Προτού προχωρήσουμε στην στατιστική απεικόνιση, να αναφέρουμε πως στην κανονική διάρκεια οι νίκες μοιράστηκαν με σχεδόν πανομοιότυπο τρόπο. Νίκη για τους Καταλανούς στις τελευταίες ημέρες του 2018 με 80-65, σε ένα ματς που η άμυνα της ομάδας του Πέσιτς «πάγωσε» τους Τούρκους, αναγκάζοντάς τους να σκοράρουν μόλις 15 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ προηγούνταν με 39-50 στο πρώτο. Στον αγώνα της Κωνσταντινούπολης που έκρινε εν πολλοίς και το πλεονέκτημα έδρας, οι δράκοι της Καλίσι του Αταμάν πέταγαν φωτιές και με προεξέχοντες τους Λάρκιν (37π) και Μοερμάν (22π) πήραν τη νίκη, καλύπτοντας και τη διαφορά του πρώτου αγώνα (92-70).

Στατιστική εικόνα (σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωλίγκα)

ΟΙ “WHITE WALKERS’’ ΤΗΣ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Η Μπαρτσελόνα, από εκεί που δεν την υπολόγιζαν αρκετά στο ξεκίνημα της χρονιάς, έφτασε στην πέμπτη θέση της κανονικής περιόδου με ρεκόρ 18-12 σχετικά εύκολα και διεκδικεί με αξιώσεις την είσοδο στο φάιναλ φορ μετά από πέντε χρόνια και το αντίστοιχο του Μιλάνου. Eίναι ομάδα που αρέσκεται στο σετ παιχνίδι και στηρίζεται κατά κύριο λόγο στην καλή της άμυνα, με πολλά ψηλά κορμιά που χρησιμοποιεί ταυτόχρονα ο Σβέτισλαβ Πέσιτς. Με αυτόν τον τρόπο θέλουν να κλείσουν τη ρακέτα τους και να προστατεύσουν το καλάθι τους. Θα δούμε πολλές φορές τους Κλαβέρ και Σίνγκλετον να βρίσκονται στην πίσω ζώνη άμυνας, απαγορεύοντας τη διείσδυση και κλείνοντας το οπτικό πεδίο της αντίπαλης ομάδας. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι πως στα πικς του σέντερ, τόσο ο Τόμιτς όσο και ο Σεραφέν είναι αργοί στην επιστροφή τους, οπότε το βάρος πέφτει αρκετά στους φόργουορντ της ομάδας. Κάτι που φαίνεται από το παρακάτω διάγραμμα του Πάνου (@lostgps), παρατηρώντας τις προσπάθειες των αντιπάλων της Μπάρσα. Βλέπετε το «βουναλάκι» κάτω αριστερά, που δείχνει ότι τζογάρουν αρκετά το τρίποντο.

Αρκεί να θυμηθούμε τόσο το ματς με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, όσο και το πρώτο παιχνίδι των δύο αντιπάλων στην Βαρκελώνη. Συγκεκριμένα, σε αυτό η άμυνα των Καταλανών ανάγκασε τους γκαρντ της Εφές να σκοράρουν μόνο οχτώ πόντους μετά από πικ εν ρολ και να επιχειρήσουν αρκετά σουτ στο τέλος των επιθέσεων, εν αντιθέσει με ό,τι συμβαίνει καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, όπου σκοράρουν κατά μέσο όρο 22 πόντους από πικ εν ρολ².  Άμεση συνέπεια όλων αυτών αυτών είναι η Μπαρτσελόνα να έχει την δεύτερη καλύτερη άμυνα στη διοργάνωση (σύμφωνα με τα στατιστικά του Αντρέα Χριστοφόρου στο badbasket) με 107,6 πόντους/100 κατοχές. Τα ψηλά κορμιά και η διάθεση όλων να διεκδικήσουν κάθε χαμένο σουτ βοηθούν και στον έλεγχο των ριμπάουντ για τους Μπλαουγκράνα, καθώς αποτελούν την πέμπτη ομάδα στη διοργάνωση στην κατηγορία με 35 μέσο όρο, ενώ παίρνουν αρκετούς πόντους από επιθετικά ριμπάουντ, εν αντιθέσει με την Εφές.

Επιθετικά, οι Καταλανοί βασίζονται αρκετά στις εμπνεύσεις του Τομάς Ερτέλ – καλό ή κακό, θα δείξει η πορεία του χρόνου- και στην ικανότητα του Άντε Τόμιτς να δημιουργήσει και για τους συμπαίκτες του.

