Άαρον Χάρισον (1994/G)
Μετά από μια τριετία στις ΗΠΑ χωρίς να στεριώσει κάπου (2 ομάδες στο ΝΒΑ, 5 στην G League), ο Χάρισον ήρθε πέρσι στην Ευρώπη για λογαριασμό της Γαλατασαράι. Η rookie χρονιά του δεν ήταν άσχημη (15π, 42% τριπ, 3.5α, 3.4ρ σε 33 ματς της τουρκικής λίγκας), με τον 25χρονο περιφερειακό να αποτελεί έναν από τους καλύτερους παίκτες της "Τσιμ Μπομ". Λίγο η αστάθεια του όμως και λίγο το γεγονός πως όλα τα φώτα ήταν στραμμένα πάνω στον Νάιτζελ Χέις, ο οποίος το καλοκαίρι πήρε μεταγραφή για την Ζάλγκιρις, ο Χάρισον δεν έλαβε της προσοχής που θα έπρεπε. Επέστρεψε όμως στην Γαλατά για άλλη μια σεζόν και σε αυτά τα πρώτα ματς της δείχνει όχι μόνο να συνεχίζει τις καλές του εμφανίσεις, αλλά και φανερά σημάδια βελτίωσης. Η ομάδα της Πόλης έχει 2/2 (κόντρα σε Τρέντο και Όλντενμπουργκ), με τον νεαρό γκαρντ να αποτελεί "κλειδί" (με 20π/3α και 17π/8α/4ρ αντίστοιχα) προκειμένου να έρθουν αυτά τα σημαντικά ροζ φύλλα.
Πέρσι η προτεραιότητα του ήταν το σκορ, όμως φέτος βλέπουμε πως προσπαθεί να βρει καλύτερη ισορροπία, ψάχνοντας περισσότερο την πάσα. Είναι πολύ καλός σουτέρ (συνήθως 42% και πάνω πίσω από το τόξο) και έχει ως μεγάλο προσόν το δίμετρο σώμα του, το οποίο του επιτρέπει να καλύπτει και τις τρεις θέσεις του backcourt. Στην Αμερική μπορεί να μην τα κατάφερε (ο δίδυμος αδερφός του, Άντριου, ακόμη το προσπαθεί), αλλά φαίνεται πως αν συνεχίσει να εξελίσσεται, στην Ευρώπη έχει αρκετό μέλλον. Σίγουρα το playmaking χρήζει βελτίωσης, ωστόσο πρέπει να λάβουμε υπόψη πως αρκετά από τα λάθη του προέρχονται λόγω κούρασης, καθώς ο χρόνος συμμετοχής του πολύ συχνά ξεπερνά τα 31 λεπτά. Ξεκάθαρα περίπτωση παίκτη που αξίζει - αργά ή γρήγορα - να δοκιμαστεί στο κορυφαίο επίπεδο, όντας... "too much" για το EuroCup.
Τάρικ Φίλιπ (1993/G)
Ο 26χρονος σκόρερ της Τόφας έχει πραγματοποιήσει εκρηκτική εκκίνηση στη φετινή σεζόν, εντυπωσιάζοντας στα δύο πρώτα παιχνίδια της τουρκικής ομάδας στην δεύτερη τη τάξη ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ο απολογισμός του στην εντός έδρας νίκη της πρεμιέρας επί της Λιμόζ ήταν 17 πόντοι (5/9 σουτ, 5/8 βολές), 10 ριμπάουντ, 7 ασίστ κι 1 κλέψιμο (27 ranking), ενώ την αμέσως επόμενη, παρά την ήττα της Τόφας από την Παρτίζαν στο Βελιγράδι, ο Αμερικανός - με βρετανικές ρίζες - κόμπο γκαρντ ξεχώρισε και πάλι (με 16 πόντους, 7/14 σουτ, 8 ασίστ, 6 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο και 23 ranking). Πρόκειται για έναν παίκτη με ύψος 1.90μ. και καλή σωματοδομή που ανταποκρίνεται τόσο στον άσσο αλλά κι ως κλασσικό δυάρι και διακρίνεται για τον πληθωρικό τρόπο παιχνιδιού του, "πατώντας" στο πρότυπο του παλιού παίκτη της ομάδας και νυν Ευρωλιγκάτου, Πιέρια Χένρι.
