Εν μέσω αμφιλεγόμενων (το λιγότερο) αποφάσεων για ένταξη ομάδων από το Ντουμπάι και το Άμπου Ντάμπι και με τρικυμία στο κρανίο, η Ευρωλίγκα έχει καταφέρει φέτος κάτι μοναδικό. 14 από τις 18 ομάδες, τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος, αγωνίζονται με το κίνητρο στα ύψη, διεκδικώντας είτε το πλεονέκτημα έδρας, είτε την είσοδο στα playoffs, είτε την παρουσία τους στο play in. Μιλάμε για ένα καταπληκτικό, άκρως ανταγωνιστικό σκηνικό, που κάθε εβδομάδα αναδεικνύει διαφορετικούς πρωταγωνιστές.

(Γράφουν οι Giorgos B. και Alex Mitsiou)

Τόσες και τόσες κρύες κοτσάνες έχουμε διαβάσει για τον "Μωυσή" του Ολυμπιακού, ε, λέω να ακολουθήσουμε και αφιερώσουμε τον τίτλο αυτού του "ριμπάουντ" σε εκείνον - εξού και τα νερά. Μέχρι εδώ όμως, καθώς ο Ολυμπιακός επικράτησε ως ομάδα του Παναθηναϊκού και ανέδειξε τον πρωταγωνιστή του μέσα από μελετημένο rotation και μέσα από την αντίληψη των αδυναμιών του αντιπάλου στην κυκλοφορία της μπάλας. Οι ερυθρόλευκοι πέτυχαν φυσικά τη νίκη της αγωνιστικής, ενώ η Εφές πέτυχε την ... ήττα, χάνοντας πολύτιμο έδαφος για τα play in στη Γαλλία.

Η 28η αγωνιστική της Ευρωλίγκα θα μπορούσε να ήταν μια αδιάφορη αγωνιστική, όμως το δεύτερο συνεχόμενο διπλό στη Μαδρίτη, αυτή τη φορά από την Φενέρμπαχτσε, έβαλε φωτιά στη μάχη του πλεονεκτήματος, ενώ ο Μάικ Τζέιμς έσπασε ένα πολύ σημαντικό ρεκόρ. Πολύ σημαντική νίκη και για τον ελλιπή Ολυμπιακό κόντρα στην Μπολόνια, ενώ στη μάχη της δεκάδας η Αρμάνι κέρδισε στο όριο την Παρτιζάν κι η Εφές διέλυσε την Μπάγερν.

Δεν σας κρύβω ότι η κατάταξη της Ευρωλίγκα αμέσως πίσω από την πρώτη Ρεάλ με έχει ιντριγκάρει πολύ. Εξι ομάδες βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη διεκδίκηση τριών θέσεων και οι πιθανότητες τους μοιάζουν (σχετικά) μοιρασμένες. Τα προγράμματά τους ποικίλουν σε δυσκολία, όπως και η φόρμα τους. Θα τις δούμε σήμερα μία προς μία, μήπως και ξεδιαλύνουμε κάπως τον γρίφο (spoiler: δεν θα τα πολυκαταφέρουμε). Ως βοήθεια, θα καταφύγουμε στα στατιστικά του Hack-a-Stat, που έχουν φίλτρα για τα τελευταία πέντε παιχνίδια, έτσι ώστε να εξετάσουμε και τις τάσεις. Πάμε.

 Καλώς σας ξαναβρίσκουμε, μετά τη διακοπή για τα κυπελλάκια, ποια κυπελλάκια μωρέ τώρα - στα τούρκικα "bu kupa önemli değil".

Λοιπόοοον.... Προλαβαίνουν να πάρουν και οι δύο ελληνικές ομάδες πλεονέκτημα έδρας; Κάνω την πρόβλεψη πως ναι! Προλαβαίνουν. Αρκεί να διαβάσετε το σημερινό "ριμπάουντ" και ίσως σχηματίσετε την ίδια άποψη, δεδομένης της εικόνας στο Μπαρτσελόνα-Μονακό. Σήμερα δεν θα σχοληθούμε με τα αδιάφορα Άλμπα-Μακάμπι και Βιλερμπάν-Μιλάνο, όμως τα υπόλοιπα παιχνίδια είχαν αξιόλογα στοιχεία, με τις τρομερές εμφανίσεις των "δικών μας" να κυριαρχούν.

