Ολίμπια (1η) - Τρέντο (8η)
Τι να πρωτοπείς γι'αυτό το ζευγάρι; Η Ολίμπια είναι το φαβορί, αυτό είναι δεδομένο. Είναι λόγω φανέλας; Είναι λόγω έδρας; Είναι λόγω εμπειρίας, παικτών, μπάτζετ και τα σχετικά; Είναι για πολλούς και διάφορους λόγους πάντως. Αλλά... Η Τρέντο φέτος έχει κερδίσει τρεις φορές (!) το Μιλάνο, μέσα-έξω στο Eurocup όπου την απέκλεισε, αφήνοντας την εκτός ημιτελικών, και μια στο πρωτάθλημα, εντός έδρας. Είναι ο κακός της δαίμονας. Μπορεί να τερμάτισε 8η και να έκανε 15 ήττες, όμως η ομάδα του Ρέπεσα δεν αναμένεται να έχει και τόσο εύκολο έργο, όπως αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως.
Η Τρέντο είναι η ομάδα των εκπλήξεων. Η ομάδα που έχει καταφέρει φέτος να αναδείξει ένα σωρό ξεχασμένους παίκτες. Ο Πασκόλο, για τον οποίο πολλοί πίστευαν πως πέρσι ήταν απλά ένα "πυροτέχνημα" και πως έπιασε ταβάνι, συνεχίζει φέτος να έχει μια σταθερά ανοδική πορεία και να αποτελεί σημείο αναφοράς για την ομάδα στη θέση "4". Ο Τζούλιαν Ράιτ είχε περάσει από τον Παναθηναϊκό και ελάχιστοι θα τον θυμούνται, αλλά φέτος έγινε περιζήτητος με τους 14.9 πόντους του και τα 7.9 ριμπάουντ ανά παιχνίδι στην Serie A. Υπάρχει και ο Ντομινίκ Σάτον, ο οποίος είχε μια καλή σεζόν πριν δύο χρόνια με τον Ίκαρο στην Ελλάδα, μετά "χάθηκε" από το προσκήνιο παρότι θα μπορούσε να παραμείνει στην Ευρώπη και μάλιστα σε καλή λίγκα (προτίμησε Φιλιππίνες και D-League), όμως φέτος επέστρεψε και έχει σταθερή και πολυδιάστατη προσφορά. Ενισχύθηκε τις τελευταίες ημέρες με τον Κάμινγκς (21π μέσο όρο στο D-League), έναν παίκτη που περιμένουν να αποτελέσει το "κρυφό χαρτί", ενώ έχει και τον Ποέτα που δεν σε... "τρελαίνει" αγωνιστικά, αλλά είναι απ'τους πιο έμπειρους στην λίγκα και είναι αρκετά σταθερός τα τελευταία δύο χρόνια. Μια ομάδα που κατάφερε με εξαιρετικά μικρό μπάτζετ μέσα στην χρονιά να παίξει κατά διαστήματα όμορφο μπάσκετ και αρκετά αποτελεσματικό.
Για το Μιλάνο τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Θέλει να κάνει στα playoffs το... αυτονόητο, κατά πολλούς, και να πάρει τον τίτλο, για να ξεπεράσει κιόλας το σοκ της περσινής απώλειας. Το πως θα τα καταφέρει, είναι κάτι το δευτερεύον. Είτε το πάρει με τρία sweep, είτε με τις σειρές να κρίνονται όλες στο decider, δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία (έχει ως προς το πως θα διαμορφωθεί ο καλοκαιρινός σχεδιασμός, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης). Η Ολίμπια έχει ρόστερ 14 παικτών (χωρίς τον Τζεντίλε που είναι off λόγω τραυματισμού) και διαθέτει αρκετούς παίκτες με πλούσιο επιθετικό ταλέντο, για παράδειγμα τον Μπατίστα στην φροντλάιν και τον Σιμόν στο backcourt. Για το κλαμπ ήταν μεγάλη υπόθεση η κατάκτηση του κυπέλλου (μην υποτιμάται καθόλου αυτό, είχε να το κατακτήσει 20 ολόκληρα χρόνια και ήταν μόλις η 5η φορά που το καταφέρνει σε 40 διοργανώσεις), αλλά θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη το νταμπλ. Γι' αυτό δομήθηκε η ομάδα το περασμένο καλοκαίρι, αυτός είναι ξεκάθαρος στόχος. Είναι γενικότερα το φαβορί. Θα το επιβεβαιώσει όμως;
Μια σύντομη σημείωση: Η Αρμάνι της Ευρωλίγκα δεν έχει καμία σχέση με την Αρμάνι της Legabasket. Εντάξει, σαφώς κι υπάρχει διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των δύο διοργανώσεων (η κάθε μια έχει τις ιδιαιτερότητες της άλλωστε), αλλά οι παρακάτω συγκρίσεις θα σας δώσουν να καταλάβαιτε αυτό που επισημαίνω:
Ποσοστό διπόντων αντιπάλου σε Ιταλία / Ευρωλίγκα: 51% / 55%
Ποσοστό τριπόντων αντιπάλου σε Ιταλία / Ευρωλίγκα: 31% / 39%
Συνολικοί πόντοι αντιπάλου σε Ιταλία / Ευρωλίγκα: 74 / 80
Συνολικά ριμπάουντ αντιπάλου σε Ιταλία / Ευρωλίγκα: 30 / 32
Με λίγα λόγια, η ΕΑ7 παραμένει μια πολύ μέτρια ομάδα για το κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης, ωστόσο έχει καταφέρει να παρουσιάσει βελτίωση σε ορισμένα κομμάτια του παιχνιδιού, από τον Δεκέμβρη/Γενάρη και μετά. Το πρόβλημα της είναι τα σκαμπανεβάσματα και η διαχείριση των παιχνιδιών.
Ρετζιάνα (2η) - Ντινάμο Σάσαρι (7η)
Κατά κοινή ομολογία, η Ρέτζιο Εμίλια διαθέτει το ποιοτικότερο ρόστερ της Serie A, μετά την Αρμάνι. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κράμα βετεράνων (Καουκένας, Βερεμέενκο, Ντάριους Λαβρίνοβιτς και Γκολούμποβιτς είναι όλοι άνω των 31) και νεαρότερων ηλικιακά παικτών (Αραντόρι, Σίλινς, Πολονάρα, Ντέλα Βάλε και πλέον η τελευταία προσθήκη, ο Νίντχαμ, όλοι τους κάτω από 28 ετών), το οποίο αξιοποιείται αρκετά καλά από τον κόουτς Μενέτι. Η Σάσαρι, αντιθέτως, είναι μια πολύ ασταθής ομάδα, με πολλά πάνω-κάτω μέσα στην σεζόν και ίσως θα μπορούσαμε να πούμε πως οι ρόλοι είναι κάπως... μπερδεμένοι. Ο γνωστός σε όλους Ντέιβιντ Λόγκαν είναι ο ηγέτης της ομάδας, κάνει τρομερή χρονιά (17π, 4ασ) και παίρνει καλές βοήθειες από Αλεξάντερ, Στίπτσεβιτς και Βαρνέιντο.
Η Ντινάμο ολοκλήρωσε την κανονική περίοδο με μια πολύ σπουδαία νίκη γοήτρου και ψυχολογίας επί της Αρμάνι, η οποία μάλιστα προήλθε στο τέλος, με "τρελό" μπάζερ-μπίτερ του Ακογκνόν. Επίσης, με το μέρος των "μπλε" είναι και η φετινή παράδοση, καθώς τόσο εντός (91-69 γύρω στα Χριστούγεννα), όσο κι εκτός έδρας (98-102 πριν από περίπου 15 μέρες) κέρδισαν φέτος την Ρετζιάνα, της οποίας φαίνεται πως έχουν πάρει κατά κάποιον τρόπο τον... αέρα. Η Ρέτζιο απ' την πλευρά της κέρδισε (και έριξε στην Α2) την περασμένη Τετάρτη την Βίρτους, ωστόσο δεν έπαιξε καλό μπάσκετ, έχασε τη μάχη σε ριμπάουντ και λάθη και οφείλει τη νίκη της στην κλάση παικτών όπως ο Καουκένας. Πριν από αυτό το παιχνίδι, είχαν προηγηθεί δύο ήττες με κακές εμφανίσεις στο αμυντικό κομμάτι. Κρατούσαν δυνάμεις για τα playoff ή βρίσκονται απλά σε κακό μομέντουμ; Θα φανεί στην σειρά. Το βέβαιο είναι πως η εικόνα της έμοιαζε κάπως προβληματική.
Από την μια λοιπόν έχουμε ένα ρόστερ πολύ ποιοτικό, με πολλές εναλλακτικές και παίκτες με μεγάλη προσωπικότητα και "παράσημα". Απ' την άλλη, μια ομάδα πιο... απρόβλεπτη, ωστόσο δεν πρέπει να υποτιμηθεί ούτε το υλικό της, ούτε η δυνατή έδρα της φυσικά, καθώς ας μην ξεχνάμε πως είναι η τρέχουσα κάτοχος του σκουντέτο. Υπάρχει πάντως φαβορί και αυτό είναι φυσικά η Ρετζιάνα.
Αβελίνο (3η) - Πιστόια (6η)
Όμορφο ζευγάρι. Κι αυτό σηκώνει αρκετή κουβέντα, ωστόσο θα προτιμήσω να μην επεκταθώ τόσο, καθώς είναι οι δύο ομάδες που έχω παρακολουθήσει λιγότερο, από όσες βρίσκονται στην οκτάδα. Η περιφέρεια της Αβελίνο είναι "φωτιά". Οι Νάναλι και Ράγκλαντ σκοράρουν μαζί 30.5 πόντους ανά παιχνίδι και βασίζονται κυρίως στο ένστικτο τους. Αντίθετα, η αντίστοιχη γραμμή της Πιστόια είναι αρκετά balanced και αναμφίβολα πιο προσηλωμένη στο ομαδικό πλάνο, με τους Νόουλς και Μουρ να προσπαθούν να αξιοποιήσουν τον κύριο επιθετικό πόλο της ομάδας, τον σέντερ της Άλεξ Κερκ, έναν rookie στα ευρωπαϊκά παρκέ που βγάζει... μάτια φέτος με 16.7 πόντους συν 7.7 ριμπάουντ.
Η Πιστόια προέρχεται από πολύ καλό φίνις στη σεζόν με νίκες κόντρα σε Σάσαρι εντός κι Ορλαντίνα εκτός, αλλά αν κοιτάξουμε λίγο παραπέρα θα δούμε πως έχει κάνει έναν πολύ μέτριο (έως και κακό) δεύτερο γύρο με 9 ήττες στα υπόλοιπα 13 παιχνίδια. Αντιθέτως, η Αβελίνο με αφετηρία την 27η Δεκεμβρίου έκανε πορεία πρωταθλητισμού και αυτό δεν είναι υπερβολή, καθώς μέτρησε 15 νίκες (με επτά "διπλά") σε 17 παιχνίδια. Φαβορί είναι οι "πράσινοι", αλλά ας διατηρήσουμε κάποιες επιφυλάξεις επ' αυτού, καθώς η Πιστόια είναι ομάδα που διακρίνεται για την μαχητικότητα της. Παλεύει αρκετά σε όλα τα παιχνίδια κι είναι ενδεικτικό πως από τις 14 φετινές ήττες της, οι έξι ήταν με διαφορές μικρότερες των έξι πόντων.
Κρεμόνα (4η) - Βενέτσια (5η)
Ακόμη ένα πολύ ενδιαφέρον ζευγάρι, όπου εδώ δεν υπάρχει φαβορί-αουτσάιντερ, κατά την γνώμη μου. Οι δύο ομάδες περιμένουν πάρα πολλά στην σειρά από τα μεγάλα "ατού" τους. Η μεν Κρεμόνα στηρίζεται αρκετά στο βασικό περιφερειακό της δίδυμο Βιτάλι-ΜακΓκι, το οποίο προσφέρει 21.4 πόντους, 6.3 ασίστ και 7.9 ριμπάουντ ανά αγώνα, αλλά και στους φόργουορντ Τέρνερ και Ουάσινγκτον, καθώς αμφότεροι είναι πολύ σημαντικοί για το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας κι όχι μόνο.
Η δε Βενέτσια είναι μια ομάδα που αποδίδει καλύτερα στον δημιουργικό τομέα (16.7 ασίστ έναντι μόλις 11.7 της αντιπάλου της), με τους Γκριν και Γκος να είναι αρκετά κοντρολαρισμένοι παίκτες (μαζί δίνουν 22.5 πόντους, 8 ασίστ και 7 ριμπάουντ κατά μέσο όρο) με μεγάλη εμπειρία, ενώ βρίσκει πολύ αξιόπιστο τρίποντο από τον Μπράμο και αρκετές λύσεις στην ρακέτα από τον Όουενς. Ακόμη, οι βενετσιάνοι διαθέτουν μεγαλύτερο βάθος στο ρόστερ τους, σημαντικό στοιχείο καθώς μιλάμε για σειρά και η οικονομία δυνάμεων πάντα παίζει τον ρόλο της. Η Κρεμόνα θα μπορούσαμε να πούμε πως κατά κάποιον τρόπο εξισορροπεί την εις βάρος της κατάσταση όσον αφορά τις λιγότερες λύσεις στο ροτέισον με το πλεονέκτημα έδρας.
Στο συγκεκριμένο timing, η Βενέτσια φαίνεται πως βρίσκεται σε κάπως καλύτερη φόρμα, μιας κι έκλεισε την regular με τρεις συνεχόμενες νίκες (η μια μάλιστα εκτός κόντρα στην Τρέντο). Απ'την άλλη, η Κρεμόνα κέρδισε μεν την Μπρίντιζι την τελευταία αγωνιστική, ωστόσο προερχόταν από τρεις σερί ήττες σε Μιλάνο, Αβελίνο και στο "σπίτι" της από την Βαρέζε. Σε γενικές γραμμές, το ζευγάρι είναι αρκετά αμφίρροπο και σίγουρα η σειρά αναμένεται "διασκεδαστική" για έναν ουδέτερο φίλο του μπάσκετ.
Είναι συχνό φαινόμενο άλλωστε, σε όλες τις ευρωπαϊκές λίγκες, ο τέταρτος με τον πέμπτο της κατάταξης, όπου μπάινοντας στην τελική φάση πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο, να προσφέρουν σειρές με σασπένς και κλειστά σκορ. Αυτό διότι συνήθως οι διαφορές μεταξύ τους δεν είναι δα και τόσο μεγάλες, πάρτε για παράδειγμα τα πρόσφατα ΑΕΚ-ΠΑΟΚ του ελληνικού πρωταθλήματος.
