Το παιχνίδι ανάμεσα σε Κροάτες και Ιταλούς, το τελευταίο που λογικά πρέπει να κάνει είναι να ανησυχήσει πολύ τους φίλους της εθνικής. Οι δύο επόμενοι αντίπαλοι μας έπαιξαν για το μεγαλύτερο μέρος του μεταξύ τους αγώνα μέτριο μπάσκετ, το οποίο κατέληξε σε νίκη των παικτών του Μεσίνα και σε ποσοστά που βγάζουν μάτι: 33,8 % στα σουτ για τους νικητές και 39% για τους ηττημένους. Οι Ιταλοί βασικά κέρδισαν επειδή έκαναν πολύ λιγότερα λάθη, κάτι το οποίο σε συνδυασμό με τα επιθετικά ριμπάουντ τους έδωσε εμφατικά τη νίκη στο κομμάτι των κατοχών με +11. Από μπάσκετ όμως λίγα πράγματα και αυτό όσο να ναι δεν είναι και άσχημο νέο, δεδομένου του ότι η εθνική μας έχει παρουσιάσει προβλήματα σε περιστροφές και πικ εν ρολ άμυνα. Οσο να ναι, δύο αντίπαλοι οι οποίοι δεν πασάρουν και τόσο πολύ είναι προτιμότεροι, καθώς στην προσωπική άμυνα οι δικοί μας παίκτες είναι αληθινά καλοί. Αυτό δε σημαίνει πως η αποστολή της εθνικής είναι εύκολη (κάθε άλλο), άλλα πως υπάρχουν σε αυτήν πολύ συγκεκριμένοι στόχοι, οι οποίοι αν επιτευχθούν θα τη φέρουν σαφώς κοντύτερα στην πρόκριση.
Σε ο,τι αφορά την Κροατία, παρατηρεί κανείς πως το επιθετικό της παιχνίδι γυρίζει σχεδόν αποκλειστικά γύρω τους Μπογκντάνοβιτς και Σάριτς. Απέναντι στην Ιταλία (δηλαδή σε έναν αγώνα που και οι δύο αντίπαλοι ήθελαν πολύ να κερδίσουν), οι δυο τους πήραν μαζί περίπου το 60% όλων των σουτ, κάτι που από ένα σημείο και ύστερα εκανε την επίθεση να μπλοκάρει. Το παιχνίδι των Κροατών βασίζεται στο να δουλέψουν καλά τα σκριν για να βρει κυρίως ο σταρ των Νετς το καλύτερο ματς απ, και έπειτα να πάρει σβάρνα τον αντίπαλο. Αυτό ακούγεται σαν μία απλή τακτική, αλλά γίνεται πιο σύνθετη όταν τα σκριν αυτά είναι μακριά από τη μπάλα και καταλήγουν σε ένα μις ματς στο χαμηλό ποστ ή σε ένα drive μέσα στη ρακέτα. Ο Μπογκντάνοβιτς είναι πολύ πιο επικίνδυνος σε αυτές τις καταστάσεις παρά ως σουτέρ, και για αυτό ο παίκτης που θα κάνει το σκριν, όπως και αυτός που τον μαρκάρει έχουν σημασία, και ιδιαίτερα για την εθνική μας. Η Ελλάδα έχει αμυντικούς (antetokounbros) να τον παίξουν στο ένας εναντίον ενός πολύ καλύτερα από ο,τι ο Μπελινέλι προχθές, αλλά το θέμα είναι ποιος θα πέσει πάνω του μετά τις αλλαγές στα μαρκαρίσματα. H απορία αυτή γίνεται μεγαλύτερη αν σκεφτεί κανείς πως ο Πέτροβιτς χρησιμοποιεί συχνά τον Σάριτς ως σκρινερ για τον βασικό σκόρερ του, ένας συνδυασμός προορισμένος να δημιουργήσει πονοκεφάλους, καθώς και οι δυο παίκτες κάνουν σχεδόν τα πάντα με πρόσωπο ή με πλάτη. Οι Κροάτες δεν φοβίζουν τόσο στο συνδυασμό 1-5 (Ούκιτς - Μπίλαν) , όσο σε αυτόν, κάτι που φορτώνει τα αμυντικά βάρη στους πλάγιους και τα τεσσάρια.
