Τα πράγματα είναι δυσοίωνα για την νέα- μετά κορονoϊού – σεζόν, καθώς είναι άγνωστο ποιες ομάδες θα είναι ικανές να αγωνιστούν, πόσες θα πληρούν τα κριτήρια του ΕΣΚΑΕ, αν θα υπάρξει κανάλι που να ενδιαφερθεί για ένα παρηκμασμένο προϊόν και πολλά άλλα ανοικτά μέτωπα, που αυτή τη στιγμή μοιάζουν με βουνό. Οι λόγοι που οδηγηθήκαμε σε αυτήν την κατάσταση είναι πολλοί, αλλά παρακάτω θα αναπτύξουμε τους κυριότερους που ,κατά την προσωπική μου γνώμη, συνέβαλλαν ώστε να φτάσουμε εδώ σήμερα.

Η ΕΟΚ

Προφανώς δεν ανακάλυψα την Αμερική, όταν ένα πρωτάθλημα πάει κατά διαόλου η πρώτη που φταίει είναι η ομοσπονδία της χώρας. Τα πάντα ως προς αυτό είναι χιλιοειπωμένα, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος όσο και να έχει βοηθήσει το Ελληνικό μπάσκετ τα τελευταία 40 χρόνια, έχει αγκιστρωθεί στην καρέκλα του και δεν αφήνει κανέναν και τίποτα να τον μετακινήσει. Όσο και να επιμένει ο Πρόεδρος, μόνο και μόνο η αλλαγή προσώπου θα έφερνε έναν αέρα ανανέωσης, χωρίς να υπολογίζουμε και τις φρέσκιες ιδέες που θα φέρει κάποιος νέος και άφθαρτος στην διοίκηση, ακόμα και πρώην παίκτης, όπως γίνεται σε όλες τις ομοσπονδίες παγκοσμίως. Όταν όμως ρωτάς τον Γιώργο Βασιλακόπουλο αν έχει έρθει η ώρα να δώσει τη θέση του σε κάποιον νεότερο που να χαράξει μια νέα στρατηγική στην ΕΟΚ και εκείνος απαντάει ότι η διοίκηση θέλει εμπειρία και δεν είναι κριτήριο η ηλικία, καταλαβαίνεις ότι μόνο με το νομοσχέδιο του Αυγενάκη μπορεί να φύγει από την θέση του. Είναι στενάχωρο να βλέπεις έναν άνθρωπο του μπάσκετ να μην έχει αντίληψη της κατάστασης και του τι γίνεται γύρω του, αρνούμενος πεισματικά οποιαδήποτε αλλαγή.

Η κόντρα των αιωνίων

Διαχρονικά υπάρχει κόντρα μεταξύ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού σε όλα τα σπορ, αλλά αυτό που γίνεται εδώ και 10 χρόνια στο μπάσκετ δεν έχει προηγούμενο. Οι ομάδες έχουν δημιουργήσει στρατόπεδα και από πίσω έχουν οχυρωθεί οπαδοί, δημοσιογράφοι, οπαδικές εφημερίδες και ολόκληρα επικοινωνιακά συστήματα, που μοναδικό στόχο έχουν να «ξεβρακώσουν» τον αντίπαλο και να δοξάσουν την ομαδάρα. Όλη αυτή η κόντρα έκανε κακό στο πρωτάθλημα, με τις δυο ομάδες να συμπεριφέρονται σαν κακομαθημένα παιδιά, με την πρόφαση ότι αγωνίζονται για το καλό του αθλήματος, αρκεί βέβαια να είναι προς το συμφέρον τους. Ο Παναθηναϊκός θεωρούσε ότι όλα ήταν μια χαρά, ο Ολυμπιακός ότι όλα ήταν εναντίον του και αυτή η αέναη κόντρα έτρωγε σιγά σιγά τα σωθικά του Ελληνικού μπάσκετ, έχοντας και θλιβερές προεκτάσεις στην Εθνική ομάδα. Το πόσο προσχηματικός ήταν αυτός ο θόρυβος που έκαναν για το «καλό» του Ελληνικού μπάσκετ, φάνηκε στο θέμα της Ευρωλίγκα.

Κλειστά συμβόλαια 

Σε ένα ήδη υποβαθμισμένο πρωτάθλημα που ο μόνος ουσιαστικός λόγος για να το παρακολουθείς ήταν οι τελικοί, με την ΑΕΚ να μην βρίσκεται στην μεγάλη κατηγορία και τον Προμηθέα να μην έχει εμφανιστεί στο προσκήνιο, οι δυο αιώνιοι (σκεφτόμενοι πάντα το «καλό» του μπάσκετ) υπέγραψαν τα κλειστά συμβόλαια με την Ευρωλίγκα. Γιατί, τι μπορεί να κάνει καλύτερο ένα πρωτάθλημα με πολύ μικρό ανταγωνισμό; Ο καθόλου ανταγωνισμός. Θα σταθώ σε αυτό το κομμάτι λίγο παραπάνω, γιατί έχει περάσει πολύ επιδερμικά στην πλειοψηφία του κόσμου.

