Γιόγκεφ Οχαγιόν

Το καλοκαίρι του 2011 η Μακάμπι απέκτησε από την Χάποελ Ιερουσαλήμ τον Γιόγκεφ Οχαγιόν, ο οποίος μακροημέρευσε στο Τελ Αβίβ και κατέκτησε ουκ ολίγους τίτλους με την «ομάδα του λαού». Ο διεθνής πλειμέικερ ήταν τότε μόλις 24 ετών, αλλά είχε ήδη προλάβει να γίνει… established παίκτης στην Winner League, με αρκετές παραστάσεις και σε επίπεδο EuroCup. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της θητείας του στην κυρίαρχο ομάδα του Ισραήλ, υπήρξε παίκτης των 20-25 λεπτών, έχοντας υποστηρικτικό ρόλο δίπλα σε γκαρντ - πρωταγωνιστές, με επιθετικό ταλέντο.

Ο Οχαγιόν έμεινε έξι σεζόν στην Μακάμπι, κατακτώντας την Ευρωλίγκα το 2014 στο Μιλάνο, καθώς και δυο πρωταθλήματα, έξι κύπελλα. Ήταν από τους λίγους ντόπιους παίκτες της σύγχρονης εποχής που κατάφεραν να έχουν τόσο ενεργό ρόλο στην ομάδα για τόσα πολλά χρόνια. Στην Ευρωλίγκα κατέγραψε συνολικά 138 εμφανίσεις με 5.8 πόντους και 3.2 ασίστ μέσο όρο. Ο 34χρονος πλέον γκαρντ και επί σειρά ετών διεθνής με συμμετοχή σε τέσσερα EuroBasket, βρίσκεται την τελευταία διετία στο ρόστερ της Χαποέλ Χολόν, πλησιάζοντας σιγά σιγά προς το φινάλε της καριέρας του.

Σον Τζέιμς

Το ίδιο καλοκαίρι με τον Οχαγιόν, η Μακάμπι είχε υπογράψει και τον Σον Τζέιμς από την Μπνεϊ Χασαρόν. Ο σέντερ από τη Γουιάνα ξεκίνησε ως αναπληρωματικός με χρόνο συμμετοχής μικρότερο των 10 λεπτών, αλλά κατά την δεύτερη σεζόν του στο Τελ Αβίβ, εκτοξεύθηκε κι η βελτίωση του ήταν αλματώδης (11.5 πόντοι, 6.5 ριμπάουντ στην Ευρωλίγκα). Η Μακάμπι τον έχρισε αρχηγό το 2013 (ο πρώτος μη Ισραηλινός στην ιστορία του κλαμπ), του προσέφερε νέο τετραετές (!) συμβόλαιο και γενικά του έδειξε τρομερή εμπιστοσύνη. Ο Τζέιμς εξελίχθηκε σε fan favorite με τον Ντέιβιντ Μπλατ να λαμβάνει μεγάλο credit ως προς την ανάδειξη του.

Η συνέχεια βέβαια δεν ήταν ανάλογη, με τον έμπειρο ψηλό να ταλαιπωρείται από σοβαρά προβλήματα τραυματισμών. Δεν αγωνίστηκε στο Final Four του 2014, πέρασε την πόρτα του χειρουργείου και κάπως έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση της καριέρας του. Έκτοτε έχασε σημαντικό μέρος των αθλητικών του στοιχείων και δεν ήταν ο παίκτης που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε. Η τριετία του σε γενικές γραμμές είχε θετικό πρόσημο, παρά το άδοξο τέλος. Μετέπειτα πέρασε κι από τον Ολυμπιακό, όταν είχε τραυματιστεί σοβαρά ο Πάτρικ Γιανγκ το 2016, δίχως πάντως να πετύχει, ενώ τον είδαμε και σε Μιλάνο, Μπιλμπάο, μεταξύ άλλων.

