Η πρώτη πεντάδα
1. Ο Νικ Καλάθης έκανε άλλη μία εντυπωσιακή εμφάνιση, σημειώνοντας 17 πόντους και μοιράζοντας 12 ασίστ . Πήρε επιπλέον 4 ριμπάο και έκανε 5 κλεψίματα. Είναι φανταστικά τα όσα κάνει φέτος ο καλύτερος πλέι μέικερ της διοργάνωσης, ο οποίος δεν δείχνει να εμφανίζει σημεία ντεφορμαρίσματος, ανάλογα με εκείνα της περσινής σεζόν. Η προσπάθεια του μάλιστα και στο άλλο μισό του γηπέδου είναι αυτή που επιτρέπει στον Πασκουάλ να βγάζει με τέτοια άνεση τους ψηλούς στην περίμετρο. Δεν είναι ότι ο Καλάθης θα αναχαιτίσει κάθε ψηλό στο λοου ποστ, αλλά ότι ξέρει να δώσει οδηγίες για έξτρα περιστροφές και να συγχρονίσει και σε αυτό τον τομέα τους συμπαίκτες του. Αξιος συνοδοιπόρος του είναι φυσικά ο Τζέιμς Γκιστ, πιθανώς ο καλύτερος Αμερικάνος φέτος στην διοργάνωση.
2. Στην πιο τιστομπούτσο εμφάνιση της σεζόν, ο Ζόραν Ντράγκιτς έβαλε 24 πόντους χωρίς να χάσει ούτε ένα σουτ. 4/4, 3/3, 7/7. Για το τρελάδικο. Ο Ντράγκιτς δεν είναι παίκτης από τον οποίον περιμένεις τετοια πράγματα, στα ουζερί πολλές ποικιλίες έχουν το όνομα του. Να που συμβαίνουν και αυτά. 4 ασιτ και 3 ριμπάουντ συνόδευσαν την απόδοση του κορυφαίου της νίκης της Εφές. Από αυτό το παιχνίδι ξεχώρισα και ένα αμυντικό blooper, με τον Ματίας Λεσόρτ να τρέχει να πάει κάπου αλλού, και να δίνει ελεύθερο τρίποντο στον Σίμον στο τέλος της τρίτη περιόδου.
Lessort wtf! pic.twitter.com/hbuWPGSDFv
— Giorgos B. (@b_ballguru) January 12, 2018
3. Ο Κόουλ ήταν εκτός και ο Τζάκσον σε κακή μέρα εκετελεστικά, αν και στο τέλος έβαλε καθοριστικούς πόντους. Παρόλα αυτά η Μακάμπι βρήκε πολύ σκορ στην περιφέρεια από τους Ρολ και Ντιμπαρτολομέο, που πέτυχαν 23 και 14 πόντους αντίστοιχα. Οι δυο τους κράτησαν τους Ισραηλινούς μέχρι τέλους, όταν ανέλαβαν τα πιο βαριά χαρτιά. Σίγουρα ένα πολύ θετικό στοιχείο αυτό για το νέο σύνολο του Σπαχια, το οποίο αμύνθηκε πολύ καλά στο τέλος του ματς. Η Μπάμπεργκ δεν μπορούσε να σκοράρει με τίποτα τα τελευταία τρία λεπτά, με ένα σχήμα που δεν γινόταν έτσι κι αλλιώς να βγαλει καλές αποστάσεις. Χάκετ, Ραντόσεβιτς και Ρούμπιτ μαζί είναι too much.
4. Ρούντι από τα παλιά. Ούτε 15 λεπτά δεν αγωνίστηκε ο μεγαλύτερος βλαμμένος τον ευρωπαϊκών γηπέδων, αλλά το χρονικό αυτό διάστημα ήταν αρκετό για να πετύχει 16 πόντους με 5/6 τρίποντα. Ηταν ωραίο να το βλεπεις, καθώς, κακά τα ψέμματα, ο Ρούντι μας λείπει. Δεν γουστάρουμε την φάση του να είναι κομπάρσος και να μην πολυφαίνεται. 14/25 τρίποντα είχε η Ρεάλ παρεμπιπτόντως, καθώς ο Λάσο άνοιξε για ακόμη μια φορά πολύ το rotation και μοίρασε πολύ τις προσπάθεις στο βάθος του. Όπως λέει και ο Βάγγος, ο Ισπανός κόουτς είναι μάλλον ο καλύτερος διαχειριστής μεγάλου ρόστερ σε όλη την ηπειρο. Στην αντίπερα όχθη, τα γνωστά. Ο Αλεξέι Σβεντ πήρε 22 σουτ, 10 τρίποντα, Αντερσον και Μάρκοβιτς ήταν άφαντοι, η Χίμκι έχασε και πάλι.
5. Ο Παούλιους Γιανκούνας μπαίνει και πάλι στην πεντάδα μας, σιγά την πρωτοτυπία. 14 πόντοι , 9 ριμπάουντ και όπως συνηθίζει μεγάλη συνεισφορά στην crunch time με τα πικ εν ποπ , τα ριμπάουντ και την μαχητικότητα. Υγεία. Χαρη σε εκείνον οι Λιθουανοί γλίτωσαν ένα μίνι πισωγύρισμα, καθως φαινεται ότι η ένταξη του χοντρούλη Ούντριχ θα πάρει λίγο χρόνο. Α, ρόλο σημαντικό έπαιξε και ο Ουλάνοβας, αλλά για εκείνον θα διαβάσετε παρακάτω.
Παιδιά πιάστε κάποιος τον Πιερ Τζάκσον να συνεχίσουμε
Σκατά, τέλος πάντων...
Η Πανάθα
Μιας και αρχίσαμε με ΠΑΟ, ας πούμε δυο πραγματάκια στην πρώτη έξτρα ενότητα. Η άμυνα των πράσινων στα πρώτα 15 λεπτά ήταν άστα να πάνε, αφήνοντας την Μπαρτσελόνα να ξεδιπλώσει τα νέα της σχέδια, τα οποία θέλουν στο κουμάντο έναν pass first point guard (Ρίμπας) και την επαναφορά του Τόμιτς σε σημαντικό ρόλο στο επιθετικό παιχνίδι. Οι Καταλανοί περνούσαν την μπάλα στην ρακέτα όποτε ήθελαν, εκμεταλλευόμενοι τόσο κάποια τεμπέλικα στησίματα, όσο και την υπερβολική προσοχή στην περίμετρο. Οι αλλαγές συνέβαιναν μάλλον βαιστικά σε εκείνο το κομμάτι του αγώνα, ενώ διάφορες βοήθειες ήταν τελειως αχρείαστες. Όταν ο Πασκουάλ και οι παίκτες του το φιλοσόφησαν, η εικόνα του αγώνα άλλαξε άρδην. Κάποιες έξτρα περιστροφές για αποφυγή των μις ματς χαμηλά ήταν το κλειδί, μαζί με περισσότερη προσπάθεια και έξτρα ελευθερία στον Ερτέλ να κάνει τα δικά του. Όταν συμβαίνει το τελευταίο, η Μπάρτσα χανει πολύ σε οργάνωση.
Γενικά , η πολύ κακή βραδιά των πράσινων από τα 6,75 δεν κόστισε, καθώς η αμυντική συμπεριφορά ήταν αληθινα καλή και οι κατοχές σαφώς περισσότερες (8) λόγω κλεψιμάτων και λαθών του αντιπάλου. Ενθαρρυντικό σίγουρα αυτό το στοιχείο για μία ομάδα που βασίζεται πάρα πολύ στο σουτ των πλάγιων παικτών. Ο ΠΑΟ είναι στο 12-5 και τα απόλυτα προβλέψιμα αποτελέσματα συνεχίζονται , καμμιά φορά με απρόβλεπτο τρόπο.
X factor
H αλλιώς δυο λόγια για τον Πατρίσιο Γκαρίνο. Σε ένα ματς που κρίθηκε στους 30 πόντους ακούγεται κάπως περίεργο να βγει ένας παίκτης πιο καθοριστικός, όμως ο Αργεντίνος ήταν. Εδωσε την ώθηση που χρειαζόταν η Μπασκόνια για περάσει μπροστά και να απομακρυνθεί, κερδίζοντας μια μάχη που ελάχιστοι φόργουορντ μπορούν να κερδίσουν. Εκείνη της ενέργειας και της δύναμης απέναντι στους πλάγιους του Ολυμπιακού. Μόλις 7 πόντους έβαλε ο Αργεντίνος , αλλά ήταν τρομερά ουσιαστικός σε κάθε του κίνηση, για αυτό και έμεινε στο παρκέ για 23 λεπτά, μακ(α)ράν τα περισσότερα φέτος. Βασικά, θα έλεγε κανείς πως ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκε...
H φάση
Στο ματς της αγωνιστικής, Ζαλγκίρις και Μάλαγα μονομάχησαν στα ίσα και με περίσσια δύναμη, με τους Λιθουανούς να ανατρέπουν στο τέταρτο δεκάλεπτο μία σταθερή διαφορά των Ανδαλουσιάνων και τους παίκτες του Πλάθα με τη σειρά τους να επανέρχονται από μια διαφορά 7 πόντων στο τελευταίο λεπτό. Η Μάλαγα έβγαλε μάλιστα μία πολύ καλή επίθεση στα τελευταία δευτερόλεπτα, η οποία φαινόταν πως θα οδηγούσε το ματς σε παράταση. Όμως ο πολύτιμος Εντγκάρας Ουλάνοβας τάπωσε στα ίσα τον Μακάλουμ, δίνοντας στον Σάρας άλλη μια νίκη, και μάλιστα σε μέρα που οι παίκτες του σούταραν τούβλα από τα 6,75, πράγμα γενικώς σπάνιο.
Το avatar
Eχμ... ο Ολυμπιακός. Οι ερυθρόλευκοι δεν εμφανίστηκαν στην Βιτόρια μετά το πρώτο δεκαλεπτο, γνωρισαν την δεύτερη μεγαλύτερη (μαζί με άλλες) ήττα της ιστορίας τους από καταβολής της Ευρωλίγκα και γενικώς ... κουλουβάχατα. Καθώς γράφω το αποσπασμα αμέσως μετά το παιχνίδι, δεν έχω ιδέα τι έχει ειπωθεί σε συνεντεύξεις τύπου κλπ κλπ. Ο,τι και να ειπώθηκε, η ήττα αυτή καλεί σίγουρα το σύνολο να κάνει μία ενδοσκόπηση, όχι μόνο ως προς το τι πρέπει να βελτιώσει, όσο και ως προς το τι ζητάει γενικώς από το παιχνίδι της, τώρα που το rotation δείχνει να γεμίζει για πρώτη φορά. Ποιος θα είναι εφ'εξής πχ ο ρόλος του Χόλις Τόμπσον και τι θα συμβεί με τον Κάιλ Ουίλτζερ, δύο παίκτες που αναντίρρητα προσέφεραν κάμποσο τις εποχές των πολλών απουσιών; To διάστημα της χθεσινής τους συνύπαρξης εκτός από κακό, έμοιαζε περίπου αναγκαστικό.
Επίσης, προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί ο προπονητής , προκειμένου να βρει τα πιο λειτουργικά του σχήματα; Ποια θα είναι τα δίδυμα στα γκαρντ, ποιοι θα στήνουν τα plays, τι θα συμβεί με το, υπεραποτελεσματικό αμυντικά, σχήμα των τριών φόργουορντ, το οποίο έδρεψε κάμποσους καρπούς σε προηγούμενα παιχνίδια; Aν θέλετε την ειλικρινή μου άποψη, οι ερυθρόλευκοι ήρθαν ξαφνικά αντιμέτωποι με όλα αυτά τα ερωτήματα, τα οποία ετσι καθώς διασταυρώνονται σε ένα σωρό τακτικά σημεία, φανερωσαν έναν ιστό φτιαγμένο από την πιο επιδέξια αράχνη του κόσμου, αν φυσικά υποθέσουμε οτι και οι αραχνες χωρίζονται σε επιδέξιες ή τελείως άχρηστες, με το 1 να είναι "τρομερά επιδέξια" και το 10 "ντιπ ατζαμού". Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία, ο Ολυμπιακός πιάστηκε στον ιστό των ερωτημάτων της πληρότητας και δεν βγήκε ποτέ.
Από την άλλη, είναι φανερό πως η ήττα οφείλεται και σε έναν ακόμη λόγο. Οτι απλώς οι παίκτες έπαιξαν χάλια και από ένα σημείο και ύστερα δεν το προσπάθησαν κιόλας. Οι φίλαθλοι έχουν μάλλον δίκαιο να παραπονιούνται τόσο για αυτό , όσο και για τα 5/30 τρίποντα. Στον τομέα αυτό οι ερυθρόλευκοι παραμένουν υπέρ του δεοντος ασταθείς, παρουσιάζοντας ασυνέπεια ακόμη και στο επίπεδο του "σουτάρω τελείως ελεύθερος". Η όποια κριτική πάντως θα σταματήσει εδώ και ο λόγος είναι απλός. Ηταν τόσο χάλια η εμφανιση, που είναι αληθινά δύσκολο να εξαχθούν συμπεράσματα μακροχρόνιας ισχύος. Δεν παραπλανήθηκαμε από όσα είδαμε, αλλά θα μπορούσαμε και να παραπλανηθούμε.
Και κάτι ακόμη
Τρίτη συνεχόμενη ουσιαστική εμφάνιση για τον Τζέισον Τόμπσον, που δείχνει σιγά σιγά να προσαρμόζεται στα θέλω του Ζοτς και προσφερει. Από την Φενέρ ο Βέσελι έλειπε, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε σε τίποτα να τσακίσει πάλι κόκκαλα στην άμυνα, με τον τρομερό Νίκολο Μέλι να βάζει μόλις 6 πόντους , αλλά να κερδίζει με το σπαθί του 37 λεπτά συμμετοχής! Βάλτε στην εξίσωση και την συνεχή άνοδο του Γκούντουριτς και θα δείτε πως ο Ομπράντοβιτς προετοιμάζεται από τωρα για τον Απρίλη. Καλά ξεμπερδεματα σε όποιον βρεθεί απέναντι του.
