Ας δούμε αρχικά κάποια επιμέρους στατιστικά στοιχεία τόσο της περσινής όσο και της φετινής χρονιάς καθώς και τη θέση συγκριτικά με τις υπόλοιπες ομάδες.

Από τον παραπάνω πίνακα διακρίνουμε μια ισορροπία στην στατιστική απεικόνιση της περσινής και της φετινής σεζόν. Ας προσπαθήσουμε όμως να σκιαγραφήσουμε κάποια επιμέρους προβλήματα. Ένα από αυτά είναι το ριμπάουντ, που ταλάνιζε τους πρωτευουσιάνους και παραμένει δυσεπίλυτο από την περσινή χρονιά. Με τον τίμιο Μάρτσιν Γκόρτατ να συνεχίζει να αποτελεί το βασικό σέντερ της ομάδας και ίσως το μοναδικό αξιόλογο ψηλό -όταν ο Μαχίμνι καταφέρνει να αγωνίζεται χωρίς να κάνει φάουλ- αντιμετωπίζουν σημαντικό πρόβλημα στην προστασία του αμυντικού ριμπάουντ. Δέχονται 13.5 πόντους από χαμένα ριμπάουντ, νούμερο που τους κατατάσσει στις χειρότερες ομάδες μεταξύ των τριάντα. Το εκπληκτικό είναι πως το front office και ο general manager φρόντισαν να δαπανήσουν ένα σημαντικό κομμάτι του σάλαρι καπ στον έτερο ψηλό της ομάδας, με αποτέλεσμα ένα βαρύ και αχρείαστο συμβόλαιο (περί τα δεκαέξι εκατομμύρια σύμφωνα με το sportac.com, με ισχύ και την επόμενη χρονιά). Η απουσία ενός αθλητικού ψηλού, ενός rim protector, είναι ηλίου φαεινότερη από τα παιχνίδια των Ουίζαρντς, τουλάχιστον αμυντικά, μιας και ο τίμιος Πολωνός σέντερ επιθετικά μπορεί να βοηθήσει με τη δύναμή του και τα καλά σκριν που κάνει-χωρίς αυτό όμως να είναι αρκετό. Εξάλλου, οι Μάγοι «ματσάρουν» καλά με αρκετές ομάδες της περιφέρειάς τους σε όλες τις θέσεις, πλην εκείνης του βασικού ψηλού.

Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σύμφωνα με τον ηγέτη τους, Τζον Ουόλ, είναι αυτό της «κίνησης της μπάλας» (https://www.cbssports.com/nba/news/wizards-look-to-avert-letdown-vs-magic/ ). Όπως δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία από το σάιτ του ΝΒΑ, οι Oυίζαρντς είναι από τις ομάδες που δίνουν τις λιγότερες πάσες ανά αγώνα- 4^οι από το τέλος - με 281,2 ανά παιχνίδι. Ενώ αρέσκονται στο να τρέχουν (τέταρτη ομάδα στη λίγκα με 1,17 πόντους ανά κατοχή σε transition) και να σκοράρουν μετά από σκριν μακρια από τη μπάλα ( δεύτερη ομάδα πίσω από Ουόριορς με 1,03 πόντους ανά κατοχή) δεν επιχειρούν αρκετά τρίποντα, κόντρα στο ρεύμα της εποχής. Χρειάζεται να μεγαλώσουν τις αποστάσεις στην επίθεση, να ανοίξουν το γήπεδο (σουτάρουν μόλις 4,9 τρίποντα από τις γωνίες ), να ψάξουν να βρουν τον παίχτη με τις καλύτερες προϋποθέσεις για το σουτ και όχι απαραίτητα τον σταρ της ομάδας. Ο παρόν τρόπος παιχνιδιού δεν κουράζει την άμυνα, δεν την αναγκάζει να διανύσει περισσότερες αποστάσεις για να καλύψει τους χώρους του γηπέδου, με αποτέλεσμα οι Ουίζαρντς να μπαίνουν λιγότερο φρέσκοι στα τελευταία , προβληματικά για αυτούς, λεπτά ενός αγώνα.

Μάγοι χωρίς "χόκους πόκους"

"When the going gets tough, the tough get going" αναφέρουν οι Αμερικάνοι όταν ένας αγώνας… «ζορίζει». Η πραγματικότητα, όμως, για την ομάδα των Ουίζαρντς είναι εντελώς διαφορετική. Όταν μπαίνουν στο τελευταίο πεντάλεπτο ενός αγώνα με τη διαφορά στο σκορ να είναι +/- πέντε πόντοι, επιδίδονται σε σωρεία άστοχων επιλογών. Τα iso plays των Ουόλ και Μπιλ κυριαρχούν, παίχτες όπως ο Ότο Πόρτερ –ο οποίος πέρυσι ήταν εκ των κορυφαίων σουτέρ στο ΝΒΑ- παίρνουν λιγότερες προσπάθειες και η ομάδα εν γένει δείχνει να μην έχει καθαρό μυαλό. Έχουν ρεκόρ 6-14 σε κλειστά παιχνίδια, με το offensive rating να πέφτει στο 99,9 (23^η ομάδα επιθετικά), ενώ το defensive rating στο 108,4 (21^η ομάδα αμυντικά). Τεράστια επομένως και η διαφορά στο Net Rating. Τι κάνουν, όμως, οι δύο ηγέτες της ομάδας, όταν τα πράγματα γίνονται tough;

Ο αρχηγός της ομάδας Τζον Ουόλ έχει net rating -25,8 με τα ποσοστά στο σουτ να κυμαίνονται στο 36% effective field goal και 20% στο τρίποντο, ενώ ο κορυφαίος βάση απόδοσης για φέτος και νυν All Star, Μπράντλει Μπιλ έχει επίσης αρνητικό net rating ( -27,4 ), ενώ σουτάρει τρίποντα με το άθλιο 18,8%.

Είναι πραγματικά τεράστια η απόκλιση που έχουν στα ποσοστά τους. Αυτή η εικόνα του Ουόλ δε θυμίζει επ’ ουδενί τον ηγέτη που περιμένουν στην πρωτεύουσα, ενώ ο διόσκουρός του στην περιφέρεια δεν παίζει σαν Kill Bill All Star και κορυφαίος παίχτης της ομάδας για φέτος στην crunch time.

Προβλήματα τραυματισμών - πάγκος

Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ουίζαρντς τη φετινή χρονιά είναι η απουσία βασικών παιχτών από αρκετά παιχνίδια λόγω τραυματισμών. Πέρυσι είχαν απουσιες σε μόλις 17 παιχνίδια, εν αντιθέσει με φέτος όπου οι Γουόλ, Μόρις, Πόρτερ¹ έχουν λείψει ήδη σε 23 αγώνες αθροιστικά. Μόνο οι Μπιλ, Ούμπρε και Γκορτάτ συνεχίζουν να αγωνίζονται ακάθεκτοι. Οι απουσίες από μόνες τους δεν θα πρέπει να αποτελούν δικαιολογία για μια ομάδα που θέλει να στοχεύσει υψηλότερα και να ξεπεράσει το ψυχολογικό ίσως ταβάνι των 50 νικών. Όμως αν συνδυαστούν με το πρόβλημα που κουβαλούσε η ομάδα από πέρυσι και δεν είναι άλλο από τον αδύναμο πάγκο, δίνουν εν μέρει εξήγηση για τη μέχρι τώρα εικόνα τους. Η πεντάδα των Oυίζαρντς (Oυολ, Μπιλ, Πόρτερ, Μόρις, Γκόρτατ) περνάει 17.3 λεπτά ανά αγώνα στο παρκέ, χρόνος που αποτελεί τον τρίτο υψηλότερο πίσω μόνο από τη πεντάδα της Μινεσότα και της Σάρλοτ. Πέρα από τον Κέλλυ Ούμπρε και το Μάικ Σκοτ, δεν υπάρχει κάποιος παίχτης του πάγκου που δείχνει ικανός να προσφέρει σε σταθερή βάση. Ο πρώτος δε, πραγματοποιεί και την καλύτερη χρονιά του στην τριετή καριέρα του, με 12.1 πόντους, 4.9 ριμπάουντ και 40% στο τρίποντο, ενώ ο δεύτερος προσφέρει σταθερά περί τους 9 πόντους, 3.3 ριμπάουντ. Από κει και πέρα, το χάος. Ο πάγκος προσφέρει 34.9 πόντους (18^η θέση), 15.7 ριμπάουντ (20^η θέση), 6.8 ασίστ (23^η θέση) και 50.7% EFG % (20^η θέση). Μία έξτρα προσθήκη θα βοηθούσε, όπως βλέπουμε από τη στατιστική εικόνα..

Ασυνέπεια με τους under 50%

Ο σοβαρότερος κατ’ εμέ λόγος προβληματισμού για την ομάδα του Σκοτ Μπρουκς είναι η εικόνα που έχουν εναντίον ομάδων με ρεκόρ νικών κάτω του 50%. Για την ακρίβεια, έχουν ηττηθεί έντεκα φορές από αυτές τις ομάδες, αριθμός μεγάλος για μια ομάδα που βρίσκεται στην πέμπτη θέση της ανατολικής περιφέρειας. Οι λόγοι στους οποίους οφείλονται αυτές οι εμφανίσεις έχουν να κάνουν περισσότερο με το πνευματικό κομμάτι. Η επιπολαιότητα των παιχτών σε συνδυασμό με την έλλειψη συγκέντρωσης που εμφανίζουν στα παιχνίδια με τις λεγόμενες αδύναμες ομάδες, φαίνεται και από τον αριθμό των λαθών που κάνουν σε αυτά τα ματς και στα χαμηλότερα ποσοστά στο σουτ. Ενδεικτικά, στις τρεις τελευταίες ήττες από τέτοιες ομάδες (Ντάλας, Σάρλοτ, Γιούτα) είχαν μ.ο. 18 λάθη.

Στην εποχή του pace and space, του moreyball, του positionless μπάσκετ, η στασιμότητα δεν είναι αρκετή. Το να παραμείνουν μια καλή ομάδα με ταβάνι τις 44-46 νίκες στην κανονική περίοδο επίσης δεν είναι αρκετό. Με το franchise να βρίσκεται στο ανταγωνιστικότερο επίπεδο των τελευταίων δεκαετιών, θα πρέπει να πάρουν σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον. Θα πρέπει να αποκτήσουν μια ταυτότητα σαν ομάδα, να αποφασίσουν τι μπάσκετ θέλουν να παίξουν, αν θα ακολουθήσουν κάποια από τα μπασκετικά «ρεύματα» της εποχής. Το παράδειγμα των Ράπτορς είναι φρέσκο, τόσο για την επί χρόνια στασιμότητά τους, όσο και για την εφετινή τους μετάλλαξη που τόσο γλαφυρά σας περιέγραψε ο Γκουρού ( https://basketballguru.gr/nba/item/672-pano-stin-strofi-i-logoi-gia-na-dei-kaneis-tous-toronto-raptors ) . Ακόμα, οι νεαροί σταρ θα πρέπει να βγάλουν μια νοοτροπία νικητή στις κρίσιμες καταστάσεις των αγώνων. Με το μέλλον του Τζέιμς στην ανατολική περιφέρεια να μοιάζει αβέβαιο, μια ενδεχόμενη μετακόμισή του στη δύση, θα αφήσει ανοιχτό το «σιδηρούν θρόνο» με αρκετά «βασίλεια» να μοιάζουν έτοιμα να τον διεκδικήσουν.  Μήπως ,όμως, φτάνει η ώρα που θα πρέπει να κάνουν μια ριζική τομή στο ρόστερ και να θυσιάσουν κάποιον από τους σταρ ώστε να κάνουν την αλλαγή που χρειάζονται;

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Τα στατιστικά είναι από το επίσημο σάιτ του ΝΒΑ.

^* Στη γνωστή σκηνή της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού, ο μάγος Γκάνταλφ ο Γκρι στη μάχη με το δαίμονα Durin’s Bane στη γέφυρα του Κάζαντ-Ντουμ σκοτώνεται και επανέρχεται στη ζωή ως ο Γκάνταλφ ο Λευκός, πιο ισχυρός από ποτέ.

¹ το πρόβλημα που κουβαλάει ο Πόρτερ στο ισχίο είναι κάτι που τον ταλαιπωρεί τρία χρόνια τώρα.