Τζέρεμι Πάργκο

Ένα χρόνο νωρίτερα, η Μακάμπι είχε φέρει για την θέση «1» τον 24χρονο Τζέρεμι Πάργκο, από την τότε πρωταθλήτρια Χαποέλ Γκαλίλ Γκιλμπόα. Ο νεαρός Αμερικανός είχε κάνει τρομερή σεζόν ως rookie στο Ισραήλ (14.1 πόντοι, 4.5 ασίστ, 2.9 ριμπάουντ) κι ο Ντέιβιντ Μπλατ δεν έχασε την ευκαιρία να τον προσθέσει στο ανανεωμένο ρόστερ που έχτιζε. Ο Πάργκο απέκτησε με το «καλημέρα» ρόλο βασικού κι οδήγησε την ομάδα του στον τελικό του Final Four της Βαρκελώνης. Παρότι δεν είχε εμπειρία, το ταλέντο του κι ο ενθουσιασμός του τον οδήγησαν γρήγορα ψηλά. Ήταν από τα καλύτερα γκαρντ της Ευρώπης τη σεζόν 2010-11 και μετά την λήξη της περιόδου βρήκε συμβόλαιο στο ΝΒΑ και τους Γκρίζλις.

Αργότερα στην καριέρα του, είχε ακόμη δύο παρουσίες στην Μακάμπι (2014-15 και 2018-19). Η δεύτερη θητεία του ήταν επίσης πολύ θετική σε ατομικό επίπεδο, ενώ η τρίτη και τελευταία όχι τόσο, με τον παίκτη να έχει μεγαλώσει και να έχει εμφανώς αφήσει πίσω του τις prime days του. Ο Πάργκο αγαπήθηκε στο Τελ Αβίβ, η προσφορά του στην ομάδα ήταν πολύ σημαντική και σίγουρα αποτελεί ένα από τα πλέον iconic γκαρντ της ομάδας για την δεκαετία των 10s.

Ντορόν Πέρκινς

Καλοκαίρι του 2009 κι η Μακάμπι του Γκέρσον προχωρά στην απόκτηση του Ντορόν Πέρκινς, ο οποίος ήταν τότε ο MVP του εγχώριου πρωταθλήματος ως μέλος της Μακάμπι Χάιφα. Σπουδαίο επίτευγμα, ειδικά αν σκεφτούμε πως τα προηγούμενα χρόνια το εν λόγω βραβείο είχε πάει σε χέρια παικτών όπως Χάφμαν, Σάρας, Πάρκερ, Πι Τζέι Τάκερ, Λι Νέιλον. Ο Πέρκινς εξελίχθηκε γρήγορα σε σπουδαίο αμυντικό όπλο για την Μακάμπι, πραγματοποιώντας μια μεστή διετία στο Τελ Αβίβ. Είτε ως παίκτης του Γκέρσον, είτε με τον Μπλατ στο τιμόνι, ο Πέρκινς διατήρησε την θέση του στο ροτέισον ως μια απαραίτητη μονάδα των 25-30 λεπτών.

Ήταν άτυχος, καθώς απουσίασε λόγω σοβαρού τραυματισμού στον μηνίσκο από το Final Four της Βαρκελώνης το 2011, μια απουσία που στοίχισε στην ομάδα του. Είχε χτυπήσει στο τρίτο παιχνίδι της προημιτελικής σειράς με την Λαμποράλ. Ο Πέρκινς έμεινε τελικά για 11 μήνες εκτός παρκέ και παρότι όταν επέστρεψε στα γήπεδα ήταν ακόμη νέος (29 ετών), δεν κατάφερε να επανέλθει στα υψηλά στάνταρ του παρελθόντος. Κι εκείνου το φινάλε στην Μακάμπι, όπως και του Σον Τζέιμς, δεν ήταν το ιδανικό, αλλά η παρουσία του στο κλαμπ ήταν παραπάνω από θετική. Το 2013 πέρασε από τον Ολυμπιακό, για να αντικαταστήσει τον τραυματία Βαγγέλη Μάντζαρη, αλλά ήταν πια εκτός ρυθμού, πολύ μακριά από τον καλό του εαυτό.

