Φυσικά δύο νίκες έκανε και η Ρεάλ, αν και κάτι τέτοιο δεν θεωρείται κάποια σημαντική είδηση. Μεγαλύτερης σημασίας ήταν το διπλό της Ζαλγκίρις στη Βαλένθια, που με τη σειρά της μέτρησε 0/2, ενώ στην μάχη των ουραγών η Άλμπα διέλυσε τη Βιλερμπάν, αναγκάζοντας τον Πάρκερ να σκεφτεί την απόλυση και τρίτου προπονητή φέτος. Μάλλον. Ας δούμε πιο αναλυτικά τι έγινε στην προτελευταία διπλή αγωνιστική πριν τη διακοπή.

Η πρώτη πεντάδα

1. Εξηγουμαι για να μην παρεξηγούμαι. Οι τριάντα πόντοι του Γουίλμπεκιν στο ματς με την Μπάγερν κι ο ορυμαγδός των Ντόρσεϊ, Γκούντουριτς στο ματς με την Παρτιζάν ήταν πιο εμφανείς παράγοντες για το 2/2 της Φενέρ, που συνεχίζει την καταπληκτική πορεία της μετά τον ερχομό του Σάρας στον πάγκο. Όμως, σταθερή παρουσία και στα δύο παιχνίδια είχε ο Καλάθης, που σαν μετρονόμος διάβαζε ποιοι συμπαίκτες του είχαν καλύτερο ρυθμό, τους έδωσε τα πάντα και συμπλήρωσε κάθε καλό διάστημα της ομάδας του και στα δύο παιχνίδια. Η συνολική συγκομιδή με 16 πόντους, 9 ριμπάουντ, 14 ασίστ και 5 κλεψίματα στους δύο αγώνες ήταν η απόδειξη της συστηματικής συνεισφοράς του σε δύο ματς που η τουρκική ομάδα άλλαξε ριζικά τους πρωταγωνιστές της.

2. Πριν από δυόμισι μήνες, η Βαλένθια έκανε παρέλαση από το Κάουνας, ισοπεδώνοντας την Ζαλγκίρις. Την περασμένη Τρίτη οι Λιθουανοί πήραν μια (πιστεύω) γλυκιά εκδίκηση, κερδίζοντας με τρόπο εξουθενωτικό την ισπανική ομάδα και αφήνοντας την για πρώτη φορά φέτος εκτός δεκάδας. Βασικός υπαίτιος ο Κίναν Έβανς, που μετά από κάμποσα μέτρια παιχνίδια θυμήθηκε τα περσινά και σταμάτησε στους 24 πόντους με 6/9 τρίποντα και μοιράζοντας παράλληλα τις έξι από τις δώδεκα ασίστ της ομάδας του.

3. Εκκωφαντική η ανατροπή της Παρτιζάν απέναντι στην Μακάμπι από το -24 σε ένα δεύτερο μέρος που όλα πήγαν στράφι για την ομάδα του Κάτας. Βασικός υπεύθυνος για την επιστροφή και τελικώς για την νίκη ήταν ο απίθανος Νάναλι, που πήρε μπάλες πάνω του μετά την αποτελεσματική ισραηλινή άμυνα, που έκοψε τα πάντα από τους Πάντερ-Λεντέι, αλλά δεν είχε καμία απάντηση για τον έτερο αμερικανό της ομάδας. Με μεγάλα σουτ στο σημείο που το ματς είχε στραβώσει, ο Νάναλι είχε 20 πόντους παρέα με 9 ριμπάουντ και 5 ασίστ, φέρνοντας το ματς στο Χ με το φινάλε της τρίτης περιόδου. Στη συνέχεια παρέδωσε τη σκυτάλη στον Ντοζίερ, για να αποτελειώσει τους πανικόβλητους παίκτες της Μακάμπι, που δεν κατάλαβαν από πού τους ήρθε.

