Ο Γουίτινγκτον ήταν άσημος μέχρι τη σεζόν 2018-19 και έκανε άλματα προόδου έκτοτε. Η - αρκετά ταλαντούχα αλλά μετριότατη ως σύνολο - Γαλατάσαραϊ ήταν η ομάδα που τον έφερε στην επιφάνεια και μέσω αυτής έφτασε στο σημείο να συγκεντρώνει ενδιαφέρον από την Ευρωλίγκα.

Η Γαλατά κι ο τύπου 6th-man ρόλος

Ο 27χρονος φόργουορντ διένυσε εξαιρετική και σταθερή σεζόν πέρσι, με 12.5 πόντους και το αξιοπρόσεκτο 48% στο τρίποντο, 6.5 ριμπάουντ και 1.5 ασίστ σε 11 αναμετρήσεις του EuroCup. Ερχόταν συνήθως από τον πάγκο, όμως κατά γενική ομολογία ήταν από τους διακριθέντες της Γαλατάσαραϊ, γράφοντας 16.5 μονάδες στο ranking ανά περίπου 26 λεπτά στο παρκέ. Εν τω μεταξύ, εξίσου καλή ήταν κι η παρουσία του στην BSL, στα 14 παιχνίδια όπου εμφανίστηκε. Κατέγραψε 12.4 πόντους με 52.8% από την περίμετρο, 4.9 ριμπάουντ, 1.6 τελικές πάσες και λίγο κάτω από 14.9 στην αξιολόγηση. Όλα αυτά στον ίδιο χρόνο δράσης, με την απόδοση του τόσο στην τουρκική λίγκα, όσο και στην Ευρώπη, να είναι σταθερή και πανομοιότυπη. Ο παίκτης γενικά δεν είχε μεγάλα σκαμπανεβάσματα, σπανίως υστερούσε.

Αξίζει να αναφερθεί πως κόντρα στα τουρκικά κλαμπ που αγωνίζονται στην Ευρωλίγκα, ο Αμερικανός ψηλός είχε τραβήξει τα βλέμματα με τις εμφανίσεις του. Με τη Φενέρ (εντός έδρας) τον περασμένο Οκτώβριο είχε 20/9/4, βοηθώντας σημαντικά την "Τσιμ Μπομ" να πάρει ένα σπουδαίο ροζ φύλλο κόντρα στην ομάδα του Ομπράντοβιτς, ενώ τον Δεκέμβριο απέναντι στην Έφες (εκτός έδρας) σημείωσε 17/4/2. Ήταν παράλληλα και τα δύο πιο παραγωγικά του παιχνίδια στη σεζόν εντός των τειχών, δύο ντέρμπι που τον "διαφήμισαν" κι ανέβασαν την αξία του. Στην δεύτερη ευρωπαϊκή του σεζόν (μετά από το 2018/19 στο Ισραήλ με την Γκαλίλ Γκιλμπόα, την ομάδα που ανέδειξε τον Ζακ Λεντέι), ο Γουίτινγκτον έδειξε να αρπάζει την ευκαιρία που του δόθηκε σε μεγαλύτερο σύλλογο και πλέον είναι έτοιμος για ακόμη ένα βήμα.

 Θετικά και αρνητικά

Η περίπτωση του Γουίτινγκτον πληρεί συνολικά ένα αξιόλογο πακέτο θετικών στοιχείων. Πρώτα πρώτα, ο παίκτης βρίσκεται σε άκρως παραγωγική ηλικία και η τιμή του είναι προσιτή. Ταυτόχρονα, μιλάμε για έναν σύγχρονο αθλητή που διαθέτει πολύ καλό περιφερειακό σουτ από την θέση "4", κάτι που είναι απαραίτητο για κάθε ομάδα πλέον. Παίζει με ενέργεια, του αρέσει το ανοικτό γήπεδο, είναι μακρύς και ταχύς, καλός ριμπάουντερ και βασίζεται στα αθλητικά του στοιχεία. Δεν είναι παίκτης που διακρίνεται για τα τεχνικά του χαρακτηριστικά ή την σωματική του δύναμη και σίγουρα το mentality του είναι κι αυτό υπό εξέταση, μιας και μέχρι σήμερα είχε παίξει σε μικρά μεγέθη, πλην Γαλατά, τύπου G League κι Αυστραλίας. Η μετάβαση του σε μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό που έχει δει κατά καιρούς την αντίστοιχη θέση να στελεχώνεται από top επιπέδου παίκτες, δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση, καθώς δεν έχει συλλέξει ακόμη την απαιτούμενη εμπειρία και δεν είναι γνωστό όνομα, όμως είναι μια περίπτωση που αξίζει το ρίσκο της δοκιμής, κάτι που συνεπάγεται κι... υπομονή από το κοινό.