Σίλβεν Λάντεσμπεργκ

Η off season του 2012 περιελάμβανε την προσθήκη ενός prospect στο σχεδιασμό της Μακάμπι. Ο Λάντεσμπεργκ ήταν τότε μόλις 22 ετών, αλλά είχε προλάβει να δείξει πτυχές του ταλέντου του στην Μακάμπι Χάιφα. Είχε εντυπωσιάσει με τα «πράσινα» τη σεζόν 2011/12 (21 πόντοι μέσο όρο σε 23 αγώνες) κι όπως συνηθίζει η Μακάμπι δεν αφήνει τέτοιες περιπτώσεις παικτών να χαθούν. Στο Τελ Αβίβ έμεινε για μια πενταετία, είχε ενεργό ρόλο στην Ευρωλίγκα του 2014 (αν και δεν έπαιξε στο F4) και έζησε τόσο την άνοδο, όσο και την απόλυτη αποκαθήλωση της συγκεκριμένης ομάδας.

Η αλήθεια είναι πως ο Λάντεσμπεργκ, εξαιρουμένης της σεζόν 2014/15, δεν μπόρεσε να δικαιώσει τις υψηλές προσδοκίες που υπήρχαν. Στέριωσε στην ομάδα, βοηθούσε συχνά ερχόμενος από τον πάγκο, αλλά η θητεία του σημαδεύτηκε κυρίως από στιγμές και ξεσπάσματα. Του έλειψε η διάρκεια κι η σταθερότητα, ουσιαστικά δεν κατάφερε να πετύχει το περιβόητο step up. Αργότερα, κατέβηκε επίπεδο παίζοντας σε χαμηλότερου διαμετρήματος ομάδες (Εστουδιάντες, Τουρκ Τέλεκομ, Κίνα) και δεν επανήλθε έκτοτε στο κορυφαίο level. Στα 31 του πλέον, ο swingman από το Μπρούκλιν είναι ένας εξαιρετικός σκόρερ για ομάδες εκτός Ευρωλίγκας.

Μπράιαν Ραντλ

Μετά την Ευρωλίγκα του 2014 και την απόσυρση του Μπλου, η Μακάμπι βρήκε το νέο της τεσσάρι στο πρόσωπο του Μπράιαν Ραντλ. Η περίπτωση του έχει αρκετά κοινά με του Πέρκινς: κι εκείνος προερχόταν από τη Χάιφα, προσέφερε αρκετά, αλλά τον λύγισαν οι τραυματισμοί. Ο Ραντλ συνεργάστηκε με Γκούντες και Τάμπακ, όντας βασική επιλογή καθ’ όλη την διάρκεια της διετούς θητείας του στο Τελ Αβίβ. Αξιόπιστος και σταθερός παίκτης, με ισορροπία και στις δύο πλευρές του παρκέ. Η Μακάμπι βέβαια τον αποδέσμευσε μετά την πρώτη του χρονιά (αρχικά για άγνωστο λόγο, όμως η συνέχεια μάλλον έδωσε την απάντηση), αλλά τον ξαναπήρε τρεις μήνες αργότερα. Στο μεσοδιάστημα, είχε κοπεί στα εργομετρικά τεστ από την Λόκο Κουμπάν. Ο Μπαρτζώκας τον ήθελε στην Ρωσία, αλλά η μεταγραφή χάλασε, με τον Έλληνα τεχνικό να προτιμά να μην πάρει αυτό το ρίσκο, με έναν όπως αποδείχθηκε ευπαθή παίκτη.

