1. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: μετά τα τέσσερα σερί MVPs μη Αμερικάνων (Giannis και Jokic) ήρθε η ώρα να επιστρέψει ο τίτλος σε US παίκτη ή θα έρθει και πάλι στα Βαλκάνια (Luka);
Gus Χρυσοχού: Θεωρητικά είναι η ώρα του Luka Doncic. Έχει ωριμάσει, διαβάζει το παιχνίδι πολύ πιο γρήγορα (κάτι που είδαμε και κατά τη διάρκεια του Ευρωμπάσκετ) και κάνει σαφώς τους Mavericks πολύ καλύτερους απ’όσο φαίνονται στα χαρτιά. Από πλευράς αριθμών, η περσινή του χρονιά κινήθηκε στις παρυφές του triple-double, αυτό δεν έφτασε. Αν ξανακάνει μια ανάλογη χρονιά, πράγμα πιθανό, δεν πιστεύω πως θα το χάσει. Ωστόσο, αφήνω ένα ενδεχόμενο για το βραβείο να το κατακτήσει το τέρας που λέγεται Joel Embiid. Ο ίδιος έχει πικραθεί που δεν έχει κατακτήσει το συγκεκριμένο βραβείο, και σε πρόσφατες δηλώσεις του στα ΜΜΕ, ανέφερε πως δεν τον νοιάζει πια γιατί δεν ξέρει τι άλλο πρέπει να κάνει για να το κατακτήσει. Προσωπικά, “φοβάμαι” πολύ περισσότερο αυτόν που παίζει χωρίς πίεση, παρά κάποιον πεισμωμένο.
Alexandros Mitsiou: Θα ποντάρω σε ένα διαφορετικό άλογο, ή μάλλον σε… “αρκούδα”! Φέτος περιμένω από τους Grizzlies να κυνηγήσουν -ή και να βρεθούν- στο πρώτο seed της Δύσης, κι αν συμβεί αυτό δεν βλέπω γιατί να μην βγει MVP ο Ja Morant. Οι πιο χαλαροί ρυθμοί της κανονικής περιόδου ταιριάζουν γάντι και στον ίδιο και στην ομάδα του. Ο Jokic κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ο MVP κάθε σεζόν, και ο Giannis ενδιαφέρεται περισσότερο για το legacy ενός ακόμη πρωταθλήματος. Όσο για τον νεαρό μάγο από τη Σλοβενία, έχει αρχίσει και παρουσιάζει κάποια θέματα συμπεριφοράς, την στιγμή που σωματικά δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση και το supporting cast του σηκώνει κουβέντα. Και παρότι οι Grizzlies δεν είναι “one man team” σαν τις αντίστοιχες των Jokic, Γιάννη ή Doncic, ο Morant είναι πολύ επιδραστικός για το παιχνίδι τους, και η καλύτερη ευκαιρία των Αμερικανών να βγάλουν μετά από χρόνια έναν MVP. Θυμίζω ότι πέρυσι έγραψε 27,4/5,7/6,7 σε πόντους, rebs και assists αντίστοιχα και δεν μπήκε καν στη συζήτηση. Για να δούμε φέτος.
Pete Seizis: Πέρυσι η ομάδα των Mavericks τερμάτισε στην τέταρτη θέση. Ο Luka Doncic είχε 28,4 πόντους, 9,1 rebounds, 8,7 assists και παρόλα αυτά έμεινε εκτός των τριών φιναλίστ για το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη. Εάν πραγματοποιήσει ίδια χρονιά τόσο ο ίδιος όσο και η ομάδα -αν και οι Nuggets του Jokic στην έκτη θέση τερμάτισαν- δεν βλέπω πως δεν θα ανακηρυχθεί ως ο πολυτιμότερος του πρωταθλήματος το Top Gun των Mavericks.
Δημήτρης Χρυσικός: Η συζήτηση κινήθηκε και πέρυσι ανάμεσα στους Giannis, Jokic και Embiid, ωστόσο κρυφά-κρυφά πιστεύω πως ο Luka Doncic ήταν πολύ περισσότερο κοντά σε εκείνους, παρά οποιοσδήποτε άλλος στη Λίγκα. Το ίδιο περιμένω φέτος. Αν μείνουμε καθαρά σε ατομικό επίπεδο, χωρίς τη συλλογική πορεία, δεν βλέπω πως ο Luka θα χάσει το φετινό βραβείο, έχει κάθε μομέντουμ. Επειδή όμως οι ψήφοι κινούνται σε ένα συνολικότερο μοτίβο (προσωπικοί αριθμοί, ρεκόρ ομάδας, fan appeal) και ταυτόχρονα επειδή νιώθω ότι έχει δημιουργηθεί ένα αίσθημα ‘’αδικίας’’ κατά του Embiid, αν οι Sixers πετύχουν ένα καλύτερο ρεκόρ από τους Mavericks (και φυσικά ο Joel συνεχίζει να είναι άψογος) το βραβείο θα πάει σ’ εκείνον.
Νίκος Ραδικόπουλος: Ο Giannis είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο αυτή την στιγμή, έχει μπει στο peak του ηλικιακά και η νοοτροπία του δεν αντιλαμβάνεται διαχείριση αγώνων, regural season. Το τρίτο του φέτος λοιπόν.
2. Ακόμα και αν δεν είναι ο MVP της σεζόν, ποιος θα είναι για εσάς ο παίκτης που θα κερδίσει την προσοχή σας και τα ξενύχτια σας παραπάνω;
Gus Χρυσοχού: Δεν κρύβω τον θαυμασμό μου για τον Desmond Bane. Ο νεαρός guard των Grizzlies όχι μόνο ήρθε σαν underdog στις ζωές μας, αλλά αποδέχθηκε τον ρόλο και έγινε το τέλειο sidekick για τον Ja Morant. Όλη η προσοχή των αντιπάλων θα βρίσκεται πάνω στον Morant, πράγμα που σημαίνει πως ο Bane θα μπορέσει να βρει τα σουτ που θα πληγώνουν τις αντίπαλες άμυνες. Ανυπομονώ για την ώρα που κάνει μια 50άρα.
Alexandros Mitsiou: Και το όνομα αυτού, Anthony Edwards. Συνήθως η τρίτη χρονιά είναι σημαντική, εκεί ξεχωρίζουν οι “leaders” από τους “followers”. Ως τώρα έχει δώσει δύο εξαιρετικές σεζόν, και στη σειρά με τους Grizzlies έγραψε κάποιες εντυπωσιακές statlines. Δεδομένου ότι ο D’Angelo Russell έχει πέσει πιο πίσω και η επίθεση περιστρέφεται γύρω από αυτόν και τον Towns (τον οποίο δεν τον λες ακριβώς και “leader” πνευματικά), ο 21χρονος φόργουορντ έχει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάνει το step-up και να ηγηθεί των Timberwolves. Άλλωστε η ομάδα βρίσκεται σε ένα win - now mode, μετά και την έλευση του Gobert, επομένως αναμένω να δω αν ο απόφοιτος του Georgia είναι τελικά ηγέτης ή ακόλουθος.
Pete Seizis: Μετά τα πρώτα περσινά παιχνίδια έχω γίνει μεγάλος φαν του Scottie Barnes. O περσινός κορυφαίος νέος του πρωταθλήματος αναμένεται και φέτος να αποτελέσει εκ των στυλοβατών των Raptors σε άμυνα και επίθεση. Είναι η ευκαιρία να δείξει πως μπορεί να εξελιχθεί σε superstar, εάν βελτιώσει και άλλο το επιθετικό του παιχνίδι. Φαντάζομαι θα αυξηθούν αντίστοιχα και οι αρμοδιότητες που θα έχει από τον προπονητή του. Πέρυσι είχε 15,3 πόντους, 7,5 ριμπάουντ και 3,5 ασίστ. Αυτά ήταν τα προεόρτια για το μέλλον του. “Scottie, King of the φουκιν’ North!”
Δημήτρης Χρυσικός: Θα πάω με τον Cade Cunningham (21,1/5,7/6,5 ponts/rebs/ass μετά το περσινό All-Star Game), περιμένω να δω τη δεύτερη χρονιά του όσο τίποτα γιατί: α) συνήθως στη sophomore season οι πραγματικά καλοί κάνουν όμορφο ξεπέταγμα προς το all-star επίπεδο και β) έχει πολλή πλάκα το πάντρεμά του με τον Jaden Ivey. Εκρηκτικοί αμφότεροι, η ήρεμη δημιουργία του Cade εξισορροπείται στη ζυγαριά από το me against the world mentality του Ivey. Με πρωτοστάτη τον Cade μπορούν στο Detroit να παρουσιάσουν ένα σύνολο που αν μη τι άλλο θα παίζει ορεξάτο, ζωντανό μπάσκετ -και ίσως στην πορεία κάνουν και την έκπληξη με κάποια παρουσία στα play-ins. Διασκεδαστικοί καιροί στο Detroit μετά από καιρό.
Νίκος Ραδικόπουλος: Υπάρχει πιο fun to watch παίκτης από τον Jokic;!
3. Να μείνουμε λίγο ακόμα στα των θετικών εντυπώσεων, ποιος θεωρείτε πως θα κάνει φέτος το “άλμα” και θα είναι ο Most Improved της χρονιάς;
Gus Χρυσοχού: Θεωρητικά ο Tyrese Haliburton βλέπει τη λίστα από την κορυφή της για το συγκεκριμένο βραβείο, αλλά επειδή είμαι σίγουρος πως όλο και κάποιος θα τον αναφέρει πιο κάτω, για την ποικιλία της συζητήσης θα πάω προς Texas μεριά και πιο συγκεκριμένα στους Spurs. Ο Keldon Johnson αποτελεί ξεκάθαρα το alpha dog της ομάδας μετά τη φυγή του Dejounte Murray και αν και ο ίδιος μπαίνει μόλις στην τέταρτη χρονιά του στο NBA, έχει όλα τα φόντα να ηγηθεί των προσπαθειών του San Antonio. Οι Spurs -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- δεν θα πάνε ψηλά, αλλά ο Johnson θα αποτελεί το άλφα και το ωμέγα για εκείνους. Γιατί όχι, λοιπόν;
Alexandros Mitsiou: Θέλω να πω τον Alex Pokusevski, αλλά θεωρώ ότι η γενικότερη κατρακύλα των Thunder που και φέτος θα είναι στο tanking θα τον παρασύρει. Αντ’ αυτού σας πάω στην πόλη του Detroit, και θέλω να βάλετε έναν αστερίσκο δίπλα στο όνομα του Marvin Bagley III. Στα μόλις 18 παιχνίδια που έπαιξε πέρυσι με τους Pistons, βελτίωσε εμφανώς τα ποσοστά του και φάνηκε να του αρέσει η συνύπαρξη με τον Cade. Στους Kings το περιβάλλον είναι μάλλον τοξικό για έναν νέο παίκτη, και στους Pistons οι προσδοκίες είναι εδώ και χρόνια χαμηλές, κάτι που αφαιρεί πίεση. Υπάρχει μονομάτι για να είναι (ή να γίνει) το πρώτο όνομα στο “4”/”5” για τον Dwane Casey κι ότι ενδέχεται να τον δούμε και 5ρι σε χαμηλά σχήματα με Bogdanovic και Bey στο “3”/”4”, έχει όλα τα φόντα να κάνει career season.
Pete Seizis: Πιστεύω πως το συγκεκριμένο βραβείο είναι «κλειδωμένο» για τον Tyrese Haliburton. Στο σύστημα των Pacers θα είναι ο «ήλιος» τους, ο παίκτης που θα αποτελέσει τη βάση του οικοδομήματος για την επόμενη μέρα του οργανισμού. Μετά την ανταλλαγή του πέρυσι, σε 26 αγώνες βελτίωσε κατά 3,2 πόντους και 2,2 assists τα αντίστοιχα νουμερά του στους Kings, ενώ σούταρε ακόμα καλύτερα, παρότι αυξήθηκαν οι κατοχές που διαχειριζόταν. Επίσης, ο Rick Carlisle έχει δείξει πως μπορεί να δομήσει μία λειτουργικότατη επίθεση βασιζόμενη σε έναν guard με πολλές αρμοδιότητες.
Δημήτρης Χρυσικός: Για άλλη μία χρονιά θα ήθελα να εξαιρεθεί από το συγκεκριμένο βραβείο οποιοσδήποτε δευτεροετής. Είναι λογικό να αντιλαμβάνονται τον ρυθμό της Λίγκας καλύτερα σε σχέση με το αρχικό rookie wall, βρίσκουν και λεπτά βασικού, οπότε φυσιολογικά τα νούμερα (στους πολύ καλούς) απογειώνονται. Αντ’ αυτού θα πάω με τον RJ Barrett, πιστεύοντας πως ήρθε η ώρα να φανεί στην πράξη πόσο καλός είναι στο να επηρεάζει αρκετά σημεία ενός αγώνα. Πέρσι ανέβασε την προσωπική του παραγωγή στους 20 πόντους ανα αγώνα (με τρεις assists και 5,8 rebounds) αλλά οι Knicks δε βλέπονταν, σε φετινή ενδεχόμενη επάνοδο προς τα playoffs (δυσκολάκι) ο Barrett είναι ο πρώτος που θα φανεί, φτιάχνοντας και το στόρι μιας ακόμη περίπτωσης Most Improved στη Νέα Υόρκη, παρέα μ’ εκείνο του Randle από το 2021. Μόνο που αυτή τη φορά όντως θα ισχύει.
Νίκος Ραδικόπουλος: Είμαι μεταξύ Edwards και Brunson. Τον μεν Edwards γιατί οι Wolves δείχνουν να ποντάρουν σε αυτόν ως το πρώτο βιολί της ομάδας και superstar γύρω από τον οποίον θέλουν να χτίσουν και με τις περσινές εμφανίσεις του στην post season έδειξε πως είναι έτοιμος να ανταπεξέλθει σε αυτές τις αυξημένες προσδοκίες. Τον δε Brunson γιατί θα έχει την μπάλα πολύ στα χέρια του, έδειξε πέρσι στα παιχνίδια των Mavs χωρίς τον Luka πως μπορεί να σταθεί στη μεγάλη σκηνή ως πρώτο βιολί κι αυτός με άνεση και με το extra boost που κάθε pg στα χέρια (-τανάλιες γενικά) του Thibodeau εκτοξεύει τα νούμερά του. Μάλλον θα πάω οριακά με Brunson.
4. Από την draft class ποιος είναι ο παίκτης που θεωρείτε πως θα ξεχωρίσει παραπάνω, κερδίζοντας το βραβείο του rookie of the year; Θα είναι αυτός ο καλύτερος της draft class και σε βάθος χρόνου;
Gus Χρυσοχού: Δεν βλέπω πως ο Paolo Banchero θα χάσει το βραβείο του rookie, ειδικά από την στιγμή που βρέθηκε στο Orlando, όπου τον περιμένουν λίγο ως πολύ, σαν Μεσία. Πιστεύω πως οι Magic θα χτίσουν μεγάλο μέρος της επίθεσης πάνω στον Ιταλό και ο ίδιος θα ανταποκριθεί ανάλογα. Τώρα αν θα είναι ο καλύτερος του φετινού class; Με υγιή τον Chet Holmgren πιθανώς όχι.
Alexandros Mitsiou: Ο Banchero είναι παικταράς, αυτό που με φοβίζει είναι οι Magic, που ως τώρα δεν έχουν διαχειριστεί με τον καλύτερο τρόπο τους νεαρούς παίκτες τους. Συν τοις άλλοις, τελευταίο #1 pick που κέρδισε το Rookie of the Year ήταν ο Ben Simmons το 2016 -και αυτός με έναν χρόνο καθυστέρηση-, οπότε λέω να καβαλήσω αυτό το κύμα. Θα βάλω τα λεφτά μου στον Jabari Smith Jr. των Rockets, που είναι ένας ικανότατος σκόρερ και θα βρει άπλετο χώρο και χρόνο να ξετυλίξει το ταλέντο του μετά και την ανταλλαγή του Christian Wood στους Mavericks. Η τριάδα δε, που σχηματίζει με τους Jalen Green και Kevin Porter Jr είναι άκρως εκρηκτική και την αναμένω με περίσσιο ενδιαφέρον.
Pete Seizis: Δύσκολα ο Paolo Banchero δεν θα ανακηρυχθεί rookie της χρονιάς. Θα είναι ο βασικός επιθετικός πυλώνας των Magic, που έψαχναν εναγωνίως έναν παίκτη με τέτοια χαρακτηριστικά. Μακροπρόθεσμα θα πω, με κίνδυνο να εκτεθώ τον Jabari Smith Jr των Rockets. Μου αρέσουν πολύ οι ψηλοί που μπορούν να σουτάρουν εξαιρετικά για τρεις (είχε 42% σε 5,5 προσπάθειες στο κολέγιο) και να αμυνθούν ικανοποιητικά. Ο συγκεκριμένος μπορεί εξελιχθεί σε ικανότατο αμυντικό, τόσο σε προσωπική άμυνα απέναντι σε κοντύτερους αντιπάλους, όσο και ως help defender. Στη νεανική ομάδα του Houston θα έχει τον χρόνο και τον χώρο να εξελιχθεί.
Δημήτρης Χρυσικός: Οι Magic επέλεξαν τον Banchero με τη λογική του καλύτερου κουμπώματος πάνω στις ανάγκες που ήδη έχουν (σκορ από τη frontline, έναν έξτρα δημιουργό πέραν από τα πυραυλοκίνητα guards), ενώ ο ίδιος έχει το πιο ραφιναρισμένο παιχνίδι από όλη τη φουρνιά του. Πιστεύω πως θα πάρει το βραβείο του rookie της χρονιάς με σχετική άνεση. Όσον αφορά το βάθος χρόνου, μάλλον πρέπει να περιμένουμε την επιστροφή του Holmgren που έχει πραγματικά ιδιαίτερα στοιχεία, ενώ ρίχνω και μερικές κλεφτές ματιές στον Keegan Murray, που ήδη μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα από αυτά που περίμενα.
Νίκος Ραδικόπουλος: Ο Bennedict Mathurin σίγουρα δεν είναι ο καλύτερος παίκτης αυτής της draft class, αλλά ξεκινά με ηλικιακό πλεονέκτημα, όντας έναν χρόνο μεγαλύτερος από τους υπόλοιπους rookie. Έχει δε το πλεονέκτημα να είναι ένα από τα τρία μόλις αξιόλογα φτερά των Pacers, οπότε δεν αποκλείεται να βγάλει νούμερα που θα τραβήξουν προσοχή και ψήφους.
5. Η άμυνα ξέρουμε πως είναι πάντα ομαδική, αλλά αφού υπάρχει και για αυτήν ατομικό βραβείο, ποιος είναι ο παίκτης που πιστεύετε θα έχει τη σημαντικότερη συνεισφορά στο αμυντικό πλάνο της ομάδας του;
Gus Χρυσοχού: Νομίζω πως ο Rudy Gobert θα κατακτήσει το τέταρτο βραβείο του σε έξι χρόνια. Η περσινή του χρονιά στη Utah ήταν περίεργη, κυρίως λόγω της τεταμένης σχέσης που είχε με τον Donovan Mitchell και πλέον ο ίδιος δείχνει αναγεννημένος -τουλάχιστον όπως αφήνει να εννοηθεί από posts του στο instagram, δίπλα-δίπλα με τον Karl-Anthony Towns. Ο επιθετικός του ρόλος στη Minnesota θα περιοριστεί ακόμα περισσότερο, ελέω KAT και Anthony Edwards, ωστόσο εκτιμώ πως η αμυντική του συνεισφορά θα αγγίξει ίσως το καλύτερο επίπεδο που θα δούμε ποτέ από τον ίδιο.
Alexandros Mitsiou: Δεν μπορώ παρά να μην συνταχθώ και εγώ με τον Rudy Gobert. Κλισέ και mainstream σαν επιλογή, όμως έρχεται να συμμαζέψει μια ομάδα που πέρυσι ήταν μόλις 24η σε πόντους αντιπάλων, και χωρίς να πρέπει να απολογηθεί επειδή δεν σκόραρε περισσότερο, αφού αυτό θα το πάρουν αγκαλιά ο Towns με τον Edwards. Ο δε Towns μετά χαράς θα δεχθεί να τον βλέπει να μαζεύει τα “σκουπίδια” και να τρώει το ξύλο στην άμυνα, επομένως είναι πολύ πιθανό να δούμε αριθμούς καριέρας, ειδικά στα advanced stats.
Pete Seizis: Μιας και οι Warriors έχουν σημαντικά ζητήματα να λύσουν, το δίλημμά μου για τη συγκεκριμένη απάντηση απλουστεύτηκε. Ο Bam Adebayo κατά τη γνώμη μου είναι αυτός. Οι Heat είχαν την τέταρτη καλύτερη άμυνα την περασμένη χρονιά με 108,4 πόντους ανά 100 κατοχές και ο σέντερ τους ήταν εκ των κορυφαίων και ο ακρογωνιαίος λίθος στο πλάνο του Spoelstra. Ενδεικτικά αναφέρω ορισμένα στατιστικά που αλίευσα από το διαδίκτυο:. Ήταν ο παίκτης που άλλαξε περισσότερο από τον καθέναν στο ΝΒΑ στην άμυνα, με 17,5 αλλαγές ανά 100 κατοχές, δεχόμενος μόλις 0,9 πόντους ανά κατοχή το οποίο ήταν το καλύτερο νούμερο στη Λίγκα. Ακόμα, σύμφωνα με το site του ΝΒΑ σε καταστάσεις απομόνωσης δεχόταν 0,72 πόντους ανά κατοχή που ήταν η καλύτερη επίδοση ανάμεσα σε παίχτες που αμύνθηκαν το λιγότερο σε 100 τέτοιες καταστάσεις στο πρωτάθλημα. Είτε σε ζώνη που αρέσκονται στο Miami, είτε σε προσωπική άμυνα ο Bam Bam είναι ξεκάθαρα τοπ αμυντικός στη λίγκα.
Δημήτρης Χρυσικός: Και εκεί ακριβώς που δείχνει ο Νίκος θα πάω εγώ, αφού στηρίζω τα θρυλούμενα για το φοβερό δίδυμο των Evan Mobley και Jarrett Allen στη frontline των Cavaliers και το επίπεδο που μπορεί να φέρει αμυντικά η νεανική σουπερνόβα με το #4 στην πλάτη, το σύνολο παρουσίασε μία εξαιρετική άμυνα (110 πόντοι ανα 100 κατοχές των αντιπάλων), όμως ο ίδιος ο Mobley -και ενώ είχε θετικό πρόσημο στα λεπτά που βρισκόταν στο παρκέ, βελτίωνε δηλαδή την ομάδα του- δεν έπιασε ακόμη game changer βαθμό. Λογικό, στο τέλος της ημέρας ήταν και νεόδμητη ομάδα, έπρεπε να διαχειριστούν ένα κάρο αναποδιές κι εκείνος ήταν μέρος τους για πρώτη φορά. Αντίθετα φέτος αναμένεται να πατήσουν αισθητά πιο στέρεα, έχει προστεθεί και ο Donovan Mitchell στο επιθετικό πλάνο της ομάδας, οπότε ο Mobley έχει όλα τα εχέγγυα για να βγάλει στο ακόμη περισσότερο στο παρκέ το ξεχωριστό πακέτο που όντως διαθέτει, με τις ευθύνες ακόμη καλύτερα μοιρασμένες. Το εκπληκτικό διάβασμα που κάνει στον αμυντικό χώρο πιθανότατα θα συνδυαστεί και όλη τη σεζόν με την ιστορία του ‘’πόσο πολύ προστατεύει το δίδυμο της frontline τους δύο guard δημιουργούς’’, ο ίδιος έχει την ικανότητα να υποστηρίξει κάθε είδος άμυνας. Πιστεύω πως αν οι Cavs μπουν και στα playoffs, θα δοθεί το πρώτο βραβείο Defensive Player of the Year σ’ έναν αθλητή που, εφόσον μείνει υγιής, θα διεκδικήσει πολλά περισσότερα.
Νίκος Ραδικόπουλος: Ο καλύτερος αμυντικός της Λίγκας νομίζω αναντίρρητα είναι ο Draymond Green. Επειδή όμως πλέον είναι αναντίρρητα και ο μεγαλύτερος μαλάκας, πρέπει να κάνει μία πέρα για πέρα υποδειγματική χρονιά, εντός και εκτός παρκέ, για να κατακτήσει το βραβείο που τόσο δικαιούται. Επειδή μάλλον δεν θα καταφέρει να είναι υποδειγματικός, νομίζω από συνήθεια θα πάει προς Gobert πάλι το βραβείο, αν και θα είχε ενδιαφέρον να κοιτάξουμε τους ψηλούς του Cleveland ως μια εξαιρετικά λογική εναλλακτική.