Ο Παναθηναϊκός για τα χρήματα που πιθανότατα θα του κοστίσει μια τέτοια μεταγραφή, θα πάρει πράγματα σε αγωνιστικό επίπεδο. Ξέρει ότι δεν πρόκειται για έναν εξίσου καλό επιθετικό με τον Ντεσόν Τόμας, αλλά για παίκτη που προσφέρει ισορροπία στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο Αμερικανός είναι ένα "ελεγχόμενο" ρίσκο, που αν βγει στους "πράσινους" θα έχουν οφέλη στον αγωνιστικό τομέα κι ο Βόβορας θα έχει ένα όχι υπερβατικό, αλλά σε κάθε περίπτωση καλό δίδυμο στο "4", βάζοντας στην εξίσωση και τον Μήτογλου. Δεν θεωρώ πως είναι μονάδα που βρίσκεται ακόμη σε στάδιο "in the making", αλλά έτοιμος να πάρει την ευκαιρία σε μια τέτοια φανέλα. Από εκεί κι έπειτα, η προσαρμογή του κι ο ρόλος του είναι ένα άλλο ζήτημα που θα φανεί εν καιρώ. Επειδή τα τελευταία δυο χρόνια πολλοί φίλοι της ομάδας τα έβαζαν με τον Τόμας λόγω της αδυναμίας του στην άμυνα, κρατήστε πως στον αμυντικό τομέα, έχουμε να κάνουμε με έναν παίκτη που θα προσπαθήσει περισσότερο και δεν θα φανεί αδιάφορος.

Ελαφρύς για να "ακουμπήσει" στο "5"

Πάμε τώρα στα της θέσης - ρόλου. Ο Γουίτινγκτον είναι κατά βάση ένα 4αρι κι υπό προϋποθέσεις σε ένα ψηλό σχήμα, σμολ φόργουορντ, λόγω ικανότητας στο σουτ. Είναι γρήγορος κι αθλητικός και μπορεί να ματσάρει αντιπάλους στα κυβικά του, ωστόσο είναι ελαφρύς για να ανεβεί στη θέση του σέντερ. Δύσκολα θα βλέπαμε κάτι τέτοιο να συμβαίνει, μιας και στη Γαλατά ως tweener στην frontline λειτουργούσε, όταν χρειαζόταν, ο Άλεξ Πόιθρες. Ο Γουίτινγκτον δεν μπήκε σε τέτοιο ρόλο, δεν έχει τη σωματική δύναμη και τους μυς για να το κάνει. Άρα λοιπόν θεωρείται απίθανο να αλλάξει κάτι στον Παναθηναϊκό, όσον αφορά τη χρησιμοποίηση του.

Μπορεί να ξεγελά το ύψος (2.06μ) και το μήκος των άκρων του στην όψη, όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Η Ευρωλίγκα έχει ψηλούς που σε θέμα δύναμης θα δημιουργούσαν τεράστια προβλήματα στον παίκτη από το Maryland. Άλλωστε, ένας ακόμη λόγος είναι πως ο Γουίτινγκτον είναι μονάδα με stretch στοιχεία, μπορεί να ανοίξει το γήπεδο και την αντίπαλη άμυνα, τόσο με σουτ όσο και με μπασίματα (διαθέτει δυνατό πρώτο βήμα κι έκρηξη, του αρέσουν τέτοια plays και κινείται "από έξω προς τα μέσα" με αυτοπεποίθηση ). Έχει έντονη δραστηριότητα μακριά από το καλάθι. Ο παίκτης με απλά λόγια θα... χαραμιζόταν αν μεταφερόταν πιο κοντά στην ρακέτα. Επομένως έχουμε να κάνουμε με ένα "4 προς 3" κι όχι με "4 προς 5".