Η βάση του αθλητισμού σε όλα τα επίπεδα είναι ο ανταγωνισμός, ο τρόπος που θα βελτιωθείς, ώστε να φτάσεις αυτόν που είναι μπροστά σου. Είναι η κινητήριος δύναμη ώστε να κοπιάσεις παραπάνω, να επενδύσεις, να ματώσεις, ώστε κάποια μέρα να δεις τους κόπους σου να φέρνουν αποτέλεσμα και τότε να νιώσεις την δικαίωση για όσα τράβηξες. Ακόμα και στο δίπολο Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, ο ανταγωνισμός για να έχουν την καλύτερη ομάδα, τους τραβούσε και τους δυο προς τα πάνω με αποκορύφωμα το Φάιναλ 4 του Βερολίνου, που είδαμε έναν φανταστικό ημιτελικό με τις ομάδες να σφύζουν από ποιότητα.

Όσα λοιπόν αναφέραμε παραπάνω, σβήστε τα από το μυαλό σας, γιατί όλα θα είναι προκαθορισμένα. Οι δυο αιώνιοι θα έχουν μια στάνταρ θέση στην Ευρωλίγκα και οι Αγγελόπουλοι και οι Λιόλιοι αυτού του κόσμου, ότι και να κάνουν, όσα και να ξοδέψουν, θα είναι αποκλεισμένοι από το μεγάλο μπασκετικό πάρτι, επειδή έτσι αποφάσισαν 11 ομάδες στην Ευρώπη. Έτσι είδαμε την Βενέτσια να παίρνει δυο φορές το πρωτάθλημα στην Ιταλία, αλλά να παίζει Ευρωλίγκα η Αρμάνι, την Χαποέλ να παίρνει το πρωτάθλημα στο Ισραήλ, αλλά να παίζει Ευρωλίγκα η Μακάμπι και αν στα υπόλοιπα πρωταθλήματα το ενδιαφέρον είναι μεγαλύτερο, λόγω οικονομικής άνεσης, στην Ελλάδα αυτό ήταν η ταφόπλακα σε οποιονδήποτε ήθελε να επενδύσει για να μπει σφήνα στο δίπολο.

Για αυτό λοιπόν ας αφήσουμε το υποκριτικό, ότι δήθεν ενδιαφέρονται για την βελτίωση των συνθηκών του αθλήματος στην χώρα και ας πούμε την αλήθεια, ότι το μόνο που θέλουν είναι να είναι μονά ζυγά δικά τους. Αν πραγματικά ενδιαφέρονταν δεν θα υπέγραφαν ένα συμβόλαιο που γνώριζαν ότι θα καθιστούσε το Ελληνικό πρωτάθλημα διακοσμητικό.

Βρέχει σήμερα, 13-1 θέλατε

Πάμε λοιπόν και στο θέμα που κυριαρχεί στο ελληνικό μπάσκετ τον τελευταίο χρόνο, το περίφημο 13-1 και το μέχρι τέλους, που το βλέπεις πλέον παντού και είναι η απάντηση στα πάντα.

Αδιαμφισβήτητα η αποχώρηση του Ολυμπιακού ήταν ένα πολύ σημαντικό χτύπημα στο τρεμάμενο οικοδόμημα της Basket League και όποιος δεν το καταλαβαίνει εθελοτυφλεί. Το πρωτάθλημα έχασε πολλή από την αίγλη του, τα ντέρμπι μειώθηκαν και η εμπορικότητα του προϊόντος έπεσε. Κάθε φορά που πας να συζητήσεις κάτι για αυτό σου λένε, 13-1 θέλατε. Θα νομίζει κανείς ότι ο Ολυμπιακός έκανε μια απίθανα ρηξικέλευθη πρόταση για την αναβάθμιση του πρωταθλήματος και για να διορθώσει τα κακώς κείμενα και όλα τα άλλα σωματεία είπαν με μια φωνή όχι.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν ήθελε να μην επικυρωθεί η βαθμολογία και να διακοπεί το πρωτάθλημα επ αόριστον, να έρθουν ξένοι διαιτητές στους αγώνες με τον Παναθηναϊκό και να παραιτηθεί ο Γαλατσόπουλος. Χωρίς να εξετάζουμε αν είχε δίκιο ή άδικο στα αιτήματα του, ο τρόπος που το χειρίστηκε απέναντι σε ομάδες που δεν είχαν την δυνατότητα να κρατήσουν παραπάνω τους παίκτες τους και να τους πληρώνουν, ήταν λανθασμένος και τον έκανε να χάσει το (όποιο) δίκιο του. Υπήρχαν ομάδες που συμφωνούσαν με τα λόγια των ιδιοκτητών του Ολυμπιακού, αλλά δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Σε αυτό λοιπόν οι ομάδες απάντησαν με 13-1, γιατί μπορεί οι προθέσεις να ήταν σωστές, ο τρόπος όμως λάθος. Έτσι δημιουργήθηκε και το διάσημο πλέον #mexritelous, που βέβαια είναι εύκολο όταν έχεις υπογεγραμμένο συμβόλαιο και θα παίζεις Ευρωλίγκα βρέξει-χιονίσει, ακόμα και από την Α2.