Μια από τις καλύτερες αγωνιστικές της σεζόν μας επιφύλασσε αυτή η εβδομάδα, και τι δεν είδαμε. Ένα πιθανώς αξεπέραστο στατιστικό, ένα μεγάλο σουτ στο Βελιγράδι, τη Μονακό να φορτσάρει για τετράδα, και τους αιωνίους να παίρνουν σημαντικά αποτελέσματα, με το επερχόμενο ματς στο ΣΕΦ να χαρακτηρίζεται ήδη ως ιστορικό.

Για αρχή πάμε στην πεντάδα της αγωνιστικής.

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι το κείμενο δεν αποτελεί ύμνο στον νέο μεγάλο παιχταρά του Ολυμπιακού, Μόουζες Ράιτ. Το ντεμπούτο του ήταν θαυμάσιο, σαφώς πάνω από κάθε προσδοκία, αλλά ποιος ξέρει, αύριο μεθαύριο μπορεί να παίξει χειρότερα και αντί για 15 πόντους, να πετύχει τέσσερις. Επίσης, μπορεί να μην ξανακάνει τόσες τάπες όλη τη σεζόν και όταν βρεθεί απέναντι σε πολύ ψηλούς σέντερ να χάσει τις μονομαχίες. Δεν έχουμε ιδέα πόσο καλός παίκτης είναι, εμείς οι casual fans. Το μόνο που ξέρουμε, μετά από έναν αγώνα με την χειρότερη ομάδα της Ευρωλίγκα, είναι πως δεν είναι άχρηστος και πως ο Ολυμπιακός δεν θα εκτεθεί με την επιλογή του.

Kάπως νερόβραστη η 23η αγωνιστική της Ευρωλίγκα, με λίγα ντέρμπι, σταγονόμετρο στις φάσεις και χωρίς σπουδαίες επιδόσεις από πλευράς παικτών. Η Μονακό πέτυχε πιθανώς την πολυτιμότερη νίκη στην έδρα της Εφές και η Βαλένθια έκοψε τα πόδια της Μπασκόνια στη Βιτόρια. Βασικά, οι Βάσκοι παρουσιάστηκαν κατάκοποι, για να λέμε την αλήθεια.

Η ανταγωνιστικότητα στην Ευρωλίγκα κυμαίνεται φέτος στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Έξι-επτά ομάδες παίζουν επί ίσοις όροις την πρόκριση τους στα playoffs και στο play-in, το παιχνίδι είναι σωματικό, οι άμυνες σφιχτές, οι επιθέσεις δημιουργικές. Κάθε παιχνίδι όντως μετράει και υπό αυτή την έννοια το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό τουρνουά πλεονεκτεί ξακάθαρα ως θέαμα του ΝΒΑ. Παράλληλα όμως, η διοργάνωση ολισθαίνει εκτός των γηπέδων, δείχνοντας ένα πρόσωπο το λιγότερο αφελές και το περισσότερο αδηφάγο ως αμετροεπές. Οι τελευταίες δύο εβδομάδες, για όσες/όσους δεν παρακολουθούν μόνο τα αγωνιστικά, φέρνουν τεράστια απογοήτευση και δείχνουν πως το όμορφο θέαμα και η αμφίρροπη εξέλιξη έχουν ανέλθει εκ σαθρών θεμελίων. Για την ακρίβεια, πιο σαθρά δεν γίνεται.

Τρεις πανομοιότυπες συντριβές πρωτοπόρων για αυτή την εβδομάδα, με τις Ρεάλ, Μπάρσα και Φενέρ να παραχωρούν όλες 98 πόντους σε πιο αδύναμες αντιπάλους και να τρώνε πάνω από 20 πόντους στο κεφάλι όλες. Από τις νικήτριες, πιο πολύ ιντριγκάρει η Εφές, που δείχνει να παίζει επιτέλους το μπάσκετ που αντιστοιχεί στο ρόστερ της. Προλαβαίνει;