Η "breakout year" ήρθε στο Ισραήλ

Αναφέρθηκε και νωρίτερα το όνομα της Χαποέλ Γκαλίλ Γκιλμπόα, μιας ομάδας με καλό σκάουτινγκ κι αρκετές εύστοχες επιλογές Αμερικανών τα τελευταία χρόνια. Τον Γουίτινγκτον συγκεκριμένα, τον έφεραν από το πρωτάθλημα της Ιαπωνίας και τη Levanga Hokkaido. Στην Γκιλμπόα δε, ήταν πραγματικός σταρ με απίστευτο impact, συνοδεύοντας παράλληλα τη σεζόν του με ένα σωρό ατομικές διακρίσεις. Ταίριαξε στην Winner League, ξεχώρισε γρήγορα κι έτσι κέρδισε την μεταγραφή του στην Κωνσταντινούπολη.

Στην πρώτη κατηγορία του Ισραήλ, ήταν κορυφαίος ριμπάουντερ της λίγκας με 9.6 κατά μέσο όρο, ενώ κατέκτησε και την πρωτιά στο PIR με 24.6 ανά ματς. Ήταν τρίτος σκόρερ του πρωταθλήματος (18.4π) και, αν και rookie στα ευρωπαϊκά γήπεδα, έκανε αμέσως χρονιά εκτόξευσης. Πλέον, κάτι λιγότερο από δύο χρόνια μετά, βρίσκεται στον προθάλαμο της Ευρωλίγκα, κάτι που αν μη τι άλλο δείχνει πρόοδο και βελτίωση για τον 27χρονο αθλητή, που είναι έτοιμος να ανεβεί ακόμη ένα σκαλοπάτι.

Συνοψίζοντας ...

Αυτό που πάντα αναρωτιόμαστε σε περιπτώσεις σαν αυτήν, είναι το κατά πόσο ο παίκτης μπορεί να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα. Πόσο εύκολα/δύσκολα θα διανύσει αυτή την μετάβαση, πόσο θα διαφοροποιηθεί ο ρόλος του σε σχέση με αυτά που είχε συνηθίσει. Το να παίζεις στο EuroCup είναι άλλο πράγμα από το να είσαι στην Ευρωλίγκα, υπάρχει δεδομένα διαφορά επιπέδου και πρέπει να δούμε αν ο Γουίτινγκτον θα επηρεαστεί και πόσο χρόνο θα χρειαστεί για να "ρολάρει" στη νέα κατάσταση. Αντιστοίχως, ανέκαθεν οι απαιτήσεις στους "πράσινους" ήταν μεγάλες, εδώ και δεκαετίες. Εξυπακούεται πως η στην Γαλατά ο παίκτης δεν είχε την ίδια πίεση, η ομάδα είχε σαφώς χαμηλότερο πήχη δυνατοτήτων. Επομένως, δεν πρέπει να περιμένουμε έναν... Σίγκλετον, από πλευράς ταλέντου κι ικανοτήτων, αλλά κάτι πιο συμβατό με τα νέα δεδομένα όπου δομείται το πράσινο ρόστερ.

Κρατάμε σε πρώτη φάση πως είναι καλός παίκτης και πως τα θετικά υπερτερούν. Το "τριφύλλι" δεν ξέρουμε αν θα βρει το νέο Γκιστ, πάντως αν ερχόταν ο Γουίτνγκτον θα έβαζε στη μηχανή του μια αξιόλογη μονάδα που προέρχεται από παραγωγικές σεζόν και η γραμμή της προόδου του έχει ανοδικές τάσεις τα τελευταία δυο χρόνια. Το πόσο ποιοτικός θα είναι στο top επίπεδο, είναι κάτι που θα φανεί. Φαίνεται πάντως να είναι μια έξυπνη κι οικονομική επιλογή, η δεύτερη με πρόσφατο μπακγκράουντ από το πρωτάθλημα του Ισραήλ, μετά τον Μάρκους Φόστερ.