4. Μπορεί να μην φτάνει τα στάνταρ που επέδειξε στο ξεκίνημα της σεζόν, όμως παρά τους τραυματισμούς και τα όποια ζόρικα ματς, η Μπαρτσελόνα έκανε ένα εντυπωσιακό 4/4 στις δύο διπλές αγωνιστικές (όλα εντός έδρας βέβαια), για να επιστρέψει στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Μετά τον Βεσελι, αυτή η εβδομάδα είχε ως πρωταγωνιστή τον Τζαμπάρι Πάρκερ, που έθεσε τον τόνο τόσο απέναντι στον Ολυμπιακό, όσο απέναντι στη Ζαλγκίρις, με δυναμικά ξεκινήματα κι εν συνεχεία με πολιορκία κοντά στο καλάθι. Συνολικά 39 (21+18) για τον Αμερικανό, που σε κάθε περίπτωση δείχνει καλύτερη και πιο σταθερή εικόνα από την αναμενόμενη.

5. Θυμίζοντας τις εμφανίσεις του στην Παρτιζάν, ο Λεσόρ έκανε ίσως το πιο πλήρες παιχνίδι της καριέρας του στην Ευρωλίγκα απέναντι στην Μονακό, για να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό σε ένα επιβλητικό 2/2 στη διπλή αγωνιστική. Οι 23 πόντοι με μόλις ένα χαμένο σουτ, σε συνδυασμό με 9 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 3 κλεψίματα βγάζουν στον αφρό τον Γάλλο σέντερ, που πέρασε αναίμακτα ένα μίνι ντεφορμάρισμα. Περισσότερα για τον Λεσόρ και τον Παναθηναϊκό στη συνέχεια.

Το avatar

Εμφανώς εκτός κλίματος, ο Νέιτ Ρίβερς της Βαλένθια κατάφερε στα σχεδόν 35 λεπτά που πάτησε παρκέ στους δύο αγώνες της ομάδας του να βάλει ένα καλάθι και να πάρει όλο κι όλο ένα ριμπάουντ. Ταυτόχρονα είχε τέσσερα λάθη και τέσσερα φάουλ στο ίδιο διάστημα, κάνοντας μια από τις χειρότερες εμφανίσεις σε διπλή εβδομάδα της Ευρωλίγκα. Δεν είναι ότι δεν έχει και αντικαταστάτες, οπότε η παρουσία του, προκαλεί ενδιαφέρον για την Βαλένθια που ξαφνικά έχει πέντε ήττες στα τελευταία επτά παιχνίδια και η αμείλικτη Ευρωλίγκα φαίνεται να την επηρεάζει.

Η τακτική

Ο πλήρης αιφνιδιασμός που κατέστρωσε η Μακάμπι στο Βελιγράδι την έφερε στο +24, προτού η Παρτιζάν προλάβει να πει ντομπροβέτσε. Ο Πάντερ ασφυκτιούσε, ο Λεντέι είχε αποκλειστεί από τους ψηλούς της Μακάμπι και η άμυνα των Σέρβων ήταν ανύπαρκτη.

Σχεδόν αναγκαστικά ο Ομπράντοβιτς υποχρεώθηκε να ακολουθήσει στα μεγέθη, ειδικά μέσα στη ρακέτα, επιστρατεύοντας ψηλά σχήματα, κατεβάζοντας τον Νάναλι στο 2 και βάζοντας μαζί στο παρκέ τόσο τον Ντοζίερ, όσο και τους Σμαΐλαγκιτς-Καμπόκλο. Η εναλλαγή στους ψηλούς έφερε στο προσκήνιο τον έτερο καθοριστικό παίκτη της βραδιάς, τον Ούρος Τριφούνοβιτς. Ο νεαρός φόργουορντ της Παρτιζάν έδωσε ό,τι δεν μπορούσε να πάρει ο Ζοτς στην άμυνα, έσβησε από τον χάρτη τον Κόλσον και έκανε τη διαφορά στο γενικότερο hustle που χρειάστηκε η σερβική ομάδα για να επιστρέψει. Ανταμείφθηκε επίσης με δύο από τα πιο σημαντικά καλάθια του αγώνα, ένα καλάθι+φάουλ στο τέλος του ημιχρόνου που περιόρισε σημαντικά τη ζημιά κι ένα τρίποντο τη στιγμή που η Μακάμπι έδειχνε να ισορροπεί εκ νέου στο μέσο της τρίτης περιόδου.

