Με την ευρωπαϊκή σκόνη να έχει πλέον κάτσει, κι αφού ασχοληθήκαμε εκτενώς με τα όσα συνέβησαν από αγωνιστικής πλευράς στο Final Four της 4ης και της 6η Μαίου, ήρθε η στιγμή, με την βοήθεια ενός ανθρώπου που έζησε τη σεζόν της Βίρτους "από μέσα", να εξετάσουμε μερικά ακόμη στοιχεία γύρω από αυτή την επιτυχία. Ο 29χρονος φόργουορντ των "Vu Nere", Kelvin Martin (5.9 πόντοι, 4.2 ριμπάουντ, 1.5 ασίστ ανά 21 λεπτά σε 14 παιχνίδια), ένα από τα σημαντικότερα αμυντικά "γρανάζια" της ομάδας του Σάσα Τζόρτζεβιτς, μας μοιράζει ορισμένα tips από τη σεζόν του στη βόρεια Ιταλία.

4 points total in the 2 games in the @BasketballCL Final Four! But I busted my ass on defense and brought as much energy as I could every minute I was on the court! And now I’m a Champion! ?? #NewProfilePic #KnowYourRoleOnATeam #PlayYourRoleToTheFullest #CrownMeNow #Champ pic.twitter.com/kMWRnKY1we

— Kelvin Martin (@ke1vinmartin) May 6, 2019

Ένα ευρωπαϊκό κύπελλο για την Βίρτους μετά από μια δεκαετία - σίγουρα κάτι το αξιοσημείωτο. Το 2009 ήταν ο μάλλον... ξεχασμένος τίτλος του EuroChallenge στο "σπίτι" της. Δέκα χρόνια αργότερα, τον διαδέχθηκε το Champions League, επί βελγικού εδάφους. Τα χρόνια, ωστόσο, μακριά από τις επιτυχίες ήταν πολλά. Η πόλη της Μπολόνια βρήκε και πάλι λόγο για να γιορτάσει εξαιτίας του κλαμπ που κατά το παρελθόν της χάρισε πολύ σημαντικές επιτυχίες (15 πρωταθλήματα και 2 EuroLeague, μεταξύ άλλων) κι ο Kelvin τονίζει πως "είναι πάντα πολύ ευχάριστο το να γίνεσαι κομμάτι της ιστορίας, κάτι που κανείς ποτέ δεν μπορεί να στο πάρει. Πάντα θα με θυμούνται εδώ για την κατάκτηση αυτού του τίτλου".

Στο Final Four της Αμβέρσα, αλλά και λίγες εβδομάδες νωρίτερα, είδαμε την Βίρτους να βγάζει αρκετό πάθος και "δίψα" για τον τίτλο. Ήταν μια ομολογουμένως "πεινασμένη" ομάδα για την επιστροφή στις επιτυχίες. Άλλωστε, είχε χτιστεί προκειμένου να φτάσει ψηλά. Σύμφωνα με τον Kelvin, δεν υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο turning point στη σεζόν της ομάδας, καθώς "από την αρχή γνωρίζαμε πως είμαστε ικανοί να κατακτήσουμε το τρόπαιο. Τερματίσαμε στην πρώτη θέση του ομίλου στην Regular Season του BCL. Απλώς είχαμε τα σκαμπανεβάσματα μας, κυρίως όταν δεν παίζαμε καλή άμυνα. Μερικές φορές απλώς προσπαθούσαμε να μην επιτρέψουμε στον αντίπαλο να σκοράρει, αντί να επιτρέψουμε στην άμυνα μας να δημιουργήσει την επίθεση".

Η έλευση του Σάσα Τζόρτζεβιτς στον πάγκο του συλλόγου, στις αρχές Μαρτίου, ήταν μια είδηση που συζητήθηκε αρκετά στη γειτονική χώρα, αλλά και στην ευρωπαϊκή μπασκετική κοινότητα γενικότερα. Σε κάθε περίπτωση, παρά τις όσες θετικές ή αρνητικές γνώμες που είχαν προηγηθεί, η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Σέρβο κόουτς, βγήκε το δίχως άλλο σε καλό στην ιταλική ομάδα κι ο άλλοτε προπονητής του Παναθηναϊκού έβαλε την υπογραφή του στην μεγάλη αυτή επιτυχία. Καταλαβαίνουμε πως το impact του στο σύνολο ήταν σημαντικό, αφού "ο κόουτς Σάσα μας ενθάρρυνε στο να παίξουμε πιο ομαδικά και με περισσότερη έμφαση στην άμυνα. Αυτά ήταν τα δύο στοιχεία που είδε ότι μας έλειπαν ως ομάδα. Η διαφορά λοιπόν ήταν πως έκανε όλη την ομάδα πιο υπευθυνη στην άμυνα. Ημασταν μια ομάδα η οποία διέθετε αρκετό potential και μερικές φορές στο αμυντικό κομμάτι δεν δίναμε αυτά που πραγματικά μπορούσαμε. Έκανε βέβαιο πως θα είμαστε όλοι στο ίδιο επίπεδο αμυντικά".

Πρέπει να αναφέρουμε πως επί ημερών Σάσα Τζόρτζεβιτς η Βίρτους δεχόταν κατά μέσο όρο μόλις 62 πόντους σε 5 παιχνίδια, με κορυφαία επίδοση το παθητικό των 50 στον ημιτελικό του Final Four με την Μπάμπεργκ. Στα 15 παιχνίδια που προηγήθηκαν χωρίς τον έμπειρο τεχνικό στον πάγκο, οι Ιταλοί επέτρεπαν στους αντιπάλους τους 78,7 πόντους. Πέρα από την εικόνα τους στον αγωνιστικό χώρο λοιπόν, κι οι ίδιοι οι αριθμοί επιβεβαιώνουν πως πράγματι το "τσιπάκι" τους άλλαξε σε μικρό χρονικό διάστημα κι έπαιζαν πια με μεγαλύτερη ενέργεια και προσήλωση στην "πίσω πλευρά" του παρκέ.

Η "Sportpaleis" της Αμβέρσα είναι ένα γήπεδο που θα μνημονεύεται για καιρό από τους φίλους της ομάδας - κι όχι άδικα. Το Final Four που διεξήχθη εκεί ενδέχεται να αποτελέσει το σημείο αναφοράς της Βίρτους στη σύγχρονη ιστορία της, για την ολοκληρωτική επιστροφή της στο ευρωπαϊκό προσκήνιο. Ο Kelvin εξηγεί ότι "η εμπειρία του Final Four ήταν εξαιρετική. Η ατμόσφαιρα ήταν συναρπαστική και αυτό ήταν κάτι που θα το θυμάμαι για πάντα. Νομίζω πως το Basketball Champions League είναι μια διοργάνωση που κάνει καταπληκτική δουλειά στο να αναδεικνύει την ίδια, τις ομάδες, καθώς και τους παίκτες. Σπουδαία διοργάνωση και αναμφίβολα μια σπουδαία εμπειρία".

Λίγες μέρες μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου, η Βίρτους έμεινε - προς έκπληξη πολλών - εκτός post season στην Legabasket, ούσα μια νίκη κάτω από το όριο νικών που οδηγούσε στην πρώτη οκτάδα. "Απλώς δεν καταφέραμε να μπούμε στα playoffs. Δεν θεωρώ ότι μας επηρέασε κάτι άλλο. Ημασταν ένα σουτ μακριά από το να τα καταφέρουμε". Η σεζόν ολοκληρώθηκε, το πρόσημο είναι θετικό, παρά τη μη συμμετοχή στα εγχώρια playoffs, κι από εδώ και στο εξής περιμένουμε να δούμε τα επόμενα βήματα της Βίρτους, με το βλέμμα να είναι ήδη στραμμένο στην περίοδο 2019-2020.

Η σύγκριση της Βίρτους με ΑΕΚ και Τενερίφη

Κατά τα τρία χρόνια που διεξάγεται το Basketball Champions League, επί της ουσίας έχει γίνει παράδοση ο νικητής του να μην φτάνει "βαθιά" στο εγχώριο πρωτάθλημα. Το 2017, όταν το κατέκτησε η Τενερίφη, η ομάδα του Τσους Βιντορέτα παρότι ήταν για αρκετές αγωνιστικές στις θέσεις 1-2 του πίνακα της ACB, εν τέλει βγήκε 5η και αποκλειστηκε στην πρώτη φάση των playoffs. Πέρσι, στην Basket League η ΑΕΚ έμεινε εκτός συνέχειας στον ίδιο ακριβώς γύρο, με τον ΠΑΟΚ να πετυχαίνει ένα sweep και να προκρίνεται. Αμφότερες οι πρωταθλήτριες ομάδες των δύο προηγούμενων ετών όχι μόνο δε κατάφεραν να διακριθούν εντός των τειχών, αλλά αντιθέτως αποχαιρέτισαν κι αρκετά πρόωρα.

Οι παραπάνω περιπτώσεις είναι περίπου παράλληλες με αυτό που βίωσε φέτος η Βίρτους, αφού όπως είδαμε ούτε εκείνη μπόρεσε να πετύχει κάτι το αξιοσημείωτο στην λίγκα της, δίνοντας συνέχεια στην ευρωπαϊκή επιτυχία. Έφτασε κοντά, όμως δεν μπήκε στα playoffs. Θα έλεγε κανείς πως ο πρωταγωνιστικός ρόλος που κατείχαν στο Basketball Champions League ήταν δύσκολο να συμβαδίσει και να συνδυαστεί με έναν αντίστοιχο στα εγχώρια πρωταθλήματα. Αφενός διότι η επιβάρυνση από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια δε σταματά να υφίσταται, αφετέρου γιατί είναι ως ένα βαθμό λογικό μια ομάδα να επικκεντρώνεται περισσότερο σε έναν στόχο που βλέπει πως είναι πιο εφικτός για την ίδια.