Ο Φίλιπ, ο οποίος έμεινε τον Αύγουστο ελεύθερος από τους Wizards (πέρσι έπαιζε στην G League με τους Memphis Hustle), κατέληξε στην γειτονική χώρα έχοντας νωρίτερα αγωνιστεί στην καριέρα του στην δεύτερη κατηγορία της Ισπανάις (Κλαβίγιο) και την Ουγγαρία (Ζολνόκι). Γενικώς δηλαδή δεν είχε μεγάλη εμπειρία (και πέραν τούτου η συγκομιδή του στο εξάμηνο του στην Ζολνόκι ήταν "φτωχή") κι αυτό είναι που καθιστά ακόμη πιο αξιοσημείωτη την δυναμική του αρχή. Είναι εμφανώς βελτιωμένος σε σχέση με το 2017 και σίγουρα πιο "ψημένος" πια. Στην Τοφάς, τόσο στην BSL όσο και στο EuroCup, σε αυτά τα πρώτα παιχνίδια της σεζόν παίρνει μεγάλο χρόνο συμμετοχής με άφθονες πρωτοβουλίες σε δημιουργία - οργάνωση (αν και πρέπει να περιορίσει κάποια λάθη που κάνει) και σκορ. Δείχνει να γίνεται με το "καλημέρα" αναπόσπαστο κομμάτι της νέας του ομάδας (η δουλειά του βοηθά και τον συμπαίκτη του, Ματ Λοτζέσκι) και μένει να δούμε αν θα παρουσιάσει την απαιτούμενη συνέπεια προκειμένου να κάνει το επόμενο βήμα.
Άλαν Ουίλιαμς (1993/C)
605. Τόσα ήταν τα ριμπάουντ που μάζεψε πέρσι στην G League ο Ουίλιαμς (σε 45 παιχνίδια, δηλαδή 13.4 κατά μέσο όρο), ερχόμενος στην γηραιά ήπειρο με τον τίτλο του κορυφαίου ριμπάουντερ του αναπτυξιακού πρωταθλήματος στο πλούσιο - για την ηλικία του - βιογραφικό του (ήταν πρώτος ριμπάουντερ και στην Κίνα το 2016, αλλά και back to back στο NCAA την διετία 2014-2015). Η Λοκομοτίβ Κουμπάν τον "τσίμπησε" και μάλλον καλά έκανε, αφού παρά το γεγονός πως ο Αμερικανός σέντερ δείχνει άγουρος/άβγαλτος κι ακόμη προσπαθεί να κατανοήσει τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ορισμένα στοιχεία του ταλέντου του δεν κρύβονται. Ένας παίκτης που ξέρει καλά την θέση και τα βασικά της, με την τρομακτική του έφεση στο ριμπάουντ να είναι αυτή που ουσιαστικά τον... πληρώνει. Μάζεψε 10 στο Βίλνιους (σε 19:25') και 13 κόντρα στην Βενέτσια (σε 19:35'). Παράλληλα, είναι ψηλός που προσεγγίζει τους 10 πόντους (με ανοδικές τάσεις) με αποτελεσματικά τελειώματα στην ρακέτα, αλλά και καλή ευστοχία στις βολές (74% στα 4 πρώτα ματς της φετινής σεζόν, 77% πέρσι στην G League) - ως γνωστόν πολύ σημαντικό προσόν για ψηλό.
(Το συγκεκριμένο βίντεο το επιλέγω είναι από ένα φιλικό (πολλά με λίγα) της Λόκο με μια μικρή τουρκική ομάδα πριν 25 μέρες, ο Ουίλιαμς φαίνεται πιο βαρύς στις κινήσεις του, από ότι πραγματικά είναι. Πιθανότατα να ήταν κάποια κιλά παραπάνω εκείνη την περίοδο, αλλά σε κάθε περίπτωση δείτε πόσο άρτιος φαίνεται στα "απλά": τα σκριν του, τα κοψίματα προς το καλάθι, τα hand off, ακόμη κι όταν πασάρει την μπάλα με δύο αντιπάλους πάνω του στο ποστ. Δείγμα παίκτη που γνωρίζει καλά τις βασικές αρχές ενός σέντερ).
