Jaylen Barford (1996, Πέζαρο/Βίρτους Ρόμα)

Ο 24χρονος κόμπο γκαρντ ξεκίνησε τη σεζόν 2019-20 με την Πέζαρο, στην οποία αγωνίστηκε ως τα μέσα του Φλεβάρη. Σε αυτό το διάστημα, κατέγραψε 16 πόντους (32% τρίποντο), 4.5 ριμπάουντ και 3.1 ασίστ σε 20 παιχνίδια, παίζοντας κατά μέσο όρο περίπου 32 λεπτά. Ήταν ο κορυφαίος παίκτης μέσα σε ένα κακό σύνολο, το οποίο έκανε μόλις μια νίκη κι ήταν για πολλούς μήνες ουραγός στην Serie A. Ο νεαρός περιφερειακός κατάφερε γρήγορα να ξεχωρίσει κατά την παρθενική του σεζόν στην Ευρώπη (πέρσι ήταν στους Greensboro Swarm της G League), παρά το γεγονός πως βρέθηκε σε μια ομάδα που δεν ήταν ανταγωνιστική. Έδειξε πως είναι ένας καλός σκόρερ που έχει ωστόσο περιθώρια βελτίωσης, αλλά και πνευματικής ωρίμανσης. Κοινώς, διαθέτει πρώτη ύλη, έχει αρκετά θετικά στοιχεία, χρειάζεται όμως κι άλλο χρόνο προκειμένου να εξελιχθεί περισσότερο.

Μετά την αποχώρηση του από την Πέζαρο, μεταπήδησε στην Βίρτους Ρόμα, μια ομάδα σαφώς καλύτερη και πιο... κανονική (αγωνιστικά) από την προηγούμενη του. Όμως εκεί πρόλαβε να παίξει μόνο σε μια αναμέτρηση (κόντρα στη Σάσαρι με 13π, 7ρ, 3α σε 31') καθώς λίγο αργότερα ήρθε το lockdown κι η διακοπή της λίγκας. Σε κάθε περίπτωση, παρουσίασε προφίλ ενός παίκτη με ταχύτητα και μπόλικη ενέργεια. Το ύψος του είναι 1.91μ. κι απειλούσε τόσο με τις διεισδύσεις του, όσο και με μακρινά σουτ, στατικά ή μετά από ντρίμπλα. Στην Πέζαρο είχε μεγάλη ελευθερία κινήσεων, εκτελώντας 15 σουτ ανά παιχνίδι, κάτι που δύσκολα θα γινόταν σε μια πιο συγκροτημένη ομάδα. Θα λέγαμε εν κατακλείδι πως ακόμη δεν είναι έτοιμος για μετάβαση στα κορυφαία στρώματα της Ευρώπης, όμως θα μπορούσε στο μέλλον να διεκδικήσει κάτι τέτοιο. Ήταν, όπως και να 'χει, από τους πιο παραγωγικούς γκαρντ (5ος σκόρερ) της φετινής Legabasket.

Aleksej Nikolic (1995, Τρεβίζο)

Ο άλλοτε prospect της "ευρωλιγκάτης" Μπάμπεργκ (2015-2018) και διεθνής με την Εθνική Ανδρών της Σλοβενίας από τα 19 του (!) στο Μουντομπάσκετ του 2014, έκανε φέτος αρκετά καλή σεζόν με την Τρεβίζο. Εκεί βρέθηκε ως δανεικός από την Παρτίζαν, στην οποία ανήκει με συμβόλαιο έως το 2022. Το powerhouse του Βελιγραδίου παραχώρησε στην ιταλική ομάδα τον Νίκολιτς προκειμένου να "γράψει" μια γεμάτη χρονιά. Και πράγματι, έτσι κι έγινε, με τον 25χρονο πλειμέικερ να παίζει σε 19 παιχνίδια με 29 λεπτά δράσης και 10.8 πόντους (46% τρίποντο), 4.8 ασίστ και 3.7 ριμπάουντ. Βοήθησε την ομάδα του να έχει μια αξιοπρεπή παρουσία στο πρωτάθλημα ως νεοφώτιστη και να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση βαθμολογικά, έναντι άλλων ομάδων (Πέζαρο, Τριέστε, Πιστόια, Ρόμα) αναφορικά με τη μάχη της παραμονής. Ο ύψους 1.91μ. γκαρντ ήταν μαζί με τον βετεράνο Ντέιβιντ Λόγκαν ό,τι ποιοτικότερο και πιο αξιόπιστο διέθετε η Τρεβίζο στο backcourt.

Προσέφερε ισορροπία στην πεντάδα, καθοδηγούσε στην επίθεση, ενίσχυε την δημιουργία κι απειλούσε με το πολύ καλό και σταθερό μακρινό σουτ που διαθέτει - 2.1 εύστοχα τρίποντα / 4.6 προσπάθειες ανά παιχνίδι. Δεν είναι ο φαντεζί παίκτης που θα εντυπωσιάσει, όμως είχε ουσία στο παιχνίδι του κι έδειξε πως μπορεί να αποτελέσει ιδανικό στήριγμα δίπλα σε έναν κλασσικό σκόρερ, όπως είναι διαχρονικά στα ιταλικά παρκέ ο Λόγκαν. Συν τοις άλλοις, φάνηκε να τον βοηθά το γεγονός πως ήταν από τους πιο εμπειρους παίκτες του ρόστερ, μιας και για 25χρονος έχει ήδη συλλέξει πολλές παραστάσεις, τόσο σε συλλογικό επίπεδο, όσο κι από τα τουρνουά των εθνικών ομάδων. Η γενικότερη αίσθηση είναι πως δύσκολα θα μπορούσε να επιστρέψει σύντομα σε ομάδα της Ευρωλίγκα με ουσιαστικό/μεγάλο ρόλο, ωστόσο είναι σοβαρός κι αξιοπρεπής παίκτης που μπορεί παράλληλα να εξελιχθεί σε πολύτιμο γρανάζι της φιλόδοξης κι ανερχόμενης Παρτίζαν.

Marco Spissu (1995, Ντινάμο Σάσαρι)

Ο δεύτερος μη-Αμερικανός της λίστας, είναι ο 25χρονος ποιντ γκαρντ της Ντινάμο Σάσαρι, ο οποίος βρίσκεται στις τάξεις του συλλόγου από το 2011, όταν κι ήταν 16 ετών. Έχοντας φύγει έξι φορές (!) ως δανεικός σε χαμηλότερες κατηγορίες, επέστρεψε στην ομάδα της Σαρδηνίας το 2017 κι έκτοτε έγινε... μόνιμος. Ήταν φυσικά μέλος και της περσινής ομάδας που κατέκτησε το FIBA Europe Cup. Φέτος, ο Ιταλός περιφερειακός πραγματοποίησε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του, αυξάνοντας τις επιδόσεις του σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες: οι 6.9 πόντοι έγιναν 9, οι 2.2 ασίστ μετατράπηκαν σε 3.7 και τα 2 ριμπάουντ εκτοξεύθηκαν στα 3.5. Σε 21 παιχνίδια είχε 47% στα τρίποντα (38/81), ποσοστό που τον καθιστά ως τον 2ο καλύτερο σουτέρ της λίγκας από απόσταση, ενώ κι από την γραμμή των προσωπικών κατέγραψε το εντυπωσιακό 91.4% (32/35). Ο κόουτς Ποτσέκο, να σημειώσουμε, πως συνέβαλλε σημαντικά στην ανάδειξη του κατά τους τελευταίους μήνες.

Για πρώτη φορά κατά την θητεία του στην ομάδα ήταν βασικότατος, παίζοντας σταθερά γύρω στα 25-26 λεπτά και θα λέγαμε πως στη Σάσαρι (2η στην Regular Season με απόσταση δύο νικών από την κορυφή μέχρι την διακοπή) δικαιώθηκαν για την εμπιστοσύνη που του έδειξαν και το γεγονός πως τον... περίμεναν. Παρότι είναι αρκετά βραχύσωμος για το σύγχρονο μπάσκετ, με το ύψος του να μη ξεπερνά τα 185 εκατοστά, κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά και να γίνει τελικά καλύτερος παίκτης του αναμενομένου, βελτιώνοντας σημαντικά το playmaking, καθώς και το περιφερειακό του σουτ. Σταδιακά δείχνει να απεγκλωβίζεται από τις αρμοδιότητες ενός τυπικού ρολίστα, κάνοντας ένα βήμα πιο μπροστά, εμπλουτίζοντας ταυτόχρονα το παιχνίδι του με περισσότερες πρωτοβουλίες και πιο ηγετική παρουσία. Είναι σε καλή ηλικία κι εφόσον συνεχίσει την ανοδική του πορεία, τότε σίγουρα θα βρει μπροστά του τον δρόμο προς την Εθνική Ιταλίας κι ενδεχομένως να χτυπήσει την πόρτα ενός μεγαλύτερου κλαμπ.

Για την ιστορία, η καλή σεζόν του πιστοποιήθηκε και σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, αφού στο Basketball Champions League είχε επίσης εξαιρετικά νούμερα με 10.1 πόντους (50% τρίποντο), 4.8 ασίστ, 2.3 ριμπάουντ, 1.1 κλεψίματα, 13PIR σε 16 συμμετοχές.

Υστερόγραφο

Για τον James Blackmon της Τρέντο (14π, 44% τριπ, 3.1ρ, 1.8α σε 21 ματς) είχαμε μιλήσει κατά τους πρώτους μήνες της σεζόν σε κείμενο σχετικά με το EuroCup.