Οι υπόλοιποι 13 τι έκαναν ;

Εφόσον λοιπόν αρνήθηκαν τα αιτήματα του Ολυμπιακού, λέγοντας ότι πρώτα θα ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα και μετά θα πάρουν αποφάσεις ,περίμενε κανείς το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θα δούλευαν μαζί προς αυτή την κατεύθυνση. Τελικά τι έκαναν; Μια τρύπα στο νερό. Θαρρείς ότι δεν συνέβη τίποτα, άφησαν το καλοκαίρι να περάσει δήθεν δημιουργώντας ομάδα εργασίας, που θα έπαιρνε αποφάσεις. Ουσιαστικά τίποτα δεν έγινε, καμία προσπάθεια για ένα ενιαίο τηλεοπτικό συμβόλαιο για όλες τις ομάδες, κανένα μέτρο για τις σκιές παράνομου στοιχηματισμού, καμία πίεση για να φύγει η διαιτησία από τα χέρια της ΕΟΚ και να πάει στον ΕΣΑΚΕ. Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για αυτό το έχουν ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ που είναι οι ομάδες που μπορούσαν να επηρεάσουν  τις εξελίξεις, αλλά παρόλα αυτά έμειναν απαθείς.

Ο κορωναϊος διέλυσε το οικοδόμημα

Μια από τις αγαπημένες μου σκηνές από το Μάτριξ είναι όταν ο agent Smith έχει πιάσει τον Nio κεφαλοκλείδωμα, τον έχει ρίξει στις ράγες του τρένου και του λέει : «Do you hear that Mr Anderson? that’s the sound of inevitability, that’s the sound of your death»

Mε τις υπάρχουσες συνθήκες, το μέλλον της Basket League ήταν αναπόφευκτο πως κάποια στιγμή θα σκάσει στα βράχια. Ο χρόνος πρόσκρουσης μειώθηκε λόγω του κορονοϊού, που με τις οικονομικές επιπτώσεις που προκάλεσε, έδωσε τη χαριστική βολή στην Λίγκα, για να φτάσουμε στην σημερινή τραγική κατάσταση. Μετά από άλλο ένα συμβούλιο παρωδία, οι ομάδες αποφάσισαν να βάλουν πιο αυστηρά κριτήρια συμμετοχής, να αυξήσουν τις συμμετοχές, αντί να τις μειώσουν, και να κάνουν το χατίρι του Παναθηναϊκού, που διεμήνυσε σε όλους τους τόνους ότι δεν θα δεχτεί την άνοδο του Ολυμπιακού, σε περίπτωση που δηλώσουν αδυναμία άλλες ομάδες της Α2 (η κόντρα που λέγαμε και παραπάνω).

Σοβαροί επιχειρηματίες όπως ο κ. Ζομπανάκης και η οικογένεια Μπούμπουρα ήδη δήλωσαν ότι δεν θα συμμετάσχουν στην Α1 λόγω του ασύμφορου οικονομικά πλαισίου και κανείς δεν ξέρει με πόσες ομάδες θα διεξαχθεί το ερχόμενο πρωτάθλημα, αν θα έχει τηλεοπτική κάλυψη, τι θα γίνει με την διαιτησία και τον παράνομο στοιχηματισμό. Έχοντας φτάσει στο σημείο μηδέν, θα πρέπει πλέον όλοι να κάτσουν κάτω με σοβαρότητα και να βρουν λύσεις, έστω με ένα χρόνο καθυστέρηση. Κατά την γνώμη μου θα πρέπει να ισχύσουν τα αυστηρά κριτήρια χωρίς εκπτώσεις, να μειωθεί ο αριθμός των ομάδων σε όσες θα είναι οικονομικά συνεπείς την επόμενη σεζόν, να πιέσουν όλοι ώστε η διαιτησία να έρθει στα χέρια των ομάδων, με τις εκλογές στην ΕΟΚ να αποκτήσει επιτέλους η ομοσπονδία καινούργια διοίκηση, έτσι ώστε την επόμενη σεζόν να έχουμε και την επιστροφή του Ολυμπιακού σε ένα διαφορετικό πρωτάθλημα, που θα έχει νέες προοπτικές.

Όποιος κοιτάει κοντόφθαλμα μόνο το συμφέρον της ομάδας του και όχι το περιβάλλον στο οποίο θα αγωνίζεται, θα συνειδητοποιήσει πολύ γρήγορα ότι αν δεν γίνουν τώρα άμεσα αλλαγές, το πρωτάθλημα δεν γλιτώνει τον αργό θάνατο, τουλάχιστον όχι όπως ο Νιο στο Μάτριξ.