Το πρόβλημα με τον Ουίλιαμς για την Αμερική ήταν η σωματοδομή του, καθώς δεν ξεπερνά τα 2.01 μέτρα (αλλά και το γεγονός πως η περιφέρεια του στο κολλέγιο δεν ήταν τόσο ισχυρή), με αποτέλεσμα στο NBA να γίνει undrafted και να λογίζεται ως τεσσάρι - μια θέση που δεν είναι εύκολο να υποστηρίξει, αφού το μακρινό σουτ δεν είναι το φόρτε του. Στην Ευρώπη ωστόσο είναι αρκετά πιο ικανός, έχοντας ως βασικό χώρο δράσης την ρακέτα σε επίθεση κι άμυνα. Με βασικό όπλο του την δύναμη και την αντίληψη του, η οποία επίσης δείχνει να είναι ανεπτυγμένη, μπορεί να εξελιχθεί σε έναν κυριαρχικό σέντερ που θα έχει εύκολα νταμπλ νταμπλ τόσο στην VTB, όσο και στο EuroCup (έχει ήδη δύο στα δύο). Προσωπικά δεν εκπλήσσομαι από την δυναμική του εκκίνηση στην Ρωσία, ήταν κάτι μάλλον αναμενόμενο, αλλά θα ήθελα να δω τη συνέχεια του, καθώς εφόσον υπάρξει βελτίωση σε βασικούς άξονες (για παράδειγμα, να κάνει καλύτερη διαχείριση των φάουλ και να μην παίζει με τον φόβο του "ενός ακόμη φάουλ και πάγκο"), θα υπάρξει σίγουρα και ένα μεγαλύτερο συμβόλαιο στο μέλλον - δηλαδή το ερχόμενο καλοκαίρι.
Τζέιμς Μπλάκμον (1995/G) - αρχική φωτό
Για τα δεδομένα της Legabasket, η μετακίνηση του Μπλάκμον από την Πέζαρο στην Τρέντο ήταν από τις αξιοσημείωτες του περασμένου καλοκαιριού καθώς αποτέλεσε μια σπουδαία προσθήκη για το σύνολο του Νικόλα Μπριέντσα. Ο 24χρονος Αμερικανός είχε πέρσι σχεδόν 20 πόντους μέσο όρο σε 30 αγώνες, μαζί με ένα νορμάλ mix από τα υπόλοιπα (3.8 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 1.3 κλεψίματα). Ήταν μια πολύ μεστή σεζόν σε ατομικό επίπεδο για τον γκαρντ από το Σικάγο, ο οποίος κατά την παρθενική του εμπειρία στην Ευρώπη, έδειξε δείγματα ενός εξαιρετικού σκόρερ - 7 φορές είχε 25+ πόντους και μόλις τρια ήταν μονοψήφιος. Το πλαίσιο μέσα στο οποίο απέδιδε καθ' αυτόν τον τρόπο του επέτρεπε να αγωνίζεται συνήθως για περισσότερα από 30' (μόλις 5 φορές έπεσε κάτω από αυτό το όριο) με τις προσπάθειες του εντός πεδιάς να προσεγγίζουν τις 15 ανά παιχνίδι. Κοινώς ο Μπλάκμον είχε μεγάλη ελευθερία από τους προπονητές του (αρχικά ήταν ο Μάσιμο Γκάλι κι από τον Ιανουάριο κι έπειτα ο Ματέο Μπονιτσόλι) ουτώς ώστε να ξεδιπλώσει τις ηγετικές του αρετές και να είναι κάθε βδομάδα υπέρ του δέοντος παραγωγικός.
Σε γενικές γραμμές θα λέγαμε πως ο Μπλάκμον είναι ένας καλός αθλητής (1.93μ., αντέχει το "μπασκετικό ξύλο") που ξέρει όμως και μπάσκετ. Ντριμπλάρει καλά, μπορεί να πασάρει την μπάλα κι έχει αντίληψη. Είναι γρήγορος, του αρέσει να τρέχει αιφνιδιασμούς αλλά και να εκτελεί από τα φτερά. Οι προσωπικές φάσεις του ταιριάζουν και συχνά δε φοβάται τη διείσδυση (παρότι πολλές φορές υπήρχαν δύο αντίπαλοι αμυντικοί πάνω του), την οποία "έχει" περισσότερο από το μακρινό σουτ (34.4% στα τρίποντα). Στη φετινή σεζόν μπήκε με την περσινή του φόρα (27 πόντους με 6/10 τρ. στην πρεμιέρα της Serie A κόντρα στην Πιστόια) και από ό,τι φαίνεται η αλλαγή περιβάλλοντος δεν τον έχει επηρεάσει ιδιαίτερα. Άλλωστε κι η Τρέντο τον απέκτησε με σκοπό να τον αναδείξει, να βγει μπροστά και να οδηγήσει την ομάδα σε Ιταλία και EuroCup. Ο Μπλάκμον θα παίζει φυσιολογικά πολύ, θα γράφει σίγουρα νούμερα (όπως έκανε προ λίγων ημερών στη νίκη της ομάδας του στην έδρα της Μπουντούτσνοστ με 19π/2ρ/2α) και το θέμα είναι να δούμε τι θα κάνει και σε πιο απαιτητικά ματς της τρέχουσας σεζόν. Την "ύλη" πάντως την έχει.
