Η πρώτη πεντάδα
1. Ο Σέρχι Ροντρίγκεθ ήταν καθοριστικός στην μάχη του ΟΑΚΑ, βάζοντας το μεγάλο σουτ περίπου 50'' πριν το τέλος και σβήνοντας τις ελπίδες του ΠΑΟ για ανατροπή. Επαιξε 32 λεπτά, χρόνο σπάνιο για εκείνον και έβαλε 21 πόντους, πολλοί από τους οποίους προήλθαν από ατομικές ενέργειες. Δεν ήταν ιδιαίτερα δημιουργικός από άποψη πάσας, όπως άλλωστε και όλη η ΤΣΣΚΑ, αλλά έδειξε τον τρόπο με τον οποίο επικρατεί κανείς απέναντι σε μία σκληρή άμυνα με πολλές αλλαγές. Σουτάρεις και μπαίνει.
2. Η δεύτερη μεγάλη clutch παράσταση ήρθε από τον Τζόρνταν Θιοντορ, που πέτυχε τους τέσσερις τελευταίους πόντους της Μιλάνο στην Βασκονία στο θρίλερ της αγωνιστικής. Θα πούμε για αυτό λίγο παρακάτω, αλλά προς το παρόν κρατήστε οτι ο Θίοντορ είχε 16 πόντους, 4 ριμπάουντ, 8 ασίστ και 3 κλεψίματα, σε μία εμφάνιση-ορισμό του all around. H αχίλλειος πτέρνα του παραμένει το τρίποντο, από όπου σουτάρει κάτω από 30%. Γενικά, ένας playmaker με πολλά σκαμπανεβάσματα και σαφώς το βαρόμετρο της Μιλάνο.
3. Πιστή στις αρχές της, η Ουνικάχα Μάλαγα πήγε στο επιθετικό ριμπάουντ και εν τέλει ανανέωσε 15 επιθέσεις, απέναντι σε μια Ρεάλ φανερά κουρασμένη από τα συνεχόμενα παιχνίδια στα κόκκινα. Τους αγώνες που κέρδισαν οι Μαδριλένοι τους έδωσαν φυσικά ελλειπείς, και κάποια στιγμή θα έκαναν εκ νέου μια ήττα. Την γλίτωσαν πριν τρεις μέρες χάρη στα μαγικά του Λάσο, δεν την απέφυγαν χθες, χάνοντας κυρίως στο κομμάτι των διεκδικήσεων. Ας μην πάει στο βρόντο πάντως η εμφάνιση του Ανταμ Βαζίνσκι, με 4/6 τρίποντα και 5 ριμπάουντ. Μιας και είμαστε στον αριθμό 15 πάντως.... Αλλα τόσα επιθετικά ριμπάουντ πήρε και η Ζαλγκίρις απέναντι στην Βαλένθια, εκεί όπου ο σοφτ Ντούμπλιεβιτς τα έκανε μαντάρα και ο Κέβιν Πάνγκος μοίρασε ... 15 ασίστ.
4. Tην τέλεια εμφάνιση έκανε ο Νίκολο Μέλι στο Σινάν Ερντέμ, όπου η Φενέρ κέρδισε σχετικά άνετα της Εφές. Ο Ιταλός είχε 14 πόντους χωρίς να χάσει ούτε ένα από τα πέντε σουτ που επιχείρησε και βαζοντας και τις 2 βολές. Στο ενεργητικό του ακόμη 7 ριμπάουντ και 3 ασίστ, όπως και μερικά αληθινά δύσκολα σουτ υπό πίεση. Στο τέταρτο δεκάλεπτο ήταν εκείνος που κράτησε την ομάδα του Ζοτς μπροστά .
5. Ο Μάλκολμ Τόμας δεν έκανε κάτι εντυπωσιακό, είχε 12 πόντους και 6 ριμπάουντ. Ήταν όμως ο παίκτης-κλειδί , προκειμένου η Χίμκι να ανοίξει την διαφορά από τον Ολυμπιακό και να μην κοιτάξει έκτοτε πίσω. Στο γρήγορο επιθετικό transition, ο σέντερ των Ρώσων δεν ασχολούταν με τη ρακέτα, αλλά ακροβολιζόταν για τρίποντα, υλοποιώντας όσο κανείς το σχέδιο του pace and space. Οι ερυθρόλευκοι απέτυχαν τελείως στο να αναγνωρίσουν τις τοποθετήσεις του, και πριν καλά καλά το καταλάβουν είχαν δεχτεί από εκείνον 8 γρήγορους πόντους. Πάμε όμως να δούμε τον αληθινό ...
Χ factor
Πολύ συχνά η Ζαλγκίρις, όταν τα τα βρισκει σκούρα, καταφεύγει στο ποστ παιχνίδι του Εντγκάρας Ουλάνοβας. Το έκανε και προχθές με την Βαλένθια , και πήρε από εκείνον σχεδόν τα πάντα στην crunch time. Πρώτα μία ασίστ μετά από επιθετικό ριμπάουντ για τρίποντο του Μιλάκνις, μετά άλλη μία για κάρφωμα του Καβαλιάουσκας και τέλος ένα προσωπικό καλάθι με σωστό γύρισμα του σώματος. Ο Ουλάνοβας έχει εξελιχθεί σε έναν μαστερ των κατοχών στο χαμηλό ποστ, καθώς πλέον ελέγχει σωστά το κορμί στην εναλλαγή μεταξύ face up και πλάτης. Τι εννοώ; Αυτό.
Το ότι μετά το συγκεκριμένο καλάθι οι Λιθουανοί πήγαν να διαπράξουν την αυτοκτονία της χρονιάς, είναι μια άλλη ιστορία, με ευτυχή κατάληξη για τον Σάρας. Η Βαλένθια έφτασε ένα ελευθερο τρίποντο (στα 9'') μακριά από την πλήρη ανατροπή, αλλά ο Τόμας απλώς αστόχησε.
Το ματς της αγωνιστικής
Μπασκόνια και Μιλάνο μας έδωσαν ένα από τα πιο συναρπαστικά φινάλε της σεζόν, με τον νικητή να δείχνει διαφορετικός 3-4 φορές στο τελευταίο λεπτό. Βολές του Θίοντορ, μπροστά η Μιλάνο, ακροβατικό του Μπομπουά, μπροστά η Μπασκόνια, λέι απ του Θίοντορ , νικάει η Μιλάνο, touch του Σενγκέλια στα 0,6'', άσχτοχο, ξανανικάει η Μιλάνο και φεύγει. Πραγματικά συναρπαστικό παιχνίδι, το οποίο έγινε έτσι αφότου οι Βάσκοι έπαιξαν καλύτερη αμυνα και ανέβηκε ο Μπομπουά. Η Αρμάνι έδειχνε να το ελέγχει, μέχρι ένα σημείο, και τελικά πήρε μάλλον αυτό που της άξιζε, από έναν αντίπαλο καταφανώς αποσυντονισμένο από την αυτοκοτνία στην Μαδρίτη. Η ομάδα του Μαρτίνεθ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι στο 10-9 και βρίσκεται στο 8-11.
Το άβαταρ
Ο Βασίλης Σπανούλης έκανε 6 λάθη και μοίρασε 1 ασίστ σε 15 λεπτά, αποτυγχάνοντας να συντονίσει την επίθεση του Ολυμπιακού, απέναντι σε μια άμυνα που δεν έδινε χώρους πουθενά και άλλαζε στα μαρκαρίσματα σχεδόν αναγκαστικά. Η φιλοσοφία του Μπαρτζώκα θέλει όσο το δυνατόν ατόφια τα προσωπικά μαρκαρίσματα, με τα switch να έρχονται ως δεύτερη καλή επιλογή. Καθώς οι συμπαίκτες του ήταν μαρκαρισμένοι, ο Σπανούλης δεν μπορούσε να δημιουργήσει προσωπική φάση. Επίσης, καθώς δεν γίνονταν σκριν off ball και δεν υπήρχε κίνηση, πολλές πάσες έπρεπε να περάσουν από το μάτι της βελόνας. Ήταν ο πρώτος του ναυαγίου ως αρχηγός, όπως ως καλύτερος παίκτης συμβαίνει συχνά να είναι ο καλύτερος στους θριάμβους. Το πώς θα εξελιχθεί η φετινή του ιστορία δείχνει να ταυτίζεται και με την εξέλιξη του Ολυμπιακού.
Ο Παναθηναϊκός
Μέσα σε δυο μόλις μέρες, ο Παναθηναϊκός κόντραρε μέχρι τέλος Φενέρ και ΤΣΣΚΑ, χάνοντας στο νήμα τα δυο παιχνίδια, με διαφορετικό τρόπο το καθένα. Στο πρώτο τα επιθετικά ριμπάουντ των Τούρκων ήταν η λεπτομέρεια που έκανε την διαφορά, στο δεύτερο τα μεγάλα τρίποντα των Ρώσων, με αποκρύφωμα εκείνο του Σέρχι. Οι πράσινοι κέρδισαν το στοίχημα να αναμετρηθούν σε δύναμη (με την Φενέρ) και ταχύτητα (με την ΤΣΣΚΑ), αποδεικνύοντας πως σε αυτά τα δύο κομμάτια του παιχνιδιού δεν υστερούν έναντι κανενός αντιπάλου, κάτι που όσο να ναι την κρίσιμη άνοιξη μετράει. Κοινός τόπος των δύο ηττών; Τα κακά ποσοστά στα σουτ από την περίμετρο, τα οποία αποτελούν μεγάλο κομμάτι της επιθετικής στόχευσης του Τσάβι Πασκουάλ. Ειδικά αν οι προσπάθειες είναι πολλές, το να μην μπαίνουν είναι πρόβλημα. Μόλις 6/28 απέναντι στην ΤΣΣΚΑ (21,4%) και 9/28 (32%) απεναντι στην Φενέρ...
Which begs the question. Αν τα παιχνίδια κλείνουν πολύ στο τέλος, μήπως η παρουσία ενός non-shooting σταρ είναι ένα κάποιο πρόβλημα; Ξέρω ότι φέτος κάθε επίκληση του ονόματος του Καλάθη συνοδεύεται και από οδηγίες περί πλύσιμου του στόματος, παρόλα αυτά είναι γεγονός πως στην crunch time συχνά οι επιθέσεις δεν περνούν από τα χέρια για αυτό ακριβώς τον λόγο. Ο Νίκος Παππάς καλείται να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά, κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό, αν εκείνος είναι σε καλή μέρα. Χθες π.χ. κέρδισε τρεις βολές από τον Χίγκινς και τις έβαλε όλες για το 69 71 . Στην αμέσως επόμενη επίθεση ο Καλάθης του ξαναέδωσε το κουμάντο, αλλά αυτή την φορά δεν μπόρεσε να ξεμαρκαριστεί και η κατοχή κατέληξε σε τρίποντο απελπισίας του Ρίβερς. Υστερα ήρθε ο Σέρχι και μετά ένα post up του Γκιστ στον βρόντο. Ουσιαστικά, στα τελευταία 2.30', ο καλύτερος πλέι μέικερ της ηπείρου ήταν παρών-απών. Η ομάδα θα χρειαστεί να δουλέψει διάφορα γύρω από τετοιες ειδικές καταστάσεις, είναι φανερό.
Επίσης, θα πρέπει να ζήσει με την ισορροπία τρόμου που φέρνει ο Θανάσης Αντετοκούνμπο. O Ιτούδης είπε στις δηλώσεις του ημιχρόνου στη Δώρα, πως ο Παναθηναϊκός δεν σουτάρει καλά, κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι ο Θανάσης ('the example of hustling') είναι ο πρώτος σκόρερ του. Η ορμή του (όταν την κοντρολάρει) δίνει πολλά στην άμυνα και στον ρυθμό, αλλά αν δεν συνοδεύεται από έστω λίγο σκορ είναι πρόβλημα. Στο πρώτο ημίχρονο το σχέδιο λειτούργησε άψογα (11π.), στο δεύτερο ο Πασκουάλ τον απέσυρε όταν η επίθεση μπλόκαρε μετά το 46-36. Η συνύπαρξη με Καλάθη και Γκιστ κάνει το spacing να υποφέρει. Η χρήση του Αντετοκούνμπο φέτος είναι καθαρα οπορτουνιστική: Nα μην αφήνει το βασικό επιθετικό όπλο του αντιπάλου να βρίσκει ρυθμό στην αρχή. Αν ο ΠΑΟ τρέξει καλά και βρει εύκολους πόντους μένει, αν όχι, βγαίνει. Σκοπεύω να επανέλθω στο τριφύλλι σύντομα, προς το παρόν αυτά...
Το πρώτο νούμερο στο τσίρκο
Ο Τόνι Ντάγκλας έκανε μια εμφάνιση - τέρας στην Πολη, αλλά οι 29 πόντοι με 10/11 σουτ (!) και 6/6 βολές σημειώθηκαν σε ένα ματς που η Φενέρ έλγχε από την αρχή μέχρι το τέλος. Καθε καλάθι το Αμερικάνου έφερνε ένα "ρε λες;" στα χείλη, μέχρι να γίνει κάτι καινούριο στην άλλη πλευρά του γηπέδου , για να φέρει με τη σειρά του κάτι σαν "μπα, με τίποτα αυτό το τσίρκο". Χαρακτηριστικά, ένα από τα τρίποντα του Ντάγκλας, που έφερε την Εφές στο -6 προς το τέλος, ακολουθησε κάρφωμα του Βέσελι στον αιφνιδιασμό , σε δύο μόλις δευτερόλεπτα. Aν κοιτάξετε μάλιστα λίγο προσεκτικά παρακάτω, θα δείτε για κλάσματα του δευτερολέπτου τον Τόνι να παίρνει το ύφος του "ωωωω, όχι ρε μαλάκες".
