Ο αθλητής γνωρίζει αυτό τον καιρό αυξημένη προβολή και όσο να ναι οι προσδοκίες σχετικά και με την μελλοντική απόδοση του με την εθνική μεγαλώνουν. Καθώς φαίνεται, ο Γιάννης είναι ένας εν δυνάμει στρατηγός ύψους 2,11 που έχει τις δυνατότητες να κατευθύνει το παιχνίδι ενός ολόκληρου συνόλου, και τελικά αυτό είναι που συναρπάζει. Οργανωτής αυτού του μεγέθους και αυτών των αθλητικών ικανοτήτων δεν υπάρχει πουθενά στο μπάσκετ της FIBA. 

Παρόλο το (απόλυτα) λογικό του ενθουσιασμού, ορισμένα στοιχεία απαιτούν ταυτόχρονα και μια λίγο πιο συγκρατημένη ματιά. Ενα εξαιρετικό αρθρο που διάβασα πρόσφατα στο Brewhoop, μας υπενθυμίζει πως ο Αντετοκούνμπο εκτελεί χρέη οργανωτή σε ένα σύνολο που δεν δομεί την επίθεση του με κύριο άξονα το πικ εν ρολ. Για την ακρίβεια, οι Μπακς είναι τελευταίοι στο ΝΒΑ σε ολοκλήρωση προσπαθειών είτε από αυτόν που δέχεται το σκριν, είτε από εκείνον που κόβει στη ρακέτα. Ενας από τους λόγους είναι φυσικά πως δεν υπάρχουν οι ανάλογοι παίκτες, και ένας ακόμη πως ο Κιντ προτιμά να σχεδιάζει την ομάδα του αλλιώς.

Όπως λοιπόν σωστά επισημαίνεται από τον συντάκτη, ο Γιάννης μπορεί να κάνει θραύση ως ενορχηστρωτής γρήγορων επιθέσεων ή συνδυασμών που ξεκινούν από post-up, αλλά η ικανότητα του να καθοδηγήσει σε κλασικές πικ εν ρολ καταστάσεις και σε χαμηλότερο τέμπο είναι ακόμη υπό αμφισβήτηση. Ο λόγος φυσικά δεν είναι άλλος από την βελτίωση που χρειάζεται στο μακρινό σουτ ώστε να θεωρηθεί μία υπολογίσιμη επιθετική απειλή , η οποία θα αναγκάσει τις άμυνες να περιστραφούν και συνεπώς θα αυξήσει τις επιλογές πάσας.

Ολα αυτά ελάχιστα απασχολούν την ομάδα του, η οποία δείχνει πως έχει αποφασίσει ότι θα προσαρμοστεί στον παίκτη στον οποίο έχει επενδύσει. Οι Μπακς θα πιέζουν, θα κερδίζουν κατοχές, θα δίνουν τη μπάλα στο Γιάννη να στήνει γρήγορα plays, θα ποστάρουν παίκτες και θα σκρινάρουν μακριά από τη μπάλα. Αν τα παιχνίδα σκουραίνουν, η μπάλα θα πηγαίνει στον Μίντλετον, στον Μέγιο ή τέλος πάντων σε οποιονδήποτε άλλον οργανώνει καλυτερα στο χαμηλό τέμπο. Ο Αντετοκούνμπο θα παραμένει το plan A και σημαντικό κομμάτι του plan B.

Το ερώτημα που απασχολεί είναι αν η εθνική είναι διατιθεμένη να κάνει και εκείνη το ίδιο, δηλαδή να αναγνωρίσει ότι ίσως έρχεται σιγά σιγά η στιγμή που ο τρόπος παιχνιδιού της θα ευθυγραμμιστεί με τις τεράστιες ικανότητες του μακράν καλύτερου παίκτη της. Πολύ πριν εμφανιστούν για εμάς τέτοιου είδους αναρωτήσεις, είχαν εμφανιστεί για τους Γερμανούς, τους Γάλλους και τους Ισπανούς. Οι πρώτοι πέτυχαν πολλά παραπάνω από ο,τι συνήθως γινόμενοι η ομάδα του Ντιρκ, οι δεύτεροι έδωσαν τα ηνία στον Πάρκερ και δεν χρειάστηκαν καν τον Νοά, οι τελευταίοι ήταν πέρυσι όσο ποτέ άλλοτε η ομάδα του Γκασόλ.

Δεν είναι κακό να το λέμε, ίσως ήρθε η ώρα να γίνουμε και εμείς η ομάδα του Γιάννη, ή αν είναι ακόμη νωρίς, να κινηθούμε τουλάχιστον προς τα εκει. Και για τονιστεί ξανά , "η ομάδα". Μαζί με τον εκολλαπτόμενο αστέρα του ΝΒΑ, το σύνολο θα στελεχώνουν παίκτες όπως ο Καλάθης, ο Μάντζαρης, ο Σλούκας, ο Παπαπέτρου, στο μέλλον ίσως τα αδέρφια του, πιθανώς και ο αθλητικός Ζακ Ογκουστ. Το δόγμα της άμυνας, της απόλυτης ισότητας και του ελέγχου του ρυθμού μέσω του πικ εν ρολ, ίσως χρειαστεί να πάει από τώρα στην άκρη, χάρην των οργανωτικών ικανοτήτων του Αντετοκούνμπο στο ανοιχτό γήπεδο και το γρήγορο παιχνίδι, καθώς και των παιδιών που έρχονται από πίσω.

Και για είναι ξεκάθαρο, η αλλαγή αυτή δεν σχετίζεται τόσο με τον προπονητή, όσο με την γενικότερη στάση απέναντι στο άθλημα. Στο μουντομπάσκετ του 2014 παρουσιάστηκε μια εθνική πανέτοιμη να εκτελέσει γρήγορα και να παίξει με ορμή. Ο Γιάννης ήταν τότε πολύ μικρός για να αφήσει αποτυπώματα και η προσπάθεια χρίστηκε αποτυχημένη λόγω μίας ήττας. Το 2016 , και με τον ίδιο άνθρωπο στην άκρη του πάγκου, η μεταστροφή σε παραδοσιακές αξίες έφερε μάλλον χειρότερο αποτέλεσμα. Ο Γιάννης ήταν ίσως ο καλύτερος του συνόλου, αλλά και πάλι το παιχνίδι του δεν μπόρεσε να αναδειχθεί.

Στο μπάσκετ της FIBA με τους μικρότερους χώρους, το παιχνίδι του νέου αστεριού της εθνικής δεν είναι εύκολο να ξεδιπλωθεί αν οι υπόλοιποι δεν βοηθήσουν. Μην ξεχνάτε όμως πως οι Αμερικάνοι παρουσιάζουν μονίμως μια 12άδα που παίζει με άλλους όρους, και μονίμως κερδίζουν. Συνεπώς, ίσως θα αξιζε η προσπάθεια να εμφανιστεί στα παρκέ ο ανανεωμένος σταρ των Μπακς και όχι ο Αντετοκούνμπο που θα πρέπει κάθε φορά να θυμάται το αθλημα όπως το έπαιζε στην Α2. 

Λοιπόν, το κρασάκι που βλέπετε το ήπιαμε πρόσφατα στη Γερμανία και το συνοδεύσαμε με κάτι τσιριμπιμπλόμ. Η ποικιλία Weisser Burgunder δεν είναι γνωστή στα μέρη μας, αλλά αν ποτέ τη βρείτε αλλάξτε της τα φώτα.

Επίσης, για να δω, κάνει embed tweets τουτο εδώ;

https://twitter.com/ItsKalomira/status/706056890409562112">March 

 Nαι, κάνει.