Η Παρτιζάν κέρδισε, ανέβηκε ξανά πάνω από το 50% στις νίκες και πλέον βλέπει αισιόδοξα το μέλλον, έχοντας τα περισσότερα ματς της στο Βελιγράδι. Από την άλλη, η Μακάμπι έμεινε με τη χαρά της νίκης με την Μπολόνια και με το γεγονός ότι ένας στρατιώτης του ισραηλινού στρατού ανέβασε φωτογραφία με το κασκόλ της μπροστά από διαλυμένα κτήρια

X-Factor

Κομβική σημασία έπαιξε για την Μπασκόνια ένας παίκτης που μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής είχε συνολικά είκοσι πόντους στην σεζόν, παίζοντας για σκόρπια πεντάλεπτα στα περισσότερα ματς. Απέναντι στον Ολυμπιακό όμως, ο Ντάνι Ντίεζ έκανε την εμφάνιση της σεζόν, απλωμένος στις γωνίες της επίθεσης των Βάσκων. Έχοντας βάλει πέντε τρίποντα (σε 18 προσπάθειες) σε όλη τη σεζόν, ο Ντίεζ έβαλε 3/4 και συνολικά έντεκα πόντους το βράδυ της Παρασκευής. Οι πέντε συνεχόμενοι στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου, μάλλον έδωσαν πρόωρο φινάλε στον αγώνα, ενώ σαν να μην έφταναν αυτά, αποτέλεσε και τον βασικό λόγο (μαζί με την αγκωνιά του Παπανικολάου) που ο Πίτερς έμεινε μόλις στους 2 πόντους.

Η φάση

Ο Αστέρας έμεινε ενεργός στη διεκδίκηση μιας θέσης στη δεκάδα, χάρη στο διπλό που πέτυχε κόντρα στην Αρμάνι. Βέβαια δύο μέρες πριν είχε φάει 100 από τη Βιλερμπάν, η οποία με τη σειρά της δεινοπάθησε να περάσει τους εξήντα απέναντι στην Άλμπα. Μικρή σημασία έχουν όλα αυτά, ποιος χέστηκε για τον Αστέρα, ας δούμε μια ακόμη μαγεία από τον Τεόντοσιτς:

.@MilosTeodosic4 HAS ? ON THE BACK OF HIS HEAD ?#MotorolaMagicMoment I #HelloMoto l @kkcrvenazvezda pic.twitter.com/bWyeULePjV

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) January 11, 2024

 Ακολουθούν δύο τεχνικά σχόλια. Είναι εξαιρετικό που κάθε φορά που πασάρει ο Τεόντοσιτς η κάμερα κάνει zoom out προληπτικά, για να βρεθεί γρήγορα η κατάληξη της μπάλας και ευτυχώς το έβαλε ο Νταβίντοβατς.

Ο Ολυμπιακός (γράφει ο Giorgos B.)

Ένα αμυντικό και ένα επιθετικό non-show για τον Ολυμπιακό αυτή την εβδομάδα, εκ των οποίων θα πρέπει μάλλον να μας απασχολεί το δεύτερο. Στη Βασκονία, για μία ακόμη φορά, οι ερυθρόλευκοι δυσκολεύτηκαν να σκοράρουν, έμειναν εκ νέου κάτω από τους 70 πόντους (για πέμπτη φορά φέτος) και υπέπεσαν σε 17 λάθη. Με τον Πίτερς εμφανώς εκτός κλίματος από τις υπερωρίες της Βαρκελώνης και με τον Κάνααν να χάνει φυσιολογικά τον επιθετικό οίστρο του ξεκινήματος, η ομάδα δυσκολεύτηκε να παράξει καλά σουτ, με εξαίρεση ένα μάλλον τυχαίο διάστημα συνεργασιών μεταξύ του Πετρούσεφ και του Μιλουτίνοφ στα τέλη της β περιόδου (το οποίο από την άλλη, ίσως μπορεί να αποτελέσει οδηγό για το μέλλον). Όταν οι δύο αντίπαλοι ξαναβγήκαν στο παρκέ μετά την ανάπαυλα, η διαφορά άνοιξε σχετικά εύκολα.

Είναι φανερό πως στον Ολυμπιακό λείπει ένας ακόμη σκόρερ και με αυτό δεν εννοώ έναν παίκτη με προσωπική φάση που θα πάρει τη μπάλα στα δύσκολα. Εννοώ κάποιον, ο οποίος θα μπορεί να βάλει τη μπάλα στο καλάθι με συνέπεια και καλά ποσοστά, όπως ο Πίτερς και ο Κανααν, είτε παίρνει πολλές προσπάθειες, είτε λίγες. Με άλλα λόγια, λείπει ένας ακόμη πλάγιος (ή κόμπο ή, ή...) που θα προσέξουν οι άμυνες, αφήνοντας έτσι πιο ελεύθερο πεδίο για τους υπόλοιπους που βρίσκονατι στο παρκέ, ακόμη και αν αυτοί ακούν στο όνομα "Φαλ" ή "Μιλουτίνοφ".

Το ρόστερ, βέβαια, έχει σχηματοποιηθεί πλήρως για φέτος και υπό αυτή την έννοια μοιάζει ταιριαστό για τον Μπαρτζώκα να αναφέρεται κυρίως σε έλλειψη σκληράδας και σε πνευματική (αν)ετοιμότητα. Πρέπει όλοι να είναι συγκεντρωμένοι στο αλτρουιστικό μοντέλο, να βγάζουν τις δράσεις μέχρι κεραίας, έτσι ώστε το έλλειμμα δυνατοτήτων να εξισορροπείται από πλεόνασμα καλών συνθηκών. Παράλληλα, ο Ολυμπιακός δεν έχει την πολυτέλεια ούτε ριμπάουντ να χάνει, ούτε να ξεχνιέται στην άμυνα και στις "50-50" balls, ούτε φυσικά να χάνει λέι-απ. Έτσι υπαγορεύει το μοντέλο που έχει επιλέξει και θέλει τη συνέργεια να βρίσκεται πάνω από όλα. Τώρα, βέβαια, τι να σας πω, αν το καλοκαίρι εμφανιστούν ξαφνικά δύο ball hogs εκατομμυρίων, όλα όσα σκεφτόμαστε θα πάνε περίπατο...

Δεν είναι η ώρα. Είμαστε μέσα στο χειμώνα και η διοργάνωση τρέχει. Από τα εναπομείναντα επτά εκτός έδρας παιχνίδια που βρίσκονται στο πρόγραμμα, μόνο εκείνο με τη Ρεάλ γράφει "stop". Τα υπόλοιπα είναι άκρως διεκδικήσιμα, με αντιπάλους που βρίσκονται πιο κάτω στη βαθμολογία τώρα που μιλάμε. Μπάγερν, Ζαλγκίρις, Βαλένθια, Εφές, Παρτίζαν, Αστέρας. Ιδού η Ρόδος, πάμε πίσω στον Δημήτρη.

Ο Παναθηναϊκός

Η επιστροφή των πράσινων στο ΟΑΚΑ συνοδεύτηκε από δύο εκρηκτικά ξεκινήματα απέναντι σε Εφές και Μονακό. Κάπου στα μέσα της δεύτερης περιόδου το ταμπλό του γηπέδου έγραφε σκορ 38-16 την Τρίτη και 32-14 την Πέμπτη αντίστοιχα. Η απόκτηση ρυθμού στο ξεκίνημα των αγώνων φάνταζε δύσκολο πρόβλημα μετά τις πρώτες κάμποσες αγωνιστικές και μάλλον ευθυνόταν για τις άσχημες ήττες από την Μακάμπι και την Εφές.

Αυτό σε καμία περίπτωση δεν ισχύει εδώ και μερικές εβδομάδες, με τον Παναθηναϊκό να μπαίνει καλύτερα στα ματς και να διαμορφώνει τις συνθήκες προς την μεριά του. Η αρχική πεντάδα είναι πλέον δεδομένη για τους ευρωπαϊκούς αγώνες τουλάχιστον και τα δυνατά της σημεία συνεχίζουν να βελτιώνονται. Στα πρώτα δεκάλεπτα βρίσκονται καλύτερα σουτ, υπάρχουν αποστάσεις που αγγίζουν το ιδανικό και οι εκτελέσεις είναι στην πλειοψηφία τους καλές.

Επιπλέον, τα καλά ξεκινήματα και οι διαφορές αυτές έχουν επιτρέψει να καλυφθούν καλύτερα οι οποίες αδυναμίες υπάρχουν. Η έλλειψη ενός δεύτερου σέντερ είναι προφανής, όπως και η λειψανδρία που υπάρχει στον πάγκο μετά τον τραυματισμό του Βιλντόζα, την απομάκρυνση του Γκάι και τον παραγκωνισμό του Μπαλτσερόφσκι. Έχοντας όμως λίπος να κάψει, ο Παναθηναϊκός κέρδισε δύο ματς, έχοντας σουτάρει άσχημα στο δεύτερο ημίχρονο με την Εφές και κάνοντας εννέα λάθη σε ένα δεκάλεπτο με την Μονακό.

Πέρα από την εκπληκτική εμφάνιση του Λεσόρ κόντρα στην πρώην ομάδα του την Πέμπτη, εξίσου σημαντική παραμένει η συνεισφορά του Τζέριαν Γκραντ, ο οποίος ισορροπεί σε ένα εκπληκτικό ντεμαράζ αμυντικών εμφανίσεων κόντρα σε πολύ δυνατούς αντιπάλους (εσχάτως περιόρισε Λάρκιν και Τζέιμς, αμφότεροι ήταν άποντοι στο ημίχρονο) και ταυτόχρονα είναι ο ενορχηστρωτής της πολύ παραγωγικής επιθετικής έναρξης που είπαμε παραπάνω. Επίσης έβαλε και το τρίποντο της βραδιάς κόντρα στην Εφές, για να επισφραγίσει τη θέση του ως ο πιο καθοριστικός παίκτης του συνόλου.

Πλέον, με ρεκόρ 13-8, καλές ισοβαθμίες απέναντι στους πίσω του κι έξι ματς εντός έδρας, ο Παναθηναϊκός κοιτάζει με αρκετή αισιοδοξία το μέλλον. Τα ματς με Παρτιζάν και Φενέρμπαχτσε στο ΟΑΚΑ πριν την επερχόμενη διακοπή για κύπελλα κι εθνικές, ίσως αποδειχθούν καθοριστικά για το πλασάρισμά του, ενώ τα οποία δύσκολα ταξίδια (Μαδρίτη, Βελιγράδι, Πειραιάς), συνδυάζονται με θεωρητικά εύκολα εντός έδρας παιχνίδια (Άλμπα, Βιλερμπάν). Σε κάθε περίπτωση, μετά από αρκετά χρόνια, η πρόκριση στα πλέι-οφ βρίσκεται κυρίως στα δικά του χέρια.