Μπορεί να έχει πατήσει τα 35, όμως η μπογιά του πιάνει ακόμη, έστω κι αν έπρεπε να κάνει "step down" σε αγωνιστικό επίπεδο, για να το αποδείξει. Το "βελούδινο σφυρί" ξεχάστηκε τους τελευταίους μήνες, αφού επέλεξε μετά από αρκετά χρόνια να μεταπηδήσει σε άλλη χώρα. Μια αλλαγή πάντως, που τον ανανέωσε αγωνιστικά και τον έκανε ξανά πρωταγωνιστή, αφού φάνηκε πως είναι παίκτης μεγάλου ρόλου - κι όχι πιο περιορισμένου, όπως ήταν στο φινάλε του στον Παναθηναϊκό.
Καλή χρονιά, δίχως τραυματισμούς
O "Λότζο" προέρχεται από αρκετά καλή, σε ατομικό επίπεδο, σεζόν στην Τοφάς. Χωρίς προβλήματα τραυματισμών και με μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Δεν έχανε ματς της ομάδας του, παίζοντας σταθερά σε 6-7 παιχνίδια τον μήνα, γεγονός που τον βοήθησε να έχει καλό ρυθμό. Αν δεν υπήρχε η διακοπή, η χρονιά του θα ήταν ακόμη πιο πλούσια σε αριθμούς. Έπαιζε 25 λεπτά στο πρωτάθλημα και 29 στο EuroCup. Στην εγχώρια λίγκα είχε 9.7 πόντους με 38% στο τρίποντο, συν 3.4 ριμπάουντ και 2.4 τελικές πάσες σε σύνολο 21 παιχνιδιών. Παράλληλα, στην Ευρώπη κατέγραψε 10.6 πόντους (43% πίσω από την άρκτο), 2.9 ριμπάουντ και 2.6 ασίστ σε 14 συμμετοχές, βοηθώντας σημαντικά την ομάδα του να προκριθεί από τον όμιλο της RS. Ήταν διψήφιος στο 51% των αναμετρήσεων που αγωνίστηκε στη σεζόν, κουβαλώντας αρκετά βράδια στο σκοράρισμα το τουρκικό κλαμπ.
Πραγματοποίησε κάμποσα "γεμάτα" ματς, όπως εκείνο κόντρα στην Γαλατά (22π, 7ρ, 7α, 31PIR) τον περασμένο Νοέμβριο για την BSL, αλλά και στην έδρα της Λιμόζ (21π, 5ρ, 3α, 25PIR) για το EuroCup. Γενικώς, έδειξε πως μπορεί να καθορίσει τις ισορροπίες αν βρεθεί στην μέρα του, αλλά κι ότι παραμένει ένας αρκετά πολυδιάστατος φόργουορντ, με μπόλικη συνεισφορά σε ριμπάουντ και δημιουργία. Πράγματι τα χρόνια έχουν περάσει κι ο παίκτης είναι ταλαιπωρημένος από τραυματισμούς, ωστόσο η σεζόν 19-20 διέψευσε όσους θεωρούσαν πως είναι "τελειωμένος" μπασκετικά. Ναι, πλέον μπορεί να μη συμβαδίζει απόλυτα με το κορυφαίο επίπεδο (αν ίσχυε αυτό, θα ήταν ακόμη στην Ευρωλίγκα κι απλησίαστος οικονομικά), αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θα είχε πράγματα να δώσει σε μια ομάδα σωστά δομημένη, όπως είναι από πέρσι η ΑΕΚ του Ηλία Παπαθεοδώρου.
Τι ευελπιστεί να πάρει η ΑΕΚ
Πρώτα πρώτα, ευχής έργον θα ήταν ο παίκτης να συνεχίσει να παραμένει υγιής και να βγάλει άλλη μια χρονιά όντας διαθέσιμος στο 80% των παιχνιδιών, σε Ελλάδα κι Ευρώπη. Αυτό βέβαια θα εξαρτηθεί κι από την διαχείριση που θα λάβει από το κιτρινόμαυρο σταφ. Πρέπει να επισημάνουμε πως η ΑΕΚ τα πηγαίνει σχετικά καλά σε αυτόν τον τομέα. Πέρσι είχε αρκετά έμπειρα παιδιά στο ρόστερ της, τα οποία απέφυγαν τους μακροχρόνιους τραυματισμούς και γενικά θα λέγαμε πως έγινε σωστή συντήρηση και διαχείριση της κόπωσης.