Όπως βλέπουμε, βασίζονται αρκετά σε συνεργασίες μεταξύ «κοντού-ψηλού», με τις περισσότερες ασίστ του Ερτέλ να είναι στους Τόμιτς και Σεραφέν, με αρκετές χαντ-οφ συνεργασίες, weave επιθέσεις που καταλήγουν σε κεντρικό πικ εν ρολ. Ο Κρις Σίνγκλετον, καθώς και ο έτερος γκαρντ της ομάδας Κάιλ Κούριτς, αποτελούν βαρόμετρα για την επιθετική λειτουργία. Ο πρώτος με το πικ εν ποπ και το παιχνίδι στη αδύνατη πλευρά, ο δεύτερος με την off ball κίνηση. Ετσι δημιουργούνται και οι επιθυμητές αποστάσεις.

Προσέξτε πόσο ωραία κινείται ο Κάιλ Κούριτς χωρίς τη μπάλα, καθώς και την ισορροπία που έχει στο σώμα του την ώρα που σηκώνεται να σουτάρει, δείγμα του ότι αποτελεί έναν εκ των κορυφαίων σουτέρ στην Ευρώπη.

Η ΕΦΕΣ ΒΓΑΖΕΙ ΦΩΤΙΕΣ

Ένεκα των ημερών και της προβολής του πρώτου επεισοδίου του τελευταίου κύκλου της σειράς Game of Thrones, θα παρομοιάσω την επίθεση της Εφές και τον προπονητή της, Εργκίν Αταμάν, με τους δράκους και την Καλίσι, τη μητέρα των δράκων (οκ, περίεργη παρομοίωση, το κάνω εικόνα και γελάω). Από το ναδίρ της περσινής χρονιάς και την αμφισβήτηση πως μπορεί να αποτελέσει έναν σοβαρό υποψήφιο για την πρόκριση στο φάιναλ φορ, στον προθάλαμο του King’s Landing - βλ. Βιτόρια, έχοντας ως εμπόδιο την Μπαρτσελόνα του Night King, Σβέτισλαβ Πέσιτς.

Η Εφές ειναι μία ομάδα που έπαιξε εξαιρετικό μπάσκετ στην πλειονότητα της κανονικής διάρκειας. Οπως βλέπουμε και από τον πίνακα στατιστικών, είναι δεύτερη τόσο σε πόντους/play, όσο και στη σταθμισμένη ευστοχία. H τακτική προσέγγιση της Εφές (είχε αναφερθεί και σε κείμενο του Γιώργου το Νοέμβριο) περιστρέφεται γύρω από μία φιλοσοφία ‘’4 out- 1 in’’, με τέσσερις παίχτες να της πεντάδας να μπορούν να σουτάρουν από την περιφέρεια και τον σέντερ να αποτελεί το μοναδικό παίχτη ρακέτας. Αναφέρομαι κυρίως στον Ντάνστον, αφού ο Πλάις μπορεί να σουτάρει από τα πέντε-έξι μέτρα και γιατί όχι και τρίποντο υπό προϋποθέσεις.

Οι παίκτες του Αταμάν δίνουν μεγάλη βάση στην καλή και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, χάρη στην ικανότητα όλων των γκαρντ -πλην Μπαλμπάι- να προκαλούν ρήγματα με το κάθετο παιχνίδι τους, να δημιουργούν και να σουτάρουν καλά από την περιφέρεια. με το εξαιρετικό 40,7% από το τρίποντο. Τα δέκα εύστοχα τρίποντα ανά παιχνίδι, μαζί με το ποσοστό, τους φέρνουν στη δεύτερη θέση της διοργάνωσης μετά τη Φενέρ. Κινητήριος μοχλός είναι ο Βασίλιε Μίτσιτς, ο πρώτος «δράκος» της Εφές. Μαζί με τον Σέιν Λάρκιν αποτελούν κατά την άποψή μου το κορυφαίο δίδυμο στη συγκεκριμένη θέση στη διοργάνωση. Ο Αταμάν έχει δώσει διακριτούς ρόλους στους δύο παίχτες, με τον Λάρκιν να έρχεται ως επί το πλείστον από τον πάγκο (εννέα ματς βασικός) και να προσδίδει ένα πιο «αλέγκρο» στυλ στον άσσο, λειτουργώντας περισσότερο ως point guard, ενώ ο Μίτσιτς έχει κάνει το step up και δικαιώνει όσους έβλεπαν στο πρόσωπό του τον επόμενο καλό Σέρβο playmaker από τα χρόνια του στη Μέγκα Βιζούρα.

