Δεν ξέρω αν έχει γίνει κατανοητό από πολύ κόσμο, αλλά αυτή την φορά η Εθνική μας ομάδα δεν θα είναι μία από τις πολλές ομάδες του τουρνουά. Μπορεί να μην συγκαταλέγεται στα φαβορί, αλλά θα είναι η πρώτη φορά ιστορικά που θα έχει στις τάξεις της τον MVP του καλύτερου πρωταθλήματος στον κόσμο. Αν αναλογιστούμε ότι η ομάδα των ΗΠΑ θα είναι νούμερο ένα ατραξιόν της διοργάνωσης, τότε η Ελλάδα ίσως να είναι η νούμερο δύο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για μια μικρή χώρα σαν την δική μας. Ειδικά οι Κινέζοι που παρακολουθούν ΝΒΑ φανατικά, σκεφτείτε τι υστερία θα δημιουργούν, κάθε φορά που θα εμφανίζεται η Ελληνική ομάδα με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στη σύνθεση της και πόσο μεγάλη προβολή και ενδιαφέρον θα δείχνουν όλα τα μέσα παγκοσμίως για την γαλανόλευκη.
Το προφανές plan A, που δεν είναι τόσο προφανές
Με το να πούμε ότι η Εθνική πρέπει να χτιστεί γύρω από τον Γιάννη, σίγουρα δεν θα ανακαλύψουμε τον τροχό, αλλά το θέμα είναι τι δυνατότητες υπάρχουν για να γίνει κάτι τέτοιο. Το προφανές θα ήταν να ακολουθηθεί η τακτική των φετινών Milwaukee Bucks, που γέμισαν σουτέρ την πεντάδα, έπαιζαν χαρακτηριστικά το 4-1, δημιουργούσαν spacing, για να μπορεί ο Γιάννης να βρίσκει χώρο να δράσει. Δυστυχώς αυτό στην Ελληνική ομάδα δεν μπορεί να γίνει, ειδικά όταν οι επιλογές δεν περιλαμβάνουν παίκτες όπως ο Βασιλειάδης ή ο Σάκοτα, που είναι ίσως οι μόνοι Έλληνες κλασικοί σουτέρ που έρχονται από καλή χρονιά. Ο κόουτς (λογικά) δεν τους επέλεξε, οπότε πάμε να δούμε τα ποσοστά ευστοχίας των παικτών που βρίσκονται στην προεπιλογή και μπορούν να εκτελέσουν από την περιφέρεια.
Για να καταλάβουμε πόσο χαμηλά είμαστε από τους μέσους όρους ευστοχίας στα τρίποντα στις κορυφαίες διοργανώσεις της Ευρώπης αρκεί να ρίξουμε μια ματιά σε κάποια στατιστικά που ετοίμασε ο Παναγιώτης και αφορούν τους μέσους όρους ευστοχίας διαφορετικών διοργανώσεων.
Από τον παραπάνω πίνακα φαίνεται ξεκάθαρα ότι όσο χαμηλώνει το επίπεδο, πέφτουν και τα ποσοστά, κάτι λογικό αφού πέφτει και η ποιότητα των παικτών. Η Εθνική μας ομάδα λοιπόν, αποτελούμενη από τους παίκτες της προεπιλογής, σουτάρει κατά μ.ό. με χειρότερο ποσοστό τριπόντων ακόμα και από τον μ.ό. των προκριματικών της Ευρώπης, που συμμετείχαν οι ομάδες χωρίς τους αστέρες τους, είτε γιατί έπαιζαν στην Ευρωλίγκα είτε γιατί αγωνιζόντουσαν στο ΝΒΑ.
Το πρόβλημα είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια, η Ελλάδα δεν βγάζει κλασικούς σουτέρ, πράγμα που τις έχει στοιχίσει στις προηγούμενες διοργανώσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αγώνες με την Σερβία, που πάντα ο Τζόρτζεβιτς οχυρώνει την ρακέτα και δίνει συνειδητά το σουτ στους Έλληνες, που φυσικά έτσι δεν μπορούν να κερδίσουν κανένα.
Εναλλακτικοί τρόποι
Όπως γίνεται κατανοητό, εκτός από 1-2 παίκτες, το σουτ δεν θα είναι το δυνατό μας όπλο και σε αυτή την διοργάνωση, οπότε πρέπει να βρεθούν άλλοι τρόποι για να αξιοποιηθούν τα χαρακτηριστικά της ομάδας αλλά προπάντων του Γιάννη. Ποιοι θα είναι αυτοί οι τρόποι; Αμυντικά να δημιουργείται ένα δάσος από χέρια ώστε να μικραίνει το γήπεδο, να δυσκολεύει η κυκλοφορία της μπάλας, να υπάρχει πίεση στην περιφέρεια που θα οδηγήσει σε κακές επιλογές και λάθη την αντίπαλη ομάδα. Μέσα στην ρακέτα θα περιμένουν οι δυο Γιάννηδες που με τα μεγάλα τους κορμιά και άκρα θα προστατεύουν το καλάθι.
Από εκεί και πέρα όταν διαθέτεις στην πεντάδα σου τον Καλάθη, τον Σλούκα και φυσικά τον Γιάννη δεν μπορείς παρά να τρέξεις στο transition, να βρεις ανοργάνωτες άμυνες και να πετύχεις εύκολους πόντους. Η παρουσία του Αντετοκούνμπο μέσα στη ρακέτα θα μπορέσει να προσφέρει το εύκολο ριμπάουντ που χρειάζεται και την ευκαιρία να κάνει αυτό που κάνει και στο Milwaukee με τα περίφημα coast to coast. Θεωρώ ότι τα φετινά playoff του ΝΒΑ ήταν ένα καλό μάθημα για τον Γιάννη για το πως πρέπει να αντιδράει όταν μειώνονται οι διάδρομοι. Υπάρχει μεγαλύτερη σκοπιμότητα, το παιχνίδι γίνεται πιο physical και βρίσκει μπροστά του τείχος που πρέπει να διαπεράσει. Είδαμε ότι απέναντι στο Toronto δεν μπόρεσε να το διαβάσει σωστά και να γίνει καθοριστικός για την ομάδα του, αλλά πόσες ομάδες στο Παγκόσμιο θα μπορούν να διαθέτουν στην ίδια πεντάδα Kawhi, Siakam και Ibaka; Όπως και να έχει, θα πρέπει να είναι έτοιμος για σκληρή αντιμετώπιση, θα κερδίσει πολλά φάουλ στην προσπάθεια του να ξεχυθεί στον αιφνιδιασμό και το μυαλό του θα πρέπει να παραμείνει συγκεντρωμένο παρά το σκληρό παιχνίδι.
Στο 5 εναντίoν 5, θα είναι το σημείο που η Εθνική ομάδα θα πρέπει να βρει απαντήσεις, καθώς θα έχει μαζί στην πεντάδα Καλάθη και Γιάννη που δεν απειλούν από την περιφέρεια. Θα είναι πολύ σημαντικά τα off ball cuts (Παπανικολάου), αλλά και ο τρόπος που θα παίζει ένα two-man game ο Γιάννης, σαν screener στον Καλάθη και τον Σλούκα. Σίγουρα όταν θα παίρνει την μπάλα ο Γιάννης στο ζωγραφιστό, όπου φέτος ήταν ο πιο dominant παίκτης στο ΝΒΑ, θα τραβάει double team, οπότε όλοι οι άλλοι παίκτες θα πρέπει να είναι έτοιμοι είτε να εκτελέσουν από την περιφέρεια, είτε να κόψουν μέσα στην ρακέτα.
Ο κόουτς Σκουρτόπουλος επισκέφτηκε φέτος το Milwaukee, συνομίλησε με το προπονητικό επιτελείο των Bucks και λέγεται ότι δανείστηκε και κάποια plays που θα βοηθήσουν στην καλύτερη αξιοποίηση του Γιάννη. Κάνοντας έναν παραλληλισμό με την πεντάδα των ελαφιών, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν αρκετά κοινά στοιχεία. Ο Νικ Καλάθης σε ρόλο Bledsoe να δίνει τον ρυθμό και να μαρκάρει πάντα τον καλύτερο περιφερειακό της άλλη ομάδας έχοντας την ίδια αδυναμία στο σουτ. Ο Κώστας Σλούκας σε ρόλο Brogdon, με το καλό σουτ, την δημιουργία και την επίθεση στα close out. O Κώστας Παπανικολάου με τον Middleton, εχμ ... Σόρι, εδώ δεν υπάρχει και μεγάλη αντιστοιχία, εκτός ότι και οι δυο είναι καλοί αμυντικά. Φυσικά ο Μπουρούσης θα είναι ο Έλληνας Splash Mountain (χιούμορ), απειλώντας απέξω και από μέσα.
Ποιοι θα κοπούν
Αυτή την στιγμή έχουν επιλεγεί 18 παίκτες, αλλά μπορούμε να πούμε σίγουρα ότι 8 θέσεις είναι ήδη κλεισμένες για την Κίνα. Ξεκινώντας από τα γκαρντ Καλάθης, Σλούκας είναι σίγουροι, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Γιάννης, Πρίντεζης Μπουρούσης και Παπαγιάννης. Βάζω τον Παπαγιάννη στους σίγουρους, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ότι ομάδες όπως η Σερβία θα κατέβουν με Μιλουτίνοφ, Γιόκιτς, Μαριάνοβιτς και εμείς δεν θα έχουμε δυο κλασικούς σέντερ.
Στα γκαρντ πίσω από τους δυο, θεωρώ ότι ο Λαρεντζάκης έχει το προβάδισμα, προέρχεται από μια καλή χρονιά, έκανε καλές εμφανίσεις και ήταν από τους ηγέτες της Εθνικής στα προκριματικά, ενώ έχει και άγνοια κινδύνου, που πάντα βοηθάει όταν είσαι πρωτοεμφανιζόμενος σε μεγάλη διοργάνωση. Σαν τέταρτο γκαρντ θα ήθελα πολύ να βρίσκεται ο Κόνιαρης στην δωδεκάδα, όμως πιστεύω ο κόουτς δεν θα ρισκάρει, θα πάει στον Μάντζαρη, παρά την κακή σεζόν που έκανε, αφού είναι ένας παίκτης έμπειρος που μπορεί να κληθεί να παίξει από 0-5 λεπτά και να προσφέρει αυτά που μπορεί χωρίς χρόνο προσαρμογής και χωρίς λάθη. Μένει μια θέση λοιπόν στο δυο μεταξύ του Αθηναίου και του Ντόρσει. Ο Αμερικανοθρεμμένος γκαρντ σε όσα παιχνίδια συμμετείχε, έδειξε εντελώς ανέτοιμος και αγωνιστικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά, παρόλο που όλοι στην ομάδα προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν. Δεν νομίζω ότι είναι έτοιμος για αυτό το επίπεδο, για αυτό η επιλογή του Αθηναίου μου μοιάζει πιο λογική, καθώς διαθέτει και πολύ καλό τρίποντο.
Έτσι μένει μία ακόμα θέση για τους Θανάση, Σαλούστρο, Μήτογλου, Βασιλόπουλο και Κώστα Αντετοκούνμπο. Ο μικρότερος αδερφός του Γιάννη, κλήθηκε περισσότερο για να μπαίνει στο κλίμα της Εθνικής για το μέλλον, παρά για να μπει στην δωδεκάδα, ενώ ο Χρήστος Σαλούστρος επιβραβεύτηκε για την καλή παρουσία του φέτος, χωρίς να έχει ελπίδες για την τελική επιλογή. Από τους τρεις που έμειναν, θα δημιουργούσε μια πολύ ωραία ιστορία να έμπαινε ο Βασιλόπουλος 12ος παίκτης, ώστε να επιβραβευτεί για την αυταπάρνηση του και γιατί ξεκίνησε σε μεγάλη ηλικία από το μηδέν και κατάφερε να βρίσκεται πάλι στην Εθνική. Από την άλλη, ο Θανάσης είναι το power bank κάθε ομάδας και μπορεί να μπαίνει στο παρκέ και να το πλημμυρίζει ενέργεια, αλλάζοντας τα δεδομένα, κάτι που είναι σημαντικό για κάθε προπονητή. Δεδομένου ότι ο Γιάννης σίγουρα θα παίρνει και κάποια λεπτά στο 5, αλλά και ο Θανάσης στο 4, όπως πολλάκις τον χρησιμοποίησε ο κόουτς στο παρελθόν, έχουμε :
PG: Νικ Καλάθης, Κώστας Σλούκας, Βαγγέλης Μάντζαρης
SG: Γιαννούλης Λαρεντζάκης, Γιάννης Αθηναίου
SF: Κώστας Παπανικολάου, Ιωάννης Παπαπέτρου, Θανάσης Αντετοκούνμπο
PF: Γιάννης Αντετοκούνμπο, Γιώργος Πρίντεζης
C: Γιάννης Μπουρούσης, Γιώργος Παπαγιάννης
Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν πολλές προσδοκίες για αυτήν την Εθνική ομάδα, αλλά πρέπει να έχουμε υπόψιν μας και δυο παραμέτρους. Πρώτον, δεν έχουμε δει ακόμα τον Γιάννη να κυριαρχεί σε επίπεδο εθνικής ομάδας, όπως όλος ο κόσμος περιμένει να κάνει. Στις προηγούμενες παρουσίες του ήταν ακόμα ανέτοιμος να ηγηθεί και δεν είχε επ’ ουδενί το status που έχει σήμερα σαν παίκτης. Δεύτερον, αν κοιτάξουμε τα ρόστερ των άλλων ομάδων θα δούμε ότι υπάρχει πολύ μεγάλη πληρότητα με πολλούς NBAer και τους κορυφαίους της Ευρώπης. Για αυτό ας κρατάμε μικρό καλάθι και ας αφήσουμε τον MVP να μας οδηγήσει.
ΥΓ. Φαντάζεστε μια death lineup με Καλάθη, Σλούκα, Παπανικολάου, Θανάση (Παπαπέτρου), Γιάννη;
* Στατιστικά από το basketball-reference
