Υπέρ

* Οι δυο πιο επιτυχημένες ομάδες του Μπαρτζώκα σε επίπεδο Ευρωλίγκα (Ολυμπιακός '13, Κουμπάν) στηρίζονταν σε έναν γκαρντ που έκανε τα πάντα. Σπανούλης και Ντιλέινι ήταν ακρογωνιαίοι λίθοι, με τον δεύτερο να πλησιάζει σε σωματοδομή κάπως περισσότερο τον τωρινό ηγέτη. Ο Αλεξέι Σβεντ στα χέρια του Ελληνα τεχνικού θα βρει τις πρωτοβουλίες που θέλει, ενώ παράλληλα θα κληθεί να βγει μπροστά και με το μυαλό. Οι πρόσφατες εμφανίσεις του στο Ευρωμπάσκετ έπεισαν και τους πιο δύσπιστους για την κλάση του, με τον συνδυασμό των δύο ανδρών να ιντριγκάρει. Ο Σβεντ είναι το βασικό πλεονέκτημα της ομάδας αυτής από μόνος του, ένας παιχταράς που περιμένει τη στιγμή του. Ας βάλει λίγο και αυτός το χεράκι του, βέβαια.

* Αθλητικότητα και πόδια υπάρχουν σε όλες τις θέσεις. Από τον Τζένκινς στα γκαρντ, μέχρι τους Χάνικατ , Γκιλ, Ρόμπινσον και Τόμας από τις θέσεις των φόργουορντ και προς την ρακέτα, το ρόστερ των Ρώσων μοιάζει πανέτοιμο να τρέξει, να κόψει και να πιέσει. Οι υπόλοιποι επίσης δεν πάνε πίσω, καθώς Γιάλτσεφ, Ζούμπκοφ και Μόνια είναι παίκτες που θα αφοσιωθούν σε αμυντικά καθήκοντα. Το ίδιο ισχύει και για τον βελτιωμένο Τοντόροβιτς. Δεν υπάρχει εμφανής λόγος για αυτό το σύνολο να μην αμύνεται σκυλίσια, καθώς τα χαρακτηριστικά του ευνοούν και το είδος της άμυνας που εφαρμόζει ο Ελληνας τεχνικός. Ετοιμη μέσα από το τρίποντο, ελέγχοντας διακριτικά τα πλάγια. Σκέφτεται μάλιστα κανείς την χρονιά που έκαναν μαζί με τον κόουτς οι Εϊσι Λο και Ντοντέι Ντρέιπερ και το μυαλό αμέσως πάει στον Τζένκινς. Ισως ο καλύτερος αμυντικός (μετά τον Ούντο) της περυσινής Ευρωλίγκα να βρει επιτέλους και έναν πιο χρήσιμο επιθετικό ρόλο.

* Με την παρουσία των Χάνικατ, Ρόμπινσον και Γκιλ στα επιθετικά ριμπάουντ θα γίνεται κακός χαμός. Θα περίμενα η Χίμκι να ανανεώνει κάμποσες κατοχές με δύο απο αυτους ταυτόχρονα στην πεντάδα.

* Τρεις τεσσερις παίκτες μπορούν εν δυνάμει να αγωνιστούν σε παραπάνω από μία θεση. Μόνια, Γκιλ, Αντερσον και Χάνικατ θα βοηθήσουν σε διάφορες αλλαγές σχημάτων και μπορούν να υποστηρίξουν small ball σχηματα, ο καθένας από το πόστο του. Σε σχεση με την αργοκίνητη και δυσκοίλια Χίμκι που θυμόμαστε (με Ντέιβις - Όγκουστιν), εδώ οι υβριδικές συνθέσεις μπορούν να δίνουν και να παίρνουν. Θα το δούμε όμως αυτό σιγά σιγά, καθώς για κάποιους παίκτες του επίπεδο ανεβαίνει κάπως απότομα.

Κατά

* Οι μεταγραφές δείχνουν σωστές, παρόλα αυτά Τόμας και Μάρκοβιτς δεν κατάφεραν παλιότερα να ανταποκριθούν πλήρως στο επίπεδο της Ευρωλίγκα σε Mακάμπι και Μάλαγα αντίστοιχα. Η χρονιά του δεύτερου στην Ζενίτ αφήνει πολλές ελπίδες, όπως άλλωστε και εκείνη του εκρηκτικού Γκιλ σε μία ομάδα γλωσσοδέτη της Τουρκίας, μην ασχολείστε. Όμως όλοι αυτοί μαζί συν τον - πτωτικό πέρυσι - Αντερσον αποτελούν έναν κορμό αμφιβολίας. Ok, πες αυτό δεν είναι κάτι σπουδαίο, εάν κάποιος ασχοληθεί σωστά μαζί τους.

* Πιο σημαντικό δείχνει το γεγονός πως το ρόστερ εκ πρώτης όψεως δεν πολυσουτάρει. Το άνοιγμα του γηπέδου δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά στο transition. Οι παίκτες - σφαίρες του Μπαρτζώκα δεν είναι τίποτα σούπερ σουτέρ και γενικά έγκειται στο προπονητικό τιμ η βελτίωση τους. Υπάρχουν πάντως ελπίδες. Ο Γκιλ πέρυσι σούταρε στην Τουρκία με 47% από το τρίποντο, αν και με λίγες προσπάθειες στο ενεργητικό του. Δεν του φαινόταν. Επίσης, στην Κίνα ο Τόμας πήγε καλά στον τομέα (37%), ενώ ο Μάρκοβιτς έπιασε ποσοστό καριέρας στην Ζενίτ, με περίπου 40%. Το θέμα είναι αυτό το trend θα συνεχίστεί, ή απλώς οι συγκεκριμένοι παίκτες έτυχε να σουτάρουν καλά. Αν η λέξη "ετυχε" φαίνεται περίεργη, να σας πω ότι αυτά τα έχουμε ξαναδεί. Θυμάστε πώς έβλεπε το καλάθι ο Παπανικολάου πριν πάει στην Μπαρτσελονα; Αν θυμάμαι καλά, πέρυσι ο Μπαρτζώκας προσπάθησε να αναπτύξει ένα παιχνίδι σε στυλ weave στην Μπάρτσα, με την μπάλα να αλλάζει χέρια διαδοχικά στην περιφέρεια, μέχρι να βρεθεί η ευκαιρία για ένα καλό σουτ. Η Χίμκι έχει τα υλικά για να τρέχουν όλοι γύρω γύρω, αν και μεταξύ μας μάλλον την περισσότερη ώρα παιχνίδι θα κάνει ο Σβεντ.

* Κάτι λείπει από την περιφέρεια, δεν είμαι σίγουρος τι. Οι θεωρητικά forward γίνονται εύκολα mobile center, αλλά πιο έξω τα κουκιά είναι μετρημένα. Ή ο Μάρκοβιτς θα είναι τόσο επιθετικός όσο πέρυσι, ή όταν βγαίνει ο Σβεντ θα αναζητείται απειλή. Ας περιμένουμε, καθώς όπως προείπαμε ο Τζένκινς ίσως μεταμορφωθεί σε Ντρέιπερ. Χμ... Α, επίσης η Χίμκι δεν έχει έδρα, αλλά οκ.

Καλύτερες μεταγραφές

Βιώνω μια τριχοτόμηση. Ο Αντονι Γκιλ (24, 2,03) μπορεί να εξελιχθεί σε ένα απόλυτα Μπαρτζωκικό εργαλείο, ειδικά εάν ο κόουτς το βάλει σκοπό να τον ξεζουμίσει. Μπορεί να παίξει ως αθλητικός σέντερ που θα κατεβάζει επιθετικά ριμπάουντ και θα επιτίθεται στο ταμπλό με μανία, αλλά κυρίως αποτελεί ένα stretch four υπό κατασκευή. Ελπίζω εκεί να να τον δούμε κυρίως, καθώς σιγα σιγά η μόδα των undersized αρχίζει και υποχωρεί. Οι ψηλοί πρέπει να ξέρουν και μπάσκετ και ο Γκιλ το μαθαίνει όλο και καλύτερα. Τα πόδια του στην άμυνα είναι επίσης καλά, όπως και ο κορμός του, ειδικά εάν αμυνθεί σε θέση φόργουορντ. Μεγαλύτερο προσόν του πάντως παραμένει το τελείωμα κοντά στο καλάθι, εκεί όπου τοποθετείται καίρια και χρησιμοπεί σωστά τις προσποιήσεις.

Από την άλλη, φαίνεται πως ο Τζένκινς θα είναι εξίσου σημαντικός , και ας είναι στην δεύτερη γραμμή. Η περυσινή του αμυντική χρονιά ήταν το κάτι άλλο, και αν σκεφτείτε πως ο Αστέρας έπαιζε πιο αργά και από ταξίδι του Σκοπελίτη, τότε η προοπτική να γίνει πιο πολύπλευρη η προσφορά του Αμερικάνου είναι σίγουρα πιθανή. Στο transition είναι εξάλλου πολύτιμος.

Γιατί δεν βάζεις μια και τον Τόμας Ρόμπινσον (26, 2,08), τι ψυχή έχει; Είναι σαφώς μια μεταγραφή από το πάνω ράφι, μία περίπτωση που κοίταξε και ο Ζοτς για την Φενέρ και που μπορεί να αποτελέσει εν δυνάμει τον "νέο Ούντο" της διοργάνωσης. Τα νούμερα του στο ΝΒΑ δεν ήταν εντυπωσιακά, ούτε όμως ήταν και εκείνα του Ούντο. Στην Ευρώπη θα αγωνιστεί καθαρά ως σέντερ, και λογικά θα παίρνει κάμποσες φορές την μπάλα στο high post και θα τριπλάρει ως μέσα, κάτι σπάνιο για παίκτη του ύψους του. Εχει επίσης την δυνατότητα να καλύψει πολλούς χώρους στην άμυνα, να μαρκάρει στην περίμετρο και να τρομάξει κόσμο, αλλά δεν τον λες ιδανικό στα τελειώματα και τις βολές τις σουτάρει συχνά στην κερκίδα. Συνεπως, το "νέος Ουντο" πάει μάλλον στα πόδια και τον όγκο, ανάλογη επιρροή στο παιχνίδι είναι δύσκολο να έχει. Σίγουρα απαραίτητος.

Στο τέλος MVP θα είναι ο...

Σβεντ. Αυτά, παμε παρακάτω.

Στρατιώτες

Στην Χίμκι υπάρχει ρώσικο στοιχείο, κάτι που όσο να ναι είναι σημαντικό. Γιάλτσεφ (στην περιφέρεια) και Σοκόλοφ (από κάτω) είναι δύο παίκτες στην υπηρεσία της ομάδας και δίνουν απαραίτητο βάθος και ανάσες. Ο Μόνια είναι παίκτης έμβλημα και μπορεί να καλύψει κενά και στις δύο θέσεις των φόργουρντ, δίνοντας παράλληλα αξιόπιστο σουτ και ανοίγοντας γήπεδο. Η παρουσία του θα είναι και φέτος σημαντική. Τέλος, ειδική αναφορά αξίζει σε έναν αγαπημένο του κόουτς. Ο Αντρέι Ζούμπκοφ είχε μια πολύ μεστή χρονιά πέρυσι στην Κουμπάν και ο Μπαρτζώκας τον ξαναπήρε κοντά του , στηριζόμενος στην συνέπεια και το μάκρος του. Είναι πάικτης 2,05 , θα παίξει περίπου σαν Μόνια , με λιγότερο σουτ και περισσότερη άμυνα, ο,τι πρέπει για να γεμίσει ο πάγκος. Μεγάλη συμπάθεια δευτερης διαλογής. Γενικά, η Χίμκι έχει βάθος, και μάλιστα διασπαρμένο με σωστό τρόπο.

Το ερωτηματικό.

Θα βρει άραγε ο Τζέιμς Αντερσον ένα καταλληλότερο πεδίο στην Χίμκι, η οποία έχει αφήσει την περιφέρεια με έναν σταρ και δύο ρολίστες (Τζένκινς, Μάρκοβιτς), που ο καθένας είναι καλος στο είδος του; Ή θα παίξει στις θέσεις των φόργουορντ ως μία πιο "δευτερεύουσα" επιλογή; Το γεγονός ότι ο Μπαρτζώκας πήρε τον Ζούμπκοφ , τον οποίο εμπιστεύεται από την θητεία του στην Κουμπάν, και έχει στα χέρια του και τον Μόνια, προδιαθέτει για το πρώτο σενάριο, καθώς οι θέσεις 3 και 4 είναι ήδη γεμάτες. Οι συνθήκες δείχνουν σαφώς ευνοϊκότερες, όχι για να αναλάβει ο Αντερσον ρόλο σαν εκείνον της Ζαλγκίρις, αλλά για να βελτιώσει αισθητά την αποτελεσματικότητα του, η οποία πέρυσι κατρακύλησε ελέω Κλάιμπερν.

Μία ωραία πεντάδα

 Πολύ πρώιμη πρόβλεψη

Η Xίμκι ξεκινά την χρονιά ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εγχειρήματα της Ευρωλίγκα, ου μην το πιο ενδιαφέρον. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας βρίσκεται σε ένα περιβάλλον με λιγότερη πίεση, αν και δεν νομίζω ποτέ πως η πίεση ήταν το πρόβλημα του. Στην Μπαρτσελόνα πέρυσι έγιναν σημεία και τέρατα. Ο αγαπημένος κόουτς έχει εργαλεία που μπορούν να παίξουν το μπάσκετ του, ενώ ειναι κάποιος που ξέρει να εξελίσσει το υλικό του. Προχώρα κόουτς, η οκτάδα είναι απλώς η αρχή, το καλό μπάσκετ η συνέχεια και το βασικό ζητούμενο. Στηρίζουμε απεριόριστα και είμαστε με την Χίμκι.