Από εκεί και πέρα, αξίζει να αναφερθεί πως στον προχθεσινό αγώνα οι δυο προπονητές κατέφυγαν για ώρα σε χαμηλά σχήματα, με τον Σάριτς να αγωνίζεται και στη θέση του σέντερ. Σε smallball συνδυασμούς η εθνική μας δεν έχει απάντηση, ή τουλάχιστον δεν μοιάζει να έχει μέχρι να μπει μέσα ο Αγραβάνης και να αρχίσει να καταπίνει κόσμο. Είναι σχεδόν σίγουρο πως κάποια στιγμή οι Κροάτες κάτι τέτοιο θα το προσπαθήσουν , γνωρίζοντας τις αδυναμίες μας και με στόχο να φέρουν τους δύο καλύτερους παίκτες τους όσο πιο κοντά στο καλάθι γίνεται. Απέναντι ένα στην Ιταλία αυτό το κατάφεραν μέχρι ένα σημείο κυρίως χάρη στο παιχνίδι ένας εναντίον ενός με drive ή post up, κάτι που θα κάνω την πρόβλεψη πως δύσκολα θα συμβεί απέναντι στην προσωπική άμυνα της δικής μας ομάδας.
Με απλά λόγια, έχω την αίσθηση πως το παιχνίδι των Κροατών, έτσι όπως είναι δομημένο γύρω από τους Σάριτς και Μπογκντάνοβιτς παρουσιάζει στις άμυνες πολύ ξεκάθαρους στόχους, στους οποίους η εθνική μπορεί να ανταποκριθεί με τρόπο διαφορετικό από τους Ιταλούς. Ο Μεσίνα από ένα σημείο και ύστερα έκλεισε κάμποσο την άμυνα προς τα μέσα και έδωσε κάποια σουτ, καταφέρνοντας όμως να απαγορέψει οποιοδήποτε εύκολο καλάθι. Eκείνον τον ένοιαζε να σταματήσει κυρίως το παιχνίδι ένας εναντίον ενός και από ένα σημείο και ύστερα τα κατάφερε. Εμείς, θέλω να πιστεύω ότι αυτό θα το καταφέρουμε ήδη από την αρχή , και μετά θα πρέπει να ασχοληθούμε με τις συνεργασίες.
Είναι ίσως οξύμωρο, με τόσα πληκτρολόγια να έχουν υποφέρει από τα τικ τικ τικ γύρω από την έλλειψη σουτ και τις επιθετικές δυσλειτουργίες της εθνικής, να στέκεται κανείς στην άμυνα και κυρίως σε δύο παίκτες, αλλά ειλικρινά η δική μου αίσθηση είναι πως για σήμερα από εκεί θα ξεκινήσουν τα πάντα. Οι Κροάτες είναι μία ομάδα που αν απορρυθμιστεί στο επιθετικό της κομμάτι, δύσκολα θα καταφέρει να παρουσιαστεί αμυντικά συνεπής και να κερδίσει από εκεί. Απέναντι τους σήμερα θα βρουν ένα σύνολο που έχει μεν αμυντικά μειονεκτήματα, αλλά που από την άλλη ματσάρει καλά τον κύριο επιθετικό συνδυασμό τους, τουλάχιστον όσο τα χαμηλά σχήματα μένουν κλειδωμένα στο ντουλάπι.
Για τους Ιταλούς , θα έρθει η στιγμή αργότερα, αφού πρώτα έχουμε περάσει τον ημιτελικό. Αναψε το κουμπί για τις ζώνες, αναταράξεις, μάλλον προσγειωααααααααααααααα..... Oυφ.
