουσιάζουν προοπτική. Παλαιότερα είχαμε αναφέρει στον ιστότοπο πως η Βίρτους έμοιαζε με... ομάδα μιας χρήσης, ωστόσο κατάφερε με τις προσθήκες που έκανε να ισορροπήσει την κατάσταση. Η περσινή αποτυχία στους ημιτελικούς με την Ούνικς Καζάν φαίνεται πως την έκανε σοφότερη. Διατήρησε μεν τα βαριά της χαρτιά, αλλά τα πλαισίωσε παράλληλα και με παίκτες που έχουν κίνητρο και θέληση για διάκριση. Δεν συνιστά κάποια τρομερή ανακάλυψη αν σας πούμε πως η Βίρτους είναι από τα φαβορί της φετινής διοργάνωσης. Άλλωστε, αυτός είναι ο μεγάλος της στόχος και γι' αυτό δημιουργήθηκε.
Οι επτά πρώτες αγωνιστικές του EuroCup την βρίσκουν στο 5-2, έχοντας χάσει με έναν πόντο από την Βαλένθια εντός έδρας και με τέσσερις στην Ποντγκόριτσα από την πρωτοπόρου του ομίλου, Μπουντούτσνοστ. Έχει πάρει δύο νίκες στο σπίτι της με νωχελικά πρώτα ημίχρονα αλλά καταπληκτικά δεύτερα (Προμηθέα, Ουλμ). Μετρά ακόμη δύο πειστικά ροζ φύλλα (Μπούρσασπορ εκτός με 83-101 και Βενέτσια εντός με 90-84 - παρά την μικρή διαφορά, η ανωτερότητα της ήταν φανερή σε όλο το 40λεπτο), αλλά κι ένα... ροκ διπλό στην Τσεντεβίτα με 101-104, σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά ματς της σεζόν. Η Βίρτους θα κλείσει τον πρώτο γύρο με δυνατό τεστ στην Γκραν Κανάρια (22/12) κι ένα θεωρητικά εύκολο εντός έδρας παιχνίδι με την Μπουρζ (12/1) το οποίο αργεί πάντως. Ήδη η σούμα της μπορεί να κριθεί ως ικανοποιητική, χωρίς πάντως να μιλάμε για κυριαρχία. Ο όμιλος είναι δυνατός με Γκραν Κανάρια, Βαλένθια αλλά ειδικά την Μπουντούτσνοστ που δείχνει αρκετά ισχυρή. Η Βίρτους δεν μπορεί να πάει... περπατώντας, αντίθετα ο ανταγωνισμός και το επίπεδο των αγώνων θα την αναγκάσουν να μην υποτιμάει παιχνίδια. Κάτι που μέχρι τώρα πάντως, δεν συμβαίνει κι αυτό σίγουρα οφείλεται στην δουλειά του προπονητή της.
Δεν είναι εύκολο να σηκώσεις το βάρος της ταμπέλας του φαβορί. Έναν τίτλο που έφερε και πέρσι - αλλά και πρόπερσι, ασχέτως αν δεν ολοκληρώθηκε η χρονιά λόγω πανδημίας - κι εν τέλει απέτυχε. Πέρα από την δεδομένη ενίσχυση που χρειαζόταν η ομάδα της Μπολόνια, ήταν απαραίτητη κι η αλλαγή νοοτροπίας τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε επίπεδο γύρω από την ομάδα. Θέλει να επιστρέψει στην Ευρωλίγκα κι αυτό θα συμβεί μόνο αν κι εφόσον φτάσει στους τελικούς του EuroCup - ή ιδανικά, το κακτήσει. Φαίνεται πως υπάρχει προσήλωση στους παίκτες και τον προπονητή της για να συμβεί αυτό. Αυτή τη στιγμή βλέπουμε μια ομάδα που δεν είναι τέλεια και που σαφώς μπορεί να βελτιώσει πολλά πράγματα στο αγωνιστικό σκέλος. Ωστόσο διακρίνουμε παράλληλα μια ομάδα που είναι σοβαρή στο παρκέ κι έχει ξεκαθαρίσει καλύτερα τους ρόλους των μονάδων της, σε ένα γενικά αρκετά ευρύ ροτέισον (στα 7 παιχνίδια του EuroCup έχουν χρησιμοποιηθεί 14 παίκτες). Εξάλλου, ο Σκαριόλο έχει μεγάλη εμπειρία και ξέρει πως σε μια τόσο μεγάλη σεζόν θα του χρησιμεύσουν ακόμη και συμπληρωματικά γρανάζια, όπως ο Μάρκο Σερόν κι ο Μικέλε Ρούτσιερ που δεν εμφανίζονται συχνά στο παρκέ, αλλά τους κρατάει «ενεργούς».
Στο πρόσφατο παιχνίδι με τον Προμηθέα στην Segafredo Arena, πραγματοποίησε ένα σχετικά χαλαρό πρώτο ημίχρονο - ιδίως στα «μετόπισθεν» - αλλά στο δεύτερο, όταν και χρειάστηκε, πάτησε το... γκάζι κι άφησε αρκετά μέτρα πίσω τους Πατρινούς. Γενικώς είναι μια ομάδα που προφανώς θα κάνει πρωταθλητισμό στην διοργάνωση και μάλιστα μπορεί να το κάνει δίχως να υπερβάλλουν εαυτούς οι Τεόντοσιτς και Μπελινέλι. Ο Σκαριόλο μπορεί να τοποθετεί δίπλα τους διάφορους υποστηρικτές (με τον Προμηθέα ήταν οι Ουίμς, Ζαϊτέ, Αλιμπέγκοβιτς, Αλεξάντερ αυτοί που έκαναν μπόλικη δουλειά) δίχως να προσθέτει άσκοπη επιβάρυνση από τώρα στους δύο βετεράνους. Είναι δεδομένο πως αυτό το δίδυμο είναι εκεί για να κάνει την διαφορά την άνοιξη - αλλά και στους ιταλικούς τελικούς, όπως συνέβη πέρσι, με την κατάκτηση του σκουντέτο - κι όχι στην Regular Season, όπου η πρόκριση είναι δεδομένη. Ναι μεν περνούν στην επόμενη φάση 8 από τις 10 ομάδες του group, αλλά μην ξεχνάμε πως η Βίρτους δεν είναι εκεί απλά για το εισιτήριο, αλλά και για το πλασάρισμα. Θέλει μια «πρωτιά» τόσο για την ουσία, όσο και για λόγους γοήτρου.
Η επιμήκυνση της Regular Season από 10 σε 18 αγώνες επιτρέπει άλλωστε στον Σκαριόλο όχι μόνο να πάρει το χρόνο του (άλλωστε, κι αυτός καινούργιο πρόσωπο είναι, αντικαθιστώντας τον Σάσα Τζόρτζεβιτς) προκειμένου να ετοιμάσει κατάλληλα την ομάδα, αλλά και να μην υπάρχει βαθμολογικό και ψυχολογικό κόστος σε ενδεχόμενες ήττες, αφού τα ματς είναι πολλά και μια «αποτυχία» μπορεί εύκολα να ξεχαστεί στο επόμενο ροζ φύλλο. Συν τοις άλλοις, υπάρχουν ακόμη παίκτες που... ψάχνονται (Μάνιον, Κορντινιέ), δείγμα του ότι δεν έχουν «ρυθμιστεί» τα πάντα στην ιταλική ομάδα. Όπως προείπαμε υπάρχουν περιθώρια για εξέλιξη κι εάν η Βίρτους πετύχει τον στόχο της επιστροφής στην Ευρωλίγκα, τότε το επόμενο καλοκαίρι θα έχει μια καλή βάση παικτών για την επανεμφάνιση της στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Ως κατακλείδα θα λέγαμε πως η Βίρτους μπορεί να κερδίσει το τρόπαιο της διοργάνωσης, ή τουλάχιστον διαθέτει τα στοιχεία για να πετύχει κάτι τέτοιο. Το θέμα, βέβαια, είναι η φόρμα της την άνοιξη, αλλά και το γεγονός πως πρόκειται για μια απρόβλεπτη λίγκα που συχνά γίνονται εκπλήξεις. Για την ώρα, είναι μακρινό να κοιτάξουμε ως εκεί, επομένως ας απολαύσουμε τις στιγμές υψηλής μπασκετικής ευφυϊας που προσφέρει (ακόμη) εβδομαδιαία ο Μίλος Τεόντοσιτς.