Από εκεί και πέρα, η ΑΕΚ αποκτά έναν αθλητή με πολλές παραστάσεις, με διαδρομή έξι ετών στην Ελλάδα. Τα οποία έξι έτη μάλιστα, ήταν και τα πιο παραγωγικά της καριέρας του. Είχε αντιμετωπίσει πολλές φορές τη νέα του ομάδα, ως παίκτης του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Είναι άριστος γνωστής της Basket League, αλλά και της Αθήνας, κάτι που συνεπάγεται πως δεν θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής. Πρόκειται άλλωστε για έναν παίκτη που ποτέ του δεν αντιμετώπισε τέτοια προβλήματα, είτε μπαίνοντας από την άσημη Οστάνδη στο ρόστερ του τότε πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακού, είτε κάνοντας το πνευματικά δύσκολο δρομολόγιο Φάληρο - Μαρούσι. Είναι παίκτης που κολλάει γρήγορα στις ομάδες, μπαίνει και προσφέρει άμεσα.
Ταυτόχρονα, η ΑΕΚ βρίσκει έναν σουτέρ υψηλής εμβέλειας, που δεν είχε στο ρόστερ της. Χρειαζόταν έναν τόσο αποτελεσματικό εκτελεστή, μετά και την αποχώρηση του Χάρη Γιαννόπουλου. Για την ικανότητα του από απόσταση, δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Θα βοηθήσει την ΑΕΚ σε παιχνίδια όπου οι άμυνες θα είναι "κλειδωμένες". Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως ο Αμερικανός είναι και καλός δημιουργός, τηρουμένων των αναλογιών. Προφανώς δεν θα είναι αυτός ο πρωταρχικός του ρόλος στο 40λεπτο, αλλά δεν παύει να είναι ένα τριάρι που ανέκαθεν είχε την πάσα στο παιχνίδι του, βάζοντας δημιουργικές πινελιές στην επίθεση.
Ο άλλοτε διεθνής με το Βέλγιο, ήταν και είναι (σε μικρότερο βαθμό πλέον) παίκτης που θα βγάλει ενέργεια. Μπορεί συχνά να έχει ένα ράθυμο στυλ, όμως αυτό εξ' όψεως σε ξεγελά. Και στην Τουρκία είχε τις... εκρήξεις του. Θα παίξει με αυτοπεποίθηση, θα κινηθεί με πρόσωπο προς το καλάθι, γενικώς θα ψάξει την προσωπική φάση. Δεν είναι Λάνγκφορντ, όμως μπορεί να αποδειχθεί ένα καλό φιτ δίπλα στον συμπατριώτη του, με τον οποίο συνυπήρξε και στο "τριφύλλι". Όσο για την άμυνα, ας μην περιμένουμε πολλά, αφού ο παίκτης καταναλώνει το συντριπτικό ποσοστό της ενέργειας του στον επιθετικό τομέα. Κάτι που πάνω - κάτω πάντα ίσχυε, όλα του τα χρόνια.
Αντί επιλόγου
Αν θέλεις να κάνεις πρωταθλητισμό με πραγματικές αξιώσεις, επιβάλλεται να έχεις παίκτες σαν τον Λοτζέσκι στο ρόστερ σου. Ένας από τους πιο επιτυχημένους ξένους που έπαιξαν στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια, με τέσσερα πρωταθλήματα στο βιογραφικό του και καλή παρουσία τόσο ως ερυθρόλευκος, όσο κι ως πράσινος. Η αίσθηση του "πάντα πρέπει να κερδίζω", με την οποία γαλουχήθηκε σε Ελλάδα, αλλά και Βέλγιο, είναι απαραίτητο να διοχετευθεί σε ολόκληρο τον οργανισμό της ΑΕΚ, κάτι που θα έλεγε κανείς πως από πέρσι έχει αρχίσει να γίνεται, με τη μαζική παρουσία παικτών όπως ο Λάνγκφορντ, ο Μασιούλις κι ο Σλότερ.
Ο "Matt Mamba" έμαθε να αντεπεξέρχεται στην πάντα υψηλή πίεση που υπάρχει στην Ελλάδα και γνωρίζει καλά πως, ακόμη και στα τύπου scrimmage παιχνίδια της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ τη νέα σεζόν, δεν θα υπάρχει περιθώριο λάθους. Είναι, λοιπόν, μια μεταγραφή πάνω απ’ όλα ουσίας και δευτερευόντως εντυπωσιασμού, η οποία θα φανεί χρήσιμη αγωνιστικά, αφού η ποιότητα του είναι δεδομένη, αλλά και σε επίπεδο προσωπικότητας.
Το βέβαιο είναι ένα, πως η ΑΕΚ προτιμά στην παρούσα φάση να επενδύσει στην προσωπικότητα και στην εμπειρία των μονάδων, χάνοντας σε επίπεδο προοπτικής-ηλικίας παικτών. Πέρσι αυτό λειτούργησε, όσο παίχτηκε μπάσκετ. Μένει να δούμε από εδώ και πέρα πώς θα ολοκληρωθεί το ρόστερ της ΑΕΚ, με την προσθήκη (πιθανότατα) ενός tweener στην front line να εκκρεμεί.