Η δεύτερη του χρονιά στην Μακάμπι ήταν κάκιστη, όχι τόσο για τον ίδιο σε ατομικό επίπεδο, αλλά συνολικά για την ομάδα που αποκλείστηκε από την RS της EuroLeague και… «ξέπεσε» στο EuroCup, για πρώτη φορά στην ιστορία της! Κατέκτησε δύο κύπελλα, αναδείχθηκε καλύτερος αμυντικός της εγχώριας λίγκας το 2015, όμως η καριέρα του δεν είχε τελικά μεγάλη διάρκεια. Έφυγε το καλοκαίρι του 2016 από την Μακάμπι κι ένα χρόνο αργότερα, κρέμασε τα sneakers του, μόλις στα 32 του. Ήταν τρόπον τινά ένα “what if”, καθώς αν ήταν σε καλύτερη κατάσταση και δεν έπεφτε σε τόσο κακή περίοδο της Μακάμπι, θα μπορούσε σίγουρα να δώσει πολύ περισσότερα.

Τζον Ντι Μπαρτολομέο

Ακόμη ένα πετυχημένο deal των «κιτρίνων» με την Χάιφα ήταν εκείνο του Τζον Ντι Μπαρτολομέο, με τον βραχύσωμο άσσο να αλλάζει πόλη, αλλά όχι χώρα, τον Ιούλιο του 2017. Ο ύψους 1.83μ. πλειμέικερ είχε εδραιωθεί στη Winner League έχοντας στις πλάτες του μια αξιόλογη διετία με αρκετές καλές εμφανίσεις (2015-2017) στη Χάιφα, με την Μακάμπι να επενδύει σε αυτόν προσφέροντας του τριετές συμβόλαιο.

Αν κι έχει τα σκαμπανεβάσματα του, βρίσκεται στην ομάδα μέχρι και σήμερα και μάλλον θα συνεχίσει και του χρόνου, καθώς έχει συμβόλαιο, συμπληρώνοντας πενταετία στην «ομάδα του λαού». Αξίζει να αναφερθεί πως ο Νεοϋορκέζος κατέχει πια και ισραηλίτικο διαβατήριο.

Ελάιτζα Μπράιαντ

Στα πιο… φρέσκα κουλούρια τώρα, η Μακάμπι του Γιάννη Σφαιρόπουλου είχε αποκτήσει τον νυν NBAer το καλοκαίρι του 2019. Ο Μπράιαντ προερχόταν από την rookie season του ως επαγγελματίας με τη Χαποέλ Εϊλάτ. Έκανε… όργια με 17.5 πόντους και 2.5 ασίστ μέσο όρο σε 36 εμφανίσεις, με την Μακάμπι να τον κλείνει προτού εμφανιστούν πολλοί μνηστήρες στο παιχνίδι της διεκδίκησης του. Στο Τελ Αβίβ είχε μια αρκετά καλή διετία, μέσω της οποίας αναδείχθηκε και έφτασε ως τους Μπακς.

Από τον Μάιο ο παίκτης βρίσκεται στο Μιλγουόκι, κάνοντας τελικά το «μεγάλο βήμα» της καριέρας του, στα 26 του χρόνια. Στο σύνολο του Έλληνα τεχνικού μπορεί να μην έγραψε ανεπανάληπτα νούμερα, όμως ήταν μια ιδιαίτερα χρήσιμη μονάδα για τις θέσεις 2-3. Η Μακάμπι μπόρεσε να πάρει το φετινό πρωτάθλημα πορευόμενη δίχως τον Μπράιαντ στη σύνθεση της, ωστόσο ενόψει της νέας σεζόν σίγουρα θα χρειαστεί να βρει μια ποιοτική λύση για να καλύψει το κενό.

Φυσικά, η Μακάμπι συχνά πυκνά δίνει ευκαιρίες και σε γηγενείς παίκτες, όπως για παράδειγμα ήταν πέρσι ο Μπλέιζερ ή λίγα χρόνια παλαιότερα ο Καράμ Μασούρ. Ωστόσο πρόκειται για παίκτες με μηδαμινό impact, που βοηθούν κυρίως στο πρωτάθλημα και δεν τους βλέπουμε ιδιαίτερα ενεργούς στην Ευρωλίγκα.