Φέτος o Mίτσιτς, όχι μόνο δημιουργεί το 28% των ασίστ της ομάδας του, αλλά έχει εμπλουτίσει το επιθετικό του ρεπερτόριο με drives, pull up jumpers και έχει αρχίσει να σουτάρει περισσότερο από μακριά (πάνω από τα διπλάσια τρίποντα σε σχέση με πέρυσι), με το ποσοστό του να κυμαίνεται στο 37%. Ίσως ο πιο βελτιωμένος παίχτης της χρονιάς.

Το ζητούμενο για τους Τούρκους είναι η διάσπαση του αμυντικού τείχους που θα ορθώσει η Μπαρτσελόνα, κάτι που με βάση τα χαρακτηριστικά αρκετών παιχτών και με γνώμονα το δεύτερο ματς στην Κωνσταντινούπολη, είναι εφικτό. Τόσο ο Μίτσιτς όσο και ο Λάρκιν περισσότερο αρέσκονται στο να διεισδύουν στη ρακέτα. Με τον ψηλό της ομάδας να βγαίνει ψηλά, ώστε τα σκριν να γίνουν σε μεγαλύτερη απόσταση από ό,τι συνήθως, η άμυνα της Μπαρτσα θα αναγκαστεί να ανοίξει τις αποστάσεις της, με αποτέλεσμα μεγαλώσει το γήπεδο για τους γκαρντ. Το βλέπουμε στις παρακάτω φάσεις.

Οπως παρατηρούμε, «χτυπάνε» αρκετά στα πόδια των ψηλών, ενώ δημιουργία μπορούν να πάρουν και από τον Σιμόν. Παίκτες κλειδιά θα αποτελέσουν οι φόργουορντ και Μοερμάν, Μότουμ, που μπορούν να λειτουργήσουν ως οι αποδέκτες των τελικών πασών και να βοηθήσουν στη διατήρηση των υψηλών ποσοστών στα τρίποντα και στο spacing. Ειδικά ο Μοερμάν, αποτελεί τον πιο συνεπή επιθετικά παίκτη, καθώς σκοράρει 1,12 πόντους/play, που τον κατατάσσει στο τοπ-5 πίσω από τους Ράντολφ, Χίγκινς, Βέσελι και Σλούκα.

Φαίνεται και από το διάγραμμα. Σουτάρει εξαιρετικά από τις γωνίες, αρκετά πάνω από το μέσο όρο της λίγκας και προσφέρει όχι μόνο με το σουτ αλλά και με τα ριμπάουντ, κομμάτι στο οποίο θα χτυπήσει η Μπαρτσελόνα, καθώς είναι ο πρώτος για την Εφές με 6,4 ανά παιχνίδι.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Όπως διαπιστώσαμε, πρόκειται για δύο ομάδες που βασίζονται σε διαφορετικά στοιχεία στο παιχνίδι τους, με το κίνητρο και τη δίψα για διάκριση να είναι κάτι παραπάνω από εμφανές, καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς. Δεν μπορώ να προβλέψω ποιος από τους δύο θα είναι στο φάιναλ φορ, συν ότι δεν θέλω να σας στείλω στον κουβά με τα προγνωστικά μου. Είναι σειρά που ξεκινάει από την ισορροπία. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά όμως, είναι πως αν περάσει η Εφές θα νιώσω μια ικανοποίηση, γιατί λοιδορήθηκα από τα παιδιά στο σάιτ όταν αποθέωνα τον Αταμάν στα previews των ομάδων πριν ξεκινήσει η διοργάνωση, αφού παίζει να είμαι ο μοναδικός φαν του εν Ελλάδι. Εφές λοιπόν, με τον Αταμάν να μπαίνει καβάλα στον δράκο του στη Βιτόρια σε ένα μήνα από τώρα.

Εργκιν; Ντρακάρις …

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

¹όπως ο φίλος @lostgps μου επισήμανε , το synergy δεν μετράει κατοχές με την αυστηρή έννοια του όρου. Μετράνε plays. Πχ, αν μια ομάδα κάνει ένα άστοχο σουτ και μαζέψει το επιθετικό ριμπάουντ και σκοράρει μετά, το synergy το έχει ως δύο possessions, ενώ στην ουσία είναι μία κατοχή.

²απο το ίδιο κείμενο με τα στατιστικά η πληροφορία .