Το παγκόσμιο κύπελλο μπάσκετ ανήκει στο παρελθόν, με αποτέλεσμα η προσοχή να στρέφεται στη νέα αγωνιστική περίοδο για τους συλλόγους, η οποία είναι προ των πυλών. Στο παρόν κείμενο θα ασχοληθώ με ορισμένες μεταγραφικές κινήσεις που κατά την άποψη μου ήταν εκ των σημαντικότερων για τις ομάδες της Eυρωλίγκα. Αρκετές μετακινήσεις προσώπων συνέβησαν κατά την ευρωπαϊκή off-season, η οποία είναι ακόμα σε εξέλιξη, με τις ομάδες να επενδύουν σε παλιά και φρέσκα πρόσωπα. Η αλήθεια είναι πως για άλλη μία σεζόν υπήρξε εσωτερική «ανακύκλωση» παιχτών για πολλές ομάδες, κάτι που παρατηρείται πρακτικά κάθε καλοκαίρι. Δύσκολα οι οργανισμοί που έχουν υψηλούς στόχους θα επενδύσουν σε αθλητές χωρίς ευρωπαϊκή εμπειρία, αν και ολοένα και περισσότεροι «ΝΒΑερς» αποφασίζουν να κάνουν το βήμα και να διαβούν τον Ατλαντικό. Ας δούμε λοιπόν τις 10 + 1 περιπτώσεις που ξεχώρισα, τόσο για το αγωνιστικό τους προφίλ, όσο και το όνομά τους σε τυχαία σειρά.

Κάτι λιγότερο από δύο εβδομάδες πριν, σε μία από τις ομαδικές του Basketball Guru, συζητούσαμε για τις προσδοκίες μας από τον φετινό Παναθηναϊκό, που ως εκείνο το σημείο είχε δεν είχε μία πεντάδα παίκτες να παρατάξει. Είχε υπογράψει μεν τον Λούκα Βιλντόσα και έναν από τους τρεις κορυφαίους σέντερ πέρυσι, τον Ματίας Λεσόρ, αλλά ήταν γυμνός σε όλο το υπόλοιπο ρόστερ. Σήμερα, οι πράσινοι έχουν ολοκληρώσει προς στιγμήν εννιά μεταγραφές (θυμηθήκαμε εποχές Χενκ Τεν Κάτε) και οι αρκετοί φίλαθλοι του κοιτούν αεροπορικά προς Βερολίνο για το τελευταίο τριήμερο του Μαγιού του 2024. Όνειρα θερινής νυκτός θα πω εγώ.

Από το απόγευμα της Δευτέρας (22/5) βρίσκομαι και πάλι στην Ελλάδα, με το μπασκετικό (κι όχι μόνο) πενθήμερο στο Κάουνας να φτάνει στο τέλος του. Ελπίζω δε τέτοια εποχή του χρόνου να σας γράφω τράβελ μπλογκς από το Βερολίνο, όπου θα διεξαχθεί το επόμενο Final 4 της Euroleague. Μέχρι τότε όμως, πάμε να δούμε πως κύλησαν οι τελευταίες ώρες στην Λιθουανία, πριν την επιστροφή στη βάση.

Ουφ, δεν μπορώ να συνέλθω.

Στον αθλητισμό ήττα από ήττα διαφέρει. Καμμία δεν έρχεται χωρίς τη βαρύτητα του περικειμένου της - αυτό που λέμε context. Το περικείμενο έχει σημασία.

Ο τελικός της Euroleague και γενικότερα η διεξαγωγή του Final 4 στο Κάουνας είναι οι αιτίες που η πόλη έχει πάρει για τα καλά τα πάνω της. Οκ, μεσολάβησε και Παρασκευοσάββατο, που όσο να ‘ναι, ο κόσμος θα βγει την βόλτα του. Έτσι λοιπόν, αυτές τις μέρες, από το μεσημέρι ως και το βράδυ, ο κεντρικός πεζόδρομος του Κάουνας γέμισε με κόσμο. Δεν έβρισκες τραπέζι να κάτσεις σε μαγαζί, είτε για φαγητό, είτε για μπίρα ή καφέ. Άντε αν ήσασταν 2-3 άτομα κάτι μπορεί να βρίσκατε, μεγαλύτερες παρέες όμως δεν...

Το "πρόβλημα Ταβάρες" εδώ και καιρό φαντάζει ως το πιο δυσεπίλυτο για τις ομάδες της Ευρωλίγκα. Ειδικά από τη στιγμή που τα πράγματα σοβάρεψαν, δηλαδή από την έναρξη των πλέι οφ και έπειτα, ο Ταβάρες αποτελεί μακράν τον πιο επιδραστικό παίκτη της Ρεάλ στο παρκέ, αναγκάζοντας τους αντιπάλους της να παραγκωνίζουν τις αρχές του παιχνιδιού τους, προκειμένου να φτάσουν στο καλάθι.

Ο αγώνας Ολυμπιακού-Μονακό το απόγευμα της Παρασκευής είχε ένα ξεκάθαρο φαβορί, όσο και αν οι δυο αναμετρήσεις της κανονικής περιόδου δεν μας το είχαν δείξει στο παρκέ. Και το φαβορί αυτό επικράτησε. Ο Ολυμπιακός, μετά την περυσινή του εμπειρία στον ημιτελικό με την Εφές , απέδειξε ότι διαθέτει εκείνα τα στοιχεία που χρειάζονται για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες τέτοιων αγώνων και κατάφερε να επικρατήσει της Μονακό σε μια πραγματική μάχη στο Κάουνας.

Δεύτερη μέρα στο Κάουνας, σαφώς πιο γεμάτη από την πρώτη σε όλα τα επίπεδα. Ο Βεζένκοφ πήρε το MVP όπως αναμενόταν, και δικαίως αν θέλετε τη γνώμη μου, τη στιγμή που οι δρόμοι και τα μαγαζιά της πόλης άρχισαν να αποκτούν ζωή. Αποτίμηση του πρώτου 24ωρου στην «πρωτεύουσα του ευρωπαϊκού μπάσκετ για το τριήμερο 19-21/5».

Παρασκευή σήμερα και το φετινό Φάιναλ Φορ ξεκινά φίλες και φίλοι. Με τέσσερις διεκδικητές, όπως συμβαίνει κάθε φορά θα έλεγε κανείς. Ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να επισφραγίσει την κυριαρχία του μέσα στη σεζόν μ’ έναν τίτλο, αυτή τη φορά από τη θέση του φαβορί, η Μονακό πάει στο Κάουνας για να γίνει η απόλυτη Σταχτοπούτα, ενώ Μπαρτσελόνα και Ρεάλ κοντράρονται μεταξύ τους -ως συνήθως, κι όποιος κερδίσει τη μάχη πάει με σοβαρό αέρα να κερδίσει και τη διοργάνωση.

Πριν από τον πέμπτο αγώνα Ολυμπιακού-Φενέρ, υπήρχε διάχυτη η αίσθηση πως η ομάδα του Ιτούδη κέρδιζε τη σειρά στα σημεία. Δεν γνωρίζω γιατί. Σε καμία σειρά πλέι οφ δεν μπορεί ένα σύνολο να παίξει το μπάσκετ που προτιμά για μεγάλα χρονικά διαστήματα, διότι απλούστατα αγωνίζεται διαρκώς απέναντι στον ίδιο αντίπαλο. Η επόμενη μέρα δεν είναι πια και τόσο διαφορετική από την προηγούμενη, για να πεις πως συνεχίζουμε όπως είμαστε. Οι προπονητές προσαρμόζονται επάνω σε ό,τι είδαν, προσπαθούν να μην ξαναπάθουν ό,τι έπαθαν και είναι πολύ λογικό να επικεντρώνονται κυρίως στο να αποδιοργανώνουν, παρά στο να εφευρίσκουν. For fuck's sake, μέχρι και ο Κάρι σκοράρει κυρίως με δίποντα και μοιράζει ασίστ, αντί να βομβαρδίζει έξω από το τόξο την άμυνα των Λέικερς, που διαρκώς τον στοχεύει.