Η πρώτη πεντάδα
1. Σπέσιαλ πράγματα από τον Νίκολα Ραντιτσεβιτς στην τρίτη συνεχόμενη νίκη της Γκραν Κανάρια με 12 πόντους και 11 ασίστ σε μόλις 20 λεπτά συμμετοχής. Ο Σέρβος έχει ταλαιπωρηθεί κάμποσο επί δυο σεζόν, μοιάζοντας με μπαλάκι του πινγκ πονγκ ανάμεσα σε διάφορες ομάδες. Ξεκίνησε πέρσι τη χρονιά με τον Αστέρα, μετά πήρε μεταγραφή στη Γκρανκα, φέτος αγωνίστηκε στο Eurocup με την Τρέντο για έξι παιχνίδια και ύστερα ξαναγύρισε στα Κανάρια Νησιά, προκειμένου να δώσει βάθος και ισορροπία στην περιφέρεια. Η συμφωνία που έχει είναι μέχρι το τέλος του έτους, αλλά ποιος ξέρει, μπορεί να βρεθεί ξανά κάπου αλλού.
2. Η μαχητικότητα (που πήγε περίπατο στο Κάουνας) επέστρεψε στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, ο οποίος κέρδισε 18 ολόκληρα επιθετικά ριμπάουντ απέναντι στην Εφές, τα οποία (σε συνδυασμό με την σεχτική ισορροπία στα λάθη) οδήγησαν σε 10 παραπάνω κατοχές τους ερυθρόλευκους και έγειραν τελικά την πλάστιγγα υπέρ τους. Μόλις συνειδητοποιησα πάντως, ότι αυτή είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταλάβουμε τι ακριβώς είναι μια πλάστιγγα, διότι όλο ακούμε την φράση περί γερμένης πλάστιγγας και δεν έχουμε εικόνα. Λοιπόν, η πλάστιγγα είναι αυτό που βλέπετε και περιγράφεται ως "είδος ζυγαριάς για ογκώδη ή βαριά αντικείμενα που έχει μόνο μία επιφάνεια (πιάτο) και η ζύγιση γίνεται μέσω μηχανισμού".
Άρα απο εδώ και στο εξής το μπασκετικό κοινό του BG γνωρίζει, πάμε παρακάτω.
3. Εξαιρετικός ήταν ο Μάρκο Γκούντουριτς απέναντι στην Μιλάνο, με 20 πόντους και μόλις ένα χαμένο σουτ. Επίσης, καθάρισε μόνος του το παιχνίδι. Οι Μιλανέζοι αποδείχτηκαν πολύ δύσκολος αντίπαλος για τον Ζοτς, παίζοντας κυρίως παιχνίδι απομόνωσης, με τον τρελό-Τζέιμς να φτάνει τους 31 πόντους. Όμως ο Γκούντουριτς σκόραρε τα δυο τρίποντα του ακριβώς όταν χρειαζόταν, μετατρέποντας το επικίνδυνο 81-79 σε 87-79 λίγο παραπάνω από ένα λεπτό πριν το φινάλε. Δεν θα σας δείξω αυτές τις φάσεις εδώ, όμως. Παρακάτω βλέπετε τρία drive του Μάρκο, όπου η δημιουργία (σκορ) έρχεται με το δεξί χέρι, δηλαδή το κακό του.
Eίναι προφανές πως η οδηγία του Πιανιτζιάνι είναι "δώστε του το δεξί χέρι", διότι συνήθως ο Γκούντουριτς ψάχνει το αριστερό. Όμως και στις τρεις περιπτώσεις (ξεχνάμε το τελείωμα) η αντίδραση και το διάβασμα είναι σπέσιαλ. Προφανώς, γίνεται δουλίτσα και ο Σέρβος προσθέτει κι άλλα από αυτά που του λείπουν. Παρεμπιπτόντως, η αποτελεσματικότητα του φέτος είναι παροιμιώδης: 75,8% στα δίποντα και 63,6% στα τρίποντα, για έναν παίκτη που δεν φημιζόταν ακριβώς για τις σωστές επιλογές του. Πάνε αυτά.
4. O Nτέρικ Ουίλιαμς διέλυσε τον Αρον Γουάιτ στην προσωπική τους μονομαχία και κατ'επέκταση διέλυσε την Ζαλγκίρις. Πέτυχε 27 πόντους , μάζεψε 7 ριμπάουντ και μοίρασε 3 ασίστ σε μία από τις πιο εντυπωσιακές ατομικές εμφανίσεις που έχουμε δει φέτος στο τουρνουά. Ο Ουίλιαμς σκόραρε με κάθε δυνατό τρόπο. Mid range, τρίποντα, καρφώματα, λέι απ στο pick n roll, τα πάντα. Mετά από μια μουδιασμένη αρχή στην διοργάνωση, φαίνεται πως το περιβάλλον της Ευρωλίγκα ταιριάζει στο πρώην νο 2 του ντραφτ, του οποίου τα σωματικά προσόντα είναι ταμάμ για την θέση 4. Η εκρηκτικότητα του μπορεί να τον φέρει ένα βήμα πιο μπροστά από οποιονδήποτε αντίπαλο. Το 40% στα τρίποντα (δεν το έφτασε ποτέ στο ΝΒΑ) αναγκάζει την προσωπική άμυνα να μένει κοντά του και μετά τον βλέπει απλώς να περνάει ...
5. Τρομερός ο Ντίνος Μήτογλου, αποτέλεσε και το μοναδικό ενδιαφέρον θέαμα στο ΟΑΚΑ, σε έναν αγώνα που παίχτηκε αληθινά οικτρό μπάσκετ και που οι πάντες θα ξεχάσουν γρήγορα. 20 πόντοι και έξι ριμπάουντ ο απολογισμός του, μαζί με κάποιες σωστές άμυνες στην τέταρτη περίοδο. Ας πούμε δύο έξτρα πραγματάκια για εκείνον. Το ενθαρρυντικό που συμβαίνει φέτος, είναι ότι ο Μήτογλου δεν δείχνει να έχει πάρει τον "ευκολο" δρόμο του "stretch 4". Τα ξέρετε τι είναι και πώς είναι. Με το spacing και το face up παιχνίδι να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του ομαδικού και ατομικού προγραμματισμού αντίστοιχα, δίνεται μεγάλη βάση στο σουτ και στο περιφερειακό παιχνίδι των ψηλών. Ομως οι παίκτες δεν γίνεται να δουλεύουν ταυτόχρονα, με την ίδια ένταση, όλα τους τομείς. Διαπιστώνω πως πιθανώς ο Μήτογλου έχει αφήσει τα δύο αυτά στοιχεία στην άκρη και πως φέτος παρουσιάζει την μεγαλύτερη βελτίωση του στην ταχυδύναμη. Είναι μέσα στις φάσεις, κινείται σωστά γύρω από το καλάθι, τελειώνει γύρω από αυτό με ένταση και τρέχει καλά στο γρήγορο transition. Με αυτά ως εφόδιο μπορεί να γίνει ένας πληρέστατος παίκτης στη θέση κι ας προσθέσει το σουτ από απόσταση κάπως αργότερα. Είναι 22 χρονών.
To σύστημα
30'' πριν το τέλος του αγώνα στο Τελ Αβίβ το σκορ ήταν στο 79-79 και ο Περάσοβιτς καλεσε τάιμ αουτ, με τον σπίκερ της Euroleague TV να υποστηρίζει πως ίσως ήταν καλύτερα να μην το είχε κάνει, διότι έτσι έδινε στην άμυνα την ευκαιρία να οργανωθεί. Όμως η Μπασκόνια επανήλθε στο παρκέ, στήθηκε σε διάταξη diamond και εκτέλεσε μέσα από αυτήν τέλεια δυο side pick n roll, που κατέληξαν στο εντυπωσιακό κάρφωμα του Πουαριέ και στο τελικό 79-81. Δείτε το παρακάτω.
Λοιπόν, η ευφυϊα εδώ δεν έγκειται στο "τι". Το play είναι ένα play. Έγκειται στο "ποιος". Οι Τζάνινγκ και Σενγκέλια που εμπλέκονται στο πρώτο πικ ήταν μακράν οι καλύτεροι παίκτες των Βάσκων προχθές και μοιραία τράβηξαν την προσοχή των δύο καλύτερων αμυντικών του παρκέ, Κέιν και Τάιους. Ο Περάσοβιτς όμως δεν εμπιστεύθηκε εδώ τα πρώτα βιολιά, αλλά τους Πουαριέ και Βιλντόζα έναντι των Κοέν και Ρέι σε άδειο χώρο. Well done.
Για τα σίδερα (το αβαταρ)
Mιας και είμαστε σε αυτό το ματς, είναι ευκαιρία να βγάλουμε το φτυάρι και να "θάψουμε" τον Σκότι Ουίλμπεκιν, ο οποίος έκανε τη μία μαλακία μετά την άλλη στα τελευταία λεπτά, αγνοώντας τελείως τους συμπαίκτες του. Άστοχο τρίποντο, άστοχο mid range και λάθος πάσα σχεδόν με την λήξη στον Τάιους, την ώρα που η Μπασκόνια είχε "θυσιάσει" τους Ρολ και Κέιν. Ο Ουίλμπεκιν δεν τους είδε ποτε και η μπάλα κατέληξε σε βάσκικα χέρια. Δυστυχώς για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, το σύνολο του δεν διαθέτει γκαρντ με κορτ βίζιον (court vision) και μέχρι να βρει ένα, θα εξαρτάται από τα ups and downs του Σκότι. Ο ίδιος ο κόουτς δεν είχε απολύτως καμία ευθύνη για την κατάληξη της συγκεκριμένης κατοχής, κι ας βγήκαν παγανιά στο chat room του Basketball Guru κάποιοι οπαδοί του ... Χόλις Τόμπσον (έλεος κάπου).
X Factor
Υποψιάζομαι πάντως, πως πολύ θα ήθελε ο Σφαιρόπουλος να είχε στη διάθεση του τον Γιάνις Στρέλνιεκς. Ο Λετονός αποδείχτηκε για μία ακόμη φορά αξιόπιστος στα τελευταία λεπτά ενός κλειστού παιχνιδιού (με Ρεάλ, Μπάγερν οι άλλες δύο περιπτώσεις) και δικαίωσε τον Μπλατ για την - ομολογουμένως δύσκολη - απόφαση να αφήσει εκ νέου έξω τον Σπανούλη και να τοποθετήσει τον Τουπάν στη θέση 2. Mοίρασε τρεις ασίστ στο τελευταίο τρίλεπτο και έβαλε δύο βολές, την ώρα που οι Μίτσιτς και Λάρκιν δεν πήραν σε αυτό το διάστημα ούτε μια σωστή απόφαση. Οι δυο γκαρντ της Εφές (ξανα)φανέρωσαν την ασταθή πικ εν ρολ άμυνα των ερυθρόλευκων (οι οποίοι πάντως είναι γενικά καλή αμυντική ομάδα), όμως το σύνολο του Αταμάν δεν έχει ακόμη την εμπειρία να ξεπερνά με συνέπεια δύσκολα εμπόδια.
Ο Ολυμπιακός
Μπορεί η παραπάνω πρόταση να σας φαίνεται κάπως μεταφυσική, όμως κατά την γνώμη μου έχει μεγάλη δόση αλήθειας. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν μπασκετικά (sic) καλύτερος από τους Τούρκους. Έχανε 66-73 και χρειάστηκαν ένα κουφό τρίποντο του Σπανούλη και ένα δύσκολο mid range του Πρίντεζη για να πλησιάσει στο καλάθι, κάπου προς τα μέσα της τέταρτης περιόδου. Από τη στιγμή όμως που το έκανε, μετά επικράτησε, διότι πολύ απλά κέρδισε την πνευματική μονομαχία. Ανανέωσε επιθέσεις, υπερτέρησε στη δύναμη και πήρε σωστότερες αποφάσεις, όλα δείγματα ομάδας με καλύτερη συγκέντρωση. Στην άλλη πλευρά του παρκέ, η Εφές κάπου τα έχασε από το θορυβώδες ΣΕΦ και επηρεάστηκε συνολικά από την κούραση των δύο (εξαιρετικών συνολικά) γκαρντ της, που έμειναν από βενζίνη λόγω της σχεδόν αδιάκοπης συμμετοχής.
Ηταν μία θετική βραδιά, αν μη τι άλλο. Ο Μιλουτίνοφ συνεχίζει την σταθερά καλή πορεία του, ο Τουπάν αποδεικνύεται πολύ καλός στον ρόλο του σουτέρ θέσης, που δεν τον είχε στη Ζαλγκίρις. Παρόλα αυτά, οι αδυναμίες των ερυθρόλευκων παραμένουν, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τόσο η Ρεάλ, όσο και η Εφές, έχασαν στο Φάληρο χωρίς να παίζουν οι κατά τεκμήριο καλύτεροι σκόρερ τους. Εχει ακόμη δρόμο να διανύσει το σύνολο του Μπλατ, το οποίο ακόμη δεν έχει καταλήξει στο είδος του παιχνιδιού που το βολεύει, ειδικά σε ο,τι αφορά τον ρυθμό (βρισκεται στο μέσο της λίστας με καλά και κακά αποτελέσματα σε διαφόρων ειδών παιχνίδια).
Δείτε τωρα λίγο κάτι που ετοίμασε ο Panagiotis S. και αφορά τους πόντους στο transition - προσοχή, δεν είναι άμεση συνάρτηση του ρυθμού αυτοί.
O Oλυμπιακός σκοράρει τους περισσότερους πόντους στον αιφνιδιασμό στην διοργάνωση και επίσης δέχεται αντίστοχα τους περισσότερους στο ίδιο κομμάτι του παιχνιδιού. Εν μέρει, κάτι τέτοιο δεν είναι ακριβώς οξύμωρο, καθώς ένα άστοχο, γρήγορο σουτ, μπορεί να φέρει ως συνέπεια μία ανισορροπη άμυνα. Οπως θα παρατηρήσετε, άλλωστε, και άλλες κορυφαίες ομάδες στην αποτελεσματικότητα στο γρήγορο transition αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα. Όμως υπάρχει μεγάλο περιθώριο για βελτίωση στον τομέα και πιστεύω σιγά σιγά θα συμβεί.
Ο Παναθηναϊκός
Τίποτα, ας ελπίσουμε να παίξουν κάποια στιγμή καλύτερα, διότι όπως είπε ο προπονητής, προσθήκη δεν προβλέπεται. H απουσία του Παπαπέτρου έχει επηρεάσει το σύνολο, αλλα οκ, είπαμε...
Και κάτι ακόμη
Για το τέλος, ένα ακόμη από τα ωραία διαγράμματα του Παναγιώτη. Σε ποσοστά επί του συνολικού σκορ, πόντοι από λάθη αντιπάλου υπέρ και πόντοι που σκόραρε ο αντίπαλος από τα "δικά μας" λάθη. Ιδού, σε δύο άξονες, με τα νούμερα του κάθετου να μετράνε αντίστροφα, ξεκινώντας από το υψηλότερο και πηγαίνοντας προς το χαμηλότερο ποσοστό πόντων που παίρνουν οι αντίπαλο από "τα δικά μας".
Ο Παναθηναϊκός είναι ο καλύτερος στην Ευρωπη, ο Ολυμπιακός πιθανώς ο χειρότερος. Λοιπόν, αυτό είναι θετικό και για τους δυο. Γιατί άραγε;
Επίσης, αν το καλοσκεφτείτε, Χίμκι και Παναθηναϊκός έχουν σοβαρές ομοιότητες σε κάποιους τομείς της τακτικής τους προσέγγισης.
Καλό Σαββατοκύριακο, αγαπητοί φανζ και φίλες γκρούπιζ.