Χιούγκο Ινβερνίτσι (1993/F)
Ο Γάλλος φόργουορντ - ο οποίος έχει φτάσει στο παρελθόν να χτυπήσει την πόρτα της Εθνικής Ομάδας της χώρας, κυρίως σε camps - αποτελεί έναν από τους ποιοτικότερους και συνεπέστερους σουτέρ του φετινού EuroCup. Σίγουρα δεν είναι ο πληρέστερος φόργουορντ που θα συναντήσει κανείς εκεί έξω, όμως είναι ένας πραγματικά χρήσιμος παίκτης - έως κι απαραίτητος - εδώ και χρόνια για τις ομάδες του. Κατά την τετραετία του στην Ναντέρ, πέτυχε στην Jeep Elite 260 τρίποντα σε 146 ματς (με 40.6% ποσοστό ευστοχίας, 1.8/4.4 τριπ. ανά παιχνίδι), αποτελώντας σταθερά στο παιχνίδι του Πασκάλ Ντοναντιέ. Πριν λίγους μήνες τον απέκτησε η Λιμόζ, με τον έμπειρο παίκτη να συνεχίζει στο γνωστό του μοτίβο (12/28 τρίποντα, δηλαδή 43%, σε 6 ματς στη σεζόν), αφού ο ρόλος του, παρότι άλλαξε περιβάλλον, είναι παρεμφερής με τον προηγούμενο.
(μια από τις καλύτερες περσινές του εμφανίσεις απέναντι στην τωρινή του ομάδα)
Ο Ινβερνίτσι είναι ένα κλασσικό τριάρι (1.98μ.) και σε small ball μετακινείται προς την θέση "4". Είναι ένας κατ' εξοχήν παίκτης ομάδας και προπονητή, καθώς δεν θα πάρει συχνά ρίσκα, ούτε θα κάνει πράγματα έξω από το δικό του ατομικό πλαίσιο. Γρήγορες κι αποφασιστικές εκτελέσεις, ελκυστικός μηχανισμός και αίσθηση πως μπορεί να κάνει ζημιά σε μια άμυνα, ακόμη και σε μια ημέρα όπου θα χάσει το πρώτο σουτ. Δηλαδή δεν είναι τόσο streaky όσο ο Πρέπελιτς φερειπείν, που έπαιζε παλαιότερα στην Λιμόζ, αλλά κάπως πιο "ψυχρός". Παρ' όλα αυτά παραμένει - όπως κι οι περισσότεροι σουτέρ - παίκτης ψυχολογίας και ρυθμού. Παίζει στην πρώτη κατηγορία της Γαλλίας από τα 18 του (στα 20 κέρδισε τον διαγωνισμό τριπόντων στην LNB) κι από όπου κι αν πέρασε ήταν αυτό που λέμε "ρολίστας πολυτελείας". Όσο να 'ναι, χωρίς να αποτελεί το κορυφαίο ταλέντο ή τον πλέον πολυσχιδή παίκτη (2.8ρ, 1.2α στη Ναντέρ), παραμένει εδώ και χρόνια καλός κι αξιόπιστος στην δουλειά του. Το στυλ του παραπέμπει αρκετά στον Ματ Τζάνινγκ.
Σημείωση
Για να είμαι ειλικρινής η φετινή σεζόν του EuroCup δεν βγάζει τόσο... άγνωστο όσο παλαιότερα. Σίγουρα δεν την λες λίγκα των πρωτοεμφανιζόμενων. Πολλές από τις ομάδες προτίμησαν να πορεφθούν είτε με γνωστούς, είτε με δοκιμασμένους παίκτες σε αυτό το επίπεδο, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό συγκριτικά με πέρσι και πρόπερσι. Χαρακτηριστικά παραδείγματα; Η Ανδόρα κι η Τσεντεβίτα/Ολίμπια Λιουμπλιάνας που μάζεψαν ότι χρυσή μετριότητα κινείται σε αυτό το λέβελ τα τελευταία χρόνια, χωρίς ιδιαίτερη πρωτοτυπία στον μεταγραφικό τους σχεδιασμό. Χωρίς αυτή η παρατήρηση πάντως να σημαίνει πως το επίπεδο των ρόστερ της διοργάνωσης είναι χαμηλότερο ή